เวลากลางดึกของคืนหนึ่ง
ความรู้สึกที่เธอได้รับราวกับว่ามันไร้ตัวตน แต่ทว่าสิ่งแปลกๆนั้นกลับกลายเป็นความจริง
จู่ๆอุณหภูมิก็เปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหัน
สำหรับเธอที่มาจากเขตร้อนชื้นอุณหภูมิ 30 องศาเซลเซียสถือเป็นเรื่องธรรมดา
แต่บรรยากาศแห้งแล้งเหมือนทะเลทรายของที่นี่มันเกินไปที่จะยอมรับ
เธอควรจะมีชีวิตอยู่ในที่ธรรมดาตามปกติ แต่เมื่อสังเกตก็พบว่าตัวเองกำลังอยู่ในโลกที่ไม่คุ้นเคยーーเธอไม่รู้ว่านั่นคือการเคลื่อนย้ายข้ามมิติ
ไม่ว่าจะดีหรือร้าย เธอสามารถหาสถานที่ปลอดภัยในการหลับนอนได้ทันที
ภายในหลุมของก้อนหินขนาดใหญ่คือสถานที่เธอนอนหลับอยู่ นอกจากนั้นเธอยังเจอบ่อน้ำ
แต่มันเต็มไปด้วยขี้ของแมลงเป็นจำนวนมาก
น้ำเน่าเสียและมันก็ปล่อยกลิ่นเหม็นไปรอบๆ
“ไม่ต้องถามถึงเรื่องสุขภาพ” เธอยอมแพ้มันและเริ่มออกค้นหาอาหาร
เธอคลานออกจากสถานที่ที่เธอหลบซ่อน
เธอจดจ่ออยู่กับสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนรอบๆบริเวณ มันทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคยแปลกๆ
ーーที่กำลังปกคลุมเต็มพื้นดินอยู่ตอนนี้ คือสิ่งมีชีวิตสีดำจำนวนมาก
* ช่า ช่า * มันขยับปีกเพื่อรับแสงจางๆจากต้นมอส ลำตัวมันเลื่อมสะท้อนแสงสีดำเงาออกมา
ขณะที่เดินผ่านแมลงสาบเหล่านี้ ความรู้สึกที่ว่านี่ไม่ใช่โลกใบเดิมก็เริ่มชัดเจน
หากยังอยู่ในโลกเดิมーーสิ่งมีชีวิตจำนวนมากเหล่านี้สามารถกลายเป็นอาหารของตัวอ่อนได้
ต่อสาบมรกต
เป็นต่อชนิดหนึ่งพบได้ในแถบ แอฟริกา อินเดียและหมู่เกาะแปซิฟิก มีชื่อเสียงในฐานะแมลงปรสิตที่มีพฤติกรรมการสืบพันธุ์ที่แปลกประหลาด
ーーมันจะวางไข่ไว้ในท้องแมลงสาบ
หากจะอธิบายรายละเอียด ……ในระหว่างการวางไข่ ต่อสาบมรกตตัวเมียจะแสวงหาแมลงซักตัวเพื่อเป็นที่พักตัวอ่อนให้กับมัน โดยเหยื่อที่มันชอบคือแมลงสาบ ซึ่งมันจะเข้าไปโจมตีโดยการต่อยแล้วปล่อยสารพิษที่มีผลต่อระบบประสาท
เมื่อแมลงสาบเป็นอัมพาต ตัวต่อจะเข้าไปบังคับหนวดของแมลงสาบให้เดินตามไปยังรังของมันอย่างว่าง่าย ราวกับว่าหมอผีกำลังควบคุมเหล่าซอมบี้อยู่
หลังที่เข้าไปในโพรงแล้วพวกมันจะวางไข่ไว้ในตัวแมลงสาบ
ทางเข้าของโพรงจะถูกปิดโดยใช้ก้อนหินขนาดเล็กหรือเศษไม้ไบหญ้าเท่าที่มันจะหาได้
หลังจากผ่านไป 2-3 วันไข่จะฟักกลายเป็นตัวอ่อน
ตัวอ่อนจะค่อยๆกินเนื้อของแมลงสาบเป็นอาหาร
ภายใน 8 วัน ภายในแมลงสาบภายจะถูกกินจนเกือบหมดในขณะที่มันยังคงมีชีวิตอยู่
ท้ายที่สุดหลังจากผ่านไป 8 วัน ตัวอ่อนจะกลายเป็นดักแด้
ต่อสาบมรกตที่เปลี่ยนจากดักแด้จะเจาะกินจนทะลุแมลงสาบออกมา ราวกับว่ามันถูกคลอดโดยแมลงสาบและบินออกสู่โลกภายนอก
แต่
ーーตอนนี้เธอถูกส่งมายังโลกที่ห่างไกล
ตัวต่อไม่ได้มีความคิดลึกซึ้งเหมือนมนุษย์
นอกเหนือจากการกินและการสืบพันธุ์ไม่มีอะไรสำคัญอีกเลยสำหรับพวกมัน
ーーและหลังจากไม่ได้กินอะไรมาเลยตลอดทั้งคืน
เธอค้นหาหนึ่งในแมลงที่อ้วนถ้วนสมบรูณ์ขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
ในเชิงชีววิทยาแมลงสาบถูกจัดให้อยู่ใกล้เคียงกับพวกกุ้งและปู
ว่ากันว่าหากคุณไม่รังเกียจ รสชาติของมันนั้นจะอร่อยมาก
เธอกินเนื้อแมลงสาบตลอดระยะเวลาที่เธอยังเป็นตัวอ่อน แมลงสาบเป็นเพียงอาหารอร่อยเท่านั้นสำหรับสายตาเธอ
และตอนนี้เธอพบแมลงสาบตัวโคตรอ้วน
เธอพุ่งปรี่เข้าโจมตีแมลงสาบและพยายามที่จะฉีดพิษเข้าไปเฉกเช่นเดียวกับที่บรรพบุรุษของเธอทำ
ในขณะนั้น ーーเป้าหมายของเธอที่เหมือนจะอยู่ตรงหน้า
ทว่ามันกลับห่างไกล …….. ไม่ มันใหญ่เกินไป
เธอเป็นสัตว์ที่มีประสาทสัมผัสทั้ง 6 เฉียบแหลม จึงไม่แปลกที่เธอจะรู้สึกได้ถึงความอันตราย โคตรอันตรายตรงหน้า
และสุดท้ายเธอก็เห็นความผิดปกติของสถานที่แห่งนี้เต็มสองตา
ーーที่นี่เป็นสถานที่อันตราย และหากสังเกตจะพบว่ามันสายเกินไปแล้วที่จะหนี
สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าของเธอมีความสูง 30 ซม. และความยาวกว่า 3 เมตร.ーー แมลงสาบยักษ์
ตำแหน่งของนักล่าและเหยื่อถูกสลับกันแล้ว
ーーด้วยความแตกต่างของขนาดร่างกาย
ไม่ว่าจะเป็นนักล่า หรือสัตว์กินพืช ความแตกต่างนี่ไม่ใช่สิ่งที่สมควรท้าทาย การมีร่างกายใหญ่โตเป็นข้อได้เปรียบที่แน่นอนในโลกของธรรมชาติ
ต่อสาบมรกตถูกกลืนหายไปทันทีโดยแมลงสาบตัวใหญ่ และแมลงสาบตัวใหญ่จำนวนมากที่กำลังวุ่นวายอยู่รอบๆ ก็ถูกกลืนกินโดยแมลงสาบขนาดยักษ์อีกที
ถูกต้องนี่คือสิ่งที่อยู่ในโลกแห่งนี้ ชั้นที่ 5 ของช่องมิติเขาวงกต
ーーชั้นที่มีแมลงสาบยักษ์อาศัยอยู่
▼ ▼ ▼
~หาววว~~
หวังว่าวันนี้นายจะมีความกระตือรือร้นเหมือนเมื่อวานนะ
อืม〜สำหรับชั้นนี้ฉันรู้สึกหดหู่จริงๆ ……อี๊ ทั้งชั้นเป็นรังแมลงสาบ
ความหวังเดียวที่จะรอดคือพื้นที่ความปลอดภัย เพราะแมลงสาบน้อยใหญ่ไม่สามารถเข้าไปได้
และคำแนะนำ
แมลงสาบเป็นสิ่งมีชีวิตที่มักจะหลีกเลี่ยงมนุษย์
แม้แต่พวกมันที่อาศัยอยู่ในชั้นนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น ถึงมันจะมีขนาดใหญ่ก็เถอะ
สำหรับการไปชั้นถัดไป
ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ นายสามารถไปถึงได้หลังจากเดิน 30 นาที
……ฉันไม่รู้ว่านายเจอมันแล้วหรือยัง ดูเหมือนชั้นนี้จะมีบอสอยู่
ขนาดของมันโคตะระใหญ่ แต่นี่เป็นข่าวดี
ระยะทางประมาณสิบเมตร มันก็จะไม่โจมตีนาย
แต่ถ้านายเข้าไปในอาณาเขตของมัน มันจะดุร้ายขึ้นมาทันที
ความสูง 30 ซม. และความยาว 3 เมตร มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่อันตรายเหมือนเป็นสัตว์ประหลาด
ถ้านายถูกมันโจมตี ฉันไม่สามารถรับประกันชีวิตของนายได้เลย
….
