Ep.273
“ฉันสามารถสร้างตัวดูดสี่ตำแหน่ง แล้วยึดกับแต่ละทิศทางของกระดองเต่าได้ แต่จำเป็นต้องอัพเกรดในส่วนนั้นก่อน” [รถศึกอัจฉริยะ] อธิบาย
“นายต้องใช้หินพลังงานกี่ก้อน?” ได้รับคำตอบที่น่าพอใจ ดวงตาของซูเฉินเปล่งประกาย
“ต้องใช้หินพลังงานเลเวล 2 จำนวน 20 ก้อน”
สิ่งที่ซูเฉินขาดแคลนน้อยที่สุดในตอนนี้คือหินพลังงาน แถมที่ใช้ในการอัพเกรด ยังเป็นหินพลังงานเลเวล 2 ที่มีเก็บไว้เป็นจำนวนมากอีกด้วย
ซูเฉินหยิบหินพลังงานเลเวล 2 จำนวน 20 ก้อนออกมาวางลงในช่องใต้หน้าจอควบคุมส่วนกลาง
ผ่านไปหนึ่งนาที เฝ้ารอจนกระทั่งหินพลังงานทั้งหมดหายไป
[รถศึกอัจฉริยะ] ก็พูดขึ้นว่า “เจ้านาย การอัพเกรดเสร็จสิ้นแล้ว
“โอเค งั้นต่อไปขอให้นายย่อส่วนลงให้เล็กที่สุด ฉันจะพาขึ้นไปบนกระดองเต่า” ซูเฉินกล่าวและลงจากรถ
ตามคำสั่งซูเฉิน [รถศึกอัจฉริยะ] ย่อส่วนลงอย่างรวดเร็วจนเหลือขนาดเท่าฝ่ามือ
ซูเฉินคว้ามัน และปีนขึ้นไปบนกระดองของเต่าทรราชปราณฟ้า จากนั้นกะตำแหน่งคร่าวๆด้วยสายตา แล้ววางมันลงในตำแหน่งใจกลาง
“เสี่ยวจือ ขยายร่างเป็นยาวสามสิบเมตร แล้วยึดตำแหน่งกับกระดองเต่า”
[รถศึกอัจฉริยะ] ค่อยๆใหญ่ขึ้น เมื่อถึง 30 เมตร ก็ปรากฏฐานวางที่คล้ายถ้วยดูดสี่อันยื่นออกมาจากใต้ท้องรถ ยึดลงบนกระดองเต่าอย่างแน่นหนา
ซูเฉินลองยื่นมือผลัก แต่พบว่า [รถศึกอัจฉริยะ] ยังคงนิ่ง ราวกับมันกลายเป็นหนึ่งเดียวกลับกระดองเต่าไปแล้ว หลังจากทดสอบจนมั่นใจเขาถึงค่อยวางใจ
จากนั้น เขาเรียกทุกคนเข้าไปในรถ แล้วเอ่ยกับเต่าทรราชปราณฟ้าว่า “เสี่ยวปา ลงไปในทะเล พวกเราจะล่าสัตว์ทะเลกัน!”
“ฮู้มมม!”
เต่าทรราชตอบกลับ ยืดตัวขึ้น คลานลงไปในทะเลแห่งการหลงเลือน
ซูเฉินยืนอยู่หน้ารถ สองตาหรี่แคบลง มองออกไปด้านนอก
ทะเลในที่นี้ กับที่เขาเคยได้เห็นในชีวิตก่อน มันแตกต่างกันมาก
น้ำทะเลในชีวิตก่อนเป็นสีฟ้าครามสดใส ทว่าน้ำทะเลของที่นี่กลับดำสนิท ชวนให้ผู้คนรู้สึกมืดมน
แต่ตรงจุดนี้ ซูเฉินไม่สนใจ สิ่งที่เขาสนใจคือจำนวนของสัตว์ทะเล
ต่อมา เขาค่อยๆเลื่อนสายตาไปยังหน้าจอควบคุมส่วนกลาง
เวลานี้ บนหน้าจอควบคุมส่วนกลาง เผยสัญญาณจุดสีแดงที่กระจุกตัวกันอย่างแน่นหนา คำนวณแล้วน่าจะมีจำนวนนับหมื่น
เมื่อเห็นแบบนั้น ใบหน้าของซูเฉินก็ผุดพรายไปด้วยรอยยิ้ม
แต่ในวินาทีต่อมา รอยยิ้มของเขาพลันแข็งค้าง จดจ้องไปยังหน้าจอควบคุมส่วนกลาง พึมพำด้วยความสับสนงุนงงว่า “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกสัตว์ทะเลถึงหนีไป?”
บนหน้าจอควบคุม แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน ว่าจุดสีแดงเหล่านั้นกำลังว่ายออกห่างจากตัวเขาอย่างรวดเร็ว
ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ว่าเต่าทรราชปราณฟ้าจะแหวกว่ายไปที่ใด เมื่อเข้าไปใกล้ระดับหนึ่ง สัตว์ทะเลจะหลบหนีทันที
คล้ายกับล่วงรู้ล่วงหน้าว่าจะมีศัตรูเข้ามาล่า
สถานการณ์นี้ประหลาดมาก ขณะเดียวกันมันทำให้ซูเฉินแทบคลั่ง
สัตว์ทะเลหลบหนีจากตัวเขาแบบนี้ แล้วจะให้เขาฆ่าพวกมันได้อย่างไร? ชิ้นส่วนจะไปดรอปจากที่ไหน?
“นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?” ซูเฉินขบคิดอย่างหนัก
และในช่วงเวลานั้นเอง เขาคล้ายนึกอะไรบางอย่างออก เปิดประตูและตะโกนใส่เต่าทรราชว่า “เสี่ยวปา ระงับแรงกดดันเดี๋ยวนี้ ถ้ายังมีเล็ดลอดออกมาอีกแม้แต่นิดเดียว ฉันจะจับแกไปตุ๋นเป็นยาจีน!”
เต่าทรราชปราณฟ้าเป็นสัตว์ทะเลเลเวล 5 ที่ทรงพลัง เป็นการดำรงอยู่ที่สามารถแหวกว่ายไปได้ทั่วสารทิศในทะเลแห่งการหลงเลือน
หากมันไม่เก็บกลิ่นอายเอาไว้ เกรงว่าสัตว์ทะเลที่อ่อนแอกว่าพวกนั้นคงหวาดกลัว
เพราะคงไม่มีสัตว์ทะเลตัวไหนหรอกที่ไม่รักชีวิต และยังกล้าลอยอยู่ที่เดิม เฝ้ารอให้เต่าทรราชว่ายเข้ามาสังหาร
ถูกซูเฉินตะโกนใส่ เต่าทรราชสั่นสะท้านด้วยความตกใจกลัว มันยับยั้งแรงกดดันและกลิ่นอายของตัวเองอย่างรวดเร็ว
ไม่นาน ตัวมันก็ราวกับกลายเป็นก้อนหินที่ไร้ชีวิตชีวา
ซูเฉินพยักหน้าอย่างพึงพอใจ จากนั้นมองไปยังหน้าจอควบคุมส่วนกลาง
เป็นดังคาด เมื่อไม่อาจสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของเต่าทรราชปราณฟ้า สัตว์ร้ายในทะเลก็ไม่หลบหนีอีก
ซูเฉินพบฝูงสัตว์ทะเลจำนวนราวๆ 3,000 ตัว หันไปสั่งเต่าทรราช “เสี่ยวปา เปลี่ยนทิศทาง ว่ายไปทางซ้าย!”
