3/3
Ep.305 – มอนสเตอร์ปีศาจสุสาน
พลรบองครักษ์โบสถ์จากเดิม 20 คน ตอนนี้เหลือ 16 คน
แม้จะพบวิธีแก้ปัญหาแล้ว แต่สถานการณ์ก็ยังไม่เอนเอียงมาในแง่ดี
ฉูเทียนหัวกล่าวเสียงขรึม “แค่การโจมตีระลอกแรกก็รุนแรงมากแล้ว นึกภาพไม่ออกเลยว่าระลอกต่อไปจะรุนแรงขนาดไหน”
ซูหยุนปิงเองก็คิดเห็นเช่นเดียวกัน “พวกเราต้องทนให้ได้จนกว่าจะครบ 6 ชั่วโมง ซึ่งเป็นอะไรที่ยากมาก นายจะแก้ปัญหานี้ยังไง?”
“ฮี่ ฮี่ พวกคุณหลงกลคำอธิบายของเขตแดนลับนี้ซะแล้ว” ฮังอวี่กล่าว “ภารกิจของพวกเราไม่ใช่การปกป้องโบสถ์แห่งนี้เป็นเวลา 6 ชั่วโมง แต่เป็นปกป้องโบสถ์แห่งนี้ให้รอดพ้นจากการรุกรานต่างหาก”
ทั้งสองคนก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ก็แล้วมันต่างจากที่พวกเขาพูดยังไง?
ลีอาห์เอ่ยขึ้นในเวลานี้ “ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของพวกท่าน เราสามารถต้านทานสมุนของอามอนทิสได้ แต่การต่อสู้ต่อจากนี้จะยิ่งยากลำบาก หวังว่าพวกท่านจะทนไหว”
ฮังอวี่กล่าวออกมาตรงๆว่า “พลังของอามอนทิสนั้นแข็งแกร่งเกินไป ผมคิดว่าการเผชิญหน้ากับมันตอนนี้้ อาศัยแค่โชคอย่างเดียวพวกเราคงรักษาโบสถ์ไว้ไม่ได้ อาจต้องคิดหาวิธีอื่น”
ลีอาห์กล่าวอย่างหนักแน่นว่า “โบสถ์แห่งรุ่งอรุณไม่อาจถูกทำลาย ข้าจะรักษามันไว้จนวินาทีสุดท้าย”
ฮังอวี่กล่าว “ไม่ สิ่งที่ผมต้องการจะบอกก็คือ การปักหลักที่นี่ไม่ใช่ทางเลือกเดียว พวกเราควรใช้ประโยชน์จากจังหวะพักช่วงระหว่างการโจมตีระลอกแรกกับระลอกสอง เป็นฝ่ายบุกบุกเข้าโจมตีพวกมันโดยตรง”
เสี่ยวไป๋ตะลึง
ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าพี่ชายต้องการจะบอกอะไร
ฉูเทียนหัว ซูหยุนปิงกลายเป็นบื้อใบ้
ตามที่นางฟ้านักบวชลีอาห์กล่าวในตอนต้น บริเวณรอบๆโบสถ์ถูกกัดเซาะและปนเปื้อนมานาน … ขนาดในตัวโบสถ์ที่เธอเฝ้ารักษายังอันตราย งั้นถ้าออกไปแล้วจะไม่อันตรายยิ่งกว่าหรือ?
หากเป็นคนทั่วไป พวกเขาย่อมไม่มีความคิดว่าจะออกจากตัวโบสถ์เด็ดขาด
ฮังอวี่กล่าวว่า “ถึงอามอนทิสจะมีพลังมาก แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะโจมตีโบสถ์แห่งรุ่งอรุณทุกแห่งได้ในเวลาเดียวกัน ”
“นั่นหมายความว่าเขาต้องทิ้งร่างแยกหรืออะไรทำนองนั้นไว้ใกล้ๆกับโบสถ์แน่นอน แล้วสั่งการให้พวกมันนี้เป็นสื่อกลางในการร่ายคำสาป”
“ดังนั้น ตราบใดที่พวกเราฉวยจังหวะพักการโจมตี และโค่นร่างแยกลง การโจมตีระลอกต่อไปของอามอนทิสก็จะถูกขัดขวาง จากนั้นพวกเราก็จะมีโอกาสรักษาโบสถ์ได้มากขึ้น”
ลีอาห์เงียบไปครู่หนึ่ง
เธอเห็นด้วยกับคำพูดของฮังอวี่
“ความคิดของเจ้าไม่เลว บางทีข้าอาจลองดู”
“ทุกท่านเตรียมตัวให้พร้อม พวกเราจะเปิดโบสถ์เพื่อหยุดอามอนทิส!”
