บทที่ 215 ทักษะกระบี่ผ่ามิติ!

ไม่สิ มันคือทักษะกระบี่ผ่ามิติที่มีความสามารถในการเทเลพอร์ต?

เย่เฟิงขมวดคิ้วทันที

ดั่งเช่นคราวก่อนที่แหวนกระบี่มังกรโบราณได้สอนทักษะรังสีกระบี่แก่เขา เวลานี้เมื่อมีวรยุทธ์ระดับ 15 ปี พร้อมด้วยหัวใจที่มีความปรารถนาอันแรงกล้า แหวนกระบี่มังกรโบราณก็ได้ส่งมอบทักษะเซียนชนิดใหม่มาให้อีกครั้ง

สำหรับทักษะกระบี่ผ่ามิติ หากเข้าใจทักษะนี้ได้ เขาจะสามารถทะลุผ่านชั้นน้ำแข็งที่หนาถึงสามชั้นได้งั้นหรือ?

เย่เฟิงสับสนเล็กน้อย เหตุใดถึงมีทักษะที่สุดยอดแบบนี้อยู่ด้วย? ตามที่เขารู้มา ในโลกเทวะนั้น มันมีทักษะเซียนที่มีความสามารถในการเคลื่อนย้ายตำแหน่งได้อย่างรวดเร็วเช่นกัน แต่ทักษะเหล่านั้นไม่ได้น่ากลัวอะไรนัก แถมยังต้องมีระดับวรยุทธ์ที่สูงมากถึงจะสามารถฝึกฝนได้อีกด้วย

แล้วทักษะกระบี่ผ่ามิตินี้ สามารถฝึกได้ในระดับวรยุทธ์เพียง 15 ปีเลยงั้นหรือ?

ชายหนุ่มขบคิดคำถามนี้อยู่ในใจ แต่ก็พบว่ามันยากเกินไปที่จะเข้าใจได้ นอกจากนี้ มันยังมีความลึกลับที่ซับซ้อนยิ่งกว่าทักษะเซียนทั่วไปที่เขาเคยได้สัมผัสมาก่อน

“หวางเอ๋อ เขยิบออกไปหน่อย ฉันเพิ่งได้เรียนรู้ทักษะใหม่มา เดี๋ยวจะลองใช้มันทะลุผ่านชั้นน้ำแข็งเข้าไปเสียหน่อย”

ยิ่งเย่เฟิงได้เข้าใจทักษะนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมากเท่านั้น

“เอ๋?”

หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็รู้สึกตกใจ เมื่อครู่นี้เขาบอกว่าเพิ่งได้เรียนรู้ทักษะใหม่งั้นหรอ?

จะมีใครที่จู่ๆก็สามารถเรียนรู้ทักษะใหม่ขึ้นมาได้แบบนี้กัน?

ถึงแม้เธอจะรับรู้อยู่แล้วว่าเย่เฟิงสามารถเรียนรู้ทักษะกรงเล็บมังกรระดับสามได้ตั้งแต่ยังอายุน้อย เรื่องนี้ยังถือว่ายอมรับได้ แต่หญิงสาวไม่เข้าใจว่าจู่ๆเขาก็สามารถเรียนรู้ทักษะใหม่ขึ้นมาเองแบบนี้ได้อย่างไรกัน? แน่นอน เธอไม่รู้ว่าชายหนุ่มมีสมบัติล้ำค่าจากโลกเทวะอย่างเช่นแหวนกระบี่มังกรโบราณอยู่กับตัว

ไม่ว่าอย่างไร หลงหวางเอ๋อก็เชื่อในคำพูดของเย่เฟิงอย่างไม่มีข้อสงสัย และเขยิบตัวออกไป เรียวขาคู่งามตวัดไปมาอยู่ในน้ำราวกับปลา และไม่นาน ร่างของเธอก็ออกห่างไปจากตำแหน่งเดิมประมาณ 10 เมตร

