Ep.42
“ไอ้เด็กเปรต!”
ชายแห้งเหมือนไม้ไผ่โกรธจัด ถือกระบองเขี้ยวหมาป่าปรี่เข้าหาซูเฉิน
“ไอ้เด็กตัวเหม็น! สาบกลิ่นน้ำนมยังไม่ทันแห้งมาทำปากดี ไปลงนรกซะ!” ชายตาเดียวหัวเราะชั่วร้าย ถือกริชในมือ สลับไปอีกทางช่วยชายผอมแห้งปิดล้อมโจมตีทั้งซ้ายขวา
ส่วนชายร่างกำยำยืนนิ่ง มองด้วยสายตาเย็นชา
ในความคิดเขา ชายแห้งเหมือนไม้ไผ่กับชายตาเดียวร่วมมือกันรุมซูเฉินเพียงคนเดียว ก็นับว่าเพียงพอแล้ว
ซูเฉินหรี่ตาลง ค่อยๆยกสองแขนขึ้น ตามด้วยเสียง ปัง ปัง! ดังสองครั้งติด
น้ำพุเลือดสายสองระเบิดจากหลังศีรษะของชายผอมแห้งและชายตาเดียวที่กำลังปรี่เข้ามา แรงที่พุ่งมาข้างหน้าหยุดชะงักลงอย่างกะทันหัน สุดท้ายล้มลงกับพื้น
“นั่นมัน … อาวุธอะไรกัน?”
ได้เป็นสักขีพยานของฉากนี้ ชายร่างกำยำหวาดกลัวแทบตาย ทั้งร่างของเขาเย็นเยียบ
เขาไม่เคยเห็นอาวุธที่ทรงพลังเช่นนี้มาก่อน สามารถสังหารผู้วิวัฒนาการเลเวล 1 ในพริบตาเดียว ต่อให้เป็นผู้วิวัฒนาการเลเวล 2 ก็ยังทำไม่ได้
ในตอนนี้ เขากระจ่างแจ้งแก่ใจ ว่าตนดันไปเตะแผ่นเหล็กเข้าให้แล้ว
ชายหนุ่มฝั่งตรงข้ามมีอาวุธน่าสะพรึงกลัวอยู่ในมือ หากคิดฆ่าเขาเป็นอะไรที่ง่ายดายยิ่ง
ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถ้าอยากรอดชีวิต ต่อให้ต้องก้มหัวก็ต้องทำ
“น้องชาย อย่าเพิ่งลงมือนะ ขอให้ฉันได้พูดอะไรก่อน” เมื่อเห็นสายตาของซูเฉินเบนมองมาที่ตน สีหน้าของชายกำยำก็แปรเปลี่ยนไป รีบเอ่ยออกมา
“ว่ามาสิ กำลังฟังอยู่” ซูเฉินยิ้มไม่คล้ายยิ้ม
ศัตรูทั้งสามเป็นผู้วิวัฒนาการทั้งสิ้น และในเทือกเขาฮวงเจ๋อตอนนี้ นอกจากตัวเขาแล้วไม่มีผู้วิวัฒนาการคนใดอีก
ฉะนั้นสามคนนี้มาจากที่ไหนกัน?
ซูเฉินไม่รีบร้อน แต่ต้องการสำรวจที่มาของอีกฝ่าย
เมื่อเห็นซูเฉินแสดงสีหน้าไม่มีพิษมีภัย ชายร่างกำยำก็ยิ่งหวาดกลัว โดยไม่ทันรู้ตัว เหงื่อนเย็นผุดขึ้นมาบนหน้าผากเขา
“ฉันมาจากสถานชุมชนซีอาน ชื่อโจวกวง ลุงของฉันเป็นรองผู้นำสถานชุมชนซีอาน ถ้านายฆ่าฉัน ลุงของฉันจะต้องมาล้างแค้นอย่างแน่นอน!” ชายร่างกำยำกัดฟันกล่าว
เพื่อที่จะมีชีวิตรอด เขาทำได้เพียงเปิดเผยสถานะของตน เพื่อข่มให้ซูเฉินกลัว
“สถานชุมชนซีอาน … ” ซูเฉินใคร่ครวญ
เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับสถานชุมชนซีอานมาก่อน ขนาดของมันใหญ่กว่าสถานชุมชนเทียนหนาน กำลังรบก็แข็งแกร่งกว่ามาก มีผู้วิวัฒนาการและผู้ศึกษาพลังมากกว่า 20 คน
คนที่แข็งแกร่งที่สุดคือผู้นำของพวกเขา เป็นปรมาจารย์มนตราเลเวล 2
“ในเมื่อเป็นคนของสถานชุมชนซีอาน แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่ ในเทือกเขาฮวงเจ๋อแห่งนี้?” ซูเฉินถาม
สถานชุมชนซีอานตั้งอยู่ห่างจากเทือกเขาฮวงเจ๋ออย่างน้อย 300-400 ไมล์ แต่คนของที่นั่นกลับถ่อมาถึงที่นี่
“พวกเรามาที่นี่เพื่อผลโยวหราน” โจวกวงเปิดเผยทุกอย่าง ไม่กล้าปกปิดแม้แต่น้อย เพราะกลัวว่าหากถูกจับได้ว่าพูดไม่จริง จะเป็นการทำให้ซูเฉินขุ่นเคือง สุดท้ายโดนฆ่า
“ที่แท้ก็เพราะผลโยวหรานนี่เอง” ซูเฉินงึมงำ
‘ผลโยวหราน’ มีคุณสมบัติที่สามารถช่วยเพิ่มโอกาสให้คนที่กินมันเข้าไปกลายเป็นปรมาจารย์พลังจิตได้ จึงเสมือนสมบัติที่ดึงดูดสายตาของคนอื่นๆ
“น้องชาย ทุกอย่างก่อนหน้านี้เป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันยินดีจ่ายค่าชดเชย ได้ .. ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ” เมื่อเห็นสีหน้าผ่อนคลายของซูเฉิน โจวกวงก็ถือโอกาสประจบ ยิ้มแย้มเอาใจเขา
และเพื่อแสดงคำขอโทษ โจวกวงหยิบหินพลังงานสามก้อนจากตัวเขา ยื่นไปตรงหน้าซูเฉิน
“พี่ชายนี่เจรจาเก่งจังเลยนะ” ซูเฉินพยักหน้า เก็บ [ปืนพกเพาส์] ลงในถุงเก็บของ ทว่าทันใดนั้นเอง เสียงฟึ่บบบ! ดังกรีดผ่านอากาศ มีดยาวฟันฉับออกไปอย่างกะทันหัน
“แก ..”
โจวกวงทั้งตกใจและโกรธแค้น เขาไม่คิดว่าจู่ๆซูเฉินจะลงมือในฉับพลัน แต่มันก็สายเกินไปแล้วที่จะหลบเลี่ยง สายตาเขาได้แต่มองดูคมมีดขยับใกล้เข้ามา สับลงกลางหัว