“ท่านนักรบทั้งสี่ ข้าต้องการพลังและความช่วยเหลือจากพวกท่าน ตราบใดที่ข้าสามารถปกป้องโบสถ์แห่งรุ่งอรุณได้ ข้าจะสวดอ้อนวอนต่อเทพธิดา ขอให้เทพธิดาประทานพรแก่พวกท่าน!”
ฮังอวี่ถอนหายใจโล่งอก
ไฉน NPC ถึงเห็นด้วยกับข้อเสนอนี้อย่างง่ายดายน่ะหรือ?
นั่นต้องย้อนกลับไปดูผลงานของผู้ท้าทาย
ก่อนอื่นเลย ผู้ท้าทายต้องกวาดล้างมอนสเตอร์ผีกลุ่มแรกให้หมดในเวลาที่กำหนด
อย่างที่สอง การบาดเจ็บล้มตายทางฝั่งนี้ต้องไม่ร้ายแรง และผู้ท้าทายทั้สี่ยังเหลืออยู่พร้อมหน้า ไม่มีใครจบชีวิตลง
หากใช้เวลานานแล้วทำให้มีพลรบที่ปกป้องโบสถ์ตายมากเกินไป หรือผู้ท้าทายบางส่วนจบชีวิตลง
ลีอาห์ย่อมปฏิเสธข้อเสนอนี้อย่างแน่นอน และคงเลือกเฝ้าอดทนให้ครบ 6 ชั่วโมงเพื่อรอให้คำสาปของอามอนทิสหยุดทำงาน!
ผลลัพธ์ของการเลือกเฝ้ารักษาอยู่ข้างในโบสถ์จะเป็นอย่างไรน่ะหรือ?
แม้สุดท้ายพวกเขาจะสามารถต้านทานการโจมตีได้จนจบ แต่เกรงว่าโบสถ์คงถูกทำลาย
และมีโอกาสเก้าในสิบส่วนที่ลีอาห์และพลรบปกป้องโบสถ์ทั้งหมดจะถูกสังหาร!
แม้ผู้ท้าทายสามารถผ่านการทดสอบ แต่เกรงว่าระดับความสำเร็จและรางวัลคงถูกจำกัด
ซึ่งการทำแบบนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะกระตุ้นให้เกิดภารกิจลับ!
ในทางตรงกันข้าม หากคุณสามารถฆ่าร่างแยกของอามอนทิสได้โดยตรง การโจมตีระลอกสองและสามอาจหายไป ซึ่งนั่นสามารถลดจำนวนผู้เสียชีวิตและรักษาโบสถ์ไว้ได้
ลองนึกภาพตามสิ
หากใช้วิธีนี้แล้วทำภารกิจสำเร็จ
มีโอกาสเก้าในสิบส่วนที่รางวัลลับจะถูกเปิดใช้งาน!
ซูหยุนปิงรู้สึกเลื่อมใสในมันสมองของฮังอวี่มาก
คนส่วนใหญ่มักคิดว่าพื้นที่เดียวที่สามารถเคลื่อนไหวได้มีแค่ภายในตัวโบสถ์
เนื่องจากข้างในโบสถ์อยู่ในสภาพปิดตาย ราวกับนี่คือพื้นที่ทั้งหมดของเขตแดนลับ น้อยคนนักที่จะคิดสวนทางแบบนี้ ฉุกคิดขึ้นได้มาโบสถ์สามารถเปิดและเดินออกสู่ภายนอกได้
นอกตัวโบสถ์
กลุ่มแสงระยิบระยับราวกับดวงอาทิตย์ขนาดเล็กหลายลูกผุดขึ้น
พื้นบริเวณใต้กลุ่มแสงคือหมอกสีขาวอมเทา
แม้ไม่ทราบว่าบริเวณรอบๆโบสถ์แห่งรุ่งอรุณเมื่อก่อนเคยเป็นเช่นไร แต่บัดนี้กลับดูเหี่ยวเหา พื้นดินเต็มไปด้วยดินดำเหม็นหืน หลุมศพกระจัดกระจาย มอนสเตอร์ผีเดินว่อนไปทั่ว พวกมันกรีดร้องด้วยเสียงอันน่าสังเวช กระจายอยู่เต็มไปหมด
“นั่นคือร่างนิมิตของอามอนทิส!”
