คนในภูเขาทองคำทมิฬเริ่มเตรียมตัวสำหรับงานพิธี บรรดาหัวหน้าเผ่าสาขาของเผ่าอีกาอัคคีจะต้องพาคนของพวกเขามาที่ภูเขาทองคำทมิฬ กลิ่นของสุราและเนื้อปกคลุมไปทั่ว

เผ่าอีกาอัคคีเป็นเผ่าที่แข็งแกร่งและเจริญรุ่งเรื่องมากในอดีต บรรพบุรุษของพวกเขาเคยเป็นถึงจอมเวทย์ราชันและจอมเวทย์เทวะ ถึงแม้จะไม่มีสุดยอดจอมเวทย์เกิดขึ้นมาเป็นเวลากว่าพันปีแล้ว แต่เผ่าก็ยังคงหลงเหลือความยิ่งใหญ่ที่บรรพบุรุษของพวกเขาเคยสร้างไว้ ดินแดนศักดิ์สิทธิภายในภูเขาทองคำทมิฬคือศูนย์กลางของเผ่า ที่ถูกล้อมรอบไปด้วยเผ่าสาขาย่อยๆนับพัน

เผ่าสาขาที่ใหญ่ที่สุดจะมีประชากรราวหนึ่งล้านคน ในขณะที่สาขาที่เล็กที่สุดจะมีประชากรราวๆหนึ่งหมื่นคน ในยุคปัจจุบันเผ่าที่อ่อนแอกว่าจะต้องขึ้นกับเผ่าที่แข็งแกร่งกว่า เพื่อให้ได้รับการคุ้มครอง ในชั่ว 2-3 วันที่ผ่านมา บรรดาหัวหน้าเผ่าสาขาต่างๆทยอยเดินทางมาถึงที่ดินแดนศักดิ์สิทธิแล้ว ทำให้จี้เซียนั่นยุ่งมาก

แต่แม้จี้เซียจะยุ่งแค่ไหนก็ตาม เขาก็ไม่ลืมที่จะล่าสัตว์เพื่อเป็นอาหารให้จี้ฮ่าว ไม่ว่าจะเป็นกอลิล่า บาบูน เสือปีกดำหรือเสือดาวกินวิญญาณ สัตว์ป่าทั้งหมดที่ล่าได้จะถูกส่งกลับไปที่บ้านเพื่อให้จี้ฮ่าว ซึ่งมันสามารถเพิ่มพลังภายในได้อย่างมาก

ในเวลาเพียงแค่ครึ่งเดือน จี้ฮ่าวดูดซับพลังกายและพลังภายในได้เป็นจำนวนมาก จากสัตว์ป่าเกือบ 50 ตัวที่เขากินไป มันเป็นผลมาจากวิชา บูรณะสวรรค์ที่เขาได้รับมา ในจำนวนนั้นมีสองตัวที่มีพลังระดับจอมเวทย์ขั้นต้น เปลวไฟดวงเล็กหลากสีภายในจุดตันเถียนของเขาเติบโตกลายเป็นดวงไฟขนาดใหญ่ ร่างกายของเขาสูงขึ้นกว่าหนึ่งฟุตและดูแข็งแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ในที่สุดวันงานก็มาถึง
ก่อนพระอาทิตย์จะขึ้น อีกาอัคคีมากกว่าพันตัว บินจากต้นหม่อนไปเหนือยอดเขาทองคำทมิฬ แสงสว่างที่เกิดจากขนของมัน ดูราวกับมีดวงอาทิตย์ดวงเล็กๆนับพันๆดวงอยู่บนทองฟ้า
อีกาเหล่านั้นเริ่มส่งเสียงร้อง เสียงของมันดังสนั่นไปทั่ว ที่ด้านล่างหุบเขา อีกาสีดำจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังบินขึ้นมาจากป่าหม่อน มันดูเหมือนกับเป็นแม่น้ำสีดำกำลังไหลอยู่รอบภูเขา ขนนกสีแดงและดำ ร่วงหล่นลงจากท้องฟ้าพร้อมกับเสียงที่ดังแสบแก้วหู

จี้ฮ่าวยืนอยู่บนลานกว้างกำลังท่องวิชาเก้าสัจธรรม พร้อมผสานมือเข้าด้วยกันแล้วเปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ หลังจากนั้นเขาก็เดินยืดเส้นยืดสาย เขาเพิ่งจะกิน ‘อสรพิษ 2 หัว’ ซึ่งมีพลังระดับจอมเวทย์ขั้นต้น เปลวไฟหลากสีภายในจุดตันเทียนของเขาพัฒนาขึ้นไปอีกขั้น

จี้ฮ่าวเริ่มเผาผลาญพลังภายในและดูดพลังงานจากเปลวไฟ มีลูกบอลแสงสีม่วงปรากฏอยู่ระหว่างคิ้วของเขา บอลแสงเริ่มขยายขนาดใหญ่ขึ้น และย่อลงหลังจากที่เขาดูดพลังกายและพลังวิญญาณจากเปลวไฟมากที่สุดเท่าทีทำได้ ทันใดนั้นมันก็เปลี่ยนไปเป็นสีทอง
จี้ฮ่าวรู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก เมื่อเขาได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของมัน

หลังจากที่เขาเกิดใหม่มาเป็นจี้ฮ่าวในโลกนี้ เขาเรียนรู้และฝึกฝน วิชาเก้าสัจธรรม ซึ่งเขาเคยสร้างเอาไว้ในชาติก่อน โดยใช้วิชาบูรณะสวรรค์เข้ามาช่วยในการฝึกฝน เมื่อรวมกับพลังงานชีวิตจากธรรมชาติที่มีอย่างมากมายภายในโลกใบนี้ ทำให้เขาได้รับพลังระดับเดียวกับตัวเขาในชาติก่อน ซึ่งตอนนั้นเขาต้องใช้เวลาถึง 30 ปีกว่าจะได้พลังระดับนี้

ในไม่ช้าพลังจากอสรพิษก็ถูกดูดกลืนจนหมด จี้ฮ่าวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และอ้าปากอย่างช้าแล้วปล่อยลมร้อนออกมา มันทำให้บริเวณนั่นมีอุณหภูมิสูงขึ้นทันที เจ้าหมีอ้วนที่นอนหลับอยู่ข้างประตูถึงกับสะดุ้งตื่นในทันที และคำรามใส่จี้ฮ่าว

จี้ฮ่าวหัวเราะเสียงดัง เขาไม่เคยรู้สึกดีอย่างนี้มาก่อน ในเวลาเพียงแค่ครึ่งเดือน เขาสามารถเพิ่มพลังได้มากกว่าที่เขาฝึก 10 ปี

“เฮ้ ท่านผู้เฒ่า ขอบคุณมาก!” จี้ฮ่าวตะโกน

“กา! กา! กา!”

จี้ฮ่าวได้ยินเสียงอีกากำลังร้อง และเสียงกลองนับพันกำลังถูกตี ที่ด้านล่างของภูเขา เสียงของมันทำให้พื้นสะเทือนเลยทีเดียว

“วู้วว วู้วว…”

แตรกระดูกมังกร นานมาแล้วหนึ่งในบรรพบุรุษของเผ่าอีกาอัคคีได้ฆ่ามังกรและนำกระดูกของมันมาทำแตร มันเป็นหนึ่งในสมบัติที่สำคัญของเผ่า

วันนี้เป็นวันพิธีบูชา สิบจอมเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในเผ่ากำลังเป่าแตรกระดูกมังกร กลุ่มควันสีขาวลอยขึ้นไปบนท้องฟ้ารวมตัวกันเป็นรูปมังกรขนาดใหญ่

“ฮ่าว ไปกันได้แล้ว” ชิงฟูเดินออกมาจากประตู นางสวมชุดยาวทอด้วยผ้าลินิน ผมยาวแสนสวยของนางถูกมัดและประดับด้วยปิ่นปักผมที่ทำจากไม้เก้าอัน

จี้ฮ่าวจองมองไปที่ปิ่นปักผม พวกมันมีรูปร่างคล้ายเข็ม แต่มีขนาดใหญ่กว่า มันมีสีที่แตกต่างกัน 3 สี คือสีดำ ขาวและฟ้า ถ้าดูดีๆจะเห็นว่ามีวงเวทย์เล็กอยู่รอบๆปิ่น

ปิ่นพวกนั้นถูกนำมาจากเผ่าซินหยี มันคือเครื่องมือเวทย์มนตร์ที่มีชื่อเสียงเรียกว่า ‘หนามแห่งความเป็นและความตาย’ มันถูกสืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่นจนถึงมือของชิงฟู มันสามารถทั้งช่วยชีวิตคนและปิดชีวิตคนได้ จี้ฮ่าวเคยเห็นชิงฟูช่วยคนด้วยปิ่นสีฟ้าและสีขาว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นชิงฟูนำสีดำติดตัวมาด้วย

“ท่านแม่ ข้าได้ยินว่าเจียงเหยาบาดเจ็บหนัก นางอาจจะไม่โผล่หน้ามาวันนี้” จี้ฮ่าวพูดกับชิงฟูที่กำลังสีหน้าเคร่งเครียด มีกลิ่นสมุนไพรแปลกๆลอยมาจากแขนเสื้อนาง

“ฮ่าวลูกยังเด็กเกินไป ลูกยังไม่รู้จัก ผู้หญิงคนนั้นดีพอ”
ชิงฟูยิ้มและพูดต่อ

“วันนี้เป็นวันสำคัญ ตราบใดที่นางยังมีชีวิตอยู่ นางต้องปรากฏตัวและท้าทายแม่อย่างแน่นอน”

จี้ฮ่าวฟังนางพูดอย่างเงียบๆ เขาหยิบชุดเกราะหนังจากมือของชิงฟูมาสวมและเดินออกไปพร้อมกับเจ้าหมี

คนเผ่าอีกาอัคคีจำนวนนับไม่ถ้วน ยืนเรียงรายกันที่ภูเขา จอมเวทย์ระดับสูงนับร้อยกำลังเดินขึ้นไป แถวหน้าของขบวนมีเป่าแตรนำทุกคนไปที่ภูเขาทองคำทมิฬ