311

Ep.311

 

ได้ยินแบบนั้น กล้ามเนื้อเหี่ยวๆบนใบหน้าของเผ่าอมตะเต้นตุบๆ มันกัดฟันร้อง “มนุษย์! เจ้าทำให้ข้าโกรธจริงๆแล้ว! คอยดูเถอะข้าจะจับเจ้าทรมานจนต้องร้องขอความตาย!”

 

ด้วยฐานะที่เป็นถึงหนึ่งในสุดยอดห้าเผ่าพันธุ์ แต่ไหนแต่ไร เป็นพวกมันที่ไล่ฆ่าเผ่าพันธุ์อื่นอย่างไร้เมตตา

 

มีครั้งไหนบ้างที่เป็นฝ่ายถูกสังหารก่อน?

 

ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องที่ว่าผู้สังหารประชากรเผ่าของพวกมัน เป็นแค่มนุษย์อ่อนแอ

 

เรื่องนี้ยิ่งทำให้มันรับไม่ได้

 

ณ ขณะนี้ มันให้คำมั่นกับตัวเอง ว่าจักต้องถลกหนังมนุษย์ตรงหน้า เพื่อคลายความเกลียดชังในจิตใจ

 

“ฉันก็ยืนอยู่นี่ไง แน่จริงก็เข้ามาสิวะ หรือเก่งแต่ปากพอเอาเข้าจริงไม่กล้าลงมือทำ?” ซูเฉินกระดิกนิ้วยั่วมัน แค่นเสียงเยาะเย้ยถากถาง

 

“วางใจได้เลย เจ้าจะต้องตายแน่ๆ ไม่ต้องรีบร้อน” เผ่าอมตะแค่นเสียง หันไปส่งสายตาให้หัวหน้าเผ่าเต่าเขียว

 

ฝ่ายหลังพยักหน้าเล็กน้อย เริ่มพึมพำ

 

หลังจากนั้นไม่นาน ปรากฏแรงกดดันมหาศาลพุ่งออกมาจากเหมือง

 

แทบจะในทันทีหลังจากนั้น เกิดแรงสั่นสะเทือนเขย่าไปทั้งเทือกเขา เต่าตัวเขียวขนาดเท่าเนินเขาลูกเล็กๆคลานออกมาจากเหมือง

 

ตึง ตึง!

 

ทุกก้าวของมันสั่นสะเทือนผืนดิน เต่าตัวใหญ่คลานมาหยุดด้านข้างของหัวหน้าเผ่าเต่าเขียว

 

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! อสูรศักดิ์สิทธิ์แห่งเผ่าข้ามาอยู่ที่นี่แล้ว มนุษย์เอ๋ย คราวนี้เจ้าไม่รอดแน่!” หัวหน้าเผ่าเต่าเขียวหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

 

คำประกาศอันแสนเย่อหยิ่ง ควบคู่ไปกับการปรากฏตัวของเต่าอสูรศักดิ์สิทธิ์ ได้ทำนายชะตากรรมของซูเฉินเอาไว้แล้ว

 

“สัตว์กลายพันธุ์เลเวล 5 ? นี่น่ะหรือคือไพ่ตายของแก ก็ไม่เท่าไหร่นี่” ซูเฉินเย้ยหยัน

 

ใช่ว่าเขาจะไม่เคยเห็นสัตว์กลายพันธุ์เลเวล 5 มาก่อนเสียหน่อย เต่าทรราชปราณฟ้าที่เพิ่งถูกเขากำราบไปก็เลเวล 5 เหมือนกัน ตอนนี้มันถูกกักไว้ใน [พื้นที่เลี้ยงสัตว์]

 

อยากจะรู้จริงๆ ว่าถ้าเขาปล่อยมันออกมา อีกฝ่ายจะทำหน้ายังไง

 

“ช่างอวดดี!”

 

หัวหน้าเผ่าเต่าเขียวตวาดด้วยความโมโห หันหน้าไปหาเต่าอสูรศักดิ์สิทธิ์ กล่าวด้วยความเคารพ “ท่านอสูรศักดิ์สิทธิ์ ได้โปรดกำจัดมนุษย์ผู้ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงด้วยเถิด!”

 

เต่าอสูรศักดิ์สิทธิ์จ้องมองซูเฉินด้วยความเย็นชา ไม่ปิดบังเจตนาฆ่าในสายตามัน

 

เพราะเอาจริงๆ คำพูดก่อนหน้านี้ของซูเฉิน ได้ทำให้มันรู้สึกมีน้ำโหขึ้นมาแล้วเหมือนกัน

 

ศักดิ์ศรีของอสูรศักดิ์สิทธิ์ประจำเผ่า ไม่อนุญาตให้ผู้ใดดูหมิ่นได้

 

“ฮู้มมมม… ”

 

ทันใดนั้นเอง เต่าศักดิ์สิทธิ์ร้องคำรามกราดเกรี้ยว

 

เสียงคำรามนี้ แม้ฟังดูไม่มีอะไรพิเศษ แต่หลังจากสัตว์กลายพันธุ์ตัวอื่นได้ยิน ราวกับพวกมันได้รับคำสั่ง พุ่งเข้าหาซูเฉินพร้อมกัน หมายสังหารเขาในลมหายใจเดียว

 

“ที่แท้สัตว์กลายพันธุ์พวกนี้ก็ถูกไอ้เต่ายักษ์นั่นควบคุมอยู่นี่เอง” ซูเฉินเข้าใจในทันที ตวัดดาบในมือออกไปเป็นแนวนอน

 

ในพริบตาเดียว คลื่นพลังสีเทาปรากฏขึ้นตามใบดาบ ก่อนพุ่งสวนออกไปยังตำแหน่งฝูงสัตว์กลายพันธุ์

 

ได้ยินเพียงเสียง ‘ฟุบ ฟุบบ ฟุบบบ!’ ดังขึ้นต่อเนื่อง เห็นแค่เพียงสัตว์กลายพันธุ์หลายร้อยตัวที่พุ่งมาข้างหน้า ล้มตายเป็นเบือ

 

มองไปยังฉากนี้ สีหน้าของเผ่าอมตะและหัวหน้าเผ่าเต่าเขียวดูน่าเกลียดลงถนัดตา

 

ก็รู้อยู่หรอกว่าซูเฉินน่ะแข็งแกร่งมาก

 

อย่างไรก็ตาม พวกมันไม่คิดว่าซูเฉินจะแข็งแกร่งถึงขั้นสามารถสังหารสัตว์กลายพันธุ์เป็นร้อยตัวได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว และความแข็งแกร่งของเขา แทบจะเทียบได้เลยกับผู้ฝึกตนเลเวล 5

 

นอกจากนี้ พวกมันยังล่วงรู้อีกว่า ซูเฉินน่าจะเป็นผู้วิวัฒนาการ และปรมาจารย์มนตราเลเวล 4

 

พวกมันเคยเห็นผู้ฝึกตนเลเวล 4 อาชีพเดียวมามากมาย แต่ไม่เคยพบเคยเจอผู้ฝึกตนเลเวล 4 สองอาชีพมาก่อนเลย

 

“พวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายผู้นี้” เผ่าอมตะพึมพำด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

 

คมดาบเมื่อครู่ของซูเฉิน ทำให้มันรู้สึกหวาดกลัว

 

แล้วยังรู้ด้วยว่า หากเป็นตนเองที่ต้องทานรับ อย่างไรก็ไม่สามารถหยุดคมดาบนั้นได้

 

ในสนามรบ ผู้เดียวที่สามามรถกำราบซูเฉิน อาจมีเพียงเต่าอสูรศักดิ์สิทธิ์เลเวล 5 เท่านั้น

 

หัวหน้าเผ่าเต่าเขียวเองก็ตระหนักถึงเรื่องนี้ มันหันกลับไปทางเต่าอสูรศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง แล้วอ้อนวอนว่า “นายท่าน ได้โปรดลงมือด้วยตัวเองเถิด!”