Ep.264
เพื่อป้องกันอันตราย ชายชราหลังค่อมไม่ได้เชิญซูเฉินเข้ามาในอาคารหลังเล็ก
ซูเฉินเข้าใจเรื่องนี้ดีเลยไม่ใส่ใจ เอ่ยถามว่า “เมื่อก่อนที่นี่คงมีซอมบี้อยู่เยอะเลยใช่ไหมครับ แล้วทำไมตอนนี้ถึงไม่เหลืออยู่แล้ว?”
“ก่อนหน้านี้ที่นี่เคยมีซอมบี้เยอะจริงๆ แต่ภายหลังถูกสัตว์ทะเลโจมตีจนตาย ไม่ก็หนีหายไปหมดแล้ว” ชายชราหลังค่อมตอบกลับ
ได้ยินแบบนั้น ดวงตาของซูเฉินเปล่งประกาย เอ่ยถามว่า “มีสัตว์ทะเลกี่ตัว? พวกมันใช่มาจากทะเลแห่งการหลงเลือนที่อยู่ไม่ไกลออกไปรึเปล่า?”
สัตว์ทะเลคือสัตว์กลายพันธุ์ชนิดหนึ่ง เพียงแต่ว่าฝ่ายแรกอาศัยอยู่ในทะเล ฝ่ายหลังอาศัยอยู่บนบกก็เท่านั้น
สิ่งที่ซูเฉินคิดก็คือ การสังหารสัตว์กลายพันธุ์สามารถดรอปชิ้นส่วนได้ ดังนั้นสัตว์ทะเลก็น่าจะสามารถดรอปชิ้นส่วนได้เช่นกัน
อ้างอิงตามหลักเหตุผลข้างต้น ต่อให้ทริปนี้ไม่มีซอมบี้ให้ล่า แต่หากมีสัตว์ทะเลให้ฆ่า ก็ยังถือว่าคุ้มค่าแก่การเดินทาง
“สัตว์ทะเลอาศัยอยู่ในทะเลแห่งการหลงเลือน จำนวนมากพวกมันมากมายจนน่าตกใจ เกรงว่าจะมีมากเป็นล้านตัว” ชายชราหลังค่อมกล่าวเสียงขรึม
เป็นล้านตัว? หากล่าพวกมันได้ทั้งหมด จะสามารถดรอปชิ้นส่วนได้กี่ชิ้นกัน?
ซูเฉินเริ่มรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ถามต่อว่า “แล้วทำไมพวกสัตว์ทะเลถึงโจมตีซอมบี้ที่นี่?”
หากว่ากันโดยทั่วไปแล้ว สัตว์ทะเลไม่น่าจะขึ้นฝั่งกันง่ายๆ
ยิ่งเป็นการกวาดล้างซอมบี้ โอกาสยิ่งน้อยเข้าไปใหญ่
ชายชราหลังค่อมครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “สำหรับเรื่องนี้ ฉันได้ยินเขาเล่ามาอีกที ดูเหมือนว่าผู้นำซอมบี้ดันไปขโมยไข่ของสัตว์ทะเลเข้า เลยถูกมันตามล้างแค้น”
“อ่า”
ซูเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย กล่าวว่า “ท่านผู้เฒ่า ฟังจากที่คุณพูด หมายความว่าสัตว์ทะเลได้ขับไล่ซอมบี้ทั้งหมดในที่นี้ไปแล้วใช่ไหม?”
มีซอมบี้อย่างน้อยหลายหมื่นตัวในเมืองเฮยฉี แต่สัตว์ทะเลกลับสามารถล้างบางพวกมันได้
เช่นนั้นแล้วสัตว์ทะเลที่ว่ามา จะมีความแข็งแกร่งขนาดไหนกัน?
เกรงว่าอย่างน้อยคงไม่พ้นเป็นสัตว์ทะเลในเลเวล 5
ชายชราหลังค่อมพยักหน้า “สัตว์ทะเลที่ว่ามีแค่ตัวเดียว แต่กำลังรบของมันทรงพลังมาก ฉันได้ยินมาว่ามันไปถึงเลเวล 5 แล้ว”
“เป็นอย่างที่คิด” ซูเฉินลอบเอ่ยกับตัวเอง ยังคงถามต่อไปว่า “มันคือสัตว์ทะเลชนิดไหน? แล้วกิจวัตรของมัน แต่ละวันไปอยู่ที่ไหนบ้าง?”
ชายชราหลังค่อมประหลาดใจเล็กน้อย เขาเกิดความรู้สึกว่าซูเฉินคล้ายจะสนใจสัตว์ทะเลตัวนี้เป็นพิเศษ
เขาเอ่ยถามว่า “เจ้าหนุ่ม จะถามข้อมูลเกี่ยวกับที่อยู่ของสัตว์ทะเลไปทำไม? อย่าบอกนะว่าเธอต้องการไปล่ามัน?”
สัตว์ทะเลเลเวล 5 ไม่คิดหลบซ่อนตัวตนของมันอยู่แล้ว แต่เอาจริงๆจะมีใครเบื่อชีวิตตัวเอง ต้องการออกไปล่ามัน?
ซูเฉินยิ้ม ไม่ได้อธิบายอะไร กล่าวว่า “ท่านผู้เฒ่า บอกผมมาเถอะ”
ชายชราหลังค่อมไม่คิดมากอะไร ยอมบอกตามตรง “มันเป็นเต่ายักษ์ มีขนาดเท่าบ้าน ทุกวันตอนเที่ยงมันจะไปอาบแดดที่ชายหาดอยู่พักหนึ่ง ส่วนเวลาที่เหลือ อาศัยอยู่ในทะเล”
“ท่านผู้เฒ่าทราบเรื่องนี้ได้ยังไง?” ซูเฉินรู้สึกสงสัยเล็กน้อย
เห็นได้ชัดว่าชายชราเป็นแค่คนธรรมดา
แต่คนธรรมดากลับกล้าสังเกตพฤติกรรม และกิจวัตรของสัตว์ทะเลเลเวล 5 ได้อย่างน่าฉงน?
ชายชราหลังค่อมอธิบายว่า “ไม่ไกลจากชายหาดมีป่าอยู่ พวกเรามักเข้าไปที่นั่นเพื่อเก็บผักและผลไม้ป่า พอนานเข้าก็เลยได้รู้ข้อมูลของสัตว์ทะเลตนนั้น”
ซูเฉินพยักหน้า ลองเลียบเคียงถามว่า “หลังจากซอมบี้ที่นี่ถูกโจมตี พวกมันหลบหนีไปที่ไหน?”
คราวนี้ชายชราหลังค่อมส่ายหัว
ซอมบี้คือศัตรูตัวฉกาจของมนุษยชาติ ฉะนั้นไม่มีใครว่างไปลอบสังเกตพฤติกรรมของพวกมันหรอก
เห็นแบบนี้ ซูเฉินก็ไม่ถามอะไรอีก
แม้เขาจะไม่รู้ข้อมูลเกี่ยวกับเส้นทางการหลบหนีของพวกซอมบี้ แต่อย่างน้อยเขาได้รู้เรื่องของสัตว์ทะเลเลเวล 5
ทริปนี้ไม่ขาดทุนแล้ว
“ท่านผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับข้อมูล ผมขอมอบสิ่งนี้เป็นค่าตอบแทน”
ซูเฉินหยิบอาหารและหินพลังงานสิบกว่าก้อนออกจากถุงเก็บของ ส่งถึงมือชายชราหลังค่อม จากนั้นหันหลังแล้วเดินจากไป
