223

Ep.223

 

“เจ้าหนู ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าตาแก่ผู้นี้หยาบคาย!” ชายชราหงอกขาวเปลี่ยนความคิด เริ่มหันมาขมขู่แทน

 

เมื่อไม่ทราบความแข็งแกร่งที่ชัดเจนของซูเฉิน เขาเลยตัดสินใจขู่ก่อนแล้วค่อยลงมือทีหลัง

 

“ก่อนหน้านี้ก็มีคนขู่ฉันหลายคนเหมือนกัน แต่ทั้งหมดล้วนถูกฆ่า ไม่มีใครรอดไปได้ซักราย” ซูเฉินเบ้ปากเล็กน้อย แสยะยิ้มแดกดัน

 

ชายชราหงอกขาวเป็นปรมาจารย์พลังจิตเลเวล 3 ในสายตาคนอื่น นี่คือยอดฝีมือชั้นหนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัย

 

แต่ในสายตาของซูเฉิน แค่นี้ยังไม่พอ

 

หากไม่ใช่เพราะเขาต้องการสืบทราบที่มาของพืชปีศาจให้แน่ชัดจากปากชายชรา ซูเฉินคงฆ่าอีกฝ่ายไปแล้ว

 

“ในเมื่อไม่รู้จักชั่วดี งั้นก็ไปลงนรกซะ!”

 

ชายชราหงอกขาวเผยสีหน้าดุร้าย คว้ากริชสีดำไว้ในมือ พุ่งเข้าแทงซูเฉิน

 

“นี่เขาก็เป็นผู้วิวัฒนาการเลเวล 1 ด้วย?” ซูเฉินอุทานเบาๆ

 

ดูจากความเร็วของคู่ต่อสู้ น่าจะเป็นผู้วิวัฒนาการเลเวล 1 ไม่ผิดแน่ๆ

 

เรื่องนี้เหนือความคาดหมายของเขาเล็กน้อย

 

เพราะอาศัยแค่การเป็นปรมาจารย์พลังจิตเลเวล 3 ก็ต้องใช้เวลาฝึกฝนมากแล้ว เวลาส่วนใหญ่สมควรจมอยู่กับการฝึกตนทางจิตวิญญาณ ดังนั้นไม่น่าจะแบ่งเวลาไปฝึกฝนร่างกายได้

 

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ สามารถอธิบายได้เพียงแค่ว่า พรสวรรค์ของชายชราหงอกขาวสูงส่งกว่าทุกคนที่เขาเคยเจอ จัดอยู่ในกล่มอัจฉริยะอย่างแท้จริง

 

อย่างไรก็ตาม หากต้องการทำร้ายซูเฉิน ด้วยความแข็งแกร่งแค่นี้ยังน้อยไป

 

ซูเฉินปาดจมูก ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย เฝ้ารอให้อีกฝ่ายจ้วงคมกริชเข้ามาอย่างสงบ

 

เมื่อเห็นว่าซูเฉินไม่หลบเลี่ยง ชายชราหงอกขาวก็คิดว่าซูเฉินคงหวาดกลัวจนกลายเป็นโง่งม เขาดีใจมาก ปรากฏรอยยิ้มโหดเหี้ยมแห่งชัยชนะขึ้นบนมุมปากเขา

 

“ตาย!”

 

ชายชราหงอกขาวพุ่งเข้ามาใกล้ เล็งปลายแหลมแทงลงที่หัวของซูเฉิน

 

ได้ยินเพียงเสียง กริ๊ก

 

ภาพที่คิดว่าซูเฉินน่าจะถูกเจาะหัวกลับไม่ปรากฏขึ้น แต่กริชในมือชายชรากลับหักเป็นสองท่อนแทน แม้แต่มือที่ใช้กุมมันก็ยังเนื้อเหวอะเป็นแผล เลือดไหลเป็นสาย

 

“เป็นไปได้อย่างไร? ทำไมร่างกายของแกถึงได้แข็งขนาดนี้?”

 

ชายชราหงอกขาวชักฝีเท้าถอยไปหลายก้าว มองมายังซูเฉินด้วยความหวาดกลัวและสับสน สายตาเวลานี้ราวกับเขาเพิ่งเห็นผี

 

แม้กำลังรบในด้านผู้วิวัฒนาการของเขาจะอยู่แค่เลเวล 1 เท่านั้น แต่ต่อให้ศัตรูเป็นผู้วิวัฒนาการเลเวล 4 หากปล่อยให้เขาโจมตีโดยไม่หลบเลี่ยง อย่างน้อยก็น่าจะได้รับบาดเจ็บบ้าง

 

ในทางกลับกัน ซูเฉินกลับไม่ได้รับบาดเจ็บเลย ไม่ต้องกล่าวถึงเป็นเขาซะเองที่ได้รับบาดเจ็บที่มือ

 

ไม่น่าเชื่อ!

 

ชายชราบังเกิดความคิดขึ้นมา ว่าซูเฉินใช่เป็นผู้วิวัฒนาการเลเวล 5 หรือไม่?

 

ซูเฉินครอบครอง [กายาเทพอสูรนิรันดร์] กล่าวได้ว่าคงกระพันในเลเวลเดียวกัน

 

หