ตลาดค้าอาวุธนั้น ก็มีร้านของหอชิงซ่วนอยู่ ตกแต่งได้อย่างใหญ่โตโอ่อ่า การก่อสร้างเป็นไปตามลักษณะของร้านในตลาดค้าอาวุธ

 

ฮันจื่อล้วงเอาป้ายแสดงตัวออกมาจากในเสื้อ แล้วเอาให้ยามที่เฝ้าหน้าหอชิงซ่วนตรวจดู จากนั้นจึงได้พาจางลั่วเฉินเข้าไปด้านใน

 

ภายในร้าน สาวใช้คนหนึ่งเดินเข้าไปในม่านสีขาวที่ศาลา โค้งคำนับแล้วกล่าวว่า“นายหญิง ม่อฮั่นหลินแนะนำลูกค้ามา เขาอยากจะให้ท่านไปเจอเขาซักหน่อยเจ้าคะ”

 

หญิงสาวคนนั้นสวมชุดกระโปรงยาวสีแดงปักลายหงส์ นั่งอยู่ตรงกลางศาลา ทำผมทรงสูง บนหัวประดับปิ่นทองสามอัน ดวงตาทั้งคู่เป็นประกาย ริมฝีผากสีแดงสด  มีผิวเนียนละเอียด ทรวงอกทั้งสองอวบอิ่ม ถึงแม้ว่าจะผ้าบางๆคลุมไว้ แต่คนที่มองก็ยังคงเห็นได้ลางๆ

 

มองดูแล้วอายุประมาณ 27 ปี หรือ 28 ปี ทั่วทั่งร่างไม่มีส่วนไหนที่ไม่ทำให้คนหลงใหล

 

ฉินหย่าปรายตาขึ้นเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า “ลูกค้าที่ม่อฮั่นหลินแนะนำมา หรือว่าจะเป็นผู้อาวุโสของตระกูลไหน หรือเป็นผู้นำตระกูลไหน ยังไงก็ช่างเถอะ!วันนี้ ข้ารู้สึกเหนื่อย ๆ ไม่พบแล้วกัน!”

 

สาวใช้ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า“ไม่ใช่ทั้งนั้น แค่ชายหนุ่มคนหนึ่งที่อายุประมาณ 16 ปี 17 ปี”

 

“หึม”

 

ฉินหย่ากล่าวออกมาอย่างประหลาดใจ แล้วกล่าวต่อว่า“ปกติม่อฮั่นหลินทำงานค่อนข้างใช้ได้ แต่ทำไมวันนี้ถึงได้สับเพร่าอย่างนี้”

 

สาวใช้ตอบ“ม่อฮั่นหลินไม่เคยทำเรื่องสับเพร่ามาก่อน คนที่เขาแนะนำมา จะต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ ๆ เจ้าคะ”

 

ฉินหย่าพยักหน้า หรี่ตาลงแล้วกล่าวว่า “ดูแล้วน่าจะเป็นเรื่องที่น่าสนใจ!ข้ารู้สึกไม่เหนื่อยแล้ว ข้าจะไปดูว่าชายหนุ่มคนนั้นเป็นใคร ฮ่าฮ่า!”

 

จางลั่วเฉินนั่งอยู่ในห้องรับรองแขกพิเศษ ในมือกุมแก้วชากระเบื้องแกะสลักไว้ ท่าทางเขาสงบนิ่งมาก รออย่างอดทน

 

ฮันจื่อเองก็นั่งบนเก้าอี้อย่างสบายจิตสบายใจ แล้วดื่มน้ำอึกใหญ่ แม้แต่ใบชาเขายังถูกดื่มเข้าไปด้วย ปากเขาก็ชมไม่หยุดว่า ชาดี…

 

จากนั้นไม่นาน ก็มีเสียงฝีเท้ามาจากด้านนอก

 

แล้วฉินหย่ากับสาวใช้นางทั้งสองคนก็เดินเข้ามา

 

ฮันจื่อรีบวางแก้วน้ำทันที แล้วกระโดดขึ้นมาจากเก้าอี้ ท่าทางคล้ายกันกับเวลาที่หนูเจอแมว จากนั้นก็แสดงความเคารพต่อฉินหย่าอย่างนอบน้อมแล้วกดเสียงต่ำพร้อมกล่าวว่า“คารวะเถ้าแก่เนียะ”

