Ep.357
ทานอาหารเช้าเสร็จ ทุกคนก็ล้อมวงสนทนากันเล็กๆน้อยๆ รอจนใกล้ได้เวลาเปิดประมูล ซูเฉินและคนอื่นๆก็ก้าวลงจากรถมุ่งสู่สถานที่จัดงาน
งานประมูลทางตอนเหนือถูกจัดขึ้นเดือนละครั้ง ซึ่งมันค่อนข้างเป็นกิจกรรมที่มีชื่อเสียงของเมืองทงเทียน สามารถดึงดูดผู้คนจำนวนมากมาเข้าร่วม
แต่หากต้องการเข้างานประมูล คุณจะต้องซื้อตั๋ว
ตั๋วที่นั่งธรรมดาท่านละ 10 หินพลังงาน ส่วนตั๋วห้องส่วนตัวราคา 200 หินพลังงาน ห้องหนึ่งสามารถนั่งได้ประมาณสิบคน
ไม่ว่าจะตั๋วที่นั่งธรรมดาหรือห้องพิเศษ ก็ไม่ใช่ราคาถูกๆ
ดังนั้นคนส่วนใหญ่ที่มาร่วมงานประมูล เกือบทั้งหมดจึงไม่ใช่คนธรรมดา เป็นผู้มีอันจะกินที่สามารถซื้อตั๋วได้
อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่จะเลือกที่นั่งธรรมดา น้อยคนนักที่เลือกห้องส่วนตัว
แต่ในฐานะเศรษฐีผู้ร่ำรวย แน่นอนว่าย่อมแสดงอุปนิสัยของเศรษฐีออกมา ซูเฉินตัดสินใจซื้อห้องส่วนตัวอย่างไม่ลังเล
พอได้รับตั๋ว เขาก็ลองพลิกมันไปมา พบว่ามีหมายเลข 7 เขียนเอาไว้ ซึ่งน่าจะเป็นหมายเลขห้อง
ขณะที่เขากำลังจะพาทุกคนเข้าไปข้างในงาน ทันใดนั้นก็บังเอิญเห็นชายชราหงอกขาวอยู่ในฝูงชน
“สงสัยพวกเราจะมีชะตาต้องกัน” ซูเฉินพึมพำ เดินเข้าไปทักทายชายชราหงอกขาว “ท่านลุง บังเอิญจัง ได้เจอกันอีกแล้ว”
ชายชราหงอกเขากำลังซื้อตั๋วที่นั่งเดี่ยว เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยแว่วเข้ามา เขาก็หันหลังไปมอง แล้วพบกับใบหน้าอันหล่อเหลาของซูเฉิน
ชายชราสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนที่สีหน้าเขาจะมืดมนลง แทบจะในทันทีหลังจากนั้น เขาหันหลังกลับ และมุดแหวกหายไปในฝูงชน ขณะเดินหนีลอบบ่นในใจ “ให้ตายเถอะ โชคร้ายจริงๆ ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็เจอเจ้าหมอนี่ตลอดเลย”
ซูเฉินเหยียบที่ไหน ที่นั่นมีคนตาย ดังนั้นไม่กล้าสนทนา เพื่อหลีกเลี่ยงโศกนาฏกรรมที่อาจกระทบถึงตน
อย่างไรก็ตาม เขายังคงมีข้อสงสัยอยู่ในใจ
ซูเฉินก่ออาชญากรรมมาตลอดทาง ไม่ทราบว่าคนจากขุมกำลังใหญ่กี่คนแล้วที่จบชีวิตลงด้วยฝีมือเขา แล้วตอนนี้ซูเฉินยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?
อ๊าา! ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ นี่มันไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย
มองไปยังร่างที่กลืนหายไปในฝูงชนของชายชราหงอกขาว ซูเฉินถูจมูกเขา “ตาแก่นี่สงสัยจะสติไม่ดีจริงๆ คงต้องรีบไปรักษา”
ครู่ต่อมา ซูเฉินก็ไม่คิดอะไรมากความอีก เดินเข้างานประมูลพร้อมกับทุกคน
ไม่นานหลังจากซูเฉินและคนอื่นๆเข้าไป ชายลึกลับสองคนกระซิบกระซาบกัน
“เห็นหน้าชัดไหม? นั่นล่ะพวกมัน”
“นายท่าน ผู้น้อยเห็นชัดเจน เป็นพวกเขาจริงๆ พวกเราจะเริ่มลงมือกันเมื่อใด?”
“ไม่ต้องรีบร้อน มีผู้วิวัฒนาการเลเวล 4 อยู่ในหมู่พวกเขา อาศัยแค่กำลังรบของเรายังไม่ใช่คู่ต่อสู้”
“ก็เลยปล่อยพวกมันไปเฉยๆกระนั้นหรือ?”
“เหอะ! ใช่ซะที่ไหนกัน ท่านเจ้าเมืองรู้เรื่องนี้แล้ว ท่านสั่งมาแค่ให้พวกเราจับตาดู อย่าหุนหันพลันแล่นเป็นอันขาด”
“น้อมรับคำสั่ง ผู้น้อยเข้าใจแล้ว”
…
ทันทีที่ซูเฉินก้าวเข้างาน พนักงานก็พาพวกเขาไปยังห้องส่วนตัวหมายเลข 7
งานประมูลจะแบ่งออกเป็นสองชั้น ชั้นที่หนึ่งข้างล่างจะมีที่นั่งเป็นพันๆที่ นี่เป็นส่วนของผู้ซื้อตั๋วที่นั่งธรรมดา
ขณะที่ห้องส่วนตัวอยู่ชั้นสอง และมีเพียง 10 ห้องเท่านั้น
หลังจากเข้ามาในห้องหมายเลข 7 พนักงานก็อธิบายกฏและวิธีการประมูลแล้วจากไป
ซูเฉินหรี่ตา กวาดมองไปรอบๆ แล้วอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “มีเงินมันดีแบบนี้นี่เอง”
พื้นที่ในห้องส่วนตัวกว้างขวางมาก แม้พวกเขาจะมากันถึงเก้าคน แต่ก็ไม่เกิดความรู้สึกว่าแออัดเลย
นอกจากนี้ ยังมีที่นั่งแบบโซฟาอยู่ถึงสิบที่อีกด้วย
ไหนจะมีผลไม้ ชา และของกินหลากหลายชนิดคอยให้บริการ
ซูเฉินนั่งลงบนเบาะตรงกลาง มีกระจกใสอยู่เบื้องหน้าเขา ซึ่งสามารถมองเห็นฉากข้างล่างได้อย่างชัดเจน
และเบื้องหน้าเขา มีปุ่มสีแดงอยู่
ตามคำแนะนำของพนักงาน สิ่งนี้มีไว้ใช้ตอนประมูล
ทุกครั้งที่กด จะเป็นการเสนอราคาเพิ่ม
