บทที่ 117: ทิราดัส (1)
ตูมมม !
<รีบมาที่นี่เร็วเข้า! เร็วๆ สิ! ไอ้หมอนั่นที่ชื่อฮันซูอยู่นี่แล้ว!>
กวานแจผงะไปกับเสียงที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันของบาทหลวงที่ก้องไปทั้งหัวของเขา
‘บาทหลวงจะตายไม่ได้!’
ความจริงแล้ว การตายของบาทหลวงไม่ได้สำคัญกับเขามากนัก ทว่าภรรยาของเขาอาจจะถูกลูกหลงจากความวุ่นวายนั้นด้วย
ในตอนที่กวานแจเกือบจะเคลื่อนไหวออกไป ลูกแก้วที่ส่องแสงสว่างจ้าลูกหนึ่งก็บินผ่านอุโมงค์มดและมุ่งไปยังพวกกวานแจกับดาวไถ
ซูมมม!
ลูกแก้วที่เดินทางมามากกว่าร้อยเมตรในเสี้ยววินาทีพยายามที่จะระเบิดหัวของกวานแจในตอนที่เขาเกือบจะก้าวออกไป
‘บัดซบ!’
กวานแจกัดฟันกรอดและชกไปยังลูกแก้วนั้น
เขากำลังรีบ
เขาอาจจะเมินเฉยต่อการโจมตีส่วนมากได้ แต่หากเขาเมินการโจมตีนี้ หัวเขาอาจจะหลุดออกจากบ่า
ฟึ่บ!
กวานแจกัดฟันกรอดก่อนจะมองไปยังระดับมาร์กอชจากกิลด์คราวน์ที่กำลังพุ่งเข้ามาหาเขาหลังจากที่ลูกแก้วนั้นถูกฟาดทิ้งไป
‘บาลี รอปเปอร์’
“บัดซบ! บัดซบ!!”
บาลี รอปเปอร์พุ่งเข้าไปหาอีกฝ่ายด้วยสีหน้าบิดเบี้ยวอย่างมาก
แน่นอนว่าความหมายที่แท้จริงเบื้องหลังของมันไม่ใช่ความกราดเกรี้ยว แต่ใกล้เคียงกับคำว่าหวาดกลัว
ในเมื่อเขาไม่ต้องการที่จะต่อสู้กับกวานแจจริงๆ
‘ไอ้กลิ่นเวรนี่!’
ความโกรธแค้นของกวานเจระเบิดออกมาในที่สุดหลังจากที่เห็นบาลี รอปเปอร์พุ่งเข้ามาหาเขาพร้อมกับสร้อยคอที่ส่องประกายวิบวับเพื่อที่จะขัดขวางงานของเขา
“ไอ้ฉิบหายนี่ กระทั่งสุดท้ายนี่!!!”
ไม่ช้า กวานแจที่พยายามจะทะลวงฝ่าไปไม่ว่าอย่างไรก็ตามและบาลี รอปเปอร์ ที่ขัดขวางโดยเอาชีวิตเข้าแลกก็ได้เข้าปะทะกันที่กลางอุโมงค์มด
ตูมมม!
ฮันซูพึมพำขณะที่เขามองไปยังอคารอนที่อยู่ตรงหน้าเขาหลังจากที่ฟาดอีกฝ่ายเบาๆ ด้วยหอกสายฟ้า
‘ฉันคิดว่าฉันรู้ว่ามันเป็นใคร’
ผลึกความทรงจำของเอลคาเดียน
แม้ว่าเขาจะสามารถอ่านความทรงจำของเอลคาเดียนได้ เขาก็ไม่อาจรู้จักอคารอนทุกตัวที่อยู่ในนั้นได้
และมันยังมีเรื่องที่ว่าอคารอนดูเหมือนๆ กันไปหมดในสายตาของมนุษย์
แต่บาทหลวงที่อยู่ตรงหน้าเขา คาร์บาน่า ได้สร้างความประทับใจให้ลึกล้ำไม่น้อยจากในผลึกความทรงจำ
ไอ้บัดซบที่โยนความรับผิดชอบเกี่ยวกับภัยพิบัติแห่งความตายไปยังบาทหลวงและพยายามที่จะแย่งชิงตำแหน่งของอีกฝ่ายท่ามกลางความวุ่นวาย
คนอื่นๆ อาจจะไม่รู้ แต่มันมีความเป็นไปได้ว่าหายนะครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นในอีกหนึ่งปีหลังจากนี้มีโอกาสสูงที่ว่าจะเกิดขึ้นด้วยน้ำมือหมอนี่
‘ฉันไม่รู้ว่านายกำลังพยายามจะทำอะไร แต่ให้ฉันจัดการนายตรงนี้แล้วกัน’
ฮันซูหยุดคิดขณะที่เขาแทงหอกออกไป
ชิ้งงง
ตำแหน่งที่หอกสายฟ้าพุ่งไปได้ปรากฏสปอร์เติบโตออกมา
อาร์ติแฟคส่วนมากบนร่างของคาร์บาน่าถูกทำลาย และร่างกายของเขาก็ได้รับบาดเจ็บยับเยิน
“ว๊ากกก!”
ดูเหมือนว่าสัญชาตญาณสัตว์ป่าของเขายังคงหลงเหลืออยู่ในขณะที่ประสาทสัมผัสของเขาพังทลายจากสกิลทำลายประสาทสัมผัส
บาทหลวงคำรามออกมาขณะที่เขาโถมร่างเข้าใส่ฮันซูอย่างที่ร่างกายบอกให้ทำ
ตูมมม!
แคร่ก!
เกราะของราชา ทหารพันเกราะ ส่งเสียงแตกหักออกมาขณะที่รอยร้าวปรากฏขึ้นบนมัน
ในเวลาเดียวกัน แขนที่ถูกเสริมพลังจากการผ่าตัดดัดแปลงร่างกายก็ส่งเสียงออกมา
‘หืม’
ฮันซูขมวดคิ้วเล็กน้อย
พลังต่อสู้ของบาทหลวงสูงมาก
ในเวลาเดียวกัน โลหะเหลวในร่างของเขาที่ยังไม่ได้สมบูรณ์ดีก็เริ่มเดือดพล่านอยู่ภายในร่าง
‘ชิ ฉันต้องรีบแก้เรื่องนี้เหมือนกัน’
ฮันซูขมวดคิ้วกับความเจ็บปวดที่ให้ความรู้สึกเหมือนทั่วทั้งร่างของเขาถูกฉีกทึ้ง
แต่มันไม่สำคัญ
ในขณะที่ฮันซูเกือบจะค่อยๆ บดขยี้เขาลง บาทหลวงก็รีบถอยออกไปนับสิบเมตรก่อนจะคว้าเอาผู้หญิงที่หมดสติคนหนึ่งขึ้นมา
และจากนั้นจึงตะโกนเสียงดัง
“เจ้าอยู่ที่นี่แล้ว! ฆ่าเขาเร็วเข้า!”
