GOS ตอนที่ 45 – เทียบท่า
“หวังว่าการต่อสู้ในครั้งนี้คงจะช่วยให้ฉันได้รับแต้มสเตมิน่าเพิ่มมากขึ้น”
โรจาจ้องมองออกไปยังท้องทะเลที่เงียบสงบ ก่อนทีจะพึมพำในใจแล้วหันเดินกลับเข้าไปห้องของเขา
เซเฟอร์ได้แสดงบุโซโชกุฮาคิให้โรจาดูในขณะที่โรจาอยู่ในสภาวะจดจ่อ ซึ่งนั่นทำให้เขาสามารถเห็นทุกๆรายละเอียดได้อย่างชัดเจน
การโจมตีของเขาที่เสริมด้วยฮาคินั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก และเซเฟอร์ก็จงใจชะลอการเคลื่อนไหวของเขาเพื่อให้โรจาได้จดจำทุกรายละเอียด
หลังจากที่ให้คำแนะนำและอธิบายวิธีฝึกฝนแล้ว เซเฟอร์ยังแสดงตัวอย่างให้โรจาได้เห็นอีกด้วย!
ดูเหมือนว่าเมื่อเขาเริ่มฝึกฝนฮาคิในครั้งต่อไป โรจาคงสามารถเรียนรู้ได้ด้วยตัวเอง และไม่จำเป็นที่จะต้องถามอะไรเซเฟอร์อีกแล้ว
…
หลังจากนั้นก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นอีกตลอดการเดินทาง
เรือรบได้แล่นจากแกรนไลน์ผ่านเข้าไปยังคาล์มเบล โดยมีท้องทะเลอีสต์บลูอยู่ข้างหลัง ซึ่งอีสต์บลูนั้นเป็นทะเลที่อ่อนแอที่สุดในบรรดา สี่ท้องทะเลใหญ่ นอกจากนี้อีสต์บลูยังเป็นบ้านเกิดของลูฟี่ โซโล และคนอื่นๆอีกด้วย อย่างไรก็ตาม จุดหมายปลายทางของพวกเขาในครั้งนี้คือเซาท์บลู — ภายใต้ความเร็วสูงสุดของเรือรบ จึงสามารถผ่านทะเลคาล์มเบลได้อย่างรวดเร็ว จนในที่สุดก็มาถึงทะเลเซาท์บลูส์
กลุ่มโจรสลัดที่โรจาและคนอื่นๆกำลังจะไปปราบปรามเพื่อทำภารกิจต่อสู้ในครั้งนี้มีชื่อว่า ‘กลุ่มโจรสลัดเขาดำ’ และมีกัปตันโรดส์ ที่มีค่าหัว 63 ล้านแบรี่เป็นหัวหน้า พวกมันได้ล่าถอยออกจากแกรนไลน์และซ่อนตัวเป็นระยะเวลานาน
จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ทางกองทัพเรือได้บังเอิญพบพวกมันในเซาท์บลู
หลังจากที่ตรวจสอบอย่างระมัดระวังจึงได้ค้นพบว่าในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมากลุ่มโจรสลัดเขาดำได้ก่อตั้งกองกำลังขนาดใหญ่ขึ้น และใช้เกาะที่เจริญรุ่งเรืองแห่งหนึ่งในเซาท์บลูเป็นฐานที่ตั้ง
ทั้งเกาะเต็มไปด้วยพื้นที่การค้าที่เจริญรุ่งเรือง แต่ความจริงแล้วมันเป็นสถานที่ซ่อนตัวดำเนินธุรกิจผิดกฏหมายของเหล่าโจรสลัด! ไม่ว่าจะเป็น การค้าทาส ค้าอาวุธ ฯลฯ
เมื่อทางศูนย์ใหญ่มารีนฟอร์ดทราบเรื่อง พวกเขาจึงตัดสินใจขุดรากถอนโคนพวกโจรสลัดชั่วพวกนี้โดยมอบหมายหน้าที่นี้ให้เซเฟอร์เป็นคนจัดการ
ในขณะนี้
โรจาและคนอื่นๆกำลังยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ ขณะที่กำลังจ้องมองไปยังเกาะตรงหน้าที่อยู่ไกลออกไป
“เมื่อเทียบท่าบนเกาะทุกคนจะต้องสวมเครื่องแบบของกองทัพเรือ และถ้าหากพบโจรสลัด ก็จัดการมันซะ อย่าให้มันหนีไปได้ … ฉันว่าเรื่องนี้ฉันคงไม่จำเป็นต้องสอนพวกเธอใช่ไหม?”