การที่เย่เฟิงให้หลงหวางเอ๋อเขยิบตัวออกไปนั้นเป็นเพราะว่า เมื่อเขาใช้ทักษะกระบี่ผ่ามิตินี้ นอกจากจะสามารถเคลื่อนย้ายตำแหน่งได้อย่างรวดเร็วแล้ว มันยังสร้างความเสียหายแก่ผู้คนที่อยู่โดยรอบด้วย

“อ่อ อีกเรื่องนะหวางเอ๋อ ถ้าฉันสามารถทะลุผ่านเข้าไปในชั้นน้ำแข็งได้ เธอต้องหาที่ซ่อนตัวชั่วคราว ห้ามกลับมาหาพ่อของเธอ และที่สำคัญที่สุด ห้ามให้พวกหน่วย NSA จับตัวได้เด็ดขาด ฉันจะรีบพาร่างอาจารย์ออกมาให้เร็วที่สุด”

เย่เฟิงเอ่ยออกไปตามที่เขาคิดไว้

“อือ”

หญิงสาวพยักหน้า ขณะที่ใบหน้าสวยแสดงออกถึงความอยากรู้อยากเห็น ดวงตาของเธอจับจ้องอย่างแน่นิ่งไปยังร่างของเย่เฟิง เพราะอยากรู้ว่าทักษะที่เขาเพิ่งได้เรียนรู้มา มันเป็นอย่างไร

สำหรับหลงหวางเอ๋อนั้น เย่เฟิงไม่ได้รู้สึกกังวลใจเท่าไรนัก เพราะเขารู้ว่าหญิงสาวคนนี้ไม่ได้ตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของตระกูลหลงอีกแล้ว นอกจากนี้ เธอยังมีระดับวรยุทธ์ถึง 18 ปี และมีไหวพริบที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย

หลังจากมั่นใจแล้ว เย่เฟิงก็เรียกกระบี่เจินชี่สีเขียวเข้มออกมาอีกครั้งหนึ่ง และชี้มันไปยังชั้นน้ำแข็งทั้งสามชั้นเพื่อหมายจะฝ่าทะลุเข้าไป

ชั้นน้ำแข็งแต่ละชั้นนั้นหนาประมาณ 10 เมตร แต่ระยะทางร่วม 30 เมตรนี้ รวมทั้งหลักการของทักษะอันลึกซึ้ง ไม่เป็นอุปสรรคต่อความตั้งใจที่จะฝ่าเข้าไปด้านในของเขาได้

ในเรื่องหลักการนั้น เย่เฟิงยังไม่จำเป็นต้องอธิบายออกมาตอนนี้ เขารู้เพียงว่าตราบเท่าที่ไหลเวียนเจินชี่ไปตามเส้นทางที่ได้เรียนรู้มา แหวนกระบี่มังกรโบราณก็จะช่วยเหลือเขาเอง

เทคโนโลยีในการเคลื่อนย้ายมวลสารนั้นยังไม่มีอยู่ในโลกใบนี้ แต่ในโลกเทวะนั้น มันไม่ใช่เรื่องพิเศษอันใด

จากระยะไกล เย่เฟิงจ้องมองไปยังแหวนวงหนึ่งซึ่งสวมอยู่ที่นิ้วของซูเฟยหยิ่ง นั่นคือแหวนมิติที่ใช้เก็บสิ่งของต่างๆ ยามที่อยู่ในโลกเทวะ เขาเห็นมันมานับครั้งไม่ถ้วนจนกลายเป็นสิ่งของที่คุ้นเคยไปแล้ว

แหวนมิตินี้จะมีพื้นที่พิเศษอยู่ภายในสำหรับใช้เก็บของต่างๆ และมีเพียงผู้ที่มีวรยุทธ์ระดับมากกว่า 100 ปีเท่านั้นที่จะใช้งานได้

และเช่นเดียวกัน ทักษะพิเศษที่คล้ายคลึงกับทักษะกระบี่ผ่ามิติในโลกเทวะนั้น มีเพียงผู้ฝึกเซียนขั้นสูงที่มีวรยุทธ์ระดับ 100 ปี จึงจะสามารถฝึกฝนได้ เย่เฟิงไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเขาจะสามารถเข้าถึงทักษะที่มีความสามารถเช่นนี้ได้รวดเร็วขนาดนี้

นี่ถือเป็นโอกาสที่ฟ้าประทานมาให้แล้ว

กระบี่สีเขียวเข้มได้เปล่งประกายอ่อนๆออกมาภายใต้ทะเลลึก ขณะที่อีกด้านหนึ่ง ดวงตาคู่สวยของหลงหวางเอ๋อยังคงจับจ้องมาที่ร่างของชายหนุ่ม ในเวลานี้ เย่เฟิงค่อยๆไหลเวียนเจินชี่ทั่วร่างไปตามแบบแผนของทักษะกระบี่ผ่ามิติ

ในเวลาถัดมา ไม่เพียงเจินชี่ของเขาจะเชื่อมโยงกับน้ำทะเลที่อยู่โดยรอบ แต่กระแสของน้ำทะเลยังไหลเวียนไปตามทิศทางที่มีรูปแบบเฉพาะ ภายใต้ร่องรอยของพลังงานลึกลับที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากแหวนกระบี่มังกรโบราณ ทำให้พื้นที่รอบๆตัวเริ่มกระจายออกเป็นฝอยๆ

ทันใดนั้น เจินชี่รอบๆตัวชายหนุ่มก็พลันปะทุขึ้นมาในช่วงเวลาเพียงแค่ 0.01 วินาทีเท่านั้น!

ในชั่วพริบตา เขารู้สึกราวกับตัวเองเข้าสู่สภาวะอันน่าพิศวง ภาพของน้ำทะเลโดยรอบ ภาพของหมู่ปะการัง หรือแม้ภาพของหลงหวางเอ๋อ พลันเกิดการบิดเบี้ยวไปในทันที

ในชั่วขณะนี้ กระบี่ในได้ถูกกวัดแกว่งพร้อมกับร่างของชายหนุ่มที่พุ่งออกไปข้างหน้า!

วูบ!

กระบี่ของเขาได้เปิดแยกมิติพิเศษออกมา!

เมื่อปรากฏการแปรปรวนโดยรอบได้สิ้นสุดลง เย่เฟิงก็พลันฟื้นคืนสติและเมื่อมองไปรอบๆ เขาพบว่าตัวเองได้เคลื่อนย้ายตำแหน่งเข้ามาสู่ภายในเมืองน้ำแข็งแล้ว!

ที่นี่คือใจกลางของเมืองน้ำแข็งซึ่งไม่มีน้ำทะเลอยู่ ความกว้างของพื้นที่นี้ใหญ่เกือบเท่ากับสนามฟุตบอลในรูปทรงเป็นวงกลม มันอยู่เหนือจากชั้นน้ำแข็งส่วนล่าง และเส้นทางของช่องน้ำแข็งที่เชื่อมต่อมาถึงในนี้มีเพียง 2 เส้นทาง นั่นหมายความว่าหากไม่ใช้กำลังเจาะทะลวงชั้นน้ำแข็งเข้ามา หรือใช้ทักษะประเภทเทเลพอร์ตเข้ามาแบบเขา ผู้ที่จะเข้ามาสู่ที่นี่ได้ก็มีช่องทางเพียง 2 ช่องทางเท่านั้น

ณ ใจกลางเมืองน้ำแข็งนี้ มีประติมากรรมน้ำแข็งที่มีร่างอันงดงามของหญิงสาวถูกแช่อยู่ภายใน เรือนผมเงางามไหลยาวลงมาจนถึงสะโพก เธอสวมชุดกระโปรงยาวที่ดูสง่าและเรียบง่าย ขณะที่ดวงตาคู่สวยยังคงปิดอยู่

ตั้งแต่หัวจรดเท้า ทั่วร่างของผู้หญิงคนนี้ไม่มีเครื่องประดับชิ้นอื่นอีกนอกจากแหวนมิติซึ่งถูกสวมไว้ที่นิ้วเรียวยาว การปรากฏกายของเธอเต็มไปด้วยความประณีตและความบริสุทธิ์ ราวกับเทพธิดาที่ร่วงหล่นลงมายังโลกมนุษย์ เพื่อให้ผู้คนได้ชื่นชมด้วยความบริสุทธิ์ใจ

ซูเฟยหยิ่ง เธอคืออาจารย์ของเขาไม่ผิดแน่

เย่เฟิงรู้สึกเพียงแค่ต้องการยื่นมือเข้าไปสัมผัสประติมากรรมน้ำแข็งชิ้นนี้ หากสามารถหลอมละลายมันได้สำเร็จ เขาก็ยังสามารถช่วยอาจารย์ได้

ในช่วงเวลานี้ ชายหนุ่มรู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังฝันไป นี่เขาได้เข้ามาในพื้นที่แห่งนี้จริงๆแล้วงั้นหรือ?