‘เขามาแล้วเหรอ… ถึงเขาจะมาคนเดียวก็เถอะ’
เมื่อฮันซูหมุนตัวกลับไป เขาก็เห็นกวานแจที่ร่างท่วมไปด้วยเลือด
กวานแจที่กำลังหอบหายใจแม้ว่าจะมีร่างกายแบบยอดมนุษย์เพราะความเร่งรีบมองไปยังผู้หญิงในมือของบาทหลวงก่อนจะกัดฟันกรอด
ฮันซูมองไปมาระหว่างคนทั้งสองก่อนจะผงกศีรษะ
‘ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นตัวประกัน’
ฮันซูมองไปยังบาทหลวงก่อนจะผงกศีรษะ
คนคนหนึ่งไม่อาจสั่งการอย่างละเอียดได้ด้วยกลิ่น
และการที่คนคนหนึ่งจะทำงานอย่างหนักเพื่อที่จะเติมเต็มคำสั่งนั้นก็ยังคงอยู่ภายใต้การควบคุมของเจ้าตัว
‘อืม อย่างน้อยตัวประกันก็ทำให้เขาทำงานอย่างหนัก’
และอย่างที่ฮันซูคาด กวานแจกัดฟันกรอดก่อนจะพุ่งเข้ามาหาเขาขณะที่บาทหลวงหัวเราะเสียงเย็นไปยังกวานแจก่อนจะถอนหายใจ
‘ดี กลิ่นทำงานได้ดี แต่มันค่อนข้างจะเป็นปัญหาอยู่นิดหน่อย’
เขาต้องปล่อยกลิ่นออกไปอีกครั้งเพื่อที่จะเปลี่ยนคำสั่งในการบอกให้อีกฝ่ายพุ่งมาที่นี่เพื่อที่จะฆ่าฮันซู แต่เขาไม่มีเวลา
ใช้ตัวประกันมันเร็วกว่ามาก
‘สู้เข้าไป หึหึ’
ดูเหมือนว่ากวานแจจะบาดเจ็บเล็กน้อย แต่มันไม่สำคัญ
ในเมื่อทาสก็มีอยู่เพื่อเจ้านายตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
ในเมื่อเขาแค่ต้องเปลี่ยนคำสั่งในระหว่างที่อีกฝ่ายสู้ พักผ่อน แล้วจากนั้นจึงเข้าร่วมกับอีกฝ่ายทีหลัง
ในขณะที่บาทหลวงหัวเราะเสียงเย็น ฮันซูเหลือบมองไปยังกวานแจที่กำลังพุ่งเข้ามาหาเขาเล็กน้อยก่อนจะเมินอีกฝ่าย
และจากนั้นเขาจึงรวบรวมพลังทั้งร่างของเขาและปาหอกไปยังหัวใจของบาทหลวง
ฟุ่บ
“ไม่!”
กวานแจที่กำลังพุ่งเข้าไปหาฮันซูกรีดร้องออกมาด้วยใบหน้าตื่นตระหนก
ภรรยาของเขาจะตายก่อนบาทหลวงหากเป็นเช่นนี้
แต่ความคิดของฮันซูค่อนข้างจะล้ำลึกกว่า
‘เขาไม่แม้แต่จะใช้เธอเป็นโล่ได้ เขาจะยังจับตัวเธออยู่อีกเหรอ?’
มันดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะลืมไปในระว่างความวุ่นวาย แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่มีผลเป็นตัวประกันสำหรับฮันซู
บาทหลวงดูจะตระหนักถึงเรื่องนี้ได้ขณะที่เขาแสดงสีหน้าชั่วร้ายออกมาและโยนผู้หญิงที่เขาจับเอาไว้ออกไปก่อนจะตะโกนออกมาเสียงดัง
“ขวางเขา! ขวางเขาเอาไว้!”
จากนั้นเขาจึงโยนกลิ่นไปยังกวานแจก่อนจะพยายามหลบหนีไปสักแห่ง
‘บัดซบ ข้าต้องมองหาโอกาสอื่นในอนาคต’
การหนีหลังจากที่ทำทุกอย่างสำเร็จมาจนถึงขั้นนี้มันค่อนข้างน่าเสียดาย แต่อย่างน้อยเขาก็ยังลากพวกอคารอนตนอื่นๆ ออกมาสำเร็จ
แค่นี้ก็ดีแล้ว
เขาต้องออกไปจากที่นี่ก่อน
ในตอนนั้นเองที่ฮันซูตะโกนออกมา
“โซเฟีย!”
