วันนี้ลง 131 132
Ep.131
อย่างไรก็ตาม กำลังรบโดยรวมของเผ่าเต่าเขียวยังถือว่าแข็งแกร่งมาก อ่อนแอที่สุดคือผู้วิวัฒนาการเลเวล 1 หากพวกมันสามารถบุกเข้ามาในเกาะเฉียนหยูได้ คงเป็นหายนะของมนุษย์อย่างแท้จริง
แน่นอน สถานการณ์ที่ว่าจะเกิดขึ้นได้ พวกมันต้องไม่พบซูเฉิน
ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของซูเฉิน ควบคู่ไปกับสมบัติอันหลากหลายจากชิ้นส่วน ต่อให้เผ่าเต่าเขียวยกโขยงกันมา ปลายทางที่รอพวกมันอยู่มีเพียงทางตันเท่านั้น
หลังจากคิดจนมั่นใจ ซูเฉินขึ้นเสียงว่า “ไอ้เต่าเฒ่า ไม่ว่าเผ่าเต่าเขียวของแกจะมีซักกี่ตัว ตราบใดที่กล้าปรากฏตัวต่อหน้าฉัน ฉันจะฆ่าพวกแกให้หมด!”
“สามหาว!”
เต่าเขียวกัดฟันกรอด ตวาดโกรธเคือง “ไอ้หนู เจ้าชื่ออะไร ถ้าแน่จริงจงประกาศนามออกมา”
“แกมีค่าพอจะรู้ชื่อฉันด้วยหรอ?” ซูเฉินยิ้มเยาะ กล่าวติดตลกว่า “ถ้าแกอยากรู้ ก็ได้! ฉันจะยอมบอกให้ แต่แกต้องเรียกฉันว่าท่านปู่ก่อน!”
“นี่เจ้ากล้าดูหมิ่นข้า?” น้ำเสียงของมนุษย์เต่าเขียวกลายเป็นเกรี้ยวกราด คำรามว่า “ไอ้หนู อย่าให้ข้าจับเจ้าได้แล้วกัน ถึงเวลานั้นข้าจะทุบเจ้าให้ตาย จะตีเจ้าจนกว่ากระดูกจักแหลกเหลว!”
“แล้วฉันจะตั้งตารอวันนั้น” ซูเฉินเบ้ปาก หันหลังและเดินออกจากเหมือง
ได้รับข้อมูลที่ค่อนข้างชัดเจนมาจากเผ่าเต่าเขียวแล้ว อีกอย่างซอมบี้ก็ไม่สามารถออกมาได้ เถียงกับมันต่อไปก็ไม่มีความหมาย
คนบนรถฐานทัพพอเห็นว่าซูเฉินไม่ได้ล่อซอมบี้ขึ้นมา พวกเขาก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย
“ซูเฉิน ซอมบี้ในเหมืองตายหมดแล้วหรือ?”
เมื่อซูเฉินขึ้นมา หวู่หยางเอ่ยถามทันที
“ยังเหลือซอมบี้อยู่ข้างใน แต่มันถูกห่อหุ้มเอาไว้ด้วยอำนาจเขตแดน ไม่มีตัวไหนสามารถออกมาได้” ซูเฉินถอนหายใจและอธิบาย
ในเมื่อซอมบี้ออกมาไม่ได้ ก็เท่ากับว่าเขาไม่ได้รับชิ้นส่วน นับเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่สำหรับซูเฉิน
“อำนาจเขตแดนคืออะไร?”
