Ep.23

 

หลี่เหลียงหวาดกลัวจนเกือบฉี่ราด รีบสตาร์ทรถ เหยียบคันเร่ง รถฐานทัพพุ่งไปข้างหน้าราวกับพายุ

 

เสียงกระแทกดัง โครม โครม! ซอมบี้หมาป่าสองตัวที่อยู่ด้านหน้าถูกชนกระเด็น

 

อย่างไรก็ตาม ส่วนหน้าของรถฐานก็เกิดความเสียหายขึ้นเช่นกัน มันบุบลง เว้าเป็นหลุมใหญ่ นี่แสดงให้เห็นว่าความแข็งแกร่งทางกายภาพของซอมบี้หมาป่า ทนทานยิ่งกว่าซอมบี้ทั่วไปมาก

 

“โฮกกกก!”

 

ซอมบี้หมาป่าที่เหลือพบว่ารถฐานทัพกำลังพยายามหลบหนี พวกมันแผดเสียงร้องข่มขู่ สับเท้าไล่ตามรถฐานอย่างบ้าคลั่ง

 

“รีบหนีเร็วเข้า เหยียบให้มิดเลย!” หวู่หยางตะโกนเร่งหลี่เหลี่ยงด้วยความกระวนกระวาย

 

ความเร็วของซอมบี้หมาป่านั้นไม่ได้ด้อยไปกว่ารถฐานทัพมากนัก หากพวกเขาไม่รีบทิ้งห่าง รอจนกระทั่งฝูงซอมบี้หมาป่าตอบสนอง ก็จบเห่กัน

 

“หัวหน้า .. นี่ก็เร็วที่สุดแล้ว” หลี่เหลียงกัดฟัน สองมือที่จับพวงมาลัยกำลังสั่นเพราะความตึงเครียด

 

“พวกมันจะไล่ตามทันแล้ว … ” เฉาหรานเหลียวมองฝูงซอมบี้หมาป่า ใบหน้าเขาซีดขาวราวกระดาษ เพราะยิ่งนาน ระยะห่างระหว่างพวกเขากับพวกมันก็ยิ่งลดลง 

 

สีหน้าตันหลินซีดเซียวไม่แพ้กัน แต่เธอไม่ได้ร้องโวยวาย ตรงกันข้าม กลับเอาแต่มองซูเฉิน

 

สำหรับตัวเธอแล้ว ไม่ว่าจะต้องเผชิญวิกฤติและความยากลำบากมากมายขนาดไหน ตราบใดที่มีซูเฉินอยู่เคียงข้าง อย่างน้อยก็ยังพอสบายใจได้

 

เมื่อเทียบกับคนอื่นที่โคตรกังวลแล้ว ซูเฉินสงบกว่ามาก

 

พลังจิตขยายออกไปไกลถึงสิบเมตร เขาตรวจพบว่ามีซอมบี้หมาป่าอย่างน้อยห้าสิบตัวกำลังไล่หลัง

 

ด้วยจำนวนนี้ อาศัยแค่พละกำลังของมนุษย์เพียงอย่างเดียว ไม่พอที่จะต้านทานอีกต่อไป

 

“ดูเหมือนว่าฉันคงต้องใช้มันซะแล้ว!” ซูเฉินค่อยๆหรี่ตาลง ขณะเดียวกันถอนพลังจิตกลับคืน เปิดถุงเก็บของ หยิบ [ปืนพกเพาส์ เลเวล 1] ออกมา

 

สำหรับ [ปืนพกเพาส์ เลเวล 1] วิธีการใช้งานของมันก็เหมือนกับการใช้ปืนพกในชีวิตก่อน  ที่ต่างกันก็คือกระสุนของมันไม่ใช่ดินปืน แต่เป็นหินพลังงาน

 

ยิ่งไปกว่านั้น แมกกาซีนของมันยังเหมือนกับถุงเก็บของ มีพื้นที่ว่างด้านใน สามารถเติมหินพลังงานได้ไม่จำกัด –หินพลังงานก้อนหนึ่ง จะมีค่าเท่ากับกระสุนหนึ่งนัด!

 

หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ตราบใดที่มีหินพลังงานเพียงพอ [ปืนพกเพาส์] สามารถยิงได้ไม่จำกัด! 

 

และพลังโจมตีของมัน รุนแรงพอที่จะสังหารซอมบี้เลเวล 1 ได้ ดังนั้นมากเกินพอที่จะใช้กำจัดซอมบี้หมาป่า

 

จากนั้น ซูเฉินเปิดแมกกาซีน [ปืนพกเพาส์]  และเริ่มบรรจุหินพลังงานลงไป

 

เพื่อป้องกันเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ซูเฉินเติมหินพลังงานลงไปเผื่อถึง 70 ก้อนในคราวเดียว ซึ่งหากโดนทุกนัด มันเพียงพอที่จะสังหารซอมบี้หมาป่า 70 ตัว

 

“ซูเฉิน นั่นนายถืออะไรอยู่น่ะ?” เฉาหรานเห็นของแปลกๆในมือซูเฉิน แถมอีกฝ่ายยังใส่หินพลังงานลงไปมากมาย ก็อดขมวดคิ้วถามไม่ได้

 

ในโลกหายนะใบนี้ แม้พวกเขาจะมียานพาหนะระดับสูงอย่างเช่นรถฐานทัพ ทว่าอาวุธร้อนอย่างเช่นปืนกลับไม่มีอย่างน่าฉงน

 

ดังนั้น เฉาหรานจึงไม่รู้ว่าซูเฉินกำลังถืออะไรอยู่

 

“อาวุธน่ะ” ซูเฉินตอบอย่างเฉยเมย สายตาจับจ้องอยู่แต่กับ [ปืนพกเพาส์] ไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม

 

โครม!

 

แต่ในจังหวะนั้นเอง รถฐานทัพสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เกิดควันดำลอยขึ้นจากฝาหน้า

 

ข้างในรถ ภายใต้แรงกระแทกนี้ ซูเฉินและคนที่เหลือเกือบเสียหลักล้มคว่ำ 

 

“หลี่เหลี่ยง แกขับรถภาษาอะไรวะ!!” หวู่หยางทรงตัวจนมั่นคง ตวาดใส่หลี่เหลียง

 

“หัวหน้า ฉันไม่ได้ตั้งใจ” หลี่เหลียงร่ำไห้

 

ก่อนหน้านี้เพราะความตึงเครียดเกินไป บวกกับความตื่นตระหนก ทำให้เขาไม่ทันสังเกตเห็นว่ามีหินก้อนใหญ่อยู่ตรงหน้า เผลอขับรถฐานทัพชนกับมัน

 

“มัวรออะไรอยู่ รีบขับไปสักที!” หวู่หยางเร่งเร้า 

 

เนื่องจากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น ทำให้เกิดความล่าช้า ซอมบี้หมาป่าสามารถไล่ทัน พวกมันเริ่มล้อมรถฐานทัพเอาไว้

 

“ทำไม่ได้! รถสตาร์ทไม่ติด … ” หลี่เหลียงร้องไห้ พยายามสตาร์ทเครื่องครั้งแล้วและครั้งเล่า แต่ก็ยังล้มเหลว

 

ในเวลานั้นเอง ซอมบี้หมาป่าได้เริ่มโจมตี

 

ตูม! บังเกิดเสียงกระแทกหนักหน่วง รถฐานทัพแกว่งไปมา เกิดรอยบุบบนผิวรถ หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป รถเหล็กกล้าคงถูกทะลวงในอีกไม่ช้า