 

ฉินหย่าเดินผ่านร่างของฉินจื่อ แล้วมองไปทางจางลั่วเฉิน กลับพบว่าชายหนุ่มคนนั่นยังคงนั่งอยู่ที่เดิมไม่ได้ขยับตัว เขานั่งอย่างสงบมาก เขาให้ความรู้สึกมั่นคงที่ไม่น่าจะมีอยู่ในคนอายุเท่านี้

 

ขณะเดียวกัน จางลั่วเฉินเองก็มองไปยังฉินหย่า แล้วประเมินอีกฝ่าย ในใจรู้สึกตกใจมาก เป็นผู้หญิงที่สวยมากจริง ๆ ถ้าให้นางไปล่อลวงผู้ชาย ในผู้ชายสิบคนนั้น จะต้องมีเก้าคนที่นางล่อลวงไว้ได้แน่นอน

 

โชคดีที่สมาธิของจางลั่วเฉินดีมาก เลยได้รับผลกระทบจากการล่อลวงของผู้หญิงไม่มากนัก แล้วเขาเริ่มกล่าวเข้าประเด็นว่า“เถ้าแก่เนียะ คิดว่าท่านคงรู้แล้วว่า ข้าจะมาซื้ออาวุธประจำตัวหนึ่งชิ้น พาข้าไปดูที่คลังเก็บอาวุธเถอะ!”

 

ฉินหย่าเดินมาทางจางลั่วเฉิน ทุกๆก้าวที่เดิน ทรวงอกทั้งคู่ก็จะกระเพื่อมไปตามการขยับ มันมีผลกระทบที่แรงมาก จนอาจจะทำให้คนตายได้ !

 

นางยิ้มอย่างงดงามแล้วกล่าวว่า “คุณชายจาง ท่านอยากจะซื้ออาวุธประเภทไหน ข้าเองก็จำเป็นต้องรู้ไว้บ้าง ถูกมั๊ย”

 

“ดาบ !ถ้าจะให้ดีต้องเป็นดาบ! ขั้น‘ดาบวิเศษ’”จางลั่วเฉินได้กลิ่นหอมที่น่าหลงใหลจาง ๆ นั่นคือกลิ่นกายของฉินหย่า ที่ทำให้คนเมามายได้ !

 

กลิ่นหอมนั้นเป็นสิ่งที่ล่อลวงคนมาก ให้ความรู้สึกเหมือนภาพฝัน แต่กลับไม่ได้ให้ความรู้สึกน่ารังเกียจ

 

เป็นปีศาจสาวที่ล่อลวงคนจริงๆ!

 

นี่เป็นครั้งแรกที่ฉินหย่าเจอผู้ชายที่สามารถยืนอยู่หน้านางได้อย่างสงบ ยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายยังเป็นแค่ชายหนุ่ม ใจของชายหนุ่มไม่ใช่ว่าอ่อนแอที่สุดหรอกหรือ และยิ่งทนไม่ไหวต่อการถูกล่อลวง !

 

“มิน่าม่อฮั่นหลินถึงได้อยากให้ข้าพบเขาด้วยตนเอง น่าทึ่งจริงๆ ปกติชายหนุ่มมักจะไม่ได้มีสมาธิที่แข็งกล่าขนาดนี้”

 

ฉินหย่าพยักหน้า รู้สึกว่าจางลั่วเฉินเป็นคนน่าสนใจมาก แล้วกล่าวว่า “ในคลังอาวุธของร้านเรา มี‘ดาบวิเศษ’ระดับขั้นต่าง ๆ อยู่ไม่น้อยในเมื่อท่านเป็นแขกพิเศษของหอชิงซ่วน ข้าก็จะพาคุณชายจางไปยังคลังอาวุธด้วยตนเอง”

 

เจ้าอ้วนฮันจื่อที่ยืนอยู่ด้านหลังฉินหย่า ส่ายหน้าแรง ๆ แล้วหันไปมองที่จางลั่วเฉิน แววตานั้นเหมือนกำลังจะบอกว่า พี่ชาย อย่าไปคลังอาวุธกับเถ้าแก่เนียะโดยลำพังเด็ดขาด นางจะกินท่านจนไม่เหลือแม้แต่กระดูก

 

แน่นอนว่าจางลั่วเฉินมองเห็นแววตาของฮันจื่อ แต่เขาอยากจะลองดู จึงกล่าวว่า “ตกลง!ขอบคุณเถ้าแก่เนียะมากที่นำทางให้ เชิญ!”

