Ep.326
หนึ่งชั่วโมงต่อมา [รถศึกอัจฉริยะ] ขับเข้ามาในเมืองร้างที่มีซอมบี้ฝูงหนึ่งอาศัยอยู่
ซูเฉินก้มมองหน้าจอควบคุม แต่กลับพบว่า ใกล้ๆกับสัญญาณสีแดง 500 จุด มันมีสัญญาณสีน้ำเงินอีก 100 จุดกระพริบอยู่
มนุษย์กับซอมบี้ปรากฏตัวขึ้นในสถานที่เดียวกันและพร้อมกัน สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปคือสงคราม
ตอนแรกซูเฉินไม่ใจ แต่เมื่อเวลาผ่านไป สถานการณ์ต่อสู้กลับยังไม่อุบัติขึ้น ทั้งสองฝ่ายดูเหมือนกำลังเผชิญหน้ากันเพียงอย่างเดียว
เหตุการณ์เช่นนี้ หมายความว่าหนึ่งในฝูงซอมบี้ มีซอมบี้ที่มีสติปัญญาอยู่ และมันกำลังยับยั้งซอมบี้ตัวอื่นไว้
มิฉะนั้น ซอมบี้ไม่มีทางอยู่เฉย คงกระโจนเข้าทำร้ายมนุษย์ไปแล้ว
“เสี่ยวจือ ไปดูกันเถอะ” ซูเฉินเริ่มสนใจขึ้นมา
“รับทราบ”
[รถศึกอัจฉริยะ] เร่งความเร็วไปข้างหน้า
หยางฮ่าวกับสหายเลือดลมสูบฉีด เริ่มถูมือเตรียมพร้อมรบ
ไม่กี่นาทีต่อมา ด้านหน้าของ [รถศึกอัจฉริยะ] ก็มีซอมบี้จำนวนมากและมนุษย์กลุ่มเล็กๆกลุ่มหนึ่งปรากฏขึ้น
เมื่อพวกเขาใกล้เข้าไป ซูเฉินกวาดมองออกไปนอกรถ แต่แล้วคิ้วของเขาต้องขมวดเข้าหากัน
นั่นเพราะสถานการณ์ที่นี่ดูจะแตกต่างจากที่เขาคาดไว้
แท้จริงแล้วซอมบี้กับมนุษย์เหล่านั้นไม่ได้กำลังเผชิญหน้ากัน แต่คล้ายทำการค้าขายแลกเปลี่ยนกันมากกว่า
ในหมู่มนุษย์ มีคนหลายสิบคนถูกจับมัดไว้
และคนเหล่านี้กำลังถูกส่งมอบไปยังกลุ่มซอมบี้อย่างต่อเนื่อง และทุกครั้งที่ส่งไป พวกเขาจะได้รับหินพลังงานสิบก้อนกลับมา
“นี่พวกมันกำลังซื้อขายกันอยู่จริงๆ?”
แม้ได้มาเห็นกับตาตัวเอง แต่ซูเฉินก็ยังไม่อยากเชื่อ
เนื่องจากซอมบี้และมนุษย์เป็นเหมือนน้ำกับไฟ แค่อยู่ร่วมกันโดยไม่เกิดสงครามก็นับว่าดีมากแล้ว
แต่นี่พวกเขากลับกำลังแลกเปลี่ยนซื้อขายกัน มันจะเกินจริงไปหน่อยไหม นี่ยังไม่พูดถึงเรื่องที่ว่าฝ่ายมนุษย์กำลังขายเพื่อนร่วมเผ่าพันธุ์ของตัวเองให้พวกมันอีกนะ
ถ้าอย่างนั้น คนพวกนี้ก็ไร้มโนธรรมสุดๆ เลวร้ายยิ่งกว่าหมูและสุนัข!
เป็นแค่ขยะในเผ่าพันธุ์มนุษย์!
การปรากฏตัวของ [รถศึกอัจฉริยะ] ดึงดูดความสนใจของซอมบี้และมนุษย์อย่างรวดเร็ว
ทั้งสองฝ่ายคล้ายสื่อใจถึงกันได้ แยกซ้ายปาดขวา ล้อมรอบ [รถศึกอัจฉริยะ] เอาไว้
“เจ้าคนพวกนี้บ้าไปแล้วรึเปล่า? ทำไมถึงร่วมมือกับซอมบี้เพื่อกำจัดพวกเรา?”
เฉาหรานรู้สึกสับสนเล็กน้อย สงสัยว่าทำไมมนุษย์ข้างนอกถึงทำเช่นนี้
หวู่หยางและคนอื่นๆก็สับสนเช่นกัน สายตาของทั้งหมดเบนไปหยุดลงที่ซูเฉิน
ซูเฉินหรี่ตาลงเค้นสมอง สักพักยิ้มเยาะในใจ
เขาเดาเหตุผลได้แล้ว ซอมบี้กับมนุษย์กลุ่มนี้กำลังแลกเปลี่ยนกัน โดยมนุษย์ที่ถูกมัดไว้คือสินค้า
หากเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไป ซอมบี้อาจโชคดีไม่มีใครตอแย แต่มนุษย์กลุ่มนั้นคงต้องทุกข์ทรมานจากความโกรธเกรี้ยวของมนุษย์คนอื่นๆที่ทราบเรื่องอย่างแน่นอน
เพื่อป้องกันไม่ให้ข่าวหลุดออกไป พวกมันเลยร่วมมือกันเพื่อสังหารกลุ่มของซูเฉิน
คิดได้แบบนี้ ซูเฉินเอ่ยอย่างไม่แยแส “ทุกคนลงไปกับฉัน”
เมื่อซูเฉินและคนอื่นๆเดินลงจากรถ ท่ามกลางฝูงซอมบี้และกลุ่มมนุษย์ ตัวแทนจากแต่ละฝ่ายก็ก้าวออกมา
ซูเฉินจับตาดูอย่างตั้งใจ ตัวแทนฝ่ายซอมบี้ คือซอมบี้ตัวเตี้ย ใบหน้าของมันเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำไปแล้ว ทว่าดวงตายังคงกระจ่างใส
ตัวแทนฝ่ายมนุษย์เป็นผู้หญิงอ้วน ที่ดูเหมือว่าน่าจะหนักสัก 300 จิน
“ไม่เลว แต่ละคนผิวพรรณค่อนข้างดี ดูมีน้ำมีนวล แถมยังมีสองสาวงามรวมอยู่ด้วย”
หญิงอ้วนกวาดมองซูเฉินและคนอื่นๆ ใบหน้าของเธอเบิกบานด้วยความปิติยินดี จากนั้นหันไปหาซอมบี้ตัวเตี้ย “เจียงคุน มนุษย์พวกนี้ขอขายให้คุณ ในราคา 15 หินพลังงานต่อคน”
ซอมบี้ตัวเตี้ยแค่นเสียงเบาๆ “หยางซือลี่ เธอไม่ได้เป็นคนจับมนุษย์พวกนี้ เป็นพวกเขาส่งตัวเองมาเสิร์ฟถึงที่ ฉะนั้นไม่มีเจ้าของ ใครจับได้คนนั้นก็ได้ไปฟรีๆ ”
“ไม่มีทางซะล่ะ ตราบใดที่พวกเขายังเป็นมนุษย์ ทั้งหมดคือทรัพย์สินของท่านแม่ผู้นี้!” หยางซือลี่ตะโกนกราดเกรี้ยว
“เหอะ ช่างหน้าไม่อาย!” เจียงคุนกล่าวด้วยใบหน้าเย็นชา ไม่ยินยอมที่จะอ่อนข้อ
ซอมบี้กับหญิงอ้วนทะเลาะกันต่อหน้าพวกเขา ปฏิบัติกับพวกเขาเหมือนปลาบนเขียง จะฆ่าจะแกงก็ได้ตามต้องการ?
มองไปยังฉากนี้ หวู่หยางและคนอื่นๆหันมาสบตากัน
