Ep.258
เห็นแค่เพียงคลื่นลมอันเงียบสงบบนหน้าจอควบคุมส่วนกลาง ไม่มีวี่แววของซอมบี้อยู่เลยแม้แต่ตัวเดียว
ซูเฉินคิดได้ทันที ว่าพวกมันคงถูกเผ่าโลหิตกินไปหมดแล้วแน่ๆ
ในเมื่อไม่มีซอมบี้ให้ฆ่า เขาก็หลับตาลงพักผ่อน
วันรุ่งขึ้น ก็ยังไม่พบสัญญาณใดๆของพวกซอมบี้
ซูเฉินเริ่มรู้สึกเบื่อ เลยตัดสินใจหยิบไพ่หนึ่งสำรับออกมา สอนหยางห่าวและคนอื่นๆเล่นโต้วตี้จู่ (ไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ด)
*(ในเกมโต้วตี้จู่จะแบ่งผู้เล่นออกเป็นสองฝ่าย คือเจ้าของที่ดินหนึ่งคน และชาวนาอีกสองคน ชาวนาสองคนต้องร่วมมือกันเอาชนะเจ้าของที่ดินให้ได้ เจ้าของที่ดินจะมีสิทธิ์ได้ออกไพ่ก่อน และได้ไพ่มากกว่าชาวนา 3 ใบ ไม่ว่าผู้เล่นจะเป็นชาวนาหรือเจ้าของที่ดิน ฝ่ายที่ไพ่ในมือหมดก่อนจะเป็นผู้ชนะ)
สำรับไพ่นี้ก็เป็นหนึ่งในของที่ดรอปจากชิ้นส่วนเช่นกัน
ในชีวิตก่อน ซูเฉินชอบเล่นโป๊กเกอร์ เขาเลยเลือกปลดล็อคมันแทนที่จะแปลงเป็นแต้มพลังงาน
ไม่เคยคิดเลย ว่ามันจะมีประโยชน์ในวันนี้
รูปแบบการเล่นโต้วตี้จู่ค่อนข้างเรียบง่าย ดังนั้นง่ายไม่ยากสำหรับมือใหม่
หยางฮ่าวและคนอื่นๆเรียบรู้ได้อย่างรวดเร็ว เสพติดมันทันที นั่งล้อมวงไม่ยอมผละจากมันเลย
“10, J, Q, K, A เหลืออีกแค่ใบเดียวเท่านั้น พี่เฉิน พี่จะวางต่อไหม ถ้าไม่ก็บอกผ่านได้เลย ” หยางฮ่าวกล่าวด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ
**(ผู้ที่เป็นเจ้าของที่จะได้ลงไพ่ก่อน ผู้เล่นคนอื่นๆ จะเรียงลำดับการลงไพ่แบบตามเข็มนาฬิกา การลงไพ่ในแต่ละครั้งจะต้องลงด้วยไพ่ที่มีแต้มหรือดอกมากกว่าไพ่ที่ลงก่อนหน้า หากไม่มีไพ่ที่ลงได้แล้ว คนสุดท้ายที่ลงไพ่ในรอบนั้นจะได้ลงไพ่เป็นคนแรกในรอบถัดไป)
เกมนี้เขากับเฉาหรานเป็นชาวนา ตาต่อไปถ้าซูเฉินไม่ลง เฉาหรานจะเป็นคนลงต่อ
แต่ต่อให้ซูเฉินลงไพ่ เขาก็ไม่กลัว เพราะสุดท้ายก็เสร็จเฉาหรานอยู่ดี
นอกจากนี้ หยางฮ่าวยังมั่นใจเต็มเปี่ยม ว่าซูเฉินจะไม่กล้าวางไพ่อย่างแน่นอน
ซูเฉินเหลือบมองไพ่ในมือเขา ตอนนี้เขามีไพ่ K สองใบ , A โพดำหนึ่งใบ และไพ่เลข 3 หนึ่งใบ
หากวางไพ่ตอนนี้เขาอาจเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ได้
เนื่องจากยังเหลือไพ่เลข 2 อีกถึงสี่ใบที่ยังไม่โผล่ออกมา คาดว่ามันน่าจะอยู่ในมือของเฉาหราน
“ซูเฉิน ฉันว่ายอมแค่นี้เถอะ” ตันหลินกระซิบเตือนข้างหูซูเฉิน
หลังจากนั่งดูซักพัก เธอก็รู้วิธีเล่น
แล้วก็รู้ด้วยว่าสถานการณ์ในปัจจุบัน ไม่เอื้ออำนวยต่อซูเฉินเป็นอย่างมาก
หากซูเฉินไม่วางไพ่ เขาจะเสียมากที่สุดไม่เกิน 3 แต้ม แต่ถ้าเขาวาง เขาอาจเสียเพิ่มเป็นสองเท่า
ซูเฉินตระหนักถึงเรื่องนี้เช่นกัน “ไม่เอาแล้ว ฉันขอผ่าน”
สิ้นเสียง เขาก็พร้อมที่จะยอมรับความพ่ายแพ้
“ฮ่า ฮ่า .. ”
โดยไม่มีใครคาดคิด เฉาหรานหัวเราะออกมาทันที ขยิบตาให้ซูเฉิน “พี่เฉิน ถึงพี่จะเป็นสุดยอดนักสู้ แต่ในเกมโต้วตี้จู่ที่ต้องใช้สมอง พี่ทำได้แค่ยอมรับความพ่ายแพ้จากฉันเฉาหราน!”
