สมบัติเวทย์มนต์…สมบัติที่ถูกสืบทอด..
จี้ฮ่าวเริ่มวิตกกังวลแทนพ่อของเขา หัวของเขาเต็มไปด้วยความคิดนับไม่ถ้วน
จี้ซูพุ่งเข้าใส่จี้เซีย เขาใช้กระบอกที่ห่อหุ้มด้วยเปลวไฟสามสีเข้าประทะกับโล่มังกร ส่งผลให้เกิดแรงสั่นสะเทือนและระลอกคลื่น

จี้ฮ่าวได้ยินเสียงดังและพื้นสั่นสะเทือนทำให้เขาล้มลง แรงสะเทือนทำให้หินลาวาพุ่งกระเด็นไปด้วยความเร็วเสียง มันพุ่งกระจายไปชนต้นไม้และภูเขา

จี้เซียถือโล่และพึมพำเวทย์บางอย่าง เกร็ดมังกรปรากฏขึ้นมาบนโล่มีแสงส่องออกมาจากโล่ สร้างเป็นโล่แสงห่อหุ้มจี้เซียไว้อีกชั้น

นกฟินิกซ์ทั้งสิบ เริ่มฉีกโล่แสงออกด้วยเปลวไฟสีเงิน ซึ่งส่งผลให้เกิดเสียงแสบแก้วหู ผู้คนที่ดูการต่อสู้อยู่ต่างพากันมอบลงและเอามือปิดหูเอาไว้

“ตายซะเถอะ” จี้เซียตะโกนในขณะที่จี้ซูโจมตีใส่เขาอย่างบ้าคลั่ง หอกของเขาเปลี่ยนเป็นลำแสง จากนั้นเขาก็แทงไปที่จี้ซู ร่างของจี้ซูทันใดนั้นก็ระเบิดออกกลายเป็น เปลวไฟนับไม่ถ้วนพุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าสูงกว่าพันฟุต จากนั้นเปลวไฟก็รวมตัวเข้าด้วยกันจี้ซูปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง

“พี่ข้า” จี้ซูหัวเราะเสียงดังและพูดว่า

“นี่คือกระบองซุยเรนของในตำนานของเทพซุยเรนชิ พี่เห็นเปลวไฟนี้ไหม? มันต่างจากไฟธรรมดา มันคือไฟซามิเซน มันสามารถเผาผลาญทุกสิ่ง พลังมันไม่มีที่สิ้นสุด”

จี้ซูพูดต่ออย่างเย้ยหยัน

“พี่น่าจะเข้าใจ ตราบใดที่ข้ายังถือกระบองนี่อยู่ ไม่มีการโจมตีไหนจะสร้างความเสียหายให้ข้าได้ พี่ข้า พี่ไม่สามารถแม้แต่จะสร้างบาดแผลเล็กๆให้ข้าได้”

หลังจากนั้นร่างขอจี้ซูเปลี่ยนเป็นไฟสามสีอีกครั้ง และพุ่งเข้าใส่จี้เซียพร้อมกับนกฟินิกซ์

จี้เซียดึงหอกกลับมา เขากัดลิ้นและพ่นเลือดไปที่โล่เกร็ดมังกร มีเสียงคำรามดังออกมาจากโล่ โล่ลอยตัวอยู่เหนือจี้เซียและพ่นลาวาออกมา สร้างเป็นโล่ป้องกันไว้ข้างหน้าจี้เซียอีกชั้น

ขณะที่โล่เริ่มเปล่งแสง มังกรขนาดใหญ่กว่าพันฟุตปรากฏตัวขึ้นมาเหนือโล่และจี้เซีย เขาถือหอกไว้ที่อกและร่ายเวทย์ มีแสงสว่างปรากฏออกมาและห่อหุ้มตัวเขาไว้