ณ พื้นที่ความปลอดภัย
รองเท้าหนังของจุนเปย์เลอะเทอะไปด้วยของเหลวจากแมลงสาบที่เขาพึ่งเหยียบมา
จุนเปย์รู้สึกล่องลอยเหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่างขณะที่เปลือยกายเช็ดร่างกายของเขาด้วยผ้าชุบน้ำร้อน
เขาไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี
เมื่อสักครู่ที่ผ่านมามีแมลงสาบจำนวนมากมายไต่ยั้วเยี้ยไปทั่วร่างของเขา
รู้สึกเหมือนนักมวยโดนคลุกวงในและลำตัวที่เต็มไปด้วยช่องว่างถูกจู่โจม
นั่นเป็นーーการเดินทางที่น่าสยดสยอง เพียงแค่นึกถึงมันก็ทำให้ขนทุกส่วนภายในร่างกายของจุนเปย์ลุกชูชัน
「โอว โอ้วโอ้ว ไม่ ฉันขอเวลานอก!! 」
นั่นเป็นคำพูดแรกของเขาเมื่อมาถึงชั้นนี้
หากมองด้านหน้า จะมองเห็นป่าดงดิบ
แต่หากมองด้านล่าง จะเห็นพื้นสีดำละลานตา
เมื่อเข้าไปใกล้ๆถนนที่สกปรกจะสังเกตุเห็นเหมือนมันถูกปูด้วยพรม น่าแปลกประหลาดมากที่พรมกำลังเคลื่อนไหว ไม่สิ มันกำลังดิ้น
*ช่า ช่า ช่าาา*
เป็นพัน เป็นหมื่น หรืออาจเป็นแสนๆ
อยากให้คุณลองคิดภาพตามผม — มองไปทางขวาเจอแมลงสาบ มองไปทางซ้ายก็เจอแมลงสาบ เมื่อคุณทำใจไม่ได้จนต้องเบื่อนหน้าหนีขึ้นไปบนฟ้า แต่ทว่าบนฟ้าก็ยังมีแมลงสาบ แม้แต่คุณหันหลังกลับไปแมลงสาบก็ยึดพื้นที่ไปหมดแล้ว
*ช่า ช่า ช่าาา*
เป็นเสียงที่น่ารังเกียจーーดังสอดประสานกันราวกับมีวงออเคสตราขนาดใหญ่บรรเลงเพลงอยู่ จุนเปย์ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก
แต่ยังไงจุนเปย์ก็หนีความจริงที่ว่าชีวิตมันต้องเดินก้าวต่อไปไม่พ้น
*โพละ แผละ*
ทุกๆย่างก้าวเต็มไปด้วยเสียง
มันเป็นเสียงจากของเหลวในร่างกายของแมลงสาบที่เขาเหยียบระหว่างทาง
「……」
หลังจากผ่านไปชั่วขณะหนึ่ง เขาพบบ่อน้ำที่มีกลิ่นเหม็น
ดูเหมือนว่าซากแมลงสาบและอุจจาระของมันเป็นดั่งค็อกเทลที่ผ่านการหมักมาอย่างดี
และฉากที่ทำให้เด็กต้องร้องไห้ ผู้ใหญ่ต้องฝันร้าย เสียงร้องว้ายต้องออกมาจากชายฉกรรจ์ คือการที่แมลงสาบนับร้อยกำลังจับกลุ่มกันว่ายน้ำท่ากรรเชียงอยู่ในค๊อกเทล
แม้จุนเปย์จะอ้วกไปตลอดทาง เขาก็ยังคงก้าวเดินต่อไปข้างหน้า
และที่นั่นจุนเปย์สังเกตเห็นบางอย่าง
วัตถุผิวสีดำแกมขาวขนาดใหญ่ เมื่อเขามองอย่างระเอียดแทบไม่น่าเชื่อว่าทั้งหมดนั่นคือลำตัวของแมลงสาบ!