ในตอนนั้นเอง โซเฟีย ที่หลบอยู่ในมุมหนึ่งเพื่อที่จะไม่โดยลูกหลงจากการต่อสู้ก็ได้โยนลูกแก้วหยกของเธอไปทางกวานแจ
ครึ่กกก
ร่างของกวานแจถูกแช่แข็งในทันที
แน่นอนว่าแค่นี้ไม่ใกล้เคียงกับการสร้างความเสียหายจำนวนมากให้แก่กวานแจแม้แต่นิด
กวานแจดูจะตระหนักถึงเรื่องนี้ได้ขณะที่เขาทลายน้ำแข็งรอบกายของเขาออกและพยายามโจมตีฮันซู
หากเขาไม่ได้ยินคำพูดประโยคหนึ่งจากอีกฝ่ายก่อน
“อยู่ตรงนั้นนิ่งๆ แค่นั้นไม่พอเหรอ? นายไม่ได้รับคำสั่งที่บอกว่า <มาทางนี้> ซะหน่อย”
ฮันซูรู้ถึงจุดอ่อนของกลิ่นมากกว่าผู้ใดในเมื่อเขาใช้มันด้วยตนเอง
กึก
กวานแจชะงักไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น
‘โอ้ ใช่…’
กลิ่นที่ถูกส่งมายังเขาไม่ได้มาถึงเขาเพราะคุกน้ำแข็งรอบตัวเขา
เขาได้ทำคำสั่ง <มาที่นี่> ของกลิ่นนั่นเสร็จแล้ว
กวานแจพยายามจะส่งพลังไปที่ร่างของเขาเพื่อทดสอบ
และร่างของเขาที่ทำตามคำสั่งเสร็จสิ้นก็ไม่ได้ถูกควบคุมโดยกลิ่นเมื่อเขาสามารถขยับร่างกายของเขาได้
“อยู่ตรงนั้น”
ฮันซูทิ้งกวานแจที่กำลังแสดงสีหน้าแปลกประหลาดออกมาขณะที่เขาไล่ตามบาทหลวงไปตามอุโมงค์มด
เหมือนกับนักล่าที่กำลังไล่ตามสัตว์ป่าที่บาดเจ็บ
โซเฟียเดินเข้าไปใกล้กวานแจที่กำลังยืนนิ่งราวกับรูปปั้นน้ำแข็งอย่างช้าๆ
“ผู้หญิงคนนี้เป็นภรรยานายเหรอ? หรือแฟน?”
กวานแจขยับร่างกายของเขาอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ทำให้น้ำแข็งแตก
‘ภรรยา’
“หืมม…”
โซเฟียส่ายศีรษะเมื่อเธอเห็นว่ากวานแจมาช่วยภรรยาของตนเองแม้ว่าทั่วทั้งร่างจะท่วมไปด้วยเลือด
“ฉันไม่ได้ชอบนายเท่าไหร่ แต่… ผู้หญิงคนนี้ไม่มีความผิด ฉันจะดูแลเธอเอง เพราะงั้นอยู่ตรงนั้นสักพักแล้วกัน ในเมื่อกลิ่นจะพุ่งเข้าไปหานายถ้านายทำลายน้ำแข็งออกมา”
‘ได้’
วินาทีที่เขาออกไปด้านนอกน้ำแข็ง กลิ่นจะสั่งให้เขาโจมตีฮันซู
และฮันซูอาจจะแพ้บาทหลวง
กวานแจยืนอยู่ในคุกน้ำแข็งและเหม่อมองไปยังภรรยาของตนเอง
‘… เราจะสามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ไหมถ้าเธอตื่นขึ้นมา’
กวานแจที่ในที่สุดก็ผ่อนคลายมากพอจะมองไปรอบๆ ถอนหายใจอย่างลึกล้ำ
บาทหลวงกัดฟันกรอดหลังจากที่วิ่งไปนาน
สถานการณ์ด้านหลังเขามันชัดเจน
ความล้มเหลว
และอีกไม่ช้าเขาจะถูกจับ
ตูมมม!
คาร์บาน่า ที่ฟาดหอกที่พุ่งตรงมายังเขาออกไปอีกครั้งครุ่นคิดเล็กน้อย
ว่าควรจะทำอย่างไร
‘มันจบแล้วงั้นเหรอ?’
หรือการครอบครองมุงกุฎแห่งหนามหลังจากที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของอคารอนและได้ครอบครองดินแดนเก่าจะเป็นไปไม่ได้อีกต่อไปแล้วจริงๆ?
