…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ความโกรธบนหน้าของโอหยางเหล่หายไปและถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกประหลาดใจลึก เขาตระหนักดีถึงความสามารถในการตัดสินของน้องสาวและมาตรฐานของเธอก็สูงมาก มีชายหนุ่มมามายที่โดดเด่นแต่เธอกลับปฏิเสธพวกเขา? แต่เด็กหนุ่มคนนี้ เขาสามารถโดดเด่นกว่าบรรดาวัยรุ่นที่มีพรสวรรค์เหล่านั้นได้หรือไม่?
ในทันใดนั้น
เขาเดินไปหาถังซิ่วด้วยรอยยิ้มและสังเกตอย่างระมัดระวังในขณะที่พูดด้วยรอยยิ้มว่า
“ถังซิ่ว? ตั้งแต่ที่เธอและน้องสาวของฉันมีความสัมพันธ์ที่ไม่ปกติกัน ฉันคือโอหยางเหล่,พี่ชายของโอหยางลูลู่ หลังจากนี้เราก็เป็นพี่น้องและครอบครัวเดียวกันแล้ว ฉันจะช่วยเหลือ…… ”
ครอบครัวเดียวกัน?
ช่วยฉัน?
ถังซิ่วมองไปที่โอหยางเหล่อย่างงงงวย เขาคิดว่าคำพูดเหล่านี้นั้นต้องเป็นอะไรที่ลึกซึ้งมากอย่างแน่นอนซึ้งเขาไม่สามารถเดาได้ ในที่สุดเขาก็แอบส่ายหัวและตอบกลับไปว่า
“ฉันเหนื่อยและง่วงนอนมาก ดังนั้นฉันจะปล่อยเรื่องนี้ให้คุณจัดการ! ”
เมื่อพูดจบแล้วเขาก็เดินผ่านโอหยางเหล่ไปพร้อมออกนอกห้อง
โอหยางเหล่จ้องมองไปที่หลังของถังซิ่วที่กำลังเดินจากไป เขาเห็นน้องสาวสุดที่รักของเขากำลังเดินตามก้นชายคนนั้นเหมือนคนรับใช้ เขาอยากที่จะพูดอะไรออกมา
เขาเป็นพี่เขยของถังซิ่วนะ…
เขาไม่ทำตัวเหมือนคนแปลกหน้าเกินไปหน่อยเหรอ?
ฮ่วงดู่เดากลับกลายเป็นมืดมนเธอเพิ่งได้ยินโอหยางลูลู่พูดว่า “เธอและถังซิ่วได้อาศัยอยู่ด้วยกัน” คำพูดนั้นทำให้เธอรู้สึกสูญเสียอย่างมาก แม้ว่าเธอจะรู้ว่าจริงๆแล้วโอหยางลูลู่นั้นจะไม่ได้อาศัยกับเขา แต่เธอก็สามารถบอกได้จากการแสดงออกของโอหยางลูลู่ว่า เธอได้คิดถึงเรื่องนี้เหมือนกัน
“อย่าบอกฉันนะว่าเพิ่งตกหลุมรักไปเมื่อกี้ แต่ตอนนี้ฉันอกหักแล้วหรอ?”