 

ทรวงอกที่อวบอิ่ม เอวของนางก็เล็กบางราวกับกิ่งหลิว นางเดินอยู่ด้านหน้าของจางลั่วเฉิน เขาเห็นเป็นภาพโค้งเว้าที่สวยงาม พอนางสะโพกขยับ ผมยาวสีดำด้านหลังก็พลิ้วไหวเหมือนกับน้ำตก  ทุกก้าวที่เดิน สะโพกที่อวบอิ่มของนางก็จะขยับเบา ๆ

 

ถึงจะเป็นแค่ด้านหลัง แต่ก็สามารถทำให้คนไม่สามารถละสายตาได้ !

 

ไม่น่า ฮันจื่อถึงได้กลัวนางขนาดนั้น

 

ผู้หญิงแบบนี้ ถ้าหากว่านอนสอนง่ายขึ้นมาล่ะก็ จะต้องทำให้ผู้ชายรักผู้ชายหลงได้แน่นอน แต่ว่า ถ้าหากว่านางหัวแข็งล่ะก็ ก็จะสามารถทำให้ผู้ชายมากมายกลัวนางได้เช่นกัน

 

สามารถทำให้สามีทั้งเจ็ดตายได้ และยังสามารถกุมทรัพย์สินจำนวนมากในเมืองอู่ได้ ผู้หญิงแบบนี้ จะว่านอนสอนง่ายอย่างนั้นหรือ…?

 

จางลั่วเฉินพยายามควบคุมสายตาของตัวเอง ไม่ให้มองไปที่ร่างของฉินหย่า

 

“คารวะเถ้าแก่เนียะ!”

 

ทหารยามที่คุ้มกันหน้าประตูใหญ่คลังอาวุธทั้งสองแถว รีบชันเข่าหนึ่งข้างแล้วคุกเข่าลง ใบหน้าของพวกเขาล้วนมองไปยังพื้นดิน ไม่เบนสายตาไปทางฉินหย่าแม้แต่น้อย

 

พวกเขาทั้งหมดล้วนกลัวจากใจจริง ราวกับว่าคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าของพวกเขาไม่ใช่สาวสวย แต่เป็นนักล่อลวงวิญญาณอย่างไงอย่างงั้น

 

มีแค่ฉินหย่ากับจางลั่วเฉินเท่านั้นที่เข้าไปในคลังอาวุธ ส่วนคนอื่น ๆ นั้นรออยู่ด้านนอก

 

สายตาที่มองจางลั่วเฉินเดินตามฉินหย่าเข้าไปในประตูใหญ่ที่เงียบสนิท ฮันจื่อส่ายหน้าแล้วถอนหายใจ เหมือนจะรู้จุดจบของจางลั่วเฉิน…

 

ลูกค้าที่เข้าไปในคลังอาวุธตามลำพังกับเถ้าแก่เนียะนั้น ขอแค่เป็นผู้ชาย ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่จะออกมาได้อย่างสมบูรณ์ ?

 

บางคนโดนตัดแขน บางคนก็โดนตอน…แล้วกลายเป็นขันที บางคนก็โดนควักลูกตา ถ้าโชคร้ายหน่อยบางคนก็ไม่เหลือแม้กระทั่งหัว!

 

ไม่ใช่ว่าเถ้าแก่เนียะจงใจจะทำร้ายพวกเขา แต่พวกเขาควบคุมมือของตัวเองไม่ได้ และยิ่งควบคุมส่วนล่างของตัวเองไม่ได้ จะต้องกระทำผิดศีลธรรมกับเถ้าแก่เนียะ

 

จริง ๆ แล้ว เถ้าแก่เนียะกลับเป็นผู้ถูกกระทำทุกครั้ง นางจึงต้องต่อสู้ปกป้องตัวเอง เพื่อสั่งสอนอีกฝ่าย !

