เมื่อพระอาทิตย์ขึ้น จี้ฮ่าวกำลังยืนอยู่ในลานกว้าง จ้องไปที่พระอาทิตย์สีกุหลาบ
เมื่อคืนก่อนด้วยความช่วยเหลือของจี้คุยและนักบวชคนอื่นๆ ทำให้จี้ฮ่าวได้ทำพันธสัญญากับอีกาอัคคี เจ้ากาเพื่อนของเขามีอายุเกือบพันปีแล้วมันแข็งแกร่งไม่น้อยไปกว่าจอมเวทย์ขั้นสูงเลยทีเดียว ตอนที่ทำพันธสัญญาหยดเลือดของเจ้ากาหลอมรวมเข้ากับจี้ฮ่าว มันปลุกพลังสายเลือดของจี้ฮ่าว และตอนนี้พลังของจี้ฮ่าวอยู่ที่ระดับ 11

จี้ฮ่าวกำลังยืดเส้นยืดสายอยู่ที่ลานกว้าง ภายในร่างกายของเขามีเส้นสีแดงสิบเส้นปรากฏขึ้น มันพันเป็นเกรี้ยวรวมเป็นเส้นโยงไปทั่วร่างกายของเขา เลือดของเขาไหลผ่านเส้นพวกนี้ เขารับรู้ได้ถึงจุดแสงที่แวววับอยู่บนเส้นพวกนั้น มันคือจุดชีพจรพลัง มันเป็นพลังทางสายเลือดของเขา สายเลือดกาทอง แต่มันยังไม่มีจุดไหนตื่นขึ้นมา

เส้นชีพจรของจี้ฮ่าวเติบโตขึ้นอย่างช้าๆ จากการไหลเวียนของเลือดในร่างกายของเขา ไม่นานมันก็เริ่มดูดซับพลังจากร่างกายจี้ฮ่าว
ระหว่างที่เขากำลังยืดเส้นยืดสายอยู่ จี้ฮ่าวสัมผัสได้ถึงพลังลึกลับที่ซ่อนอยู่ในตัวของเขา เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขาต้องฝึกฝนความแข็งแรงอีก หรือบางทีแค่รอจนถึงเวลาที่เหมาะสม พลังอันยิ่งใหญ่ก็พร้อมที่จะระเบิดออกมาจากตัวเขา นี่เป็นพรสวรรค์ที่เขาได้รับจากสายเลือดกาทอง

ภายในห้อง จี้เซียและชิงฟูยังคงหลับอยู่ ถึงแม้จี้ฮ่าวจะเอาไฟซามิเซนออกจากร่างกายของพวกเขาแล้ว แต่ร่างกายของพวกเขายังคงได้รับความเสียหายจากไฟอยู่
จี้ฮ่าวพยายามรักษาพวกเขาด้วยวิชาเก้าสัจธรรม แต่ร่างกายของพวกเขายังต้องใช้เวลาหลายวันในการพัก นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมจี้ฮ่าวถึงยังไม่ปลุกพวกเขาขึ้นมา

เจ้าหมีอ้วนกำลังนอนอยู่ใกล้ประตู เจ้ากาหดตัวของมันลงเหลือความสูงประมาน 1 ฟุต มันยืนอยู่บนหัวเจ้าหมี หลังจากที่มันทำพันธสัญญากับจี้ฮ่าวเเล้ว มันได้รับอนุญาตให้หดหรือขยายตัวเมื่อไรตามที่มันต้องการ

หลังจากนั้นไม่นานประตูลานกว้างหน้าบ้านก็เปิดออก มีชายหนุ่มสวมชุดเกราะที่ทำจากหนังสัตว์ ในมือถือหอกและโล่ที่ทำจากไม้ ชายหนุ่มเดินเข้ามาในลานกว้าง เขามองผ่านหน้าต่างและพยักหน้ามาทางจี้ฮ่าว

“ฮ่าว ท่านลุงกับท่านป้าเป็นยังไรบ้าง?” ชายหนุ่มพูด

จี้ฮ่าวหันไปมองที่ชายหนุ่มและตอบ

“ท่านพ่อกับท่านแม่ได้รับการรักษาจากจี้ตูตอนนี้พวกเขาเริ่มดีขึ้นมากแล้ว พวกเขาไม่เป็นไร”

ชายหนุ่มคนนี้คือจี้ฮู เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของจี้ฮ่าว จี้่ฮูแก่กว่าจี้ฮ่าว 3 ปี ถ้าดูจากความสัมพันธ์ทางสายเลือด จี้ฮูและครอบครัวของเข้าเป็นแค่ญาติห่างๆกับจี้ฮ่าว

จี้ฮูเองก็เป็นหนึ่งในเด็กที่มีพรสวรรค์สูงคนหนึ่ง เขาเป็นถึงนักรบฝึกหัดระดับ 7 เมื่อครั้งก่อนที่พวกเขาไปล่าสัตว์กัน ผลงานของจี้ฮูเป็นที่น่าจับตามองมาก

โดยปรกติจี้ฮ่าวมักไม่ค่อยได้ใช้เวลากับจี้ฮูและเด็กๆคนอื่นๆในหมู่บ้าน เขามักจะสนใจศึกษาวิชาจากนักบวชและนักเวทย์อาวุโส หรือไม่ก็ไปเที่ยวเล่นกับพวกเพื่อนๆในป่าของเขา การที่จี้ฮูมาเยี่ยมเขาในวันนี้ทำให้จี้ฮ่าวค่อยข้างประหลาดใจไม่น้อย

