GOS ตอนที่ 48 – ไพ่ใบสุดท้าย
ใบหน้าของโรดส์เปลี่ยนเป็นดำคล้ำ ก่อนที่เขาจะใช้มีดที่ขาดครึ่งแทงเข้าใส่โรจาอย่างรวดเร็ว! แต่โรจาก็ยังหลบมันได้อย่างง่ายดายพร้อมกับจู่โจมสวนกลับไป!
เมื่อโดนประเคนทั้งเปลวเพลิง และเฉือนนภาพอย่างต่อเนื่อง โรดส์ก็ถึงกับกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาทำได้เพียงถอยหนีไปเรื่อยๆ
โรดส์ในตอนนี้รู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก เขานั้นเป็นถึงโจรสลัดที่มีค่าหัวถึง 63 ล้านแบรี่! แต่กลับถูกทหารเรือเพียงคนเดียวกดดันถึงขนาดนี้!!
ติ๊ง—!
โรจาวาดดาบออกไปอีกครั้ง คมดาบสายลมได้ถูกปลดปล่อยออกไป แต่คราวนี้โรดส์ไม่สามารถหลบได้อีกต่อไป เขาจึงยกมีดคู่ที่ขาดครึ่งขึ้นมาป้องกัน อย่างไรก็ตามเมื่อมีดคู่ปะทะกับโฮโนสึกิอีกครั้ง มันก็ไม่สามารถทนรับการโจมตีได้อีกต่อไป จนทำให้มีดเล่มหนึ่งกระเด็นหลุดมือลอยหายไปในอากาศ
เวลานี้โรดส์รู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก เขานั้นเหลืออาวุธคู่กายอยู่เพียงเล่มเดียว และแม้ว่าจะไม่ถูกโจมตีตรงๆด้วยเปลวเพลิง แต่เสื้อผ้าและผมสีบลอนด์ทองของเขาก็ยังคงโดนสะเก็ดไฟ ทำให้มันเต็มไปด้วยรอยไหม้!
ความจริงแล้วในเวลานี้โรดส์ควรจะหมดสิ้นแล้วซึ่งความหวัง
แต่น่าแปลก จู่ๆท่าทีของโรดส์ก็สงบลง ดวงตาที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าของเขาจ้องมองไปยังโรจา ราวกับว่าโรจานั้นได้ตายไปแล้ว
“แกคงคิดว่าแกชนะแล้วอย่างงั้นสินะ?”
“โอ้ พูดแบบนี้แสดงว่ายังมีไพ่เด็ดซ่อนอยู่ใช่ไหม?”
โรจายืนอยู่ห่างจากโรดส์ราวๆ 10 เมตร หลังจากที่พูดจบเขาก็วาดดาบออกไปทันที พร้อมๆกับระเบิดเปลวเพลิงออกมาอีกครั้ง!
โรดส์เอี้ยวตัวหลบเปลวเพลิงที่พุ่งเข้าหาเขา โดยไม่สนใจว่าเปลวเพลิงเหล่านั้นจะเผาเสื้อหรือผมของเขาหรือไม่ จากนั้นก็สะบัดมีดมือส่งมีดเล่มสุดท้ายพุ่งเข้าไปยังใบหน้าของโรจาอย่างรวดเร็ว
ติ๊ง—!
ความจริงแล้วโรจาจะหลบมันก็ได้ แต่เขาก็เลือกที่จะใช้โฮโนะสึกิรับมัน และนั่นเป็นจุดที่เขาพลาดที่สุด!
เมื่อเห็นว่าสายตาของโรจาจดจ่ออยู่แต่กับมีด โรดส์ก็ยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย พร้อมกับจ้องไปตรงพื้นดินที่โรจายืนอยู่ก่อนที่จะกล่าวว่า
“ซาโยนาระ เจ้าสัตว์ประหลาด”
หนืด–!