แต่บาทหลวงตระหนักขึ้นได้อย่างรวดเร็ว
‘ใช่แล้ว มันเป็นไปไม่ได้’
นี่คือจุดจบ
มนุษย์ที่อยู่ด้านหลังเขาไม่มีเหตุผลอะไรให้ไว้ชีวิตเขา และแม้ว่าเขาจะหนีไปได้ มันก็ไม่มีประโยชน์
เขาจะทำอะไรได้เมื่ออยู่ตัวคนเดียว?
‘งั้น… มันก็ไม่มีเหตุผลให้ตายคนเดียว’
เขาไม่อาจได้รับชัยชนะ
งั้นวิธีการที่ดีที่สุดในจุดนี้ก็คือการลบประวัติทั้งหมด
ประวัติทั้งหมดของอคารอนที่ร่วงหล่น
และมันง่ายดาย
ตราบเท่าที่ไม่มีผู้ใดที่จะจดจำมัน
‘มันจะดีกว่าที่ไม่มีผู้ใดจดจำข้า แทนที่จะจดจำว่าเป็นความล้มเหลวของเผ่าพันธุ์’
บาทหลวงหัวเราะเสียงเย็นขณะที่เขาเริ่มวิ่งไปยังอวัยวะไหลย้อน
‘ไอ้โง่เอ้ย มันมีความจำเป็นขนาดไหนที่ตรงทำขนาดขั้นแค่เพื่อที่จะเรียกอคารอนออกมา?’
แผนของเขามันค่อนข้างง่าย
ไปบนตัวสิงโตขาว ลาร์ซาร์ หลังจากที่ควบคุมอคารอนได้
และจากนั้นก็จมพวกมนุษย์สกปรกพวกนี้ซะ
“แฮ่ก… แฮ่กก”
บาทหลวงมองไปยังอวัยวะไหลย้อนเบื้องหน้าเขา
แคร่กกก
แกรปไฟต์ค่อยๆ ถูกบดขยี้จากของเหลวที่ไหลผ่านอวัยวะ
‘ข้าจำได้ว่าข้าฝังแกรปไฟต์ที่เหลือเอาไว้ตรงไหนสักที่แถวๆ นี้’
บาทหลวงมองไปรอบๆ ชั่วขณะก่อนจะพบแกรปไฟต์ที่ถูกฝังลึกอยู่ในพื้นในไม่ช้า
แกรปไฟต์นับสิบตันที่ถูกฝังลึกอยู่ในพื้นของอุโมงค์มด
‘มันมากกว่าพอในการที่จะทำให้กรากอซอาบน้ำ’
นี่คือโอกาสสุดท้าย
มนุษย์ไม่โง่ หลังจากที่ความวุ่นวายนี้สิ้นสุดลง พวกมันจะป้องกันพื้นที่นี้เหมือนกับป้อมปราการ
แคร่กกก
ขณะที่บาทหลวงแทงมือของเขาลงไป แกรปไฟต์เป็นตันๆ ก็ถูกยกขึ้นมาโดยบาทหลวง
ในตอนที่บาทหลวงพยายามที่จะโยนมันลงไปในอวัยวะไหลย้อนนั้นเองที่เขาชะงักไปชั่วครู่
‘… ทำไมมันไม่มีหอกพุ่งมาแล้วล่ะ?’