ฮ่วงดู่เดากระทืบเท้าของเธอขณะที่เธอหันไปมองที่โอหยางเหล่
โอหยางเหล่ได้มองไปที่เธอพร้อมส่ายหัวด้วยรอยยิ้มฝืนๆแล้วพูดว่า
“ดี ฉันจะส่งคนเพื่อพาเธอกลับบ้าน!ฉันยังมีงานต้องจัดการเกี่ยวกับที่นี่ อ่อใช่,ถ้าเธอไม่รีบละก็ เธอสามารถบอกฉันเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้หรือไม่? ”
ฮ่วงดู่เดากำลังอยู่ในอารมณ์หดหู่และเธอไม่ต้องการที่จะพูดอะไรอีกแล้ว ดังนั้นเธอจึงขอให้โอหยางเหล่พาตัวเธอไปส่งที่บ้าน ภายในห้องส่วนตัว
หลี่เสวี่ยหมิงและโอหยางเหล่ได้พูดคุยกันเล็กน้อยและเมื่อเขาได้บอกทุกอย่างที่เขารู้ทั้งหมด เรื่องที่เขารู้นั้นมีไม่มากเพราะเขาได้เข้ามาหลังจากที่ได้รับสายของโอหยางลูลู่
“คุณพูดว่าอะไรนะ? คุณนำเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมามากกว่าสิบคนและทั้งหมดนี้ถูกจัดการโดยคนเหล่านี้? แล้ว ถังซิ่วก็จัดการพวกเขาทั้งสามคนด้วยตัวคนเดียว?คุณกำลังล้อฉันเล่นเหรอ? ”
โอหยางเหล่มองไปที่หลี่เสวี่ยหมิงด้วยความไม่เชื่อในขณะที่เขาโห่ร้องออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
หลี่เสวี่ยหมิงยิ้มออกอย่างฝืนๆและพูดว่า
“คุณโอหยาง คุณคิดว่าผมจะล้อคุณเล่นงั้นหรอ? ทุกคนที่อยู่ที่นี้ก็ได้เห็นกับตาแล้วว่าคุณถังนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก!!ผมเองยังไม่เคยเห็นใครที่แข็งแกร่งเท่าเขามาก่อนเลยด้วยซ้ำ ”
โอหยางเหล่ได้กลืนน้ำลายลงทันที เขาสงสัยเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของน้องเขยของเขามาก เขาแอบวิเคราะห์ว่าทั้งสี่คนที่เขานำมาที่นี่นั้น แต่ละคนนั้นโดดเด่นเป็นอย่างมาก พวกเขาเป็นสมาชิกของกองกำลังพิเศษในกองทัพและมีความแข็งแกร่งมาก แต่ถ้าพวกเขาทั้งสี่คนจะจัดการทุบตีพวกอันธพาลเหล่านี้นั้น เขาคิดว่าจะไม่สามารถทำเช่นนั้นได้!
“เฒ่าบ่าว ในฐานะที่คุณเป็นผู้เชี่ยวชาญ คุณควรจะสามารถตัดสินได้อย่างชัดเจนว่าถังซิ่วนั้นเป็นอย่างไร? ”
โอหยางเหล่หันไปรอบๆขณะที่เขาถามด้วยเสียงต่ำ
“ฉันไม่อาจจะหยั่งถึง!”
ชายตัวใหญ่คนนั้นได้ส่ายหัวทันที
โอหยางเหล่ได้หรี่ตาของเขาลงทันที เขาดึงมือถือออกมาและโทรไปยังหมายเลขหนึ่ง หลังจากที่รับสายแล้วนั้น เขาก็พูดขึ้นว่า
“ไปสืบหาข้อมูลของคนที่ชื่อว่าถังซิ่ว เขาอายุประมาณ20 ปี … ”
20 นาทีต่อมา …
ถังซิ่วและโอหยางลูลู่ได้กลับมาถึงวิลล่า เพราะเหตุการณ์ในวันนี้ทำให้ทัศนคติของโอหยางลูลู่ที่มีต่อถังซิ่วนั้นเปลี่ยนไปและน้ำเสียงของเธอนั้นอบอุ่นเป็นอย่างมาก ถังซิ่วได้ยอมรับการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวอย่างง่ายดาย เพราะยังไงก็ไม่มีใครชอบการถูกปฏิบัติด้วยมารยาทที่ไม่ดี
เนื่องคนรับใช้ถูกส่งกลับและสองแม่ลูกก็หลับกันหมดแล้ว วิลล่าหลังนี้เลยว่างเปล่าและเงียบสงบโดยทันที การที่เขาออกไปนั้นทำให้ร่างกายของเขาเลอะเปรอะเปื้อนไปด้วยกลิ่นเหล้าและเหงื่อดังนั้นเขาจึงรีบเข้าไปอาบน้ำ
“อา, ฉันไม่มีเสื้อผ้าที่สะอาดเลย”
หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว ถังซิ่วก็รู้ว่าเขาไม่มีเสื้อผ้าใส่
หลังจากใช้ความคิดอยู่ครึ่งนาทีแล้ว เขาก็คิดว่าโอหยางลูลู่น่าจะเข้านอนแล้ว ดังนั้นเขาจึงใส่แค่กางเกงในและเดินออกไปเพื่อจะเอาผ้าสกปรกออกไป
“นายอาบน้ำเสร็จแล้ว?”
