จี้ฮ่าวเดินตามหลังจี้ฮู และคอยมองรอบๆ

ภูเขาทองคำทมิฬเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา มีต้นไม้สูงมากมายปกคลุมไปด้วยเถาวัลย์ บนก้อนหินมีมอสขึ้นมองดูคล้ายๆกันฝูงแมลง และมีเห็ดขนาดใหญ่หลากสี นี่เป็นครั้งแรกที่เขามาสำรวจป่าที่อยู่ในรัศมีใกล้ๆแบบนี้ นับตั้งแต่ตอนอายุ 2 ขวบ ที่เขาแอบออกไปกับเจ้ากา

พวกเขาเดินข้ามลำธาร เดินผ่านต้นไม้และพุ่มไม้อีก 2-3ต้นและในที่สุดพวกเขาก็มาถึงทุ่งดอกไม้
เมื่อมาถึงทุ่งดอกไม้ พวกชายหนุ่มทั้ง 3 คน เดินขยับเข้าไปใกล้กันอย่างผิดสังเกต แววตาของพวกเขาแฝงไปด้วยความมุ่งร้าย

“ช่างเป็นสถานที่ที่สวยงามจริงๆ” จี้ฮ่าวหยุดเดินและพึมพำ

“ฮวงจุ้ยที่นี้ค่อนข้างดี ถ้าใครบางคนถูกฝังที่นี่พวกเขาคงมีความสุขในชาติหน้า”

“ฮวงจุ้ย?” จี้ฮูสงสัย หน้าผากของเขาเริ่มมีเหงื่อไหลออกมา

“ฮวงจุ้ยอะไร? ไม่เห็นจะมีลำธารที่นี่เลย” (ฮวงจุ้ยค่อนข้างเป็นศัพท์เฉพาะทางในสมัยนั้นดูเหมือน จี้ฮูจะไม่เข้าใจความเหมือนมัน)

“ฮาฮ่า” จี้ฮ่าวมองดูจี้ฮูและหัวเราะ

“เจ้าไม่รู้จักฮวงจุ้ยงั้นรึ? แต่ช่างเถอะ มันคงยากเกินกว่าจะอธิบายให้เจ้าฟัง มันอาจจะยากกว่าการอธิบายว่าทำไมพวกเจ้าถึงต้องการจะฆ่าข้าเสียอีก!”

จี้ฮูมองจี้ฮ่าวพร้อมกับยิ้ม การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปทันที หลังจากที่ได้ยินจี้ฮ่าวพูด จี้เฟิงและจี้ซุยที่อยู่ข้างจี้ฮูหยิบขวานและมีดออกมาทันที แล้วฟันเข้าไปที่หลังของจี้ฮ่าว
จี้เฟิงและจี้ซุยเป็นนักรบฝึกหัดขั้น 6 ความแรงจากการฟันทำให้เกิดลมทำให้หญ้าและดอกไม้ในบริเวณ 1 ฟุตรอบๆถูกทำลายไปหมด

ในเวลาเดียวกันจี้ฮูคำรามและใช้หอกของเขาแทงไปที่จี้ฮ่าว

พวกเขา 3 คนจู่โจมพร้อมกัน จี้ฮูแสดงรอยยิ้มแห่งชนะบนหน้าของเขาเรียบร้อยแล้ว ถ้าเป็นเมื่อครึ่งเดือนก่อนจี้ฮ่าวเป็นเพียงนักเวทย์ฝึกหัดขั้น 3 เขาคงตายไปเรียบร้อยแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะได้เรียนเวทย์มนตร์จากนักเวทย์และนักบวชอาวุโสมาหลายอย่าง แต่เขาไม่น่าจะรอดจากการโจมตีนี้ได้

พวกเขาคงไม่มีทางจินตนาการได้ว่าจี้ฮ่าวจะแข็งแกร่งขึ้นมามากขนาดไหนในช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมา ขณะที่พวกเขาโจมตีจี้ฮ่าว จี้ฮ่าวกระโดดขึ้นไปในอากาศทันทีแล้วเตะจี้เฟิงและจี้ซุยด้วยเท้าทั้ง 2 ข้าง