แทบจะในทันทีที่โรดส์พูดจบ จู่ๆพื้นตรงเท้าของโรจาก็เปลี่ยนเป็นดินเหลวอย่างฉับพลัน และกลืนกินร่างทั้งร่างของโรจาลงไปใต้พื้นดิน!
เมื่อเห็นแบบนี้
ดวงตาของโรดส์ก็เต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม ก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมา แล้วกล่าวว่า
“จงภูมิใจเถอะที่สามารถกดดันฉันได้ถึงขนาดนี้”
“แต่น่าเสียดายที่ แกยังแข็งแกร่งไม่พอให้ฉันมอบหัวให้”
ความแข็งแกร่งของโรดส์นั้นไม่ได้มีเพียงมีดคู่และความว่องไวเท่านั้น แต่เขายังเป็นผู้ใช้พลังจากผลปีศาจ โทปุ โทปุ*อีกด้วย! หลังจากที่ออกจากแกรนไลน์โรดส์ก็ได้ใช้พลังอันแข็งแกร่งนี้เข้ายึดครองธุรกิจใต้ดินในทะเลเซาท์บลู!
*(โทปุ โทปุ ชื่อเต็มคือ โท-รา-ปุ ภาษาญี่ปุ่นแปลว่ากับดัก)
พลังของผลโทปุ โทปุ ก็คือ พื้นที่ใดๆก็ตามที่โรดส์ ‘เคยก้าวผ่าน’ เขาจะสามารถเปลี่ยนมันให้เป็นหลุมกับดักได้ และยิ่งพลังจากผลปีศาจแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ หลุมกับดักก็จะยิ่งลึกมากขึ้นเท่านั้น!
ในตอนนี้โรดส์สามารถควบคุมพลังจากผลปีศาจ โดยสร้างความลึกได้ประมาณ 10 เมตร
สำหรับโรดส์แล้ว ไม่ว่าศัตรูของเขาจะเก่งกาจขนาดไหนก็ตาม แต่หากจมลงสู่ใต้ดินลึกกว่า 10 เมตร และไร้ซึ่งอากาศหายใจ — ที่นั่นก็ได้กลายเป็นหลุมฝังศพของพวกมันเรียบร้อยแล้ว!
อย่างไรก็ตาม
แทบจะในทันทีที่โรดส์หันหลังกลับ และเตรียมที่จะไปไล่ฆ่าทหารเรือคนอื่นๆ ทีละคน ทีละคน จู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างจากใต้ดินในจุดที่โรจาถูกฝังอยู่!
“เก็ตสึงะ … เท็นโช”
ตูม—!
คลื่นพลังรูปจันทร์เสี้ยวก็พุ่งขึ้นมาจากพื้นดินที่ลึกกว่า 10 เมตร ก่อนที่มันจะโผล่ขึ้นมาตรงจุดที่เขายืนอยู่อย่างพอดิบพอดี!
โรดส์กรีดร้องด้วยความสยดสยอง คลื่นพลังนี้พุ่งขึ้นมาจากใต้เท้าเขา ถึงแม้อยากหลบแต่ก็หลบไม่ได้!
“บะ .. บะกาน่ะ” *(ภาษาญี่ปุ่นแปลว่าบ้าน่ะ)
ตูม—!
เลือดสาดกระจายไปทุกทิศทาง ร่างของโรดส์สามารถเอี้ยวตัวหลบเก็ทสึงะ เท็นโชได้ แต่ขาข้างหนึ่งของถูกเฉือนจนขาดครึ่ง ส่งผลให้โรดส์ร่วงลงกระแทกพื้นทันที!
โรดส์ดูราวกับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใดๆ ภายในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและความรู้สึกเหลือเชื่อ — เขาเชื่อไม่ลงจริงๆว่าโรจาที่ถูกฝังอยู่ใต้ดินที่ลึกและหนากว่า 10 เมตรกลับสามารถโจมตีเขาได้
ตูม—!
