ผจญภัยโลกOne Piece 100 – ฮาคิราชันย์!
วูซ วูซ วูซ–!
ในชั้นอากาศเกิดประกายแสงวูบวาบคล้ายกับดวงดาวระยิบระยับบนท้องฟ้า กระสุนที่พุ่งตรงมายังโรจาถูกทำลายลงโดยสมบูรณ์ภายใต้ฮิรุที่อยู่ในมือของโรจา
โรจาก้มลงมองดาบขาวฮิรุในมือ ด้วยดวงตาที่เป็นประกายและอดไม่ได้ที่จะเผยให้เห็นถึงความชื่นชม — ฮิรุเล่มนี้ ดีกว่าโฮโนะสึกิมากจริงๆ
ดาบขาวฮิรุนั้นมีน้ำหนักเบาและจับได้ถนัดมือมากๆ เพียงแค่โรจากวัดแกว่งออกไปไม่กี่ครั้ง เขาก็สามารถปรับสมดุลตามน้ำหนักของมันได้และสัมผัสได้ถึงความคมและความนุ่มนวลของใบดาบ
แก๊ก .. แก๊ก ..
ชายวัยกลางคนสาดกระสุนออกไปจนหมด แต่เมื่อเขาเห็นว่าโรจายังคงยืนหยัดอยู่ที่เดิม และกระสุนปืนของเขาไม่สามารถทำอะไรโรจาได้ ร่างกายของชายวัยกลางคนก็รู้สึกเย็นเยียบ แม้ว่าเขาจะเป็นถึงสมาชิกของดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะมีเหงื่อเย็นผุดขึ้นมาบนหลัง
หลบกระสุนได้นั้นยังพอว่า แต่ถึงขั้นสามารถทำลายกระสุนที่รวดเร็วจนตาเปล่ามองไม่เห็นได้อย่างสมบูรณ์ .. นี่มันไม่ใช่สิ่งที่คนปกติจะสามารถทำได้แล้ว!
ในเวลานี้
ทุกคนก็เริ่มรู้ว่าโรจาไม่ใช่เพียงแค่ทหารเรือธรรมดาๆ และค่อยๆเผยให้เห็นถึงความตื่นตระหนก แต่ซักพักพวกเขาก็สูดหายใจลึกแล้วค่อยๆสงบลง
ทุกคนในที่นี้ เป็นบุคคลที่เคยผ่านการนองเลือดมาก่อน แถมในตอนนี้พวกเขานั้นได้เปรียบในเรื่องของจำนวน หลังจากที่ตื่นตระหนกอยู่ครู่หนึ่งแววตาของพวกเขาก็เผยเจตนาฆ่าออกมา
แม้ปัจจุบันแต่ละคนจะมาจากคนละกองกำลัง แต่โรจาที่เป็นทหารเรือนั้นนับว่าเป็นศัตรูร่วมกันของพวกเขา
แม้ว่าโรจาดูเหมือนจะไม่ใช่คนธรรมดา แต่โรจาก็บุกมาเพียงลำพังเท่านั้น แม้เขาจะแข็งแกร่ง แต่ช่องว่างในเรื่องของจำนวนนั้นมากเกินไป ดังนั้นหลายคนในห้องจึงเริ่มหยิบอาวุธขึ้นมา และเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้
และในเวลานี้ สมาชิกของดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ก็เริ่มเข้ามาสมทบแล้วเช่นกัน พวกมันกำลังค่อยๆล้อมรอบโรจาอย่างช้าๆ ภายใต้คำสั่งของชายวัยกลางคน วินาทีต่อมา จู่ๆทั้งหมดต่างก็กระโจนเข้าหาโรจาอย่างฉับพลันเพื่อหมายจะสังหารเขา!
อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ที่พวกมันเข้ามาจนถึงตอนที่กระโจนเข้าหาเขา โรจาไม่ได้เห็นพวกมันอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย เขาเอาแต่จ้องมองฮิรุด้วยความชื่นชม แต่เมื่อพวกมันเข้ามาใกล้ โรจาก็ส่ายหัวแล้วพึมพำออกมาเบาๆว่า
“พวกมดปลวก … ”
โรจาถือฮิรุด้วยมือเพียงข้างเดียวก่อนที่จะวาดมันออกไปเบาๆจากซ้ายไปขวา โดยมีเป้าหมายเป็นพวกที่กำลังกระโจนตรงเข้ามา!
บิซ—!
จู่ๆก็เกิดแสงสว่างวาบขึ้น เปลี่ยนห้องใต้ดินอันมืดมิดให้กลายเป็นสว่างสดใสทันที คมดาบสายลมอันสว่างสดใสได้ถูกปลดปล่อยออกมาจากปลายดาบอย่างฉับพลัน!
คมดาบสายลมปรากฏให้เห็นเพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้นก่อนที่จะหายวับไปอย่างรวดเร็ว … แน่นอนว่ามันไม่ได้สลายหายไป เพียงแต่มันพุ่งทะลุทุกสิ่งที่ขวางหน้าจนหายไปจากสายตาอย่างรวดเร็วก็เท่านั้นเอง!
…
ณ ใจกลางเกาะบานาร์
มีโรงแรมขนาดใหญ่ตั้งอยู่ และเบื้องหน้าของโรงแรมเป็นทางเดินยาวสำหรับรอต้อนรับผู้ที่จะมาพัก ซึ่งนี่ไม่ใช่สถานที่ๆคนธรรมดาจะสามารถย่างกรายเข้ามาได้ และทำได้เพียงจ้องมองดูจากระยะไกลเท่านั้น
แต่
ในขณะนั้นเอง
วูซ–!
จู่ๆทางเดินยาวเบื้องหน้าของโรงแรมก็เกิดแสงสว่างวาบขึ้นมาอย่างกระทันหัน พร้อมๆกับมีอะไรบางอย่างพุ่งทะลุพื้นดินแล้วโบยบินไปบนท้องฟ้า! ก่อนที่มันจะสลายหายไปในที่สุด
ครืน ..
รอยแตกเริ่มแผ่ขยายออกไปโดยมีจุดที่มีแสงสว่างวาบทะลุขึ้นมาเป็นจุดศูนย์กลาง จนมันเริ่มครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ และในที่สุดพื้นที่บริเวณนั้นก็ค่อยๆพังทลายลง!
ตูม–!
เสียงถล่มดังสนั่นราวกับเสียงกัมปนาท ทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาหยุดเดิน แล้วหันไปจ้องมองพื้นที่ๆกำลังถล่มลงมาด้วยความประหลาดใจ
เมื่อพวกเขาก้มลงมองไปยังเบื้องล่าง .. ที่ดูเหมือนว่าจะเป็นห้องขนาดใหญ่ที่อยู่ใต้พื้นดิน — พวกเขาต่างก็กรีดร้องออกมาด้วยความสยดสยอง!
เลือด!
ซากศพ!
กระจัดกระจายไปทั่วอยู่ภายในห้องชั้นใต้ดิน!
ถนนใจกลางเมืองที่กำลังคึกคักได้แปรเปลี่ยนเป็นความวุ่นวายในฉับพลัน!
