GOS ตอนที่ 97 – ที่แท้เรือโจรสลัดในคราบเรือพาณิชย์ก็เป็นของ ..
“นี่มัน … ฮาคิเกราะ!?”
ใบหน้าของ ‘พ่อค้า’ เต็มไปด้วยความรู้สึกประหลาดใจ เขาไม่คาดคิดเลยว่าจะได้พบกับบุคคลที่สามารถใช้ฮาคิเกราะได้ในเขตทะเลเวสต์บลู
นิ้วทั้งสองของโรจาที่กำลังคีบใบดาบอยู่ในตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นสีดำหมึก และเพียงแค่โรจาเกร็งนิ้วทั้งสอง แล้วสะบัดมัน อีกฝ่ายก็ไม่สามารถฝืนกำลังของโรจาได้ จนดาบกระเด็นหลุดออกจากมือ
“นี่แกไม่ใช่คนจากเขตเวสต์บลูอย่างงั้นสินะ แกเป็นใครกันแน่?”
เพียงแค่เห็นว่าโรจาสามารถใช้ฮาคิเกราะได้ อีกฝ่ายก็รู้ได้ทันทีว่าทหารเรือกลุ่มนี้ไม่ใช่แค่เพียงกลุ่มทหารเรือธรรมดาๆ
แถมเขายังสามารถหยุดดาบได้ด้วยนิ้วเพียงสองนิ้ว ใบหน้าของ ‘พ่อค้า’ ที่แท้ริงแล้วคือกัปตันเรือโจรสลัด ก็เริ่มเผยให้เห็นถึงความหวาดกลัวและเผลอถอยหลังไปหลายก้าวโดยไม่รู้ตัว แต่สุดท้ายเขาก็ขบฟันแน่นแล้วตะโกนสั่งลูกน้องที่กำลังวิ่งออกมาว่า
“ยิง! ยิงมันซะ! ฆ่าพวกมัน!!”
เห็นแบบนั้น
โรจาก็ส่ายหัวเล็กน้อย ก่อนที่จะพุ่งไปตรงหน้ากัปตัน และแทบจะในเวลาเดียวกัน โฮโนะสึกิก็ได้ปลดปล่อยคมดาบสายลมพุ่งตรงไปยังเหล่าลูกเรือที่อยู่เบื้องหลัง จากนั้นโรจาก็ใช้โฮโนะสึกิจ่อลงตรงคอของกัปตันพร้อมกับกล่าวว่า
“ทั้งๆที่รู้ถึงความห่างชั้นกันขนาดนี้ แต่ยังต้องการที่จะต่อต้าน?”
เสียงที่เต็มไปด้วยความไม่แยแสของโรจาสะท้อนก้องอยู่บนดาดฟ้าเรือ
เงียบ .. ทุกสิ่งทุกอย่างบนดาดฟ้ากลายเป็นเงียบงัน ไม่มีแม้แต่เสียงขยับตัวหรือเสียงปืนจากพวกลูกเรือที่เตรียมจะลั่นไกออกมา
เหล่าลูกเรือที่อาวุธครบมือที่พึ่งกรูกันออกมาจากห้องโดยสารต่างหยุดนิ่งอยู่กับที่ ก่อนที่จะเกิดรอยเลือดเป็นเส้นสีแดงสดค่อยๆปรากฏขึ้นมาบนร่างของพวกมันอย่างช้าๆ ..
เมื่อกัปตัน เห็นว่าลูกน้องของเขาไม่ได้ยิงโรจาออกไปตามคำสั่ง แถมในเวลานี้ยังมีดาบของโรจาจ่อคออยู่ หน้าผากของเขาเริ่มมีเหงื่อเย็นเยียบผุดขึ้นมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นภาพที่อยู่เบื้องหลังของเขายิ่งตื่นตระหนกเข้าไปใหญ่ เพราะเมื่อสังเกตุดีๆแล้ว!
ฉัวะ—!