“เปล่าประโยชน์ พี่ข้า ถึงแม้พี่จะปลดปล่อยพลังทางสายเลือดทั้งหมด พี่ก็เป็นเเค่นักรบขั้นสูง พี่ไม่มีทางต้านทานพลังของสมบัติเวทย์มนต์ของเทพในตำนานได้”

จี้ซูหัวเราะและยกกระบองขึ้นอีกครั้ง ในขณะที่คนทั่วไปเห็นเพียงแค่เงาของกระบองซุยเรนกับเปลวไฟ แต่จี้ซูนั้นโจมตีจี้เซียอย่างหนักไปแล้วกว่าร้อยครั้ง
มีเปลวไฟประทุขึ้นบนโล่ของจี้เซียและเปลี่ยนไปเป็นกำแพงไฟและ กระจายไปรอบๆ

จี้ฮ่าวแสบตาขณะที่จ้องมองแสงสว่างการต่อสู้ เข้าไม่สามารถแม้แต่จะลืมตาขึ้นมา

ทันใดนั้น มีเสียงระเบิดดังออกมาจากภายในกำแพงไฟ จากนั้นกำแพงไฟก็กระจายหายไป จี้ฮ่าวพยายามลืมตาขึ้นมา และมองไปบนท้องฟ้าเขาเห็นโล่เกล็ดมังกรแตกออกเป็นเสี่ยงๆ จี้เซียไม่มีเวลาแม้แต่จะใช้พลังทางสายเลือด
ร่างของเขาถูกปกคลุ่มไปด้วยเปลวไฟสามสี หน้าอกของเขาถูกเจาะเป็นรูขนาดเท่าหัวคน กระดูกซีโครงของเขาหักหมด ผิวหนังของเขาถูกเผาจนไหม้ มีเลือดกระจายออกมาทั่ว
จี้เซียกระอักเลือด และพยายามถอยหลังออกมา ตาของเขาเริ่มพร่ามัว ตัวของเขากระเด็นมาไกล และชนเข้ากับหน้าผา หน้าผาพังทลายในทันที หินที่ตกลงมาใส่ตัวเขาถูกเผาเป็นเถ้าถ่านด้วยไฟสามสีที่ห่อหุ้มจี้เซียอยู่

จี้ซูเปลี่ยนร่างเป็นลำแสงอีกครั้งและตามจี้เซียไป นกฟินิกซ์ทั้งสิบพ่นเปลวไฟออกมาจากปากใส่จี้เซียจากระยะไกล

“พี่ข้า ลุกขึ้นมาและสู้ พี่คงไม่ปล่อยให้ข้าชนะง่ายๆใช่ไหม?”

จี้ซูยกมือขึ้นพยายามจะโจมตีอีกครั้งและตะโกน

“ลุกขึ้นมาพี่คือผู้ที่แข็งแกร่ง พี่คงไม่ยอมแพ้แค่นี้ใช่ไหม?”

ทุกสิ่งเกิดขึ้นเร็วมากไม่มีใครทันสังเกต แม้แต่จี้คุยและนักบวชอาวุโสคนอื่นๆ ด้วยพลังจากกระบองซุยเรน จี้ซูเอาชนะจี้เซียได้ในชั่วพริบตา ในขณะที่จี้เซียได้รับการปกป้องจากสมบัติที่ได้รับสืบทอดมาของเขา

จี้ฮ่าวมองไปรอบๆ ทุกคนตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ถึงแม้ว่าจี้ซูไม่กล้าฆ่าจี้เซี่ยต่อหน้าทุกคน แต่ถ้าเขาโจมตีอีกเพียงครั้งเดียว ร่างกายจี้เซียแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะฟื้นฟูกลับมาได้ทัน
จี้ฮ่าวนั้นได้ตามพร้อมสำหรับเหตุการณ์นี่อยู่ก่อนแล้ว ก่อนที่จี้ซูจะโจมตีอีกครั้ง เขาตะโกนด้วยพลังทั้งหมดของเขา