โอหยางลูลู่ที่กำลังกอดอกอยู่ที่ทางเดินได้เห็นถังซิ่วที่กำลังเดินออกมานั้น เธอยิ้มออกมาพร้อมเอ่ยปากถาม
“เฮ้ย!”
ถังซิ่วตกตะลึงเพราะเขาแทบจะไม่ได้ใส่อะไรเลยด้วยซ้ำกลับถูกโอหยางลูลู่มาเห็นเข้า เขาปกปิดส่วนล่างของเขาด้วยเสื้อผ้าที่สกปรก
“มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”
โอหยางลูลู่ที่ได้เห็นท่าทางอับจนหนทางของถังซิ่วนั้น เธอได้เกิดความรู้สึกที่น่าสนใจอย่างฉับพลันและจากนั้นก็พูดด้วยความเร่าร้อนว่า
“มันเป็นเพียงเรื่องเล็กๆน้อยๆเท่านั้น ไม่ว่าฉันจะมองนายยังไง นายก็ผอมมาก แต่กล้ามเนื้อที่คล่องตัวและผ่านการฝึกของนายช่างน่าดึงดูดอย่างแท้จริง ไม่แปลกใจเลยที่แม้แต่เหล่าอันธพาลพวกนั้นก็พ่ายแพ้ให้แก่นายอย่างน่าสังเวช ”
ถังซิ่วตอบด้วยใบหน้าดำคล้ำว่า
“ดูเหมือนเธอจะไม่ได้มีความเขินหรืออับอายที่เห็นชายคนหนึ่งไม่สวมเสื้อผ้าเลยงั้นหรอ? เธอไม่รู้จักเรื่องแบบนี้ ? ถ้าหากเธอมีเรื่องเล็กน้อยๆเท่านั้นก็เอาเวลาไปพักผ่อนซะเถอะ! ”
โอหยางลูลู่ได้ตอบทันทีว่า
“แต่ว่าฉันกลัวว่ามันจะปวด”
ถังซิ่วตอบด้วยท่าทางสับสนว่า
“ฉันให้เธอไปนอน?แล้วมันไปเกี่ยวอะไรกับเรื่องเจ็บปวดหละ? ”
โอหยางลูลู่ได้ตอบว่า
“จำไม่ได้หรือไงว่าฉันเพิ่งโดนพวกอันธพาลพวกนั้นเตะมานะ แม้ว่าตระกูลของฉันจะพอมียาอยู่บ้างแต่หลังจากที่ฉันได้ทามันไปแล้วก็ยังไม่รู้สึกดีขึ้นเลย ฉันได้ยินมาว่านายเป็นหมอศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่หรอ นายจะช่วยรักษาอาการบาดเจ็บฉันหน่อยได้ไหม?”
เธอได้ชี้ไปที่เอวและหลังของเธอทันทีเมื่อเธอพูดจบ
“น่าลำบากใจจริงๆ!”
ถังซิ่วได้กระซิบคำพูดนี้ภายในใจของเขาพร้อมตอบด้วยอารมณ์สงบๆว่า
“ดี! งั้นเห็นแก่การที่เธอได้ให้ที่ฉันนอนในวันนี้ ฉันจะช่วยนวดให้เธอ ไปรอที่ห้องของเธอซะ! ”
นวด?
ในห้องของฉัน?
ใบหน้าที่สวยงามของโอหยางลูลู่ได้แดงก่ำไปถึงใบหู เธอนึกถึงคำพูดที่ว่า ชายโสดและหญิงที่อยู่ด้วยกันในห้องเดียว
“เฮ้อ ความบริสุทธิ์ของฉันที่รักษามานานกว่า20ปีจะถูกส่งมอบในวันนี้?”
