Ep.327
หยางฮ่าวถุยน้ำลาย เอ่ยพึมพำว่า “ไอ้สองคนนี้คงไม่ได้กำลังคิดว่าพวกเราเป็นเหยื่อหรอกนะใช่ไหม?”
เฉาหรานยิ้มมุมปาก “ซอมบี้กับมนุษย์ในเขตหยูหลินนี่ … โง่เหมือนกันหมดเลยรึเปล่า?”
เพราะอาศัยแค่กำลังรบของทุกคนในกลุ่มของพวกเขา รวมกันแล้วมันมากพอที่จะทำลายเมืองใหญ่ได้เลย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งซูเฉิน ที่กลายเป็นตัวตนคงกระพัน ไร้เทียมทานไปแล้ว
ไม่เคยนึกฝันเลย ว่าจู่ๆจะถูกปฏิบัติเหมือนเป็นเหยื่อ
ช่างตลกสิ้นดี!
ซูเฉินปาดจมูกเขา ด่ากราดว่า “พวกแกทั้งคู่หุบปากซะ ฉันมีเรื่องจะถาม”
ได้ยินประโยคนี้ เจียงคุนกับหยางซือลี่ชะงักไปครู่หนึ่ง
เจ้าหนุ่มตรงหน้าคนนี้ มันบ้าไปแล้วหรอ?
กล้าพูดกับพวกเธอด้วยน้ำเสียงเช่นนี้ได้อย่างไร?
ไม่กลัวตายรึ?
หยางซือลี่หัวเราะคิกคัก “น้องชายสุดหล่อ รีบร้อนอยากไปเยี่ยมยมบาลขนาดนั้นเชียวหรือ?”
ซูเฉินเริ่มกระอักกระอ่วน ปัดมือไปอีกทาง “นังหมูตอน ช่วยหันหน้าไปทางอื่นทีเถอะ เห็นแล้วรู้สึกปวดท้อง”
หยางซือลี่เดิมน่ากลัวอยู่แล้ว ยิ่งยิ้มออกมาจนพวงแก้มยกสูงขึ้นจนบังไม่เห็นดวงตา ยิ่งน่ากลัวเข้าไปใหญ่ ขนาดคนที่กล้าหาญอย่างซูเฉิน ยังอดกลัวเธอไม่ได้
“นี่แก … แกกล้าด่าฉัน?”
หยางซือลี่เริ่มมีน้ำโห ไขมันบนใบหน้าเธอสั่นกระเพื่อม
เจียงคุนที่อยู่ข้างๆหัวเราะเสียงดัง เอ่ยชื่นชมว่า “ไอ้หนู แกมีความกล้าไม่เลว ฉันขอชื่นชมจากใจจริง”
แม้หยางซือลี่จะเป็นผู้หญิง แต่เอาจริงๆเธอทรงพลังยิ่งกว่าผู้ชายซะอีก มีคนไม่มากนักหรอกที่กล้ายั่วโมโหเธอ
และไม่คิดเลย ว่าหนึ่งในคนที่มีจำนวนไม่มากนั้น จะเป็นชายหนุ่มแปลกหน้าที่กล้าด่าเธอต่อหน้าต่อตา
นานๆทีเห็นหยางซือลี่เถียงแพ้คนอื่น เขาลอบสะใจจนไม่รู้จะบอกบรรยายยังไง
“ไม่ต้องมาชมฉัน ตัวแกเองก็ไม่ต่างกันหรอก! คิดว่าแค่มีสติปัญญาก็เก่งกว่าคนอื่นหรือ? ซอมบี้ก็ยังเป็นซอมบี้อยู่วันยังค่ำ!” ซูเฉินเยาะเย้ย
“ ..! ” เจียงคุนตกตะลึง
ไอ้เด็กเปรตนี่มันบ้าดีเดือดเกินไปหน่อยไหม?
ด่าหยางซือลี่ยังไม่พอ แม้แต่บิดายังพลอยโดนลูกหลงไปด้วย?
สงสัยจะสะกดคำว่า ‘ตาย’ ไม่เป็น?
“สมน้ำหน้า!” หยางซือลี่หัวเราะเยาะ
ตอนถูกซูเฉินด่าเมื่อครู่ เธอโกรธมากจนแทบกระโจนเข้าไปถลกหนังซูเฉินทั้งเป็น
แต่พอซูเฉินด่าเจียงคุนบ้าง เธอถึงค่อยรู้สึกดีขึ้น ที่แท้ไอ้เด็กนี่ก็ปากหมากับทุกคนไม่ใช่แค่เธอ
“ไอ้หนู ฉันหวังว่าหลังจากนี้แกจะปากกล้าเหมือนเดิมนะ”
เจียงคุ้นฉีกยิ้มมืดมน จากนั้นหันไปมองหยางซือลี่ “ปล่อยให้ไอ้เด็กนี่อวดดีมากพอแล้ว เธอหรือฉันจะเป็นคนจัดการ?”
“15 หินพลังงาน แน่นอนว่าท่านแม่ผู้นี้จะเป็นคนลงมือเอง!”
หยางซือลี่แค่นเสียงเบาๆ หันไปอีกทาง ทะยานเข้าคว้าคอซูเฉิน
ท่วงท่านี้แม้ดูเรียบง่ายจืดชืด แต่แรงกดดันที่ปลดปล่อยออกมา มันแข็งแกร่งมาก
นี่แสดงให้เห็นว่าหยางซือลี่คือผู้วิวัฒนาการที่แข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย
“ผู้วิวัฒนาการเลเวล 3 … ก็ยังไม่คณามือฉันอยู่ดี!”
ซูเฉินเบ้ปาก หนึ่งนิ้วดีดดังเป๊าะ ปลดปล่อยใบมีดสายลมพุ่งออกไปในแนวตั้ง
“เวทมนต์!”
ดวงตาของหยางซือลี่เบิกกว้าง ใบหน้าอ้วนฉุแปรเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ใบมีดสายลมที่ซูเฉินปลดปล่อยออกมา มันผสมผสานไปด้วยคลื่นความผันผวนจากพลังเวทย์อันน่าสะพรึง ทำให้เธอตกใจกลัวจนหัวใจแทบหยุดเต้น
ในเวลานี้ เธอรีบชักมือกลับ และต้องการที่จะหลบหนี
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เกิดความคิดนี้ เธอก็ต้องตกใจ เมื่อพบว่าทั้งคนทั้งร่างแข็งทื่อราวกับหิน ไม่สามารถขยับเคลื่อนไหวได้
ตามมาติดๆด้วยเสียงฟัฟฟฟ!
ใบมีดสายลมวูบผ่านหน้าเธอ ตัดแขนข้างหนึ่งลอยกระเด็นขึ้นฟ้า เลือดสีแดงสดทะลักออกมา
“อ๊าาาาา!”
หยางซือลี่กรีดร้องราวกับหมูถูกเชือด
“แกเป็นปรมาจารย์มนตราเลเวล 4 !!” เจียงคุนหวาดกลัวแทบอกแตกตาย
สามารถตัดแขนของผู้วิวัฒนาการเลเวล 3 ได้อย่าง่ายดาย มีเพียงปรมาจารย์มนตราเลเวล 4 ขึ้นไปเท่านั้นจึงจะทำได้
เมื่อคิดได้แบบนี้ เขาก็หันหลังหนี ตะโกนใส่ฝูงซอมบี้ที่อยู่รอบๆว่า “ฆ่าพวกมันซะ!”
“ก๊าซซซซ!”
ซอมบี้เมื่อได้รับคำสั่ง ก็วิ่งทุลักทุเลเข้าหาซูเฉินพร้อมกัน
หวู่หยางและคนอื่นๆอดใจรอไม่ไหวตั้งนานแล้ว ตอนนี้พวกเขาได้แสดงฝีมือเสียที
สายตาของซูเฉินจ้องมองไปยังเจียงคุน จากนั้นลำแสงสีเขียวก็ถูกยิงออกไป พุ่งชนเท้าของเจียงคุน และแปรสภาพเป็นเส้นเถาวัลย์ ยึดข้อเท้าตรึงกับพื้นดินทันที