“ไม่เพียงแต่กัปตันเท่านั้นที่มีค่าหัว แต่โจรสลัดบางคนในกลุ่มก็มีค่าหัวด้วยเช่นกัน อย่างไรก็ตามพวกมันก็ซ่อนตัวมานานกว่าครึ่งปี บางทีพวกมันอาจจะแข็งแกร่งกว่าแต่ก่อนก็ได้ อย่างไรก็ตาม นี่ก็นับว่าเป็นหนึ่งในการทดสอบที่พวกเธอจะต้องเผชิญ”
เซเฟอร์ที่ยืนอยู่ชั้นบนของดาดฟ้าเรือได้กล่าวขึ้นและพลางจ้องมองไปยังเหล่าสมาชิกจากค่ายชั้นยอดที่อยู่เบื้องล่าง
เนื่องจากมีทหารเรือฝึกหัดจากค่ายสามัญเข้ามายังค่ายชั้นยอดราวๆ 10 – 20 คนในทุกๆปี และถึงแม้ว่าพวกเขาจะได้รับการฝึกฝนจากเซเฟอร์ ในค่ายชั้นยอด แต่ทุกคนก็ไม่เต็มใจที่จะอยู่ที่นี่นานจนถึงสามปี ส่วนใหญ่นั้นจะเลือกจบการศึกษาออกไปก่อน
ดังนั้นจำนวนสมาชิกของค่ายชั้นยอดจึงมีน้อยมาก ถ้าหากรวมโรจาและพวกเด็กใหม่เข้าไปด้วยแล้วก็จะมีสมาชิกอยู่ราวๆ 40 คน
อย่างไรก็ตาม ทั้ง 40 คน ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่เป็นเพียงทหารเรือธรรมดาๆ!
เรือรบค่อยๆแล่นเข้าหาเกาะอย่างช้าๆ
ณ หอสังเกตุการณ์บนเกาะ ในตอนนี้พวกมันสังเกตุเห็นแล้วว่ามีเรือรบขนาดใหญ่กำลังแล่นเข้ามาจากระยะไกล
“นั่นมัน … เรือรบ!”
“พวกมันเพียงแค่ขับผ่านหรือว่า …”
“จะอะไรก็ช่าง! รีบไปรายงานบอส!”
สีหน้าของยามบนหอสังเกตุการเปลี่ยนไปทันที ก่อนที่เขาจะรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
ณ โรงแรมขนาดใหญ่ซึ่งตั้งอยู่บนจุดศูนย์กลางของเกาะ
ภายนอกของโรงแรมแห่งนี้ถูกตกแต่งให้ดูยิ่งใหญ่และหรูหรา แต่ใต้ดินของโรงแรมกลับเต็มไปด้วยทาสจำนวนมากที่ถูกคุมขัง
ทาสบางส่วนในคุกก็หิวตาย ในขณะที่บางคนกำลังต่อสู้ดิ้นรนเพื่อแย่งอาหารกัน อย่างไรก็ตามเสียงของพวกเขาไม่เคยดังลอดขึ้นไปบนพื้นดิน
ในเวลานี้
ในห้องที่ลึกที่สุดด้านล่างของโรงแรมมีคนสองคนกำลังนั่งเผชิญหน้ากันอยู่
หนึ่งในนั้นมีผมหยิกสีบลอนด์ทอง เขาเป็นชายหนุ่มซึ่งเป็นเป้าหมายของภารกิจต่อสู้ในครั้งนี้ — กัปตันโรดส์ ในขณะที่อีกคนตรงหน้าเขาเป็นเพียงชายชราที่ดูแข็งแรงและมีการศึกษา
“นี่คือบันชีของไตรมาสล่าสุด …”
โรดส์ยิ้มออกมา ก่อนที่จะโยนเงินให้ชายชราตรงหน้า — ชายชรากวาดเงินเข้าหาตัวก่อนที่จะก้มหัวน้อมคำนับ
แต่ในตอนนั้นเอง คิ้วของชายหนุ่มผมบลอนด์ก็ขมวดเข้าหากัน ก่อนที่เขาจะหยิบเด็น เด็น มูชิขึ้นมาจากเอวแล้วกล่าวว่า
“มีอะไร?”