ーーถ้าจะให้คิดดูดีๆตัวของแมลงสาบแรกเกิดจะเป็นสีขาว
ในวิดีโอที่เขาเห็นในอินเทอร์เน็ต มีอยู่ตอนหนึ่งที่เจ้าหน้าที่กำจัดแมลงถูกส่งเข้าท่อระบายน้ำของร้านอาหาร
หลังจากไม่กี่วินาทีสารเคมีสำหรับกำจัดแมลงก็ถูกพ่น แมลงสาบมากมายล้นออกจากท่อน้ำใต้ดินーーในเวลานั้นฉันคิดว่าเห็นพวกมันบางส่วนเป็นสีขาว
ถูกต้อง
ถ้าไม่ใช่สถานการณ์ร้ายแรงแมลงสาบสีขาวจะไม่ออกไปจากรังของมันจนกว่าจะกลายเป็นสีดำ
ーーหือ นั่นหมายถึง …… ที่นี่ทั้งหมด ทุกส่วนของชั้น 5 เป็นรังแมลงสาบ….
และเมื่อจุนเปย์คิดได้ดังนั้น “อ๊าาาา” เขาก็ปล่อยเสียงยาวๆดูน่าสงสารออกมา
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกจั๊กจี้ที่ไล่จากข้อเท้าข้างซ้ายลุกลามไปจนถึงต้นขา
ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน
เขารีบควานหาแมลงสาบที่บังอาจมุดเข้าไปใต้ร่มผ้าของเขา
*หมับ*
การเหยียบมันด้วยเท้ายังพอรับไหว แต่จะให้บี้มันตอนนี้จุนเปย์รู้สึกถึงอาชญากรรมที่ร้ายแรง
「…………」
หลังจากที่ปล่อยลมหายใจเฮือกใหญ่ออกมา เขาตัดสินใจบี้แมลงสาบที่เข้าไปใต้เสื้อผ้า
“เทียบกับตอนที่ถูกเซอร์เบอรัสกินแขนยังรู้สึกดีกว่านี้อีก ”
และหลังจากเดินไปสักพักเขาก็พบพื้นที่ปลอดภัย นั่นคือทั้งหมดที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
จุนเปย์เช็ดตัวเสร็จแล้วก็พูดกับตัวเองขณะซักเสื้อ
ไม่มีทางอื่นอีกแล้ว หากจะขึ้นไปยังชั้นถัดไป
「เแมลงสาบที่มีความสูง 30 ซม. และความยาว 3 เมตร 」
มีการวิจัยมาว่าหากสิ่งมีชีวิตทุกชนิดมีขนาดเท่ากับมนุษย์ สิ่งที่อันตรายที่สุดก็คือแมลง
เช่น มดจะสามารถยกน้ำหนักได้หลายตัน ตั๊กแตนจะสามารถกระโดดได้มากกว่าหนึ่งร้อยเมตรในครั้งเดียว
ーーและแมลงสาบจะวิ่งด้วยความเร็ว 300 กม. / ชม.