 

แล้วเป็นเพราะสาเหตุนี้ พวกคนที่ถูกเถ้าแก่เนียะตัดมือ ถูกควักลูกตา หรือกลายเป็นขันที เลยไม่กล้าที่จะพูดออกไป

 

สำหรับคนที่มีหน้ามีตาอย่างพวกเขาแล้ว ถ้าหากเรื่องนี้แพร่ออกไป จะกลายเป็นเรื่องที่ดูไม่ได้!

 

คลังอาวุธของหอชิงซ่วนนั้นใหญ่มาก แบ่งเป็นห้องต่าง ๆ ห้องดาบ ห้องมีด ห้องปืน ห้องค้อน ห้องขวาน…. ในบรรดาห้องต่าง ๆ นั้นขนาดของห้องดาบจะใหญ่ที่สุด

 

ในประเทศอวินอู่จวิน จอมยุทธ์จำนวนมาก มักจะนิยมนำดาบมาเป็นอาวุธประจำตัวของพวกเขา

 

อาวุธแบ่งเป็น “อาวุธธรรมดา”และ “อาวุธวิเศษ”

 

อาวุธธรรมดา เป็นอาวุธที่คนธรรมดาทั่วไปใช้กัน

 

อาวุธวิเศษ คืออาวุธที่จอมยุทธ์ใช้กัน และก็มีแต่จอมยุทธ์เท่านั้น ถึงจะสามารถแสดงอานุภาพของอาวุธวิเศษที่แท้จริงได้

 

ตามระดับวัสดุที่ใช้ในการสร้างอาวุธวิเศษ รอยสลักในอาวุธวิเศษ สามารถแบ่งอาวุธวิเศษออกเป็น 9 ขั้น

 

ขั้นที่ 1 ของอาวุธวิเศษคือขั้นที่ต่ำที่สุด

ขั้นที่ 9 ของอาวุธวิเศษคือขั้นที่สูงที่สุด

 

จางลั่วเฉินพึ่งจะเดินเข้าไปในห้องดาบ ก็รู้สึกได้ถึงคลื่นแปลกประหลาดอย่างหนึ่ง คลื่นนั้นแผ่ออกมาจากดาบสั้นเล่มหนึ่งที่อยู่มุมห้อง

 

ลักษณะของดาบสั้นนั้น กว้างประมาณหนึ่งฝ่ามือ ถึงแม้ปลายดาบจะหักไปแล้ว แต่ยังมีส่วนที่เหลืออยู่ยาวประมาณ 4 ฉื่อ

 

ตัวดาบนั้น มองดูแล้วธรรมดาไม่หรูหรานัก กระทั่งตัวดาบเองยังมีสนิมเกาะอยู่เป็นหย่อม ๆ

 

“เฉิน…หยวน…”

 

พอเห็นดาบสั้นเล่มนั้น จางลั่วเฉินนิ่งไปทั้งตัว แล้วรีบเดินไปทางนั้นทันที

 

ฉินหย่ายิ้มแล้วกล่าวว่า “คุณชายจางสายตาดีมาก นั้นคือดาบโบราณที่มีอายุกว่าพันปี น้ำหนักหนักมาก แหลมคมมาก วัสดุที่ใช้ทำก็พิเศษกว่าอันอื่น ๆ จนกระทั่งถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีช่างสร้างอาวุธคนไหนรู้ว่ามันทำมาจากอะไร”

 

“ถ้าหากว่าไม่ได้เสียหายล่ะก็ อย่างต่ำ ๆ ก็น่าจะเป็นอาวุธระดับเจ็ดได้ หรือไม่แน่ว่าอาจจะสูงกว่านั้น”

 

“น่าเสียดาย!ดาบที่ดีอย่างนี้ กลับถูกหักลง แม้แต่รอยสลักบนดาบเองก็ไม่มีเหลืออยู่ ดาบเล่มนี้ นอกจากความคม ก็ไม่ได้มีค่าอะไรอีกแล้ว ถ้าหากคุณชายจางอยากซื้อ ร้านเราสามารถขายให้ได้ในราคาอาวุธวิเศษระดับหนึ่ง ”

 

“ราคาเท่าไหร่!”