ไอ้หอกบัดซับที่ควรจะพุ่งมาและโจมตีเขาได้แล้ว
คาร์บาน่ามองไปยังอุโมงค์มดด้วยความงุนงง แต่จากนั้นเขาจึงเห็นฮันซูที่มองไปยังอวัยวะไหลย้อนด้วยท่าทีย่ำแย่
และจึงตระหนักได้ว่าทำไมเขาจึงไม่ได้โยนหอกมา
ตึง ตึง
มาร์กอช ดู คาปูซิโอ้
พวกที่ถูกล่อมาที่นี่เพราะกวานแจยังคงเดินไปมาที่อวัยวะไหลย้อนและกำลังดื่มของเหลวร่างกายอยู่
‘สัตว์ศักดิ์สิทธิ์กำลังช่วยเหลือข้า’
และราวกับว่าเขาออกมาจากอุโมงค์มดคนล่ะเส้นทาง มันมีความห่างในระดับหนึ่งระหว่างเขากับฮันซู
ถ้าไอ้ตัวพวกนั้นเดินไปมาอยู่ งั้นมันก็ชัดเจนว่าแม้จะเป็นฮันซูก็ไม่อาจขวางหอกของเขาไปมาได้อย่างที่ต้องการ
ในเมื่อเขาอาจจะดึงดูดความสนใจของพวกมันในทันที
ศีรษะของบาทหลวงได้ปรากฏแผนๆ หนึ่งขึ้นอย่างรวดเร็ง
‘นี่… ข้าอาจจะมีชีวิตรอดได้ถ้าข้าโชคดีพอ’
เขารู้ถึงสถานที่ลับที่เขาจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้แม้ว่ากรากอซจะพลิกตัว
เสียแต่ว่าเขาอาจจะถูกจับโดยไอ้หมอนั่นได้ก่อนที่เขาจะไปถึงที่นั่นเสียอีก
แต่หากมาร์กอชยังอยู่ตรงนั้นแบบนั้นและฮันซูต้องลงมืออย่างรวดเร็วเพื่อแก้ไขปัญหาเกี่ยวกับแกรปไฟต์ งั้นเขาก็อาจจะมีชีวิตรอด
‘คนในระดับเจ้าอาจจะมีชีวิตรอดได้แม้ว่ากรากอชจะพลิกตัว แต่มาดูสิว่าเจ้าจะทำได้จริงๆ รึเปล่า’
บาทหลวงหัวเราะเสียงเย็นขณะที่เขาโยนแกรปไฟต์ลงไป
ตูมมม!
หินสีเขียวขนาดยักษ์พุ่งแหวกอากาศขณะที่มันมุ่งไปยังอวัยวะไหลย้อน
กูกูกู
มาร์กอชมองไปยังหินนั้นก่อนจะเมินมันเมื่อมันไม่ได้สร้างอันตรายมากต่อะวกมัน
ในเมื่อท้องของพวกมันค่อนข้างจะเต็มเกินกว่าจะไปโกรธกับอะไรแบบนั้น
‘พยายามหยุดมันสิ’
ในตอนนั้นเองที่ฮันซูมองมายังเขาก่อนจะพึมพำบางอย่าง
‘นาย… ไม่มีทางรอด?’
คาร์บาน่าเค้นเสียง
ไอ้หมอนั่นจะทำอะไรได้?
ในตอนนั้นเองที่ฮันซูใส่บางอย่างลงไปในหอกของเขาก่อนจะเมินแกรปไฟต์และขว้างหอกสายฟ้ามา
ซูมมมม!
บาทหลวงมองไปยังหอกนั้นก่อนจะยิ้มออกมา
‘เล็งข้า?’
ตูมมม!
หอกสายฟ้าโจมตีไปยังร่างของเขา
ปึดดด
ความเจ็บปวดได้ทำให้ร่างของเขากระตุกสั่นและบิดเบี้ยว แต่บาทหลวงทำแค่แย้มยิ้มอย่างพอใจ
‘ดี ดีมาก’
กร๊าซซซ!
มาร์กอชที่กำลังดื่มของเหลวอยู่ตอบสนองกับหอกสีทองที่บินผ่านอากาศ
พวกมันทั้งหมดรู้ว่าก่อนหน้าหอกนั้นทำให้พวกมันรู้สึกยังไง
ไม่ช้า มาร์กอชก็รับรู้ได้ถึงกลิ่นไร้ที่มาที่ทิ่มแทงจมูกของพวกมัน จากนั้นจึงหันตัว
เช่นเดียวกับคาร์บาน่า
คาร์บาน่าทำได้แค่ตื่นตระหนักกับกลิ่นที่แพร่ออกมาจากหอกที่พุ่งตรงมายังเขา
‘กลิ่น! กลิ่นกระตุ้น! บัดซบ! เขาทำอะไรให้พวกนั้นมอบอะไรแบบนี้ให้!’