ลีอาห์ชี้ไปยังทิศทางหนึ่งซึ่งแสงสว่างเข้าไม่ถึง
ปรากฏเมฆหมอกสีม่วงดำเกาะกลุ่มกันอยู่ที่นั่น และไม่กระจัดกระจายออกไป
บริเวณนั้น มีกลุ่มควันที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์
ร่างกายทั้งหมดของมันประกอบขึ้นจากควันที่ไม่อาจจับต้องได้ ดังนั้นไม่สามารถมองเห็นเสื้อผ้าหรือรูปลักษณ์ที่ชัดเจน อย่างไรก็ตาม สามารถมองเห็นดวงตาสีแดงที่เย็นชาชั่วร้ายคู่หนึ่งได้อย่างชัดเจน และมันกำลังจ้องมองสวนกลับมาในขณะนี้
หากไม่มีอะไรผิดพลาด
นั่นย่อมเป็นร่างแยกของอามอนทิส!
อามอนทิสใช้ร่างนิมิตเป็นสื่อกลาง ดังนั้นมันจึงสามารถถ่ายทอดพลังเพื่อสาปส่งพื้นที่ขนาดใหญ่แห่งนี้ได้ และทำให้โบสถ์ของเทพธิดาแห่งรุ่งอรุณเกิดมลทิน
“พวกเจ้าตัดสินใจออกมาเอง? ช่างกล้าหาญจริงๆ … ”
ร่างนิมิตของอามอนทิสดูเหมือนจะมีสติปัญญาไม่ต่างจากร่างจริง มันเปล่งเสียงอันมืดมนและชั่วร้าย จับจ้องมายังนางฟ้านักบวชลีอาห์แต่เพียงผู้เดียว ไม่เห็นคนอื่นอยู่ในสายตา
ลีอาห์กล่าวอย่างชอบธรรม “อามอนทิส โปรดยุติความพยายามอันชั่วช้าของเจ้าเสีย มิฉะนั้นพวกเราจะเป็นตัวแทนของเทพธิดาลงทัณฑ์เจ้า!”
อามอนทิสหัวเราะเสียงดัง “เทพธิดาแห่งรุ่งอรุณยังไม่สามารถทำอะไรข้าได้ อาศัยเพียงพวกเจ้าไม่กี่คน มีหรือจะหยุดข้า? ข้าจะเอาวิญญาณของพวกเจ้ามาทำเป็นของเล่น และกักขังให้จมอยู่ในเงื้อมมือข้าตลอดไป!”
ระหว่างกล่าว
ใต้ดินดำที่อยู่รอบๆเกิดการสั่นไหว
ร่างโครงกระดูกสีซีดและซอมบี้ที่มีกลิ่นเหม็นสาบจำนวนมากคืบคลานขึ้นมา
นอกจากนี้ มอนสเตอร์ผีที่อยู่รอบๆยังเริ่มมารวมตัวกันในที่นี้
“เขตแดนรุ่งอรุณศักดิ์สิทธิ์!”
ลีอาห์ชูหอกในมือขึ้นสูง โดยมีร่างของเธอเป็นจุดศูนย์กลาง ลำแสงสว่างไสวกวาดกระจายออกไป ล้อมรอบบริเวณนี้เอาไว้ทันที ฮังอวี่และคนอื่นๆรวมไปถึงหวังเอ๋อถูกร่ายมนตร์บัฟสถานะต่างๆ ไม่เพียงพลังชีวิตของพวกเขาจะพุ่งสูงขึ้นเท่านั้น แต่อัตราฟื้นฟูยังเพิ่มขึ้นอย่างมาก สามารถต้านทานต่อคำสาป พิษ การโจมตีทางจิต ฯลฯ ทุกอย่างเพิ่มประสิทธิภาพขึ้นมาก
อามอนทิสจับจ้องมาทางลีอาห์ “ที่แท้เจ้าไม่ใช่นักบวชหญิงธรรมดา!”
โครงกระดูก ซอมบี้ และ มอนสเตอร์ผีก้าวเข้าสู่เขตแดนของลีอาห์ พริบตานั้นพวกมันเชื่องช้าลงและสูญเสียพลังชีวิตอย่างต่อเนื่อง
องครักษ์โบสถ์ทั้ง 16 คนเริ่มโจมตี
ต่อต้านเหล่าอันเดธอย่างสุดกำลัง
ฮังอวี่ไม่พูดอะไร เขานำคนอ่นๆพุ่งเข้าโจมตีร่างนิมิตของอามอนทิส
แม้จะเป็นเพียงร่างนิมิต ทว่าสุดท้ายแล้วมันคือร่างจำลองของผู้ทรงพลังระดับตำนาน ดังนั้นพลังรบไม่อาจมองข้าม คาถาต่างๆที่ใช้ควบคุมอันเดธ และคำสาปโจมตีเริ่มถูกปลดปล่อยออกมา
ฮังอวี่ ฮังเสี่ยวไป๋ผลัดกันทานรับและหาโอกาสโจมตี
ฉูเทียนหัว ซูหยุนปิงเป็นตัวเสริมในการโจมตีอีกทอดหนึ่ง
หวังเอ๋อและราชินีมดถูกเรียกออกมา หน้าที่ของพวกมันคือเก็บกวาดโครงกระดูกและซอมบี้ที่อยู่ใกล้เคียง มิฉะนั้น หากปล่อยให้พวกมันมารวมตัวกันมากเกินไปในบริเวณนี้ แล้วอามอนทิสอาจใช้มนตร์สั่งการพวกมันให้ระเบิดตัวเอง นั่นย่อมตามมาซึ่งความเสียหายมหาศาล
ต้องขอบอกว่าการละทิ้งโบสถ์และเข้าโจมตีอามอนทิสเป็นเรื่องที่ค่อนข้างเสี่ยง
เพราะพลังรบของอามอนทิสทรงพลังเกินไป!