เบื้องหลังของเขา ปัจจุบันนี้ เต็มไปด้วยร่างของเหล่าลูกน้องที่ช่วงบนของร่างกายนั้นถูกสะบั้นจนขาดออกเป็นสองท่อน! พร้อมๆกับเลือดที่ไหลทะลักออกมาอย่างต่อเนื่องจนพื้นที่บริเวณนั้นกลายเป็นแอ่งเลือด
คมดาบสายลมของโรจาได้ตัดผ่านร่างลูกเรือที่อยู่เบื้องหลังทุกคน ลามไปจนถึงห้องโดยสารของเรือพาณิชย์!
ครืน … ตูม–!
ครึ่งบนของเรือรบที่ถูกคมดาบสายลมสะบั้นค่อยๆเอียงลง ก่อนที่จะร่วงปะทะกับน้ำทะเลจนเกิดเสียงดังสนั่นราวกับเสียงแผ่นดินสะเทือนจากพื้นโลกไปจนถึงสรวงสวรรค์! พร้อมกับเกิดคลื่นขนาดมหึมาก่อตัวกระจัดกระจายไปทั่ว!
น้ำทะเลกระฉอกขึ้นมาบนดาดฟ้า ก่อนที่จะกวาดแอ่งเลือดขนาดย่อมลงสู่เบื้องล่าง
อย่างไรก็ตาม
รอยเลือดสีแดงฉานก็ยังคงทิ้งร่องรอยไว้บนพื้นดาดฟ้า ไม่ได้ถูกกลืนหายลงไปในทะเลโดยสมบูรณ์
“นี่มันออกจะ … เกินไปหน่อยไหม?”
สองนาวาเอกและทหารเรือที่อยู่เบื้องหลังโรจาทั้งหมด เมื่อเห็นฉากนี้ มุมปากของพวกเขาก็กระตุกไม่หยุด
ถ้าหากพวกเขา ไม่เคยเห็นคมดาบของโรจาสะบั้นเรือโจรสลัดขนาดกลางออกเป็นสองท่อนมาแล้วในก่อน แล้วมาเห็นฉากนี้ พวกเขาคงตกตะลึงจนคางตกลงกระแทกกับพื้น! แต่ถึงกระนั้นฉากนี้ก็ยังคงสร้างคลื่นความตกตะลึงสาดไปมาในจิตใจของพวกเขาจนไม่อาจทำใจให้สงบได้!
แม้แต่เหล่าเจ้าหน้าที่และทหารเรือยังไม่อาจสงบใจได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง กัปตัน ที่พึ่งพบเจอกับฉากนี้เป็นครั้งแรกแถมยังมีโฮโนะสึกิของโรจาจ่อคออยู่นั้นจะตกตะลึงขนาดไหน
ถึงแม้ในเวลานี้ดาบของโรจาจะแค่เพียงจ่อคอของเขา แต่กัปตันรู้สึกราวกับว่าร่างของเขาได้ถูกสะบั้นจนแยกออกจากกันแล้ว
“แกกำลังขนส่งอะไร?”
โรจาถามออกมาอย่างแผ่วเบา
“ฉันกำลังขนส่ง … ขนส่ง …”
สายตาที่กัปตันจ้องมองโรจาในเวลานี้ราวกับกำลังจ้องมองสัตว์ประลาด เสียงของเขาสั่นเครือจนแทบจับใจความไม่ได้
“ขน-ส่ง-อะไร?”
“อาวุธ …”
หน้าผากของกัปตันในเวลานี้ไม่เพียงมีเหงื่อเย็นผุดขึ้นมา แต่เหงื่อนเย็นเหล่านั้นกำลังไหลพรากลงมาไม่หยุด แม้แต่เสียงก็ยังสั่นเครือจนแทบจะพูดไม่เป็นภาษา เห็นได้ชัดว่าจิตใจของเขาไม่สามารถต้านทานการเผชิญหน้ากับความตายได้
เมื่อได้ยินแบบนั้น คิ้วของโรจาก็ขมวดเข้าหากัน ก่อนที่เขาจะเงียบไปสักพักแล้วกล่าวบางสิ่งบางอย่างออกมา
“แกทำงานให้ใคร?”
“ดอง .. ดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ ..”
ใช่จริงๆด้วย!