พื้นดินรอบได้เกิดรอยร้าวขนาดใหญ่ ก่อนที่มันจะระเบิดออกมา พร้อมๆกับร่างของโรจาที่กระโดดออกมาจากหลุม และหยุดลงตรงหน้าของโรดส์
“นี่คือไพ่ทั้งหมดในมือแกใช่ไหม?”
โรจาควงโฮโนะสึกิที่อยู่ในมือไปมา พลางจ้องมองลงไปยังโรดส์ที่นอนแผ่อยู่บนพื้น
แววตาของโรดส์ในตอนนี้เริ่มเปลี่ยนเป็นหวาดกลัว เขานั้นต้องการที่จะหนีออกไปจากที่นี่ แต่เขาไม่สามารถหลบหนีได้ด้วยขาเพียงข้างเดียว ส่วนพลังจากผลปีศาจของเขาคือกับดัก แล้วเขาจะใช้มันหนีได้อย่างไร? ฝังตัวเองลงไปใต้ดิน?? นั่นมันฆ่าตัวตายชัดๆ!
เมื่อเห็นท่าทีหวาดกลัวของโรดส์ โรจาก็ส่ายหัวเล็กน้อย ก่อนที่จะปัดเศษดินที่ติดตามร่างกายของเขา จากนั้นก็ชี้ปลายดาบไปยังโรดส์ แล้วกล่าวว่า
“ใครที่อยู่เบื้องหลังเกาะแห่งนี้?”
เมื่อได้ยินคำถามของโรจา ร่างของโรดส์ก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว เขารีบกล่าวออกมาทันทีว่า
“ฉันไม่เข้าใจว่าแกพูดเรื่องอะไร? นี่คือเกาะของฉัน! ”
ฉัวะ—!
โฮโนะสึกิได้ถูกตวัดขึ้นอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเลือดที่สาดกระจายไปทั่ว
“ฉันจะถามแกเป็นครั้งสุดท้าย …”
โรจากล่าวอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะใช้โฮโนะสึกิจี้ไปยังคอของโรดส์
เมื่อถูกโรจาจ้องมองมาอย่างไม่แยแส โรดส์ก็รู้ได้ทันทีว่า ถ้าเขาไม่ตอบ โรจาจะต้องฆ่าเขาอย่างแน่นอน
ในเวลานี้ โรดส์รู้สึกราวกับว่ามีกลิ่นอายอันน่าสยดสยองปรากฏขึ้นรอบตัวของโรจา ทำให้ลมหายใจของเขาติดขัด จนเผลอลืมความเจ็บปวดไปชั่วขณะหนึ่ง — ความกลัวเริ่มแผ่ซ่านเข้าไปในจิตใจ จนในที่สุดโรดส์ก็เอ่ยปากพูดด้วยเสียงที่สั่นเครือว่า
“ดองกี้โฮเต้ แฟมิลี่ … ”
“ดองกี้โฮเต้?”
เมื่อได้ยินนามสกุลอันแสนจะคุ้นเคย คิ้วของโรจาก็ขมวดเข้าหากัน ก่อนที่ชื่อๆหนึ่งจะผ่านเข้ามาในหัวของเขา
โดฟลามิงโก้!