ทุกคนบนรถไม่เข้าใจ คำว่า ‘อำนาจเขตแดน’ นั้นสดใหม่เกินไป พวกเขาเพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรก
ซูเฉินไม่ตั้งใจจะปิดบัง เริ่มบอกเล่าถึงทางเชื่อมต่อระหว่างสองโลก รวมไปถึงเรื่องราวของเผ่าเต่าเขียว
“นอกจากพวกเราแล้ว ยังมีสิ่งสิ่งมีชีวิตต่างเผ่าอยู่อีกจริงๆน่ะหรือ?” สีหน้าของหวู่หยางเริ่มจริงจังมากขึ้น
ส่วนคนอื่นๆ สีหน้าดูไม่ดีนัก
ท่ามกลางหายนะวันสิ้นโลก ในห่วงโซ่อาหาร ซอมบี้กับสัตว์กลายพันธุ์อยู่ในตำแหน่งสูงกว่า การเอาชีวิตรอดท่ามกลางสภาพแวดล้อมเช่นนี้ สำหรับมนุษย์แล้วเป็นเรื่องยากมาก
ยิ่งมีสิ่งมีชีวิตต่างเผ่าปรากฏขึ้นอีก นั่นไม่ต่างจากหายนะสำหรับมนุษย์
“สิ่งมีชีวิตต่างเผ่าจะน่ากลัวซักแค่ไหนกัน ตราบใดที่พวกเรามีกำลังรบแข็งแกร่ง พวกมันก็ทำได้แค่แหงนหน้ามองพวกเราเท่านั้น” ซูเฉินไม่สนใจ
เขาตระหนักดี ว่าโลกใบนี้เป็นโลกที่ผู้แข็งแกร่งได้รับการเคารพเทิดทูน ผู้ใดหมัดหนักกว่า แข็งแกร่งกว่า ผู้นั้นก็จะได้เป็นใหญ่
“ดูเหมือนพวกเราควรเร่งมืออย่างจริงจัง รีบแข็งแกร่งขึ้นจริงๆซะแล้ว” หวู่หยางกัดฟัน แววตาแน่วแน่มั่นคง
คนอื่นๆพยักหน้าเห็นด้วย
เพียงแต่ว่า การเพิ่มพูนความแข็งแกร่งนั้น มิใช่อะไรที่สามารถเกิดขึ้นได้เพียงชั่วข้ามคืน พวกเขาจะสามารถก้าวหน้าในระยะเวลาอันสั้นได้อย่างไร? แม้แสดงท่าทีตอบรับ แต่ในใจมีความเชื่อมั่นไม่ถึงครึ่ง
“เรื่องเพิ่มพูนความแข็งแกร่ง พวกคุณไม่จำเป็นต้องเก็บมาคิดมาก ฉันมีวิธี” ซูเฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เขามี [โพชั่นกายภาพ] อยู่หลายขวด และยังมีอาวุธอีกชิ้นสองชิ้น ด้วยสิ่งเหล่านี้ อย่างน้อยน่าจะสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งให้คนในกลุ่มของซูเฉินได้เป็นสองเท่า
หากเป็นคนอื่นเอ่ยประโยคนี้ออกมา ย่อมถูกหัวเราะใส่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
แต่ซูเฉินน่ะต่างออกไป
ความเร็วในการยกระดับของซูเฉิน ทุกคนกระจ่างแก่ใจ บวกกับสมบัติมหัศจรรย์และแปลกประหลาดอีกมากมาย ฉะนั้นบางทีซูเฉินอาจมีวิธีช่วยให้ความแข็งแกร่งของพวกเขาก้าวกระโดดไปอีกขั้นจริงๆก็ได้
“พี่เฉิน แล้วเมื่อไหร่พี่จะช่วยพวกเราเพิ่มความแข็งแกร่ง?” เฉาหรานพูดด้วยความตื่นเต้น
เขาใฝ่ฝันอยากจะเป็นผู้วิวัฒนาการตลอดมา ตอนนี้พอได้ฟังก็แทบอดใจรอไม่ไหว
“กลับถึงที่พักก่อนแล้วค่อยว่ากัน” ซูเฉินยิ้ม ส่งสายตามอบความมั่นใจให้แก่เฉาหราน
เฉาหรานพยักหน้าหงึกๆ เขาเชื่อว่าตราบใดที่ซูเฉินเอ่ยปากสัญญา อีกฝ่ายจะทำมันอย่างแน่นอน
หลังจากนั้น [รถศึกอัจฉริยะ] ก็เริ่มเดินเครื่อง มุ่งหน้ากลับสู่เส้นทางเดิม