มันเป็นฉากในฝันร้ายที่คุณไม่อยากจะจินตนาการ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างจุนเปย์ยืนยิ้ม
「เซอร์เบอรัสน่าจะเร็วกว่ามัน」
เขาเร็วกว่าแม้กระทั่งตอนเผชิญหน้ากับความอันตรายระดับเทพนิยาย
และตอนนี้เขาก็เร็วกว่าตอนนั้นซะอีก
จุนเปย์เรียกกล่องไอเทมออกมา
「มันเป็นแมลงดังนั้นเปลือกน่าจะแข็งพอดู สงสัยจังว่าเขี้ยวอสูรบวกกับความแข็งแกร่งของฉันจะแทงมันเข้ามั้ย ก็น่าจะเข้าแหละ」
「 จริงด้วยฉันสามารถใช้ความเป็นแมลงของมันแก้ปัญหาได้หนิ 」
「ความเร็วของฉันเหนือกว่ามันอยู่แล้ว หรือบางทีฉันควรจะแค่วิ่งหนีไป」
จากนั้นเขาหยิบผ้าปูที่นอนออกจากกล่องไอเทมและวางไว้บนพื้น
นอกจากนั้นยังมีหม้อน้ำมันกับเหล้าอีกจำนวนมาก
หลังจากเดินรอบป่าที่เต็มไปด้วยแมลงสาบ ในที่สุดเขาก็เห็นมัน
「 โอ้วเจอแล้วไอ่ตัวสีขาว 」
แมลงสาบสีขาวที่มีความสูง 30 ซม. ยาว 3 เมตร อยู่จากจุนเปย์เพียง20 เมตร
* กร๊วมๆๆ * เป็นเสียงของแมลงสาบรอบๆที่กำลังถูกมันกิน
ーーพวกมันกินกันเอง
มูยองสนใจเพียงชั่วครู่ก่อนจะปามีดที่เก็บมาจากหมู่บ้านของแคทรีน่าใส่มันเพื่อเรียกร้องความสนใจ และมันได้ผล
「เอาล่ะ ตอนนี้ถึงเวลาที่จะเล่นวิ่งไล่จับกันแล้ว」
แมลงสาบยักษ์เร่งความเร็วจาก 0 ถึง 300 กม. / ชม ทันที.
ーーโห มันทำงี้ได้ด้วย
เขาหลบการพุ่งเข้ามาของแมลงสาบโดยการเอี้ยวตัวไปด้านข้างในเสี้ยววินาทีสุดท้าย
เขากระโดดขึ้นและคว้ากิ่งของต้นไม้ จากนั้นกระโดดลงจากกื่งหนึ่งไปยังกิ่งหนึ่งยังกับลิง
จุนเปย์ผู้ซึ่งมีค่าสเตตัสหลบหลีกสูง
ถึงจะด้อยเรื่องพลังโจมตี แต่หากวัดกันที่ความเร็วจุนเปย์ยังไม่เคยแพ้ใคร
「 ฮี่ฮี่ แกมันช้าเกินไป !! 」
แมลงสาบกระโดดขึ้นและบินเข้าไปหาจุนเปย์ แต่จุนเปย์หัวเราะใส่มันในขณะที่หลบได้อย่างง่ายดาย
ーーความเร็วของฉันนี่มันเยี่ยมจริงๆ
ทุกครั้งที่จุนเปย์กระโดดหลบ เจ้าแมลงสาบจะกระโดดตามไปพร้อมกับไล่กัดจุนเปย์อยู่เสมอ
เป็นจำนวนกี่ครั้งไม่อาจทราบแต่ทุกครั้งที่หลบได้ส่วนหนึ่งจากเสื้อผ้าของจุนเปย์ต้องถูกมันกัดขาด
มันทำให้จุนเปย์วิตกนิดๆแต่เขายังมีรอยยิ้มบนใบหน้าและยังกระโดดต่อไป
และตอนนี้แมลงสาบยังคงพุ่งไล่ตามจุนเปย์
จู่ๆจุนเปย์ก็เปลี่ยนทิศทางจากกระโดดไปข้างหน้าเป็นกระโดดขึ้นอย่างกระทันหัน
เจ้าแมลงสาบพรวดพราดเข้าไปโดยไม่สามารถหยุดได้ทัน
「นี่คือจุดจบ! 」
