Ep.22

 

“สถานชุมชนหลานไห่ ก็เหมือนกับสถานชุมชนเทียนหนาน เป็นเพียงสถานชุมชนเล็กๆ ถ้าจิ่นเฟยซีรวบรวมซอมบี้ได้มากพอเมื่อไหร่ ที่ต่อไปที่เขาจะบุกโจมตี ก็คือสถานชุมชนหลานไห่” หวู่หยางกล่าวด้วยความกังวล

 

“ทำไมคุณถึงมั่นใจขนาดนั้น?” ซูเฉินขมวดคิ้ว

 

คนอื่นๆก็สงสัยเช่นกัน ทั้งหมดมองไปทางหวู่หยาง

 

“เพราะจิ่นเฟยซีเป็นคนทะเยอทะยาน ตอนยังเป็นมนุษย์ เขามีความคิดที่จะผนวกสถานชุมชนหลายแห่งเข้าด้วยกัน เพื่อเสริมกำลังรบให้แก่ตัวเองอยู่หลายครั้ง แต่เนื่องจากความแข็งแกร่งของเขามีจำกัด เลยไม่อาจทำตามความปรารถนาได้–

 

–ตอนนี้เขากลายเป็นซอมบี้ไปแล้ว ทั้งยังสามารถรักษาสติปัญญาเอาไว้ได้ ด้วยนิสัยของเขา จะต้องบุกไปยังสถานชุมชนหลานไห่อย่างแน่นอน” หวู่หยางถอนหายใจ กล่าวสิ่งที่ตนกังวลออกมา

 

หลังจากได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของซูเฉินและคนอื่นๆก็เปลี่ยนเป็นไม่น่าดู

 

พวกเขาไม่สงสัยเลย ว่าสิ่งที่หวู่หยางพูดนั้นเป็นเรื่องเท็จหรือไม่ เพราะหวู่หยางเป็นบุคคลระดับสูงของชุมชนเทียนหนาน ฉะนั้นสมควรเคยได้รับทราบข้อมูลนี้

 

อีกอย่างหวู่หยางไม่จำเป็นต้องโกหกพวกเขา

 

“มนุษยชาติคงต้องเผชิญกับหายนะอีกครั้ง!” เฉาหรานถอนหายใจเหนื่อยหน่าย

 

ในสมองเขาคิดไปถึงฉากที่จิ่นเฟยซีนำกองทัพซอมบี้บุกทำลายสถานชุมชนทีละแห่ง สังหารมนุษย์ลงนับไม่ถ้วน

 

“ตกลง ผมจะไปเมืองจิงกัง” หลังจากฟังคำอธิบายของหวู่หยาง ซูเฉินก็แสดงความคิดเห็นของเขา

 

ตันหลินไม่คัดค้านใดๆ

 

“เอาล่ะ ในเมื่อทุกคนไม่มีข้อโต้แย้ง งั้นพวกเราจะไปเมืองจิงกังกัน”

 

หวู่หยางออกคำสั่ง หลี่เหลี่ยงขับรถฐานทัพมุ่งหน้าไปยังเมืองจิงกัง

 

ระหว่างทาง รถฐานทัพถูกฝูงซอมบี้โจมตีอยู่หลายระลอก แต่จำนวนซอมบี้ไม่เยอะมากนัก เจอฝูงหนึ่งมากสุดไม่เกิด 10 ตัวเท่านั้น ซึ่งทั้งหมดล้วนถูกซูเฉินใช้เวทย์สายฟ้าสังหารจนหมดสิ้น

 

ภายใต้สถานการณ์ดังกล่าว พวกเขาได้รับหินพลังงานหลายสิบก้อน ในจำนวนศพเหล่านั้นมีเศษชิ้นส่วนสามชิ้นดรอปเช่นกัน

 