จี้เฟิงและจี้ซุยมองไม่ทันว่าเกิดอะไรขึ้น จี้ฮ่าวเตะไปที่หน้าอกของพวกเขาอย่างแรง ทำให้พวกเขากระเด็นถอยหลังไปล่วงลงบนพื้นเหมือนผลไม้บด พวกเขากระอักเลือดและไม่สามารถลุกขึ้นได้

จี้ฮ่าวยังลอยอยู่ในอากาศ เขาจับหอกของจี้ฮูไว้และบิดข้อมือเพียงเล็กน้อย หอกของจี้ฮูก็หักเป็น 3 ส่วนต่อหน้าต่อตา

“ฮ่าว! ฟังข้าก่อน!” จี้ฮูร้องตะโกนพร้อมกับสั่น และเดินโซเซถอยหลังไป

“ทำไม” จี้ฮ่าวพุ่งไปหาจี้ฮูด้วยความเร็วแสง และชกไปที่หน้าของจี้ฮู

“แม่ของข้าบอกว่าถ้ามีคนต้องการฆ่าข้า ข้าจะต้องฆ่ามันผู้นั้น นี่เป็นกฎของการอยู่รอดในดินแดนรกร้างทางใต้!”
จี้ฮ่าวชกไปที่หน้าของจี้ฮูพร้อมกับปล่อยเปลวไฟออกไป ร่างกายของจี้ฮูหยุดนิ่ง ผิวหนังของเขาถูกเผาจนเกรียมและล้มลงบนพื้น

“ฆ่าเขา เจ้าทั้ง 2 คน!” เสียงของเจียงเสวียดังออกมาจากต้นไม้แถวนั้น พร้อมกับเสียงนางปรากฏตัวออกมาจากหลังต้นไม้ นางสวมชุดเกราะหนังแบบเดียวกับที่เจอเมื่อวันก่อน ขณะทีมือของนางถือบ่วงบาศ

“พวกเจ้ามันไร้ประโยชน์ แม้กระทั่งจัดการเด็กคนนึงพวกเจ้าทั้ง 3 คนยังทำไม่ได้”

จี้เฟิงและจี้ซุยเห็นจี้ฮ่าวฆ่าจี้ฮูได้ในหมัดเดียว พวกเขาเดินโซเซถอยหลัง และมองที่จี้ฮ่าวพร้อมกับกรีดร้อง

“จี้ฮ่าว! เจ้าฆ่าพี่ของพวกเราจี้ฮู เจ้าฆ่าพี่น้องของเจ้าเอง ฆ่าคนในเผ่าเจ้าทำความผิดร้ายเเรง “

จี้ฮ่าวเหลือบมองเจียงเสวียอย่างเบื่อหน่าย จากนั้นเขาหันหลังและพุ่งไปหาจี้เฟิงและจี้ซุย

“อะไร เจียงเสวียส่งพวกเจ้ามาฆ่าข้างั้นรึ? พวกเจ้ากล้าไปช่วยคนนอกและมาทำร้ายพี่น้องของเจ้า? เจ้าพูดถูกนี่เป็นความผิดร้ายแรง แต่ข้าแค่ป้องกันตัว มันคือพวกเจ้าต่างหากที่ทำความผิด”

จี้ฮ่าวสัมผัสได้ถึงพลังที่กำลังพลุ่งพล่านจากเส้นชีพจรพลังภายในร่างกายของเขา หลังจากนั้นไม่นานเปลวไฟสีทองปรากฏที่หลังของเขา ดอกไม้ใบหญ้าโดยรอบเหี่ยวแห้งจนหมด

จี้เฟิงและจี้ซุยมองดูที่เปลวไฟนั่นด้วยความตกใจ เปลวไฟนี่แสดงถึงว่าจี้ฮ่าวก้าวขึ้นไปถึงระดับ 11 และปลดปล่อยขีดจำกัดทางสายเลือดได้แล้ว พวกเขาแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น ครึ่งเดือนก่อนจี้ฮ่าวยังอ่อนแอกว่าพวกเขา

