Ep.340
รอจนหวู่หยางและคนอื่นๆขุดหินพลังงานเสร็จ แล้วกลับขึ้นมาบนรถ ซูเฉินก็สั่งให้ [รถศึกอัจฉริยะ] ไปยังสถานที่ซึ่งมนุษย์รวมตัวกันอยู่ข้างหน้า
หนึ่งชั่วโมงต่อมา มองออกไปนอก [รถศึกอัจฉริยะ] ปรากฏมนุษย์จำนวนมาก
ทั้งยังได้ยินเสียยงตะโกนดังแว่วเข้ามา
“โสมอายุสิบปี เพิ่งขุดขึ้นมาใหม่ๆ ราคาก็ถูก ขอแค่หินพลังงานธรรมดา 10 ก้อนเท่านั้น”
“ขนอสูรจิ้งจอกไฟเลเวล 2 ทั้งผืน สามารถนำไปถักเป็นเกราะใน ใช้ป้องกันการโจมตีของผู้วิวัฒนาการและปรมาจารย์มนตราเลเวล 2 ได้ ราคาไม่แพงเลย ขอแค่หินพลังงานธรรมดา 15 ก้อนเท่านั้น”
“ร้านอาวุธถงกันรับผลิตอุปกรณ์รบทุกชนิด ซื้ออาวุธร้านเรา การฆ่าซอมบี้ก็ง่ายดายไม่ต่างจากล้วงมือเข้ากระเป๋า ทุกชิ้นควรค่าแก่การพกพา ทุกท่านไม่ควรพลาด!”
…
“อย่าบอกนะว่าที่นี่คือตลาดค้าขาย?” ซูเฉินรู้สึกสับสนเล็กน้อย
เขาถูกส่งมาวันในวันสิ้นโลกนานกว่าหนึ่งปีแล้ว แต่ไม่เคยเห็นตลาดใหญ่เช่นนี้มาก่อนเลย
แล้วอีกอย่าง ที่นี่ยังมีผู้คนมากมายรวมตัวกัน พวกเขาไม่กลัวถูกซอมบี้โจมตีเลยหรือ?
“ไม่ผิดแล้วซูเฉิน ที่นี่คือตลาดค้าขายจริงๆ พวกเราลงไปดูกันดีไหม?” หวู่หยางเสนอ
สถานที่เช่นตลาดค้าขาย เป็นอะไรที่พบเจอได้ยากมากๆ ไม่เพียงแต่หวู่หยางเท่านั้นที่สนใจ แต่สมาชิกคนอื่นๆก็เช่นกัน
เห็นได้ชัดว่าทั้งหมดต้องกาารลงไปเดินดู
“ในเมื่อทุกคนสนใจ งั้นก็ลงไปกันเถอะ” ซูเฉินเองก็ไม่อยากพลาดโอกาสนี้เช่นกัน
อีกอย่าง เขายังต้องการทราบว่าเหตุใดตลาดค้าขายแห่งนี้ ถึงกล้าเปิดขายกันอย่างโจ๋งครึ่ม
“ยอดไปเลย!”
หยางฮ่าวและคนอื่นๆ รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที
ซูเฉินทิ้งหมาป่ากลายพันธุ์สามตัวและ [นักรบจักรกล] ไว้บนรถ จากนั้นพาคนอื่นๆลงเที่ยว
ทันทีที่พวกเขาเข้ามาในตลาด ชายวัยกลางคนร่างผอมบางก็ก้าวเข้ามาทักทายซูเฉินและคนอื่นๆอย่างกระตือรือร้น “สหายทั้งหลาย ฉันมีผลไม้ห้าหยางสดๆมานำเสนอ รสชาติของมันอร่อยมาก หนึ่งหินพลังงานธรรมดาต่อสองลูกเท่านั้นเอง!”
มองมายังซูเฉินและคนอื่นๆที่แต่งตัวดูดีไม่สกปรกมอมแมม แถมยังขับรถฐานทัพสวยงามอีกคันหนึ่ง เขาเลยคิดว่าซูเฉินและคนอื่นๆน่าจะเป็นคนรวย จึงก้าวเข้ามาเสนออขายของ
ซูเฉินมีผลไม้หลายชนิดอยู่ใน [พื้นที่เพาะปลูก] แล้วก็จริง แต่ส่วนใหญ่แล้วพวกมันคือผลไม้ที่มีรสชาติเดียวกับในชีวิตก่อน
สำหรับผลไม้ในโลกนี้ เขาไม่เคยเห็นมันมาก่อนเลย ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องกิน เลยรู้สึกอย่างลองชิมดู
“ลองเอามาซัก 20 ลูกก่อน” ซูเฉินหยิบหินพลังงานออกมา 10 ก้อน วางลงบนมือของชายชราผอมแห้ง
ชายชราผอมแห้งยิ้มอย่างเบิกบาน เลือดผลไม้ห้าหยางคุณภาพดี 20 ผล ให้อย่างรวดเร็ว
“ทุกคนลองชิมดู!”
ซูเฉินยื่นมันให้ทีละคน หยิบของตัวเองขึ้นมาเป็นคนสุดท้ายแล้วลองตรวจสอบมัน
เขาพบว่าผลห้าหยางมีขนาดเท่ากำปั้น บนผิวเป็นสีเขียวชอุ่ม ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆของผลไม้
ซูเฉินกัดลงไป รสชาติหวานอร่อยสัมผัสลงบนลิ้นเขา ให้ความรู้สึกเหมือนลูกแพร์ในชีวิตก่อน
“เป็นยังไงบ้าง?”
หลังจากกินในส่วนของตัวเองแล้ว ซูเฉินก็ต้องการถามความเห็นคนอื่น
“ก็อร่อยอยู่นะพี่ แต่หวานไปนิด” สือต้าหนิวกล่าวด้วยน้ำเสียงคลุมเครือ คล้ายกำลังมีสมาธิอยู่กับการวิเคราะห์รสชาติของมัน
ตันหลินและคนอื่นๆพยักหน้า บอกว่าอร่อยดี
ซูเฉินหันไปมองชายชราผอมแห้ง “เถ้าแก่ คุณมีผลไม้ห้ายางอีกกี่ผล? ผมเหมาหมดเลย”
“เหมาหมด?”
ชายชราผอมแห้งอึ้งไปครู่หนึ่ง สักพักลิงโลดด้วยความดีใจ
เขามีผลไม้ห้าหยางทั้งหมด 300 ผล หากขายทั้งหมดจะได้รับหินพลังงาน 150 ก้อน
ซึ่งจำนวนนี้ สำหรับเขาแล้ว ถือเป็นความมั่งคั่งมหาศาล
“มีทั้งหมด 300 ผล แต่ถ้าคุณเหมา ฉันลดให้เหลือแค่ 140 หินพลังงานก็พอ” ชายชราผอมแห้งกล่าวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
ราวกับกลัวว่าซูเฉินจะนึกเปลี่ยนใจขึ้นมา เขาเลยชิงลดราคาให้
อย่างไรก็ตาม แม้จะได้รับหินพลังงานแค่ 140 ก้อน แต่เขาก็พอใจมากแล้ว
“ไม่จำเป็น เอาราคาเต็มไปเลย” ซูเฉินหยิบหินพลังงาน 150 ก้อนออกมา
เขาไม่ขาดแคลนหินพลังงาน อีกอย่าง ที่เขาเหมาหมด จุดประสงค์ที่แท้จริงคือต้องการถามข้อมูลอีกฝ่าย