ร่างนิมิตนี้อย่างน้อยเป็นถึงระดับเจ้าถิ่นขั้นโกลด์ในเลเวล 10!
และเลเวลสูงสุดของเขตแดนลับนี้สมควรอยู่ที่เลเวล 10
หากคุณเลเวล 11 จะไม่สามารถเข้าท้าทายโบสถ์มอนสเตอร์ผีได้
โดยทั่วไปแล้ว หากต้องการเข้าท้าทายดันเจี้ยนนี้ จะเป็นการดีที่สุดหากทั้งทีมมีเลเวล 10 ทุกคน และแต่ละคนต้องมีมรดกขั้น 2 ที่สมบูรณ์อย่างน้อยหนึ่งอาชีพ และต้องนำคัมภีร์สกิล โพชั่นที่มีเอฟเฟกต์พิเศษมามากพอ และสวมอุปกรณ์ดีๆ จึงจะมีโชคผ่านมันไปได้
อย่างไรก็ตาม โชคดีของพวกฮังอวี่ก็คือ
พวกเขามีเสี่ยวไป๋!
ฐานค่าคุณสมบัติของเธอไม่เพียงสูงลิ่ว แต่พลังรบและสกิลของเธอยังมากมายมหาศาล และนั่นช่วยชดเชยจุดอ่อนตรงนี้ได้
ร่างนิมิตของอามอนทิสสั่นเทิ้ม เห็นได้ชัดว่าหลังถูกโจมตีหลายครั้ง ร่างนิมิตของมันเริ่มไม่เสถียร มันโกรธจัด “พอแล้ว! เจ้าพวกมดปลวกอ่อนแอ ข้าจะไม่ทนเล่นกับพวกเจ้าอีกต่อไป!”
ระหว่างกล่าว
ร่างนิมิตของอามอนทิสที่เป็นหมอกสีเทาสลายไป
หมอกสีเทาม้วนไปตามป้ายหลุมศพที่อยู่ใกล้เคียง จากนั้นก็เริ่มแพร่กระจายไปทั่ว
ดินสีดำคล้ำและเหม็นหืนเริ่มบิดตัวไปมาราวกับมีเลือดเนื้อ ซอมบี้ โครงกระดูก และมอนสเตอร์ผีที่ยังไม่ถูกปล่อยออกมาทั้งหมดถูกกลืนกินเข้าไป
ซูหยุนปิงขมวดคิ้ว “นี่มันสกิลอะไรกัน?”
ฮังอวี่รู้ตัวก่อนใครเพื่อน “ระวัง! นี่คือปีศาจสุสาน! อามอนทิสกำลังจะสร้างปีศาจสุสาน!”
ดินดำเน่าเหม็นรวมตัวกัน
ไม่ช้าสัตว์ร้ายที่มีลักษณะเหมือนเนินเขาขนาดเล็กผุดลุกขึ้น
สัตว์ยักษ์ตัวนี้สูงกว่า 10 เมตร รูปร่างผิดแผกไม่ปกติ ส่วนหลักๆคือดินหลุมศพสีดำ ตามตัวปกคลุมไปด้วยซากโครงกระดูกและชิ้นส่วนของซอมบี้ที่จมลงไปครึ่งหนึ่ง
ขนาดของมันช่างใหญ่โต
เป็นสัตว์ยักษ์ที่เกิดจากการรวมตัวกันของดินหลุมศพและศพนับร้อยๆ เรียกได้ว่าเป็นสัตว์ยักษ์ที่น่าขยะแขยงที่สุดที่ฮังอวี่ละคนอื่นๆเคยพบเจอ
BOSS ลับที่ซ่อนอยู่ในการทดสอบครั้งนี้
ได้ปรากฏตัวขึ้นแล้ว!