“แย่แล้วบอส! มีเรือรบของกองทัพเรือกำลังตรงมาที่นี่”
เมื่อได้ยินแบบนั้นสีหน้าของโรดส์ก็เปลี่ยนไป ก่อนที่เขาจะถามออกมาว่า
“มันมาตามหาพวกเรา?”
“เอ่อ … บางทีอาจจะเป็นแบบนั้น”
“ชิส์ … หูตาไวจริงๆ?”
คราวนี้ใบหน้าของโรดส์เริ่มเปลี่ยนเป็นน่าเกลียด เขามองไปยังชายชราตรงหน้าก่อนที่จะกระซิบว่า
“นี่ …”
“ถ้าพวกมันรู้ที่ซ่อนของพวกเราแล้ว คุณก็ควรกำจัดพวกมันเสีย และควรรีบทำให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้”
“นั่นสินะ”
…
บนเรือรบ
เซเฟอร์ได้หายตัวไปแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าเขาหายไปไหน บางทีเขาอาจจะกลับเข้าไปในห้อง หรือแอบขึ้นไปบนเกาะเพื่อเฝ้าดูภารกิจต่อสู้ที่กำลังจะเริ่มขึ้นแล้วก็ได้
สมาชิกของค่ายชั้นยอดทั้ง 40 คน รวมไปถึงโรจายังไม่ทันได้ลงจากเรือ พวกเขาก็พบว่า ตัวเองได้ถูกห้อมล้อมไปด้วยโจรสลัดพร้อมกับปืนกว่าร้อยกระบอก!
ในระยะเวลาสั้นๆ ปืนนับร้อยก็ได้มารอต้อนรับพวกเขา เห็นได้ชัดว่าเกาะนี้มีโจรสลัดอยู่จริงๆ อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าข้อมูลที่ได้รับนั้นจะมีบางอย่างที่ผิดพลาดไป
“ข้อมูลที่ได้มามันไม่ถูกต้อง … พวกโจรสลัดไม่ได้ซ่อนตัวอยู่บนเกาะนี้! แต่พวกมันอยู่แบบไม่หลบซ่อนตัวเลยต่างหาก!!”
เมื่อมองไปยังภาพตรงหน้า แววตาของเหล่าเล่าบิงเผยให้เห็นถึงความประหลาดใจเล็กน้อย แต่พวกเขากลับไม่มีท่าทีตื่นตระหนกใดๆทั้งสิ้น ตรงกันข้าม กลับปรากฏรอยยิ้มเล็กๆขึ้นบนใบหน้าของพวกเขา
“ดูจากเครื่องแบบที่สวม พวกมันไม่น่าจะใช่ทหารเรืออย่างเป็นทางการ และที่สำคัญพวกมันมีจำนวนน้อยมากๆ”
“ฉันเคยเห็นเครื่องแบบที่พวกมันสวม … พวกมันคือทหารเรือฝึกหัด”
พวกโจรสลัดเคยเห็นกองทัพเรือ แต่พวกมันไม่เคยเห็นกลุ่มคนที่เหมือนกับพวกโรจา ที่ดูเหมือนว่าจะใช่คนของกองทัพเรือแต่ก็ดูเหมือนไม่ใช่ในเวลาเดียวกัน
และสิ่งที่แปลกประหลาดที่สุดก็คือเรือที่พวกโรจานั่งมา มันเป็นเรือรบขนาดใหญ่ แต่กลับมีคนอยู่เพียงแค่ราวๆ 40 คนเท่านั้น
“แปลกแฮะ … แต่ก็ช่างแม่ง! ฆ่าพวกทหารเรือซะ! เปิดฉากยิงได้!”
ปัง ปัง ปัง—!