กลิ่นกระตุ้นที่เขามอบให้กวานแจนั้นอันตรายอย่างมาก ดังนั้นแล้วมันจึงอนุญาตให้ถือครองได้แค่เพียงระดับบารองที่ป้องกันวิหารหรือตัวนักบวชเองเท่านั้น
พวกนั้นจะมอบของแบบนั้นให้กับคนนอกได้อย่างไร?
‘นี่มันอะไรกัน… นี่เขาช่วยเอาไว้ทั้งเผ่าหรืออะไรแบบนั้นรึไง?’
กร๊าซซซซ!
ดวงตาของมาร์กอชพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงในขณะที่มันเริ่มพุ่งตัวอย่างบ้าคลั่งไปยังคาร์บาน่า
คาร์บาน่ากัดฟันกรอดและพยายามจะหนีเมื่อเขาเห็นร่างของสิ่งมีชีวิตที่สูงหนึ่งกิโลเมตรกว่ายี่สิบตัวพุ่งมายังเขา
ในเมื่อระยะห่างระหว่างพวกเขากำลังลดลงอย่างรวดเร็ว
ฟึ่บ
ในตอนนั้นเองที่บางอย่างได้ปรากฏออกมาจากร่างของเขา
‘นี่มัน!’
ไอ้ของหนืดๆ พวกนี้ที่คลุมร่างของเขาอยู่มันคืออะไร?
เขามองเห็นฮันซูที่นั่งลงกับพื้นราวกับว่ามานาของเขาเหือดแห้งลงได้
“บัดซบ!”
คาร์บาน่ากัดฟันกรอดและฉีกสปอร์ที่พันอยู่รอบร่างของเขาออกอย่างเร่งรีบ
แคว่กกก
แม้ว่ามันจะไม่ง่ายที่จะฉีกสิ่งที่พันอยู่บนร่างของเขาที่ถูกสร้างขึ้นจากมานาจำนวนมากออก ทว่าเขาก็ยังคงมีร่างกายในระดับมาร์กอช
แม้ว่ากล้ามเนื้อของเขาจะได้รับบาดเจ็บและมีรอยแตกร้าวบนกระดูก มันก็ยังคงสามารถแสดงพลังมหาศาลของมันออกมาได้
‘เสร็จแล้ว!’
ทว่าในวินาทีที่บาทหลวงหนีออกมาจากยางไม้ที่ถ่วงร่างของเขาอยู่ได้ เขาก็รู้สึกว่ารอบด้านมืดลง
‘… หืม?’
แคว่ก
ในตอนนั้นเอง
คาร์บาน่าถูกฉีกกระชากไปพร้อมกับแกรปไฟต์ที่เขายืนอยู่ด้านบน
กร๊าซซซ!
ฮันซูที่กำลังมองไปยังมาร์กอช ดู คาปูซิโอ้ที่กำลังวุ่นวายกับการฉีกสิ่งเล็กๆ แม้ว่าจะสู้กันเองอยู่ก่อนจะเรียกหอกสายฟ้ากลับมาก่อนจะเริ่มเดินกลับไปยังอุโมงค์มด
‘ชิ ฉันอยากจะเก็บเขาไว้แล้วใช้งาน อืม เขาดรอปเยอะอยู่เหมือนกันนะ’
มันมีอาร์ติแฟคจำนวนมากที่อีกฝ่ายดรอปไว้ระหว่างทาง
และพวกมันจำนวนหนึ่งก็มีประโยชน์เช่นกัน
ฮันซูแสดงสีหน้างุนงงออกมาหลังจากที่เดินกลับมาขณะที่เก็บอาร์ติแฟคไปด้วยราวกับฮันเซลกับเกรเทล
‘… หืมม?’
“อ๊ากกก! นี่มันอะไรกัน!”
ฮันซูขมวดคิ้วขณะที่เขามองไปยังกวานแจที่ทะลวงออกจากน้ำแข็งและสร้างความวุ่นวายขึ้น
TL: นึกภาพปู่เดินตามเก็บอาร์ติแฟคเหมือนฮันเซลเกรเทลแล้วมันน่ารักยังไงก็ไม่รู้ล่ะค่ะ…//อมยิ้ม
