Ep.197

 

ใกล้เที่ยง [รถศึกอัจฉริยะ] ก็ค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าสู่แนวทิวเขาสีดำที่ทอดยาว

 

ซูเฉินมองไปยังหน้าจอควบคุมส่วนกลาง แต่แล้วคิ้วของเขาต้องขมวดเข้าหากัน

 

เพราะบนหน้าจอควบคุมส่วนกลาง แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน ว่านี่คือเทือกเขาเหยกู่

 

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือ รอบๆสถานชุมชนเฝิงซี ในเวลานี้กลับมีจุดสีแดงล้อมกรอบอยู่ คำนวณคร่าวๆแล้วน่าจะมากกว่าหมื่นจุด

 

ซึ่งหมายความว่า สัตว์กลายพันธุ์จากเทือกเขาเหยกู่กำลังปิดล้อมสถานชุมชนเฝิงซีอยู่นั่นเอง

 

สถานชุมชนเฝิงซีเป็นเพียงสถานชุมชนเล็กๆ ตามหลักเหตุผลแล้ว เมื่อมันถูกโจมตีโดยคลื่นสัตว์กลายพันธุ์นับหมื่น ย่อมพินาศในพริบตา

 

อย่างไรก็ตาม ซูเฉินค้นพบว่า แม้สถานชุมชนเฝิงซีจะถูกห้อมล้อมไปด้วยสัตว์กลายพันธุ์ แต่มันกลับยังไม่ล่มสลาย

 

และจำนวนมนุษย์ข้างใน ก็ไม่มีทีท่าว่าจะลดลงแต่อย่างใด

 

“สถานชุมชนเฝิงซีแข็งแกร่งขนาดนี้เชียวหรือ?” ซูเฉินรู้สึกงงงวยเล็กน้อย

 

หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง เขาก็หันไปพูดกับ [รถศึกอัจฉริยะ] “เสี่ยวจือ ไปดูกันเถอะ”

 

“รับทราบ”

 

หลังจากได้รับคำสั่ง [รถศึกอัจฉริยะ] ก็มุ่งหน้าไปยังสถานชุมชนเฝิงซี

 

“ซูเฉิน คุณพบรังของพวกสัตว์กลายพันธุ์แล้วหรือ?” หวู่หยางก้าวเข้ามาและเอ่ยถาม

 

ซูเฉินพยักหน้า “พวกสัตว์กลายพันธุ์กำลังล้อมสถานชุมชนเฝิงซีอยู่”

 

“โอ้”

 

ได้ยินคำตอบนี้ หวู่หยางไม่แปลกใจ ทั้งยังรู้สึกยินดี

 

เนื่องจากภูมิประเทศอันซับซ้อนของเทือกเขาเหยกู่ การล่าสัตว์กลายพันธุ์เป็นเรื่องที่ค่อนข้างลำบาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกมันตัดสินใจหนี

 

แต่ถ้าออกจากเทือกเขาแล้วรวมตัวกันในจุดเดียว อันนี้ก็อีกเรื่องหนึ่ง

 

เพราะกรณีนี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะช่วยลดความยากลำบากในการล่าได้เป็นอย่างมาก และยังมีโอกาสฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ได้มากขึ้นกว่าเดิมด้วย

 

ซูเฉินก็ตระหนักถึงเรื่องนี้เช่นกัน จึงออกคำสั่งให้มุ่งหน้าไปยังสถานชุมชนเฝิงซี

 

สิบนาทีต่อมา [รถศึกอัจฉริยะ] มาถึงตำแหน่งที่ห่างจากสถานชุมชนเฝิงซีหนึ่งไมล์ และจอดลง

 

ซูเฉินเพ่งมองไปยังสถานชุมชนเฝิงซี

 

ในสายตาเขา เห็นแค่เพียงกลุ่มก้อนขยุกขยิกสีดำอยู่ด้านนอกชุมชน พวกมันทั้งหมดคือสัตว์กลายพันธุ์

 

และสัตว์กลายพันธุ์เหล่านั้นไม่ได้มีเพียงสายพันธุ์เดียว อย่างน้อยก็น่าจะมากกว่าสิบชนิด

 

ไม่ว่าจะเป็น หมีศิลาคลั่ง , หมูป่ากระหายเลือด ที่เคยเจอมาก่อนก็ล้วนอยู่ที่นั่น

 

นอกจากนี้ ความแข็งแกร่งของสัตว์กลายพันธุ์เหล่านั้นไม่อ่อนแอเลย มีสัตว์กลายพันธุ์เลเวล 1 อยู่เป็นจำนวนมาก และยังมีสัตว์กลายพันธุ์เลเวล 2 อีกหลายสิบตัว

 

อาจกล่าวได้ว่า กำลังรบโดยรวมของคลื่นสัตว์กลายพันธุ์นี้แข็งแกร่งมาก มันทรงพลังยิ่งกว่าคลื่นสัตว์กลายพันธุ์ในเทือกเขาฮวงเจ๋อหลายเท่า

 

อย่างไรก็ตาม แม้กำลังรบของพวกมันจะมากมายสักแค่ไหน แต่ก็ยังไม่สามารถทำลายประตูของสถานชุมชนเฝิงซีได้

 

ส่วนเหตุผลก็ง่ายๆ

 

เพราะตอนนี้ สถานชุมชนเฝิงซีกำลังถูกปกคลุมไปด้วยบางสิ่งที่คล้ายกับโล่แสงพลังงาน

 

ด้วยการปกป้องจากโล่แสงพลังงานนี้ คลื่นสัตว์กลายพันธุ์จึงไม่สามารถบุกเข้าไปในสถานชุมชนได้

 

มองไปยังสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ซูเฉินค่อยเข้าใจ ว่าเหตุใดสถานชุมชนเฝิงซีถึงยังปลอดภัย

 

“สถานชุมชนเฝิงซี .. น่าสนใจจริงๆ” ซูเฉินพยักหน้าเล็กน้อย ถอนสายตากลับมา หันไปถามหวู่หยาง “หัวหน้าหวู่ คุณพอจะรู้ไหมว่าโล่แสงพลังงานนั่นคืออะไร”

 

“มันน่าจะเป็นค่ายกลป้องกัน” หวู่หยางคิดสักพักแล้วตอบกลับ

 

นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ซูเฉินได้ยินเรื่องนี้ จู่ๆเขาก็เกิดสนใจขึ้นมา เริ่มถามต่อทันที “แล้วค่ายกลมีไว้ทำอะไรได้บ้าง?”

 

“ฉันก็ไม่รู้มากนักหรอก” หวู่หยางถอนหายใจ กล่าวต่อ “ฉันรู้แค่ว่าค่ายกลมีสามประเภท ได้แก่ ค่ายกลโจมตี , ค่ายกลป้องกัน และค่ายกลกับดัก แต่พวกมันมีอย่างหนึ่งที่เหมือนกัน นั่นคือต้องใช้หินพลังงานเป็นจำนวนมาก”

 

“หมายความว่า สถานชุมชนเฝิงซีต้องมีความแข็งแกร่งไม่เลว” ซูเฉินใคร่ครวญ

 

แม้เฝิงซีจะเป็นสถานชุมชนขนาดเล็ก แต่การที่สามารถปกป้องเมืองทั้งเมืองได้ แสดงว่าต้องมีหินพลังงานเป็นจำนวนมหาศาล