“ฮ่าว พวกเราทุกคนโกรธ เมื่อพวกเราเห็นจี้ซูทำร้ายจี้เซีย”
จี้ฮูพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว

“นักรบของเผ่าเราไม่ควรจะมาทำร้ายกันเอง พวกเราไม่ต้องการเชื่อใจคนอย่างจี้ซู”

จี้ฮ่าวจ้องไปที่จี้ฮูคนที่ตะโกนเสียงดังและโกรธจัด มีความคิดหลายอย่างผุดขึ้นมาในหัวของเขา

จี้ฮูเดินเขามาใกล้ๆจี้ฮ่าว และพูดกระซิบที่ข้างๆหูของจี้ฮ่าว

“2-3 วันก่อน ข้าเข้าไปในป่าเพื่อล่าเหยี่ยว เจ้ารู้ไหมข้าเจออะไรเข้า? ข้าเจอ’เถาวัลย์สังหาร’ 2 อัน มันมีอายุอย่างน้อยๆก็ร้อยปี เจ้ารู้ใช่ไหมว่ามันสามารถทำให้แม้แต่คนตายก็กับมามีชีวิตได้ แต่เถาวัลย์ 2 อันนั้นถูกตะขาบหน้าคนปกป้องอยู่ ข้าพยายามจะเอามันมาให้ท่านป้ากับท่านลุง แต่มันเสี่ยงเกินไปสำหรับข้า ทำไมเราไม่ลองไปด้วยกันดู? ไปเอาเถาวัลย์นั่นมารักษาท่านป้านท่านลุง”

“เถาวัลย์สังหารรึ?”
จี้ฮ่าวแสร้งทำเป็นประหลาดใจ เขาจับไปที่ไหลของจี้ฮูและพูดว่า

“จริงหรอ? ไปเอามันมากันเถอะ แต่ตะขาบหน้าคน? ข้ากลัวว่าแม้แต่เรา 2 คนก็อาจจะไม่สามารถสู้มันได้”

จี้ฮูตบไปที่หน้าอกของเขาและพูดว่า

“แน่นอน เพราะงั้นข้าถึงชวนเฟิงกับสุ่ยไปด้วยไง เรา 4 คนจะไปด้วยกัน เจ้าตะขาบนั่นไม่รอดแน่”

“ฮ่าว เราต้องช่วยท่านป้ากับท่านลุงให้ได้ตราบใดที่เขายังอยู่ เขาต้องนำพวกเราสู้กับจี้ซู และจี้ซูจะไม่มีทางได้อะไรที่เข้าต้องการ”
จี้ฮูพูดด้วยน้ำเสียงฟังดูน่าสงสัย

จี้ฮ่าวจ้องไปที่จี้ฮู ช่างเป็นแผนที่ไร้เดียงสา มีเพียงแค่เด็กที่จะหลงกลมัน

จี้ซูมีขวานกาอัคคีอยู่ในมือ หมายความว่าเขามีอำนาจอยู่ในมือ แม้แต่จี้คุยและนักบวชคนอื่นๆก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้ แล้วมันจะง่ายอย่างที่จี้ฮูพูดได้ยังไร?

จี้ฮ่าวนิ่งเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นเขาก็จับมือของจี้ฮูด้วยมือทั้ง 2 ข้างของเขา และพูดอย่างกระวนกระวาย

“จี้ฮูพี่ข้า เรารีบไปเอาเถาวัลย์นั่นเดียวนี้เลย ข้าต้องการช่วยชีวิตท่านพ่อ ท่านแม่”

จี้ฮ่าวหยุดไปชั่วครู่และพูดต่อ เขาลดเสียงลง

“เราต้องแอบออกไปข้างนอกกันอย่าให้ใครรู้ ข้ากลัวว่าจะมีคนของจี้ซูอยู่ในหมู่บ้าน…”

“ฮาๆ เจ้าช่างรอบคอบดีจริงๆ ถ้ามีคนไปบอกจี้ซู เขาคงจะส่งคนมาขัดขวางพวกเราแน่ เราเป็นแค่เด็กไม่มีทางสู้กับพวกเขาได้” จี้ฮูพูด

จี้ฮ่าวพยักหน้าให้จี้ฮู และผิวปากเรียกเจ้ากา เจ้ากาบินมาเกาะที่ไหล่ของเขา

จี้ฮูมองไปที่เจ้ากา มีกาตัวเล็กๆแบบนี้ด้วยรึ มันดูอ่อนแอกว่ากาทั่วๆไปมาก คงไม่มีไรต้องกังวล จี้ฮูคิด

“ไป หวังว่าพวกเราจะรีบเอามันกลับมาโดยไว มันจะดีกว่าที่เราจะไม่ให้ใครรู้เรื่องนี้ ใช้เส้นทางในป่าทางนี้”
จี้ฮูนำทางจี้ฮ่าวเข้าไปในป่า

ราวๆครึ่งชั่วโมงต่อมาพวกเขาพบกับชายหนุ่มอีก 2 คนในป่า และแอบออกไปจากหุบเขาอย่างเงียบๆ