ชิ้นแรกเป็น [ปืนกลแก็ตลิ่ง (ไม่จำกัดเลเวล)] ส่วนอีกสองชิ้นเป็น [รถศึกอัจฉริยะ]

 

นั่นหมายความว่า องค์ประกอบของ [ปืนกลแก็ตลิ่ง (ไม่จำกัดเลเวล)] ขาดอีกเพียงชิ้นเดียวเท่านั้น

 

ส่วน [รถศึกอัจฉริยะ] ได้มาทั้งหมด 3 ชิ้นแล้ว อย่างไรก็ตาม เงื่อนไขของมันสูงกว่าปืนกลแก็ตลิ่งมาก จำเป็นต้องรวบรวมให้ครบ 10 ชิ้น …

 

 

รถฐานทัพขับไปตามทางราบกว้างใหญ่เป็นเวลานานกว่าสามชั่วโมง จนยามดึกได้มาถึง หวู่หยางจึงเสนอให้พักผ่อน และรอจนถึงพรุ่งนี้ค่อยเดินทางต่อ ซึ่งทุกคนก็เห็นด้วย

 

ขณะที่รถฐานทัพดับเครื่อง ร่างสีดำก็วูบวาบผ่านหน้ารถไปอย่างกะทันหัน

 

“ซอมบี้งั้นหรอ?” ซูเฉินเพ่งมองร่างนั้น เปลือกตาเบิกกว้างทันที

 

ซอมบี้ธรรมดาไม่มีความเร็วขนาดนั้นแน่ๆ บางทีมันอาจเป็นซอมบี้ระดับสูงก็ได้

 

ซูเฉินไม่อยากคาดเดา ปลดปล่อยพลังจิตออกไปสำรวจภายนอก

 

แต่ไม่คาดคิดเลย ว่าพลังจิตขยายออกไปนอกรถได้เพียง 5 เมตร สีหน้าของเขาก็แปรเปลี่ยนไป

 

เขาพบว่ารอบตัวรถในเวลานี้ กำลังถูกล้อมด้วยฝูงหมาป่ายักษ์ขนดำ ลักษณะน่าเกลียดน่ากลัว

 

แต่ละตัวล้วนมีร่างกำยำ ยาวประมาณสองเมตร ดวงตาเป็นสีเขียวเรืองรอง

 

“ข้างนอกมีซอมบี้หมาป่า!” ซูเฉินอุทานด้วยความตกใจ

 

ซอมบี้หมาป่าถือเป็นซอมบี้ชนิดหนึ่งเช่นกัน มันคือหมาป่ากลายร่างที่ติดเชื้อจากซากศพ

 

เมื่อเทียบกับซอมบี้ทั่วไปแล้ว ซอมบี้หมาป่าแข็งแกร่งกว่าหลายเท่า แทบไม่ด้อยไปกว่าผู้วิวัฒนาการเลเวล 1 เลย

 

คุณสมบัติที่โดดเด่นที่สุดของพวกมันคือความเร็ว เปี่ยมไปด้วยพละกำลังอย่างไม่น่าเชื่อ ครอบครองกรงเล็บและฟันที่แหลมคม สามารถเจาะได้กระทั่งผิวเหล็กหนา

 

“ไม่ดีแล้ว! รีบออกรถเร็ว!!” ท่าทีการแสดงออกของหวู่หยางเปลี่ยนไป หันไปตะโกนสั่งหลี่เหลียง

 

เขาเคยเห็นการปรากฏตัวของซอมบี้หมาป่ามาก่อน พวกมันมีนิสัยอยู่รวมกันเป็นฝูง จำนวนอย่างน้อยก็น่าจะสัก 20 ตัวหรือมากกว่านั้น

 

และหากต้องเผชิญหน้ากกับซอมบี้หมาป่า 20 กว่าตัว ที่มีความแข็งแกร่งทัดเทียมผู้วิวัฒนาการเลเวล 1 เกราะของรถฐานทัพต้านไม่อยู่แน่