ชาวบ้านบางคนที่ตื่นตระหนกก็พากันวิ่งหนีและแอบซ่อนตัว ในขณะที่โจรสลัดที่แฝงตัวเป็นชาวบ้านธรรมดาๆถึงกับหน้าเปลี่ยนสีก่อนที่จะวิ่งไปคว้าอาวุธและรีบวิ่งลงไปชั้นใต้ดินทันที
ณ ชั้นใต้ดิน
คมดาบของโรจาได้สะบั้นเพดานของห้องใต้ดินโดยสมบูรณ์ จนมันพังทลายและทะลุขึ้นไปบนพื้นดิน! — จากเบื้องบน แสงอาทิตย์ค่อยๆส่องลงกระทบกับร่างของโรจา พร้อมๆกับใบดาบของฮิรุที่อยู่ในมือของเขา แสงสว่างที่สะท้อนกับใบดาบทำให้ทั่วทั้งห้องชั้นใต้ดินส่องสว่างไปทั่ว
ดาบขาวฮิรุนั้นตรงกันข้ามกับดาบดำโยรุ หากโยรุนั้นใหญ่และหนัก ฮิรุนั้นจะมีขนาดเล็กและเบา
รอบๆตัวโรจา
ทุกคนต่างเผยให้เห็นถึงความตกตะลึง! ห้องใต้ดินที่มืดมิด บัดนี้กลับถูกสะบั้นออกจนเป็นสองส่วน นอกจากนั้นเพดานด้านบนยังพังทลายลงมาจนแสงอาทิตย์จากเบื้องบนสามารถส่องลงมายังเบื้องล่างได้!
ส่วนสมาชิกของดองกี้โฮเต้ที่พึ่งเข้ามาหาโรจาเมื่อครู่ไม่ว่าจะเป็นอาวุธที่ทำจากเหล็กล้าที่อยู่ในมือ หรือแม้แต่ร่างกายของพวกมันก็ล้วนถูกสะบั้นออกเป็นสองส่วน! ที่สำคัญรอยสะบั้นเรียบเนียนไม่มีที่ติอีกด้วย!
“นี่ … นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน?”
“ความแข็งแกร่งขนาดนี้ .. หรือว่าจะเป็นเพราะดาบเล่มนั้น!?”
แม้ปัจจุบันคนที่อยู่ที่นี่จะเป็นสมาชิกระดับสูงของกองกำลังใต้ดิน แต่พวกเขาก็เกือบทั้งหมดก็เป็นเพียงกองกำลังใต้ดินของเขตทะเลเวสต์บลู ซึ่งความแข็งแกร่งระดับที่โรจาแสดงออกมานั้นอยู่นอกเหนือความเข้าใจของพวกเขา!
ภายใต้คมดาบเล่มนี้ ไม่มีอะไรจะต้านทานมันได้!ไม่ต้องกล่าวถึงร่างกายมนุษย์! แม้แต่อาวุธที่ทำจากเหล็กกล้า หรือผนังพื้นดินอันหนาแน่น ก็ยังต้องสยบอยู่ภายใต้ดาบขาวฮิรุที่อยู่ในมือของโรจา!
ทุกสายตาต่างตกตะลึงและเต็มไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ!
แต่กระนั้น
พวกเขาก็ยังคงคิดว่าความแข็งแกร่งอันน่าสยดสยองนี้ เกิดขึ้นจากดาบขาวฮิรุที่อยู่ในมือของโรจา และต่างจ้องมองไปยังมันด้วยความกระหายและคลุ้มคลั่ง! — ในหัวของพวกเขาคิดแต่เพียงว่าจะต้องช่วงชิงดาบเล่มนั้นมาให้จงได้!!
ในเวลานี้พวกสมาชิกของดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ที่ปลอมตัวเป็นชาวบ้านอยู่บนพื้นดินได้ทราบข่าวนี้แล้ว และแม้แต่พวกมันคนอื่นๆที่อยู่ใต้ดินก็รู้เรื่องนี้ด้วยเช่นกัน พวกมันต่างพากันกรูเข้ามาจากทุกทิศทางเพื่อล้อมรอบโรจา
ปากกระบอกปืนและคมดาบจำนวนนับไม่ถ้วนได้ชี้มายังโรจา และเตรียมพร้อมที่จะบดขยี้เขาได้ทุกเวลา
เมื่อเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้
ใบหน้าของโรจากลับไม่เผยให้เห็นถึงความหวาดกลัวลยแม้แต่น้อย มันยังคงเต็มไปด้วยความอิ่มเอมใจในตอนที่กวัดแกว่งฮิรุ แต่ซักพักอารมณ์เหล่านั้นก็ค่อยๆจางหายไป กลายเป็นความรู้สึกเบื่อหน่าย ..