เย่เฟิงหันกลับไปมองภาพของน้ำทะเลภายนอกผ่านกำแพงน้ำแข็งที่หนา 30 เมตรด้วยความประหลาดใจ ณ อีกด้านหนึ่งของกำแพงน้ำแข็ง ใบหน้าของหลงหวางเอ๋อจ้องมองมาหาเขาด้วยความรู้สึกตกใจผสมกับความตื่นเต้น หญิงสาวรีบโบกไม้โบกมือให้เขา

ทักษะกระบี่ผ่ามิติช่างสุดยอดสมกับชื่อของมัน!

เย่เฟิงโบกมือให้หลงหวางเอ๋อกลับไป และรีบใช้ช่วงเวลานี้เพื่อเตรียมตัวช่วยเหลือซูเฟยหยิ่งออกมาจากประติมากรรมน้ำแข็งชิ้นนี้ให้ได้

……..

“หัวหน้าครับ ดูเหมือนว่ามีใครกำลังมา!”

สมาชิกในทีมของธันเดอร์ได้ใช้เรือสปีดโบททั้งสี่ลำมาถึงหน้าทางเข้าขนาดใหญ่ แต่ทันใดนั้นเอง สมาชิกคนหนึ่งในทีมก็สังเกตเห็นแพไม้ไผ่ชิ้นหนึ่งที่ลอยอยู่กลางทะเลในระยะไกล ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังไม่อาจมองเห็นได้ว่ามีผู้ใดที่อยู่บนแพไม้ไผ่นี้

“ผู้ฝึกยุทธ์?”

คิ้วของธันเดอร์ขมวดแน่น ในยุคสมัยใหม่นี้ จะมีคนทั่วไปคนไหนที่ยังนั่งแพไม้ไผ่อยู่อีก มันต้องเป็นผู้ฝึกยุทธ์แน่นอนอย่างไม่ต้องสงสัย

ณ ตำแหน่งที่อยู่ในปัจจุบันนี้ ธันเดอร์ไม่อาจมองเห็นร่างของซูเฟยหยิ่งได้ นี่จึงทำให้เขาใคร่รู้มากขึ้นไปอีกว่าเกิดอะไรขึ้นในเมืองน้ำแข็งกันแน่

สมาชิกในทีมแต่ละคนต่างรู้สึกสงสัยว่าทำไมธันเดอร์จึงไม่ออกคำสั่งให้ส่งคนลงไปใต้ก้นทะเลเพื่อค้นหาผู้ที่เจาะเปิดช่องน้ำแข็งนี้ แต่ธันเดอร์ไม่ใช่คนโง่ ในฐานะที่เป็นหัวหน้าหน่วย เขาต้องคิดเรื่องนี้ให้รอบคอบที่สุด

เมื่อคิดถึงคำพูดของหลินชื่อฉิงก่อนหน้านี้ทางโทรศัพท์ ตลอดจนความแข็งแกร่งอันน่าสะพรึงกลัวของเย่เฟิง เขาก็ได้แต่ส่ายหน้า จนกว่าจะจบเรื่องนี้ การไม่ล่วงเกินเด็กหนุ่มคนนั้นชั่วคราวคงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด

แน่นอน ธันเดอร์ไม่รู้ว่าเย่เฟิงในตอนนี้ได้ใช้ทักษะที่เกินกว่าคนทั่วไปจะจินตนาการได้ และเข้าไปสู่ใจกลางของเกาะน้ำแข็งนี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว!

……………………..

แปลโดย Solar Spark