ในวันพีช โดฟลามิงโก้นั้นเป็นถึงหนึ่งในชิชิบุไค(เจ็ดเทพโจรสลัด) และเขายังถึง 1 ใน 20 กษัตริย์ผู้สร้างโลก(เผ่ามังกรฟ้า)อีกด้วย! นอกจากยังเป็นหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ แมรี่จัว ซึ่งเป็นเมืองหลวงของรัฐบาลโลก! แต่เนื่องจากในตอนเด็กพ่อของเขานั้นต้องการใช้ชีวิตธรรมดา จึงพาครอบครัว ‘ลงมา’ อาศัยอยู่ที่ทะเลนอร์ทบลูในส่วนที่ไม่ได้อยู่ในพื้นที่ของรัฐบาลโลก แต่ในที่สุดก็ถูกพวกชาวบ้านรู้ว่าพวกเขาเป็นเผ่ามังกรฟ้า จึงถูกไล่ล่าจนต้องไปอาศัยอยู่ในกองขยะ! และในตอนนั้นเอง เขาก็แอบได้ยินว่าพ่อของเขาได้ติดต่อกลับไปยังเผ่ามังกรฟ้าขอให้ช่วยเหลือพาพวกเขากลับไปแต่ก็ถูกปฏิเสธ! และถูกประนามว่าเป็นครอบครัวที่ทรยศ! ดังนั้นเขาผันตัวเองมาเป็นโจรสลัด และสาบานว่าจะทำลายโลกที่ปกครองโดยเผ่ามังกรฟ้า และทุกๆคนที่มีตัวอักษร ‘D’
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้โดฟลามิงโก้ยังไม่ได้เป็นชิชิบุไค
“ที่แท้ก็เป็นเขานี่เอง”
จากที่อ่านวันพีชมา ทำให้โรจาพอจะรู้มาบ้างว่าโดฟลามิงโก้นั้นเป็นที่รู้จักกันดีในโลกใต้ดินในสมยานาม ‘โจ๊กเกอร์’ เขาคือผู้ที่อยู่เบื้องหลังการทำธุรกิจผิดกฏหมายมากมายรวมไปถึงการค้าทาส ค้าอาวุธ ฯลฯ จึงเป็นเรื่องปกติที่เขาจะมีเกาะภายในทะเลเซาท์บลูไว้ครอบครอง ..
หลังจากที่โรดส์ได้เปิดเผยชื่อของโดฟลามิงโก้ออกมา เขาก็หอบหายใจอย่างหนัก เหงื่อยเย็นเริ่มผุดขึ้นมาบนหน้าผาก ในขณะที่แววตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สามารถกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมได้อีกต่อไปแล้ว ถึงแม้เขาจะสามารถหนีออกจากที่นี่ได้ แต่โดฟลามิงโก้จะไม่ปล่อยเขาไว้อย่างแน่นอน
“ในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว … ก็ไปลงนรกด้วยกันเถอะ!”
จู่ๆโรดส์ก็คำรามออกมา ก่อนที่จะใช้พลังจากผลปีศาจของสร้างหลุมกับดักรัศมีกว่าสิบเมตรโดยมีตัวเขาเป็นจุดศูนย์กลาง!
พลังจากผลปีศาจของเขาคือการสร้างกับดัก ไม่ใช่พลังเคลื่อนย้ายไปยังจุดอื่น หากตกลงไป เขาก็จะไม่สามารถขึ้นมาได้และตายไปในที่สุด — แต่โรดส์ไม่สนใจเรื่องนั้น! อย่างน้อยก็ขอลากโรจาลงไปด้วย!
แต่สิ่งที่ทำให้โรดส์จมลงสู่ความสิ้นหวังที่แท้จริงก็คือ … โรจานั้นไม่ได้ร่วงลงสู่กับดักพร้อมกับเขา
แทบจะในเวลาเดียวกันกับที่โรดส์ใช้พลังจากผลปีศาจ โรจาก็ก้าวขึ้นไปบนอากาศอย่างแผ่วเบาราวกับว่ามีบันไดที่มองไม่เห็นอยู่ตรงนั้น ก่อนที่เขาจะหยุดยืนอยู่กลางอากาศ
เก็ปโป
จากบนอากาศ โรจาจ้องมองโรดส์จมลงสู่กับดักด้วยตัวของเขาเอง ดวงตาของโรจาเป็นประกายก่อนที่เขาจะกล่าวออกมาว่า
“ลูกไม้เดิมไม่มีทางใช้กับฉันได้อีกเป็นครั้งที่สอง”