 

จางลั่วเฉินค่อย ๆ ยกดาบที่หนักอึ้งเล่มนั้นขึ้นมาไว้ในมือ แล้วลองปัดรอยสนิมที่ติดอยู่บนดาบนั้นออก  พอสนิมหลุดออกไปเขาก็เห็นตัวหนังสือโบราณโผล่ออกมาอ่านว่า“เฉิน หยวน”

 

ดาบโบราณเฉินหยวน

 

ฉินหย่าเห็นจางลั่วเฉินชอบดาบเล่มนั้น ในใจอดเสียใจไม่ได้ ถึงราคาดาบวิเศษระดับหนึ่งจะสูง แต่ก็สามารถขายได้เพียงแค่ 500 เหรียญเงิน ราคาได้ไม่เท่าราคายารวมปราณเลยด้วยซ้ำ

 

“หนึ่งพันเหรียญเงิน”

 

นางยกราคาขึ้นสูงอีก

 

“ข้าซื้อ!”จางลั่วเฉินกล่าวออกมาตรง ๆ

 

อย่าพูดเลยว่าหนึ่งพันเหรียญเงิน ถึงให้ขายหนึ่งหมื่นเหรียญเงิน จางลั่วเฉินก็ต้องซื้อดาบโบราณเฉินหยวนให้ได้ เพราะว่า ดาบเล่มนี้ คือดาบที่เขาใช้เมื่อแปดร้อยปีก่อน !

 

องค์หญิงฉือเหยา ในตอนนั้น หรือก็คือฮองเต้หญิงฉือเหยาในปัจจุบัน นางเป็นคนให้ดาบเล่มนี้กับเขา

 

“เมื่อคนตาย ดาบก็ตาย แต่ในเมื่อข้าได้มีชีวิตใหม่ ดาบเองก็น่าจะคืนซะด้วย!ฉือหยวน.. ข้าจะให้เจ้ากลับมาสวยงาม แล้วกู้ศักดิ์ศรีคืนมาอีกครั้ง ” จางลั่วเฉินลูบไล้ไปตามตัวดาบ คล้ายกับกำลังลูบไปตามคนรักของตนเอง ดวงตาเต็มไปด้วยความสับสน

 

นี่คงเป็นโชคชะตาของคนและดาบ!

 

ฉินหย่ารู้สึกพูดไม่ออก คนคนนี้เป็นผู้ชายจริง ๆ ใช่มั๊ย ทั้ง ๆ ที่มีสาวงามตัวเป็น ๆ ยืนอยู่ตรงหน้าตัวเองแล้ว แถมยังอยู่กันสองต่อสองในคลังอาวุธ แต่เขากลับกอดดาบหัก ๆ ไว้แน่

 

หรือว่าดาบหักเล่มนั้น จะงามกว่าข้ากัน

 

ถ้าหากเป็นพวกผู้ชายคนอื่น ได้เขามาในคลังอาวุธกับนางสองต่อสอง จะต้องโผเข้ามาหานางแล้วแน่ ๆ

 

ถึงแม้ฉินหย่าจะรู้สึกรังเกียจพวกผู้ชายเหล่านั้น แล้วลงมือตัดมือพวกเขา ควักลูกตาพวกเขา หรือตอนส่วนนั้นของพวกนั้น แต่ว่า นั่นไม่ได้หมายความว่านางไม่ได้ชอบให้ผู้ชายมาหลงใหลนาง เปลี่ยนเป็นพวกบ้ากามเพราะนาง..

 

นางชอบแกล้งให้ผู้ชายรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัว จากนั้น ก็ลงมืออย่างไร้ความปรานี เพื่อให้พวกเขารู้สึกตัว และให้พวกเขาร้องทั้งอย่างไม่มีน้ำตา !

 

แต่ว่าตอนนี้ แม้แต่มองเขายังไม่มองนางแม้แต่นิด

 

ขอแค่เป็นสาวสวย ก็คงไม่มีใครไม่ดีใจอย่างแน่นอน

(จบแล้วครับ)

สามาอ่านก่อนใครได้ที่เพจ BOXKINGS หรือเพจหลัก WGSD เทพจักรพรรดินิรันดร์กาล – จีนแปลไทย ฝากกดไลค์เพจกันด้วยนะครับ