เมื่อได้ยินคำตอบจากน้ำเสียงอันสั่นเครือ โรจาก็แทบจะไม่รู้สึกแปลกใจเลย โดฟลามิงโก้แห่งดองกี้โฮเต้แฟมิลี่นั้นเป็นตัวกลางที่ใหญ่ที่สุดในโลกใต้ดินในเรื่องของการค้าทาสและการค้าอาวุธ! โรจาไม่คาดคิดเลยว่าเมื่อเขาเข้ามาบัญชาการฐานที่เวสต์บลูแล้วจะได้ปะทะเข้ากับกลุ่มของดองกี้โอเต้อีกครั้ง!
ธุรกิจใต้ดินของดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ช่างมี ‘เครือข่าย’ ที่กว้างขวางจริงๆ!
“แล้วพวกแกจะขนอาวุธพวกนี้ไปให้ใคร?”
“ฉัน .. ฉันไม่รู้ ..”
“แกไม่รู้?”
ใบหน้าของโรจาในเวลานี้เปลี่ยนเป็นเย็นเยียบกัปตันรู้สึกราวกลับว่ามีแรงกดดันอันน่าหวาดหวั่นกำลังกดทับบนร่างกายของเขา … ซึ่งเป็นแรงกดดันที่ให้ความรู้สึกเดียวกันกับพวกสมาชิกหลักของดองกี้โฮเต้แฟมิลี่!
เมื่อมองไปยังท่าทีไม่แยแสของโรจากัปตันรู้สึกสั่นสะท้านในจิตใจและรีบพูดออกมาอย่างรวดเร็วว่า
“ฉันไม่รู้จริงๆ! หน้าที่ของฉันมีคือการขนส่งอาวุธไปยังเกาะบานาร์ ..”
เมื่อได้ยินประโยคดังกล่าว ดวงตาของโรจาก็เป็นประกาย ก่อนที่เขาจะเก็บโฮโนะสึกิลงในฝัก พร้อมกับกวักมือส่งสัญญาณเรียกทหารเรือที่อยู่เบื้องหลัง
ทันใดนั้นก็มีทหารเรือคนหนึ่งก้าวเข้ามาหาโรจา พร้อมทั้งใส่กุญแจมือกัปตันก่อนที่จะนำตัวเขาไป
จากนั้นโรจาก็หันไปหานาวาเอกและถามว่า
“เกาะบานาร์ … ถ้าฉันจำไม่ผิดมันควรจะเป็นเกาะพาณิชย์ที่อยู่ภายใต้อาณาเขตการดูแลของฐานสาขาที่ 1 ฉันไม่คาดคิดเลยว่าพวกดองกี้โฮเต้จะแอบทำการขนส่งอาวุธกันลับๆแบบนี้”
ท่าทีของนาวาเอกเเผยให้เห็นถึงความตื่นตระหนก เพราะนี่คือเรื่องเกี่ยวกับดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ ซึ่งเป็นกลุ่มโจรสลัดที่มีชื่อเสียงไปทั่วทั้งแกรนไลน์!
“เกาะพาณิชย์ … ”
โรจายกมือขึ้นลูบคางของเขา ก่อนที่จะเผยให้เห็นถึงท่าทีสนใจพร้อมกับมุมปากที่ยกขึ้นเล็กน้อย เพราะนี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เขาได้ทำลายธุรกิจใต้ดินของดองกี้โฮเต้แฟมิลี่
ครั้งแรก คือในตอนที่เขาออกไปทำภารกิจต่อสู้ของค่ายชั้นยอดในเขตทะเลเซาท์บลู นอกจากยึดอาวุธและทรัพยากรต่างๆบนเกาะได้ ในตอนนั้นยังยึดผลปีศาจได้ถึง 2 ผลได้อีกด้วย!
ในตอนนั้น จากที่โรจาได้ลองคำนวนดู เขาน่าจะได้แต้มคุณูปการจากการทำภารกิจในครั้งนั้นน่าจะซักราวๆ 10000 แต้มเป็นอย่างน้อย
แต่ช่างน่าเสียดายที่ในตอนนั้นเขาเป็นเพียงเล่าบิงอยู่ ซึ่งทางกองทัพนั้นได้ส่งเสริมเหล่าเล่าบิงด้วยทรัพยากรต่างๆในการฝึกอยู่แล้ว ดังนั้นภารกิจต่อสู้ของเล่าบิงจึงไม่ถูกนับรวมเข้ากับแต้มคุณูปการ และแม้แต่เซเฟอร์ก็ยังไม่ได้รับแต้มคุณูปการเช่นกัน!