คนพวกนี้อ่อนแอเกินไป …
อ่อนแอเสียจนโรจารู้สึกว่าเขาไม่จำเป็นที่จะต้องใช้ดาบ และเพียงแค่ใช้ ‘ความคิด’ ก็สามารถเอาชนะได้แล้ว
ท้องฟ้า .. ผืนดิน .. ศัตรูที่รายล้อมอยู่
มิใช่เพียงศัตรูที่กำลังรายล้อมอยู่เท่านั้น แต่โรจารู้สึกราวกับ แม้แต่ท้องฟ้า หรือผืนดิน เพียงแค่ ‘ความคิด’ เขาก็สามารถคว้าทุกอย่างมาไว้ในกำมือได้
ความรู้สึกนี้มัน … !
บิซ–!
พริบตานั้นเองดวงตาของโรจาก็เกิดประกายแสงสว่างวาบ อย่างที่ไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน มันเกิดขึ้นมาจากส่วนลึกภายในจิตใจ ก่อนที่จะเคลื่อนผ่านไปตามร่างกายของเขา และพุ่งทะยานกวาดกระจายออกไปทั่วทุกทิศทาง!
พริบตาเดียว!
จิตคุกคามที่ไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน ก็ได้แผ่ขยายออกไปโดยมีโรจาเป็นจุดศูนย์กลาง! จิตคุกคามที่แม้แต่โลกและสวรรค์ก็ยังต้องยอมสยบ!
เงียบ ..
คนที่ชี้ปืนมายังโรจาจู่ๆก็นิ่งเงียบไม่ไหวติง
คนที่ถือดาบก็เช่นกัน
แม้แต่บรรดาผู้คนในห้องประมูลที่จ้องมองดาบขาวฮิรุในมือของโรจาด้วยความกระหายก็พลันตัวแข็งค้างไปด้วย
ในระยะที่ไกลออกไป
เหล่าชาวบ้านบนเกาะที่กำลังหลบหนี ซ่อนตัว และกรีดร้อง ทั้งหมดต่างหยุดนิ่งตัวแข็งค้าง
ทุกสิ่งพลันหยุดลงอย่างกระทันหัน
ปุก ปุก ปุก ..
ถึงแม้จะดูเนิ่นนาน แต่ทุกสิ่งกลับผ่านไปเพียงพริบตาเดียวเท่านั้น ก่อนที่สมาชิกของดองกี้โอเต้คนหนึ่งที่อยู่ใกล้โรจามากที่สุดจะทรุดลงกับพื้น
ตามมาด้วยคนที่สอง คนที่สาม ..
ราวกับโดมิโน จู่ๆทุกคนบนเกาะต่างก็ร่วงสลบลงกับพื้น โดยมีโรจาเป็นจุดศูนย์กลาง
โรจายังคงยืนอยู่อย่างเงียบๆ ก่อนที่รอยยิ้มจะผุดขึ้นมาบนใบหน้าของเขา
ในท้องทะเลเวสต์บลูแห่งนี้ หากใครก็ตามที่ได้มาเห็นฉากนี้คงตกตะลึงจนคางตกลงกระแทกกับพื้น!
แม้แต่ผู้คนในครึ่งแรกของแกรนไลน์ หากได้มาเห็นฉากนี้ก็ยังคงตกตะลึงจนคางกระแทกลงกับพื้นเช่นกัน!
ถึงแม้ช่วงครึ่งหลังของแกรนไลน์จะไม่ตกตะลึงจนคางกระแทกพื้นเหมือนกับสองที่แรก แต่เมื่อเห็นฉากนี้ หัวใจของพวกเขาก็คงจะสั่นสะท้าน และร้องตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น!
เพราะจิตคุกคามที่โรจาได้ปลดปล่อยออกมานั้นก็คือ
ฮาคิราชันย์!!!
