Ep.274
ฝูงสัตว์ทะเลอยู่ทางด้านซ้าย ห่างออกไปราวๆ 30 กิโลเมตร อย่างไรก็ตาม ความเร็วของเต่าทรราชค่อนข้างน่าเหลือเชื่อมาก ใช้เวลาแค่ไม่ถึงสิบนาที ก็สามารถย่นระยะจนเหลือเพียงไม่กี่ร้อยเมตร
เมื่อเต่าทรราชระงับแรงกดดันและกลิ่นอาย ฝูงสัตว์ทะเลจึงไม่รู้สึกถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้น
ซูเฉินไม่มีประสบการณ์ในการล่าสัตว์ทะเล แต่เขาพอจะทราบว่า เมื่อฝูงสัตว์ทะเลสัมผัสได้ถึงอันตราย พวกมันจะหนีไปอย่างแน่นอน
ดังนั้น เมื่อคิดจะล่า อันดับแรกก็ต้องใช้สายฟ้าที่มีอำนาจทำลายเป็นวงกว้าง
คิดไปคิดมา เขารู้สึกว่าหากใช้เทคนิคพายุสายฟ้าของตัวเองร่วมกับตาข่ายพายุแม่เหล็กของ [รถศึกอัจฉริยะ] มันน่าจะช่วยให้สัตว์ทะเลบาดเจ็บล้มตายได้เป็นจำนวนมากในคราวเดียว
ได้ข้อสรุปดังนี้ เขาก็หันไปคุยกับ[รถศึกอัจฉริยะ] เริ่มตกลงวางแผน
เมื่อเต่าทรราชปราณฟ้าแหวกว่ายเข้าไป จนอยู่ห่างจากฝูงสัตว์ทะเลไม่ถึง 30 เมตร สัตว์ทะเลเหล่านั้นพลันตระหนักได้ถึงอันตราย และเริ่มหลบหนีไป
ซูเฉินกับ [รถศึกอัจฉริยะ] ไม่รอช้า โจมตีพร้อมกัน
สายฟ้าพุ่งออกจากมือซูเฉิน ระเบิดลงในกลุ่มของสัตว์ทะเลอย่างรวดเร็ว เกิดการระเบิดรุนแรง ก่อแรงอัดอากาศลูกใหญ่ เส้นสายฟ้านับหมื่นกระจายออกมา
ในสัตว์ทะเลฝูงนี้ ที่แข็งแกร่งที่สุดมีระดับเพียงเลเวล 2 เท่านั้น แล้วพวกมันจะต้านทานเทคนิคพายุสายฟ้าที่ผสานเข้ากับ [สายฟ้าศักดิ์สิทธิ์แห่งความป่าเถื่อน] ได้อย่างไร?
ในพริบตาเดียว สัตว์ทะเลหลายร้อยตัวได้ตายลงทันที เลือดทะลักจากศพ ย้อมผืนทะเลกลายเป็นสีแดงเข้ม
อีกด้านหนึ่ง [รถศึกอัจฉริยะ] ปล่อยพายุแม่เหล็กออกมาอย่างต่อเนื่อง
น้ำทะเลเป็นตัวนำกระแสไฟฟ้าได้เป็นอย่างดี ช่วยขยายขอบเขตการโจมตีของตาข่ายพายุแม่เหล็กได้อย่างไม่ต้องสงสัย
ไม่ว่าจะแห่งหนใด ตราบใดที่ถูกปกคลุมด้วยตาข่ายพายุแม่เหล็ก จะไม่มีสัตว์ทะเลตัวไหนหลุดรอดออกไปได้ ทั้งหมดแปรสภาพเป็นศพไหม้เกรียม
สมาชิกบนรถอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น เมื่อเห็นซากศพของสัตว์ทะเลจำนวนหลายพันตัวลอยอยู่กลางทะเล
ในเวลาเดียวกัน พวกเขายังลอบถอนหายใจให้กับความเร็วในการสังหารของซูเฉิน และ [รถศึกอัจฉริยะ]
หากเปลี่ยนเป็นพวกเขา เกรงว่าเวลานี้ยังฆ่าได้ไม่ถึงหนึ่งในสิบของทั้งคู่ด้วยซ้ำ
ใช้เวลาไม่กี่นาที การสังหารหมู่ก็หยุดลง สัตว์ทะเลมากกว่า 2,000 ตัวถูกฆ่าตาย
ส่วนพวกสัตว์ที่เหลือกระจัดกระจายกันหลบหนีไป ซูเฉินจึงหยุดไล่ตาม
แค่การล่าครั้งแรก ก็สามารถกอบโกยผลกำไรได้ถึงขนาดนี้ ทำให้ซูเฉินค่อนข้างพอใจมาก
“เสี่ยวปา ว่ายเข้าไป” ซูเฉินสั่ง
หลังจากการล่าสิ้นสุดลง ก็ถึงเวลาขุดหินพลังงานและเก็บซากศพ
เนื่องจากสัตว์ทะเลทั้งหมดตายในสภาพระเบิดเป็นชิ้นๆ เศษซากส่วนใหญ่จึงถูกพัดมากองรวมกัน งานที่เหลือเลยง่ายขึ้นมาก
รอจนเต่าทรราชว่ายเข้ามา ทุกคนก็ลงจากรถ และเริ่มเก็บกู้ซากศพของสัตว์ทะเล
สัตว์ทะเลฝูงนี้ที่เพิ่งถูกฆ่าตาย พวกมันเป็นสายพันธุ์เดียวกันทั้งหมด แต่รูปร่างมีบางอย่างแปลกตาเล็กน้อย
หัวและลำตัวของปลามีความยาวมากกว่าหนึ่งเมตร อันนี้อาจจะปกติ แต่ที่แปลกก็คือ ใต้ท้องของมันดันมีแขนขาสี่ข้างอยู่ ดูไม่สมประกอบกันสักนิด
“พี่เฉิน พวกเราจะจัดการกับซากศพของสัตว์ทะเลพวกนี้ยังไงดี”
ระหว่างขุดหินพลังงาน หยางฮ่าวเอ่ยถามซูเฉิน
สัตว์ทะเลสามารถกินได้ก็จริง แต่ศพที่ล่ามามีมากกว่า 2,000 ตัว และ [รถศึกอัจฉริยะ] ไม่น่าจะมีที่พอเก็บพวกมัน
ซูเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “ปล่อยไปก่อน เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
หากเป็นเมื่อก่อน ซูเฉินคงเก็บพวกมันไว้แค่ไม่กี่สิบตัวเท่านั้น
ทว่าปัจจุบันมันต่างออกไป เวลานี้เขามีเต่าทรรายปราณฟ้าเพิ่มขึ้นมาเป็นสมาชิกอีกหนึ่ง
เจ้าตัวโตนี้ ดูจากรูปร่างแล้ว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นจอมตะกละตัวยง อาหารที่ต้องป้อนมันในแต่ละวัน คงมากมายมหาศาล
“เข้าใจแล้วพี่เฉิน” หยางฮ่าวตอบ หันไปขุดหินพลังงานต่อ
ส่วนซูเฉินเริ่มเก็บชิ้นส่วน
คราวนี้ มีชิ้นส่วนดรอปมากกว่า 300 ชิ้น คละกันหลากหลายสี
พวกมันเปล่งประกายแวววาวงดงาม
ซูเฉินกวาดมองไปเรื่อยๆ และไม่นาน ชิ้นส่วนสีม่วงทองก็สะท้อนเข้ามาในสายตาเขา