เพราะการใช้ทรัพยากรต่างๆของกองทัพในการฝึกฝนนั้นมีค่าใช้จ่าย! ดังนั้นแต้มคุณุปการที่ได้จากการทำภารกิจต่อสู้จึงถูกเปลี่ยนเป็นค่าใช้จ่ายนั่นเอง
แต่เวลานี้มันแตกต่างออกไป!
เวลานี้โรจาไม่ได้เป็นเพียงเล่าบิงจากค่ายชั้นยอดอีกต่อไปแล้ว แต่เขาเป็นถึงผู้บัญชาการฐานสาขาที่ 1 ของเขตทะเลเวสต์บลู! ทั้งอาวุธ! และทรัพยากรทุกอย่างจะถูกนับเป็นแต้มคุณูปการของเขา!!
เมื่อง่วงนอนก็จะได้รับหมอน!*
(*สำนวนแปลว่าเกิดขึ้นได้ถูกที่ถูกเวลา)
โรจาสงสัยจริงๆว่าการบุกเข้าตรวจค้นเรือพาณิชย์ในครั้งนี้เขาจะได้แต้มคุณุปการเท่าไหร่กันหนอ? เมื่อคิดถึงจุดนี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาแล้ว ออกคำสั่งเล็กน้อย
เหล่าทหารเรือบนเรือรบต่างรีบปฏิบัติหน้าที่อย่างรวดเร็วภายใต้คำสั่งของโรจา
…
ดองกี้โอเต้แฟมิลี่ได้ครอบงำธุรกิจใต้ดินทั่วทั้ง4เขตท้องทะเล ไม่เว้นแม้กระทั่งเขตทะเลแกรนไลน์! พวกมันซ่อนตัวอยู่ใต้ความเงามืด นอกจากค้าอาวุธแล้ว พวกมันยังค้าทาส ค้าผลปีศาจ และกระจายตัวไปทั่วโลกพร้อมกับสร้างผลกระทบต่างๆมากมาย
เนื่องจากโดฟลามิงโก้ในเวลานี้ยังไม่ได้เป็น 7 เทพโจรสลัด ดังนั้นรัฐบาลโลกจึงยังไม่รู้ถึงตัวตนและธุรกิจใต้ดินของเขา มีเพียง ‘จอมวางแผน ซึรุ’ ที่ออกคำสั่งให้ ‘โคราซอน’* ไปเป็นสายลับคอยส่งข่าวของดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ให้แก่เธอและเซนโงคุ
*(โคราซอน หรือโรซินันเต้ — เป็นน้องชายของโดฟลามิงโก้)
นั่นทำให้เธอได้ค้นพบฐานของดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ถึง 3 ฐาน แต่ในตอนนี้โรจาพบมันแล้ว 1 ฐาน!
โรจาสงสัยว่าบนเกาะบานาร์จะเป็นเกาะที่ทำธุรกิจใต้ดิน
ดังนั้นเขาจึงสั่งให้เรือรบกลับลำและมุ่งหน้าตรงไปยังเกาะบานาร์โดยไม่ได้แจ้งไปยังฐานสาขาที่ 1
เนื่องจากเขาไม่รู้ว่าจะมี ‘สายลับ’ ของดองกี้โฮเต้อยู่ในฐานสาขาที่ 1 หรือไม่ ดังนั้นเขาจึงไม่คิดที่จะบอกเรื่องนี้กับทางฐานทัพ — ถ้าทุกสิ่งทุกอย่างบนเกาะบานาร์ถูกย้ายหนีไปก่อนที่เขาจะไปถึง โรจาคงจะอารมณ์เสียแน่ๆ
ดังนั้นนี่คือความคิดของโรจา — โจมตีทั้งที่ศัตรูยังไม่ทันตั้งตัว!
