Ep.216
เฉาหรานต้องการทำอย่างนี้มานานแล้ว เมื่อได้รับคำสั่งจากซูเฉิน [กริชอเวจี] ในมือเขาพลันหายวับไป
ขณะที่ฟางปินกำลังก้าวมาข้างหน้าด้วยความตื่นเต้น จู่ๆกลับพบว่าทั้งร่างคล้ายถูกตรึงไว้ด้วยอะไรบางอย่าง ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้แม้แต่น้อย
ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบสนอง พริบตานั้นปลายแหลมของกริชที่สาดประกายเย็นเยียบปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา
แทบจะในทันทีหลังจากนั้น บังเกิดเสียง ฟุฟ ฟุฟฟฟ! ดวงตาของเขากลายเป็นรูเลือดสองรู
“อ๊ากกกก! ตาฉัน!”
ใบหน้าของฟางปินเต็มไปด้วยเลือด รูปลักษณ์กลายเป็นน่าสยดสยอง กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดจับใจ
ซูเฉินแค่นลมหายใจเย็นชา หันไปขยิบตาให้สือต้าหนิว “ต้าหนิว ฆ่ามันซะ”
สือต้าหนิวเหวี่ยง [ค้อนสวรรค์] ทุบลงบนร่างฟางปิน
บังเกิดเสียงดังโผล๊ะ!
ร่างกำยำใหญ่โตของฟางปิน พริบตาเดียวเปลี่ยนเป็นกองเนื้อบด
ซู๊ดดดด ..!
หลายคนที่รับชมเหตุการณ์อยู่หน้าประตูเมือง ต่างสูดหายใจเย็นเยียบ
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นกะทันหันเกินไป กว่าพวกเขาจะตอบสนอง ฟางปินก็ตายลงอย่างน่าอนาจเสียแล้ว
เฉินตงแตกตื่นลนลานจนหนังศีรษะด้านชา หัวใจทั้งดวงหล่นวูบ
นั่นเพราะฟางปินไม่ใช่คนธรรมดา แต่เขาเป็นหลานชายแท้ๆของฟางเฉิงอู่ ผู้นำแห่งสถานชุมชนฮั่วหลาง
แต่อีกฝ่ายกลับถูกสังหารถึงหน้าประตูบ้านเช่นนี้ มีหรือที่ฟางเฉินอู่จะปล่อยพวกเขาไป?
ด้วยอุปนิสัยโหดเหี้ยมของฟางเฉิงอู่ พวกเขาทั้งหมดคงต้องตาย และมีโอกาสเป็นไปได้สูงว่าจะกระทบกระเทือนไปถึงสมาชิกบนเนินหินของพวกเขาเช่นกัน
ซึ่งคนอื่นๆจะเดือดร้อนยังไงน่ะ เฉินตงไม่สนใจหรอก ประเด็นก็คือครอบครัวของเขาก็อยู่ที่นั่น
“พวกเราควรทำยังไงกันดี?” สีหน้าของเฉินตงน่าเกลียดเป็นอย่างยิ่ง ในสมองปั่นความคิดเร็วจี๋
ในเวลาเดียวกัน เกิดความโกลาหลขึ้นหน้าประตูเมือง
ฝูงชนที่มุงดู จับกลุ่มรวมตัวกัน สนทนาเกี่ยวกับเรื่องนี้
“โอ้สวรรค์ พวกเขาเป็นใครกัน? กระทั่งฟางปินยังกล้าฆ่า ไม่อยากมีชีวิตกันอีกแล้วหรอ?”
“ชู่ว! เบาเสียงลงหน่อย แม้แต่ฟางปินยังไม่รอด ถ้าพวกเขาได้ยินนาย ระวังจะรักษาชีวิตน้อยๆเอาไว้ไม่ได้”
“ถูกต้อง ท่านผู้นำฟางเป็นผู้วิวัฒนาการเลเวล 2 เขาจะต้องล้างแค้นให้ฟางปินอย่างแน่นอน”
…
ทหารยามที่เหลือมองหน้ากัน หนึ่งในนั้นรีบวิ่งเข้าไปในเมืองทันที
ส่วนทหารยามที่เหลือ ต่างยกมีดยาวขึ้น ชี้ไปทางซูเฉิน ตะโกนด้วยความโกรธว่า “เจ้าคนเสียสติ กล้าดียังไงถึงมาอาละวาดในสถานชุมชนฮั่วหลางของพวกเรา ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็ยอมให้จับแต่โดยดี!”
ซูเฉินมองอีกฝ่ายราวกับกำลังมองคนโง่
เขาสงสัยว่าทหารยามเบื้องหน้ามีปัญหาทางสมองหรือไม่?
พวกเขาสามารถทำร้ายและสังหารฟางปินได้อย่างง่ายดาย เช่นนั้น อย่างน้อยก็แสดงว่าพวกเขาต้องเป็นผู้วิวัฒนาการ
แล้วทหารยามที่เป็นเพียงคนธรรมดา ไปเอาความกล้ามาจากไหนถึงกล้าข่มขู่ผู้วิวัฒนาการ?
“ในเมื่อปากแส่หาที่ตาย ก็อย่าโทษว่าคนอื่นไร้ปราณี!” ซูเฉินแค่นเสียงเย็นชา ไม่เสียเวลาอีกต่อไป ระเบิดพลังจิตโถมกดลงบนร่างทหารยามทันที
วินาทีต่อมา ฉากอันแปลกประหลาดก็ปรากฏขึ้น
ได้ยินเพียงเสียงลั่นกริ๊กๆ ของกระดูก ร่างของทหารยามถูกบังคับให้หดเล็กลง กลายเป็นก้อนลูกชิ้นในชั่วพริบตา เบื้องล่างเจิ่งนองเป็นแอ่งเลือด พบจุดจบเดียวกับฟางปิน
“บัดซบ! เขาตายได้ยังไงกัน?”
“ฉันไม่รู้ นี่มันจะแปลกเกินไปแล้ว! น่ากลัวเกินไป!”
การตายอย่างลึกลับของทหารยาม กระทบกระเทือนจิตใจของทุกคนในที่นี้ ทำให้พวกเขาตื่นตระหนกและหวาดกลัวมาก
“ใครกัน? ใครที่กล้าฆ่าหลานฟางปินของฉัน! สาบานได้เลยว่าฉันจะสับมันเป็นหมื่นๆชิ้น!”
ณ ขณะนี้ อีกเสียงคำรามด้วยความโกรธดังออกมาจากข้างในเมือง
แทบจะในทันที ร่างที่ราวกับเนินเขาทะยานตรงมายังประตูเมือง
แม้คนยังไม่มา แต่แรงกดดันมหาศาลมาถึงแล้ว มันกวาดออกไปทั่วบริเวณ
กดดันจนฝูงชนที่มุงดูหน้าประตูเมืองหายใจไม่ออก ต้องยอมถอยออกไป