แผ่นผ้าจำนวนมากถูกแขวนไว้ระหว่างกิ่งไม้
สาเหตุที่มีกลิ่นฉุนก็เพราะมันถูกแช่ด้วยแอลกอฮอล์ 80%
เจ้าแมลงสาบยักษ์พุ่งหน้าทิ่มตรงไปที่แผ่นผ้าーーนั่นหมายความว่าตอนนี้มันกำลังถูกปกคลุมด้วยแอลกอฮอล์
ไม่ใช่เฉพาะแมลงสาบ แต่แมลงหลายชนิดใช้อวัยวะที่เรียกว่ารูเปิดเพื่อให้ออกซิเจนเข้าสู่ร่างกาย
เมื่อร่างกายของแมลงสาบถูกปกคลุมไปด้วยน้ำมัน และเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มีผลทำให้น้ำมันละลายได้
น้ำมันที่หลอมละลายจะไปปิดรูเปิด
เป็นผลให้แมลงสาบไม่สามารถรับออกซิเจนเข้าสู่ร่างกายได้อีกต่อไป จากทฤษฎีนี้ ทำให้มีการสร้างสเปรย์กำจัดแมลงสาบและเป็นวิธีการกำจัดที่มีผลต่อแมลงอีกหลายชนิด
พูดสั้นๆคือมันจะทำให้หายใจไม่ออก
「ดิ้นไปซะ ไอ่แมลงเฮงซวย! 」
ขณะที่ถูกปกคลุมไปด้วยผ้าปูที่นอน เจ้าแมลงสาบก็เกลือกกลิ้งไปรอบๆเหมือนคนบ้าพร้อมกับสะบัดหนวดของมันไปมา
หลังจากผ่านไปหลายสิบวินาทีแมลงสาบก็หยุดดิ้น
จุนเปย์กระโดดลงจากต้นไม้
「ดีล่ะ ต่อไปก็เผามันซะจะได้จบๆไป หวังว่ามันจะแพ้ไฟเหมือนพวกแมลงสาบธรรมดานะ」
จากปริมาณแอลกอฮอล์เมือมีประกายไฟมันควรจะถูกเผาทันที
ขณะที่จุนเปย์กำลังจะจุดไฟ หนวดของเจ้าแมลงสาบก็เคลื่อนไหว
*ฉวับ* แทบจะพร้อมเสียงตัดอากาศ หนวดแมลงสาบตวัดแทงเข้าไปที่ขากรรไกร ของจุนเปย์
*วิ้งงง* เขารู้สึกหัวหมุน และล้มลงนั้งคุกเข่า
ーーนี่มัน บ้าจริงๆ
แข้งขาสูญเสียความสมดุล และไม่รู้ว่าสติของเขาจะขาดหายไปตอนไหน เขารีบจุดประกายไฟด้วยหินฟลิน(หินที่ใช้จุดไฟ)
เมื่อจุนเปย์ยืนยันว่าเจ้าแมลงสาบตายแน่นอนแล้ว เขาก็พริ้มตาลงอย่างโล่งใจ แต่จู่ๆ รูม่านตาของเขาก็ต้องเบิกกว้าง
「 ฮ่ะๆๆ นี่ล้อเล่นฉันเล่นใช่ไหม」
เขามองเห็นร่างสีขาว ไม่มันเป็นร่างสีดำ แมลงสาบยักษ์อีก 6 ตัวกำลังจ้องมาที่เค้า
เหมือนสุภาษิตที่บอกว่า ถ้าคุณพบแมลงสาบอยู่ในบ้าน 1 ตัว ให้คิดเลยว่ายังมีอีก 20 ตัวที่คุณยังไม่พบ และเช่นกัน แมลงสาบขนาดยักษ์ในชั้นนี้ย่อมไม่ได้มีตัวเดียว
จุนเปย์รวบรวมพลังที่จะยืนขึ้น แต่ร่างกายของเขาไม่ยอมฟังคำสั่ง
*ชี่ชี่ชี่ชี่ชี่ * เหล่าแมลงสาบส่งเสียงด้วยความสำราญ
จุนเปย์ก็เปรียบเสมือนโปรตีนปริมาณ 60 กิโลกรัมสำหรับพวกมัน
พวกมันขยับเข้าไปหาจุนเปย์อย่างช้าๆ และเมื่อหนึ่งในเหล่าแมลงสาบกำลังจะโจมตีสิ่งที่ไม่คาดขึ้นก็เกิดขึ้น
「แผละ แผละ แผละ แผล่ะ!!!」