สิ้นเสียง เขาก็โยนไพ่เลข 2 ทั้งสี่ใบในมือลงไป
“รอบนี้ไม่มีใครสู้ได้แน่ๆ รอบต่อไปตาฉันลงเป็นคนแรก!”
โดยไม่มีใครสังเกตเห็น ในตอนที่เฉาหรานวางไพ่ สีหน้าของหยางฮ่าวเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดยิ่ง
ซูเฉินปาดจมูกเขา ลอบร้องในใจว่า ‘เจ้าหมอนี่ไม่ใช่แค่รู้จักวิธีเจาะลูกตาคนอื่นเท่านั้น แต่วิธีการเล่นโต้วตี้จู่ก็โหดเหี้ยมไม่แพ้กัน’
“ลงไพ่คู่เลข 3 ต่อ! ”
เฉาหรานโยนไพ่เลข 3 สองใบลงต่อด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าเขา
“ขอผ่าน”
ทันใดนั้นเอง เสียงที่ราวกับยุงขยับปีกก็ดังเข้ามาในหูของทุกคน
เฉาหรานสะดุ้ง มองไปที่หยางฮ่าวอย่างว่างเปล่า กระซิบว่า “ฉันอุตส่าลงไพ่เลขต่ำแล้ว ทำไมนายยังปล่อยผ่านอีก?”
หยางฮ่าวจ้องเขม็งไปที่เฉาหราน คิดในใจว่าก็ตูมีแต่ไพ่เดี่ยว เลยกล่าวสวนไปว่า “ไม่ได้ยินรึไง ฉันขอผ่าน!”
“ฮ่าฮ่า!”
คราวนี้ถึงตาซูเฉินหัวเราะบ้าง เขาเหลือไพ่แค่สี่ใบในมือ และครั้งนี้เขาจะไม่ยอมผ่านแน่นอน
“ยอดเยี่ยม” หยางเฉียนตะโกนด้วยความสุข
สถานการณ์ตอนนี้เอื้อประโยชน์ต่อซูเฉินสุดๆอย่างไม่ต้องสงสัย
ตราบใดที่ซูเฉินสามารถชนะ เธอจะรู้สึกมีความสุขมากกว่าใครๆ
เธอถึงขั้นเพิกเฉยต่อน้องชายที่กำลังจะพ่ายแพ้
เมื่อเฉาหรานได้ยินว่าหยางฮ่าวขอผ่าน เขาก็ตะลึงงันไป เพราะหลังจากไพ่คู่สาม เขาก็เหลือแค่ไพ่คู่สี่ในมือ
แล้วคิดหรือว่าซูเฉินในฐานะเจ้าของที่ดินจะยอมปล่อยผ่านมาถึงรอบเขาอีกที? เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้
ตอนนี้เขาเสียใจมาก รู้สึกราวกับยกหินใหญ่แล้วทุ่มลงเท้าตัวเอง
ถ้าเขารู้แต่แรกว่าหยางฮ่าวไม่มีไพ่คู่ เขาคงไม่ทำแบบนี้
ซูเฉินกระแอมในลำคอ กล่าววาจาฉะฉาน “เจ้าของที่ดินต้องรู้จักจำไพ่ และฉันรู้ว่าไพ่ดีๆ นายปล่อยพวกมันออกมาหมดแล้ว นี่แหละคือช่วงเวลาที่ฉันรอคอย!”
หากจะโทษ จงโทษโชคชะตาเถอะ!
ไม่รอช้า ซูเฉินตบไพ่คู่ K ของเขาลงไป
“โถ่เว้ย!”
หยางฮ่าวบ่น คร่ำครวญว่า “คู่ต่อสู้ที่เก่งราวกับพระเจ้าน่ะฉันไม่กลัวหรอก! แต่กลัวเพื่อนร่วมทีมที่สมองหมูแบบนายนี่แหละ!!”
เฉาหรานที่นั่งอยู่ด้านข้างอึ้งจนพูดใบออก ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเขียวคล้ำ