“พวกเราแพ้แล้วท่านพ่อ อาจี้ซูคือผู้ชนะ ตอนนี้อาเป็นหัวหน้าของนักรบกาอัคคีทุกคน”
เสียงของจี้ฮ่าวดังมากจนแทบจะทำให้หูของทุกคนที่อยู่ใกล้ๆดับเลยทีเดียว

จี้คุยได้สติด้วยเสียงของจี้ฮ่าว เขาตะโกนไปที่จี้ซู

“พอแค่นั้น จี้ซูเป็นผู้ชนะแล้ว”
จี้ซูหยุดชั่วขณะ แต่หลังจากนั้นเขายกกระบองซุยเรน และโจมตีอีกครั้งทำทีเป็นว่าเขาไม่สามารถควบคุมมันได้ เขาแกล้งทำเป็นตะโกน

“โอ้..ไม่นะของวิเศษชิ้นนี้มันมีพลังมากเกินไปข้าไม่สามารถควบคุมมัน”

นกฟินิกซ์โจมตีอย่างไม่หยุดยั้ง
ใครบางคนปรากฏตัวที่ด้านหน้าจี้เซีย นางยืนอยู่บนใบไม้ใบใหญ่ เถาวัลย์และดอกไม้นับไม่ทั่วปรากฏออกมา มันเติบโตอย่างรวดเร็ว สร้างเป็นกำแพงเพื่อกันนางและจี้เซียไว้ข้างใน นางก็คือชิงฟูภรรยาของจี้เซียนั่นเอง
เปลวไฟเริ่มเผากำแพงเถาวัลย์ไม่นานมันก็ถูกเผาไปจนหมด จี้ฮ่าวเห็นชิงฟูถูกไฟเผาไปพร้อมกับจี้เซีย

“จี้่ซู ไอ้สารเลว” จี้ฮ่าวกำหมัดและตะโกนด้วยความโกรธอย่างที่สุด พ่อและแม่ของเขากำลังจะถูกเปลวไฟกลืนเข้าไป ในขณะที่เขาไร้พลังที่จะช่วย

ในเวลานั้นเองจี้คุยและนักบวชอาวุโสแปดคนปรากฏตัวต่อหน้าชิงฟู และจี้เซีย พวกเขายกแขนขึ้นแล้วขนอีกาขนาดใหญ่สีทองจำนวนมากตกลงมาจากท้องฟ้าสร้างเป็นกำแพงเพื่อป้องกันเปลวไฟ

จี้คุยจ้องไปที่จี้ซูและพูดอย่างเยือกเย็น

“ตามกฎของบรรพชนเรา จี้ซู เจ้าเอาชนะจี้เซียได้ ตอนนี้คุณเป็นหัวหน้านักรบของดินแดนศักดิ์สิทธิ”

จี้ซูทำหน้าตาน่าขยะแขยง เขาถือกระบองซุยเรนไว้แน่น นกฟินิกซ์บินวนอยู่ข้างๆเขา และหลังจากนั้นมันก็หายไปในอากาศ
เขายกกระบองและเชิดหน้าขึ้นแล้วหัวเราะ

“ใช่ข้าเอาชนะจี้เซีย ตอนนี้ข้าเป็นหัวหน้านักรบแล้ว จากนี้ไปข้าจะรับผิดชอบบัญชาการนักรบในดินแดนศักดิ์สิทธิ ท่านหัวหน้านักบวช ต่อไปนี้ท่านแค่ปล่อยปัญหาเรื่องสงครามทั้งหมดให้ข้า ท่านแค่ทำยาและคิดค้นเวทย์มนตร์ของพวกท่านไป” จี้ซูจ้องไปที่จี้คุยและพูดอย่างยโส

จี้คุยและนักบวชอาวุโสคนอื่นจ้องมองไปที่จี้ซูอย่างไม่พอใจ แต่พวกเขาไม่พูดอะไร

ฝูงชนที่มาชุมนุมต่างเงียบ มีเพียงแค่คนของจี้ซูเท่านั้นที่โห่ร้องแสดงความดีใจ