* ตูมมมม * ด้วยเสียงนั้นแมลงสาบตัวที่กำลังจะจู่โจมจุนเปย์ก็ระเบิดขึ้น ร่างกายกระจัดกระจายออกเป็นส่วนๆ อวัยวะต่างๆที่กระจายออกมากลายเป็นหมอกดำจากนั้นทุกสิ่งก็หายไป
จุนเปย์ไม่สามารถยืนยันได้อย่างชัดเจนーー แต่อายุของเธอน่าจะเท่าๆกับจุนเปย์ ผู้หญิงผมสีดำผิวขาวเนียนคนนั้น
เธอสบตากับจุนเปย์และพูดอะไรบางอย่าง แต่สติของเขาเริ่มเลือนลางจึงทำให้ไม่อาจได้ยินเสียงเธอได้อย่างชัดเจน
「มนุษย์เป็น……■■■■ เพราะพวกเขาอ่อนแอ,พวกเขาสามารถกระจาย■■■และ■■■กับ■■ …… ถูกต้อง, ตามที่คุณบอกฉัน และเป็นเพราะคำพูดของคุณ ฉันจึงสามารถ■■■」
เธอยังคงพูดต่อไป
「 แต่ส่วนใหญ่ …… สิ่งที่ฉันสามารถ■■ในเขาวงกตด้วยตัวเองจะถูกจำกัดอยู่ในชั้นล่างนี้ …… นี่เป็นครั้งสุดท้าย จนกว่าจะไปถึงชั้นที่ลึกที่สุดーーอย่า■■■โอเค๊? คนที่จะฆ่าคุณคือฉันหรือบางทีอาจจะ■■■■รู้มั้ย」
จากนั้นสติของจุนเปย์ก็ถูกตัดขาดอย่างสมบูรณ์
เธอขมวดคิ้วและพูดกับจุนเปย์
「โห นี่นาย นั้งหลับ ? คุคุ ~ ดี ถ้าอย่างงั้น ฉันจะกำจัดพวกแมลงนี่เอง」
ถ้าเขาไม่หมดสติไปก่อนล่ะก็ เขาจะต้องแปลกใจ
ーーเพราะเธอคือ ……
สุดท้ายภายใต้ความมืดมิดยามค่ำคืน ตาขวาของเธอเริ่มส่องแสงจางๆ
เธอพูดหลังจากที่มองไปรอบๆแมลงสาบ 5 ตัวที่ยังเหลืออยู่รอบๆ
「ค้นหาเงื่อนไข : กวาดล้างแมลงสาบโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ หลีกเลี่ยงการสัมผัสกับแมลงสาบโดยตรงเท่าที่เป็นไปได้」
และ “อืม” เธอพยักหน้า
「ยืนยันวิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุดจนกว่าเงื่อนไขจะเสร็จสิ้น จำนวน 6 เป้าหมายถูกย้าย มันจะถูกย่อยสลายในระดับโมเลกุลและตาย」
「 ชะตากรรมที่ถูกกำหนดไว้จาก 24ล้านรูปแบบーーไม่มีใครสามารถต่อต้านฉันผู้ซึ่งได้รับตาเทพที่สามารถมองเห็นอนาคตได้ ดีงั้นเรามาเริ่มกันเลยดีกว่า เจ้าพวกปลาซิวปลาสร้อย?」
และ
เมื่อจุนเปย์ตื่นขึ้นมา ทุกอย่างก็จบลง ……สิ่งเดียวที่หลงเหลือคือซากแมลงสาบที่ถูกเผาโดยเขา
「 …..มันเป็นความฝันหรือเปล่า?
ไม่มีเสียงใดๆตอบคำถามของเขา
「 ……คิดอะไรไม่ออกเลย แต่ตอนถูกหนวดโจมตีมันรู้สึกเลวร้ายจริงๆ…. 」
ด้วยสีหน้าหมดความมั่นใจ จุนเปยเริ่มเดินออกไปยังชั้นถัดไป
*โพละ *, * แผล่ะ * เสียงไม่พึงประสงค์ยังคงเกิดขึ้นในการเดินผ่านดงแมลงสาบ
************************************