ความคิดนี้ได้แว๊บผ่านเข้ามาในจิตใจของเธอครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะปัดมันออกไป เธอยอมรับว่าเธอเองก็ชอบถังซิ่วอยู่บ้างแต่ยังไม่ถึงขนาดที่ว่าจะฝากชีวิตไว้จนแก่เฒ่าไปด้วยกันได้ ร่างกายที่บริสุทธิ์ของเธอนั้นจะต้องเก็บไว้ให้กับสามีที่เธอรักเท่านั้น เธอไม่สามารถให้ใครได้ง่ายๆอย่างแน่นอน
หลังจากคิดถึงจุดนี้แล้วเธอก็แอบระงับหัวใจที่สั่นไหวของเธอแล้วพูดว่า
“นายต้องการไปที่ห้องนอนของฉันเหรอ?”
ถังซิ่วจ้องมองอย่างว่างเปล่าสักครู่ เขามองลงไปที่ร่างของเขาด้วยความอึดอัดใจก่อนที่จะรีบพุ่งเข้าห้องของตัวเองไปเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าที่สะอาด
มันเป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าโอหยางลูลู่นั้นงดงามมาก
แม้แต่วีรบุรุษก็มีจุดอ่อนอยู่ตรงที่เสน่ห์ของผู้หญิง
เขามีนิสัยในการชื่นชมความงามและเขาก็จะไม่ปฏิเสธถ้าความงามที่น่าทึ่งและโดดเด่นได้ล่อลวงเขา อย่างไรก็ตามเนื่องจากเขาเป็นผู้บ่มเพาะพลังแห่งนิรันด์เขาชอบที่จะปล่อยให้ตัวไปตามธรรมชาติและความปรารถนาของเขา
ได้มีการกล่าวกันว่า ห้องของสตรีเป็นสถานที่ลึกลับที่สุด แต่ก็เป็นสถานที่ที่มีความต้องการมากที่สุดสำหรับผู้ชายนับไม่ถ้วน ถังซิ่วเองก็มีภรรยาอยู่ที่ดินแดนแห่งนิรันด์แล้ว แต่เธอนั้นดูเรียบง่ายและขาดแคลนความเป็นเด็กสาวเหมือนคนอื่นๆที่อยู่รอบๆ ดังนั้นการตกแต่งห้องของเธอนั้นเป็นอะไรที่เรียบๆมาก แต่ตอนนี้มันเป็นครั้งแรกที่เขาได้เข้าไปในห้องของเด็กสาวจริงๆ
“นี่เป็นห้องนอนของเธอหรอ?”
ตอนที่ถังซิ่วเดินตามโอหยางลูลู่และเดินเข้าไปในห้องนอนของเธอนั้น เขาก็ต้องถามออกมาด้วยความไม่เชื่อ
โอหยางลูลู่ตอบด้วยรอยยิ้มที่ตื้นๆ
“อะไรล่ะ? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”
ถังซิ่วยิ้มอย่างฝืนๆออกมาขณะที่เขาส่ายหัวแล้วพูดว่า
“ไม่ใช่ เพียงแค่… ฉันไม่ได้คิดว่าห้องของผู้หญิงจะเป็นแบบนี้! ”
ภายในห้องนอน!
นอกเหนือจากเตียงขนาดใหญ่แล้ว มีชั้นหนังสือเรียงรายกันเต็มไปหมด ถังซิ่วสามารถคำนวณได้ด้วยตาเปล่าๆว่าอย่างน้อยในห้องนี้จะต้องมีหนังสือไม่ต่ำว่า20000เล่ม
โอหยางลูลู่กลิ้งดวงตาของเธอไปที่ถังซื่วขณะที่ถอดเสื้อคลุมสีขาวของเธอออกแล้วพูดว่า
“ฉันรักการอ่าน ฉันใช้เวลาส่วนใหญ่นอกเหนือจากการจัดการธุรกิจของฉันในการอ่านหนังสือ บ้านอื่นๆของฉันก็มีการตกแต่งภายในที่เหมือนกับที่นี่และหนังสือที่นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของทั้งหมดที่ฉันมีเท่านั้น ”
ถังซิ่วถามด้วยความตกตะลึงว่า
“เธออ่านหนังสือพวกนี้หมดแล้วเหรอ?”
โอหยางลูลู่ได้ตอบว่า
“นั่นแน่นอนอยู่แล้ว มิฉะนั้นฉันจะเก็บหนังสือจำนวนมากไว้ที่นี่ทำไม? นอกจากนี้ฉันยังมีนิสัยในการเก็บหนังสือที่ฉันอ่านแล้วไว้ในห้องนอน ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่ฉันเบื่อฉันไม่ต้องไปหาหนังสือเล่มอื่นๆและหยิบหนังสือที่ฉันต้องการพวกนี้แทน ”
ถังซิ่วพูดไม่ออก
เขาเคยเห็นคนแปลกประหลาดจำนวนมาก แต่ก็ไม่เคยได้พบกับคนที่อ่านหนังสือมากมายเหมือนเธอ
“นายจะนวดให้ฉันจริงๆ?”
โอหยางลูลู่ถามอีกครั้งเพราะเธอกลัวว่าถังซิ่วจะทำมิดีมิร้ายกับเธอ
ถังซิ่วรีบตอบทันทีว่า
“สบายใจเถอะ เทคนิคการนวดของฉันดีกว่าการนวดปกติมาก ฉันกล้ารับประกันว่าหลังจากที่เธอได้รับการนวดจากฉันแล้วละก็ รอยฟกช้ำบนกล้ามเนื้อและผิวหนังของเธอจะกลับคืนเป็นปกติและจะไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆอีกเลย อย่ายืนนิ่งสิ ถอดเสื้อผ้าสิ นอกจากชุดชั้นในแล้วก็ถอดทุกอย่างออกให้หมด ”
“อ่า …”
ใบหน้าของโอหยางลูลู่ได้แดงขึ้นทันที หากเธอทำตามคำสั่งของถังซิ่วแล้ว นั่นหมายความว่าเธอต้องถอดทุกอย่างออกยกเว้นชุดชั้นใน ถ้านี่เป็นชายหาดเธอก็กล้าที่จะใส่บิกินี่เพียงคนเดียวและเล่นที่ชายหาด แต่การสวมชุดชั้นในต่อหน้าผู้ชายคนหนึ่งในห้องของเธอมันเป็นเรื่องผิดธรรมชาติสำหรับเธอ
“นอนบนเตียง!”
ถังซิ่วได้ออกคำสั่งใหม่อีกครั้ง
ใบหน้าของโอหยางลูลู่แดงขึ้นยิ่งกว่าเดิมแต่เธอก็ขึ้นไปนอนบนเตียงอย่างเชื่อฟัง
ถังซิ่วได้แอบชมอยู่ภายในใจ ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหรือผิวของเธอ มันก็สมบูรณ์แบบที่สุดในบรรดาสิ่งที่ดีที่สุด และไม่นานหลังจากนั้นตาของเขาก็ตกลงไปที่เอวและหลังของเธอ
“ไอความคิดชั่วๆนี่เริ่มก่อตัวขึ้นอีกแล้ว ฉันไม่ใช่คนชั่วร้ายและไร้ความปรานี ฉันทำแบบนี้ไม่ได้ !”
ถังซิ่วแอบสาปแช่งตัวเองขณะที่เขายืนอยู่ข้างหลังโอหยางลูลู่และเริ่มกดใบที่ร่างกายของเธอ
“อ๊า อื้มมมม……”
ความรู้สึกที่อยู่ในใจของโอหยางลูลู่กำลังสั่นคลอน ตั้งแต่เล็กจนโต พ่อของเธอคือชายคนเดียวที่ได้แตะต้องร่างกายของเธอ เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ปล่อยออกมาจากฝ่ามือของถังซิ่วและรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าช๊อตที่กำลังไหลเข้ามาในร่างกายของเธอ