จี้เฟิงและจี้ซุยช็อคไปชั่วครู่จากนั้นพวกเขากรีดร้อง ขว้างอาวุธทิ้งและเริ่มวิ่งหนีสุดชีวิต

“จี้เฟิง จี้ซุยกลับมาสู้กับข้าอย่างลูกผู้ชาย พวกเจ้ากำลังทำอะไร พวกเจ้ากำลังทำให้บรรพชนเสื่อมเสีย” จี้ฮ่าวตะโกน เขาผสานนิ้วมือเข้าด้วยกันและร่ายคาถาแล้วยืนมือไปข้างหน้า หอกไฟพุ่งออกไปจากมือของเขาและพุ่งที่หลังของจี้เฟิงและจี้ซุย

จี้เฟิงและจี้ซุยกระเด็นไปพร้อมกับหอกไฟ พวกเขาร้องด้วยความทรมาณและล้มลงบนพื้น ร่างกายของพวกเขากำลังถูกเผา

หลังจากนั้นชั่วครู่ จี้ฮ่าวสัมผัสได้ว่ามีสายลมที่คมกริบลอยมาข้างหลัง เขาหันหลังมาเห็นเจียงเสวียพร้อมกับนักรบเผ่านกกระเรียนอีก 4 คนกำลังพุ่งมาที่เขา อาวุธของพวกเขามันส่องแสงดูราวกับมังกร 4 ตัวกำลังพุ่งเข้ามา
พร้อมกับเสียงลมเสียดสีกัน อากาสรอบๆตัวนักรบเหล่านั้นได้เปลี่ยนเป็นเปลวไฟ จี้ฮ่าวเห็นรูปร่างนกกระเรียนทั้ง 4 ในเปลวไฟนั้น คนพวกนี้ต้องเป็นนักรบระดับสูงแน่

จี้ฮ่าวรีบถอยอย่างเร็ว

การเผชิญหน้ากับนักรบระดับสูงพร้อมกันถึง 4 คน เขารู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาลจนเขาแทบจะหายใจไม่ออก อย่างไรก็ตามพลังของนักรบ 4 คนนี้ยังอย่างไกลกับที่เขาเห็นจี้ซูในงานพิธี

อย่างไรก็ตามมันเสี่ยงเกินไปที่จะสู้กับพวกเขา จี้ฮ่างยังเป็นแค่นักเวทย์ฝึกหัด เขามองไปที่นักรบเหล่านั้นและพยายามหนีให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ขณะเดียวกันก็พยายามรวบรวมพลังจากพลังสายเลือดของเขาให้มากที่สุด

เจียงเสวียวิ่งตามนักรบพวกนั้นและตะโกน

“ฆ่าเขา ฆ่าเขาซะ มันฆ่าจี้หวู่ ข้ายังไม่ได้มีโอกาสได้แต่งงานกับเขา มันมาฆ่าคู่หมั่นของข้า มันมาหยามเกียรติของข้า!”

“ฮาฮ่า” จี้ฮ่าวหัวเราะ ผู้คนในดินแดนทางใต้นั้นเคร่งครัดขนบธรรมเนียมมาก การที่คู่หมั่นตายก่อนที่จะได้แต่งงานถือเป็นการทำลายเกียรติของฝ่ายหญิงอย่างมาก

ขณะที่กำลังหัวเราะ เขาได้หญิงเสียงกรีดร้องของเจียงเสวียดังแสบแก้วหู

ทันดันนั้นเองเงาสีดำก็เข้าปกคลุมโดยรอบ บ่วงบาศในมือเจียงเสวีย แตกเป็นชิ้น เกราะหนังของนางเริ่มเปล่งแสงเพื่อป้องกันอันตรายที่จะเกิดกับนาง แต่ก่อนที่มันจะทำงานเงาดำนั่นได้เข้าฉีกชุดเกราะของนางไปเสียก่อน

เจียงเสวียถูกซัดกระเด็นไป มีเลือดออกมาจากปากของนาง