Ep.282
ซูเฉินปลดปล่อยพลังจิตของเขา ขยายเข้าไปในถ้ำหิน ไม่นานก็ค้นพบแร่กองเล็กๆที่มีคลื่นความผันผวนของสายฟ้าออกมา
เมื่อพบที่อยู่ของหินพายุสายฟ้า เผ่าวิญญาณก็ไม่มีความจำเป็นอีกต่อไป
ซูเฉินยิงเวทมนต์ระเบิดศีรษะมัน
จากนั้น เขาก็มุ่งหน้าลึกเข้าไปในถ้ำหิน และรวบรวมหินพายุสายฟ้าใส่ลงในถุงเก็บของ
ระหว่างที่เขาเดินออกจากถ้ำ ก็มีเสียงดังตูม ตูม สี่ครั้งลอยเข้ามาจากระยะไกล
ซูเฉินเหลียวมองไปตามเสียง ก่อนจะเริ่มวิ่งไปตามทิศทางที่เกิดเรื่องขึ้น
เสียงดังสี่ครั้งนี้ จะต้องเกิดจากตอร์ปิโดของ [รถศึกอัจฉริยะ] แน่ๆ
นอกจากนี้ ยังหมายความว่าหวู่หยางและคนอื่นๆเริ่มล่าสัตว์ทะเลกันแล้ว เมื่อหมดธุระบนเกาะร้าง เขาจึงตัดสินใจรีบไปช่วย
…
อีกด้านหนึ่ง [รถศึกอัจฉริยะ] ยิงตอร์ปิโด 4 ลูก เพื่อสังหารฝูงสัตว์ทะเลที่มันล็อคเป้าไว้ก่อนหน้านี้
ขณะนี้ มันกำลังมุ่งหน้าไปยังพื้นที่ล่าด้วยความเร็วเต็มพิกัด
แต่ไม่คาดคิดเลย ว่าเมื่อพวกเขาว่ายไปได้เพียงครึ่งทาง จู่ๆก็ปรากฏเรือขนาดใหญ่ขึ้นเบื้องหน้า
เรือใหญ่ลำนี้ยาวประมาณ 300 เมตร สูงเท่าตึกสิบชั้น ทั้งหมดทำจากวัสดุไม้สีน้ำตาล
เมื่อมองจากระยะไกล ชวนให้ผู้คนรู้สึกกริ่นเกรงเป็นอย่างมาก
แล้วอีกอย่าง มันไม่ใช่แค่มีขนาดใหญ่โตเฉยๆ แต่ความเร็วในการเคลื่อนตัวยังมากจนน่าตกใจ มันเร็วกว่าเต่าทรราชปราณฟ้าเสียอีก
ทิศทางที่มันกำลังมุ่งมา แน่นอนว่าเป็นตำแหน่งที่สัตว์ทะเลถูกล่าเมื่อครู่
“หัวหน้าหวู่ นั่นพวกเขากำลังคิดขโมยสัตว์ทะเลของพวกเราใช่ไหม?” หยางฮ่าวขมวดคิ้ว เอ่ยถาม
“ฉันหวังว่าจะไม่เป็นแบบนั้น” ท่าทีของหวู่หยางเริ่มตึงเครียด สูดหายใจลึก
สัตว์ทะเลถูกล่าด้วยฝีมือของพวกเขา หากอีกฝ่ายต้องการปล้น ย่อมหลีกเลี่ยงการต่อสู้ไม่ได้
แต่ปัจจุบันซูเฉินไม่อยู่ที่นี่ หวู่หยางจึงกลายเป็นคนออกคำสั่ง เลยอดที่จะรู้สึกประหม่าเล็กน้อยไม่ได้
“ถ้าคิดขโมยสัตว์ทะเลจากพวกเรา ก็ต้องข้ามศพฉันไปก่อน!” เฉาหรานเอ่ยเสียงเย็น แววตาทอประกายดุร้าย
“พี่เฉาพูดถูกแล้ว ไอ้หน้าไหนที่กล้าขโมยของพวกเรา พวกมันต้องตาย!”
สือต้าหนิวกระชับ [ค้อนสวรรค์] ในมือเขา กล่าวด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม ราวกับว่าเขาไม่ได้เห็นเรือใหญ่ลำนั้นอยู่ในสายตาเลย
หวู่หยางพยักหน้า จิตต่อสู้ของทุกคนแผ่มาถึงเขา บังเกิดความห้าวหาญพุ่งพล่านในจิตใจ “ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม ถ้าอีกฝ่ายไม่รู้จักชั่วดี เราจะมอบบทเรียนให้พวกมัน!”
แม้หัวใจหลักอย่างซูเฉินจะไม่อยู่ แต่เมื่อคิดว่ายังมี [รถศึกอัจฉริยะ] , เต่าทรราชปราณฟ้าเลเวล 5 และ [นักรบจักรกล] ซึ่งมีกำลังรบเทียบเท่าเลเวล 5 อยู่ที่นี่
ต่อให้ในอาณาเขตของทะเลแห่งการหลงเลือนจะมีขุมกำลังใดที่ทรงพลังครอบครองอยู่ ก็ไม่มีทางสู้พวกเขาได้
ดังนั้น พวกหวู่หยางไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรเลย
กว่าเต่าทรราชจะแหวกว่ายเข้าไปถึงพื้นที่ล่า ผู้คนนับร้อยก็ลงมาจากเรือลำใหญ่แล้ว
พวกเขานั่งอยู่บนเรือเล็กหลายสิบลำ กำลังเก็บกู้ซากศพสัตว์ในทะเล
เห็นแบบนี้ หวู่หยางและคนอื่นๆก็เดินออกมาจากรถทีละคน
การปรากฏตัวของเต่าทรราชปราณฟ้า ย่อมดึงดูดความสนใจของอีกฝ่าย
ด้านหน้าของเรือยักษ์ ชายกำยำในชุดหนังสัตว์กวาดสายตามองหวู่หยางและคนอื่นๆ ตะโกนเสียงดังว่า “พวกแกคิดจะทำอะไร? มาที่นี่มีธุระอะไร?”
เนื่องจากเต่าทรราชได้ระงับกลิ่นอายและแรงกดดันของมันเอาไว้ มันเลยดูเหมือนเป็นแค่สัตว์ทะเลธรรมดา ไม่อาจข่มขวัญผู้คน
“พวกเราเป็นคนฆ่าสัตว์ทะเลทั้งหมดในที่นี้ ขอให้พวกแกยอมออกไปเดี๋ยวนี้ แล้วฉันจะไม่ถือสา”
หวู่หยางปลดปล่อยกลิ่นอายออกมา พร้อมประกาศเตือนอีกฝ่าย
“ผู้วิวัฒนาการเลเวล 3!”
ชายกำยำในชุดหนังสัตว์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “พูดออกมาได้ไม่อายปาก อาศัยแค่แก จะสามารถฆ่าสัตว์ทะเลจำนวนมากได้ขนาดนี้เชียวหรือ?”
แม้ว่าผู้วิวัฒนาการเลเวล 3 จะแข็งแกร่งมาก แต่ก็ยังไม่มากพอที่จะข่มขู่เขา
เพราะตัวเขาก็เป็นผู้วิวัฒนาการเลเวล 3 เช่นกัน ประจวบกับจำนวนคนที่มากกว่า เขาจึงไม่กลัวคำเตือนของหวู่หยาง
“เป็นแกเองนะที่บังคับให้พวกเราลงมือ” สีหน้าของหวู่หยางกลายเป็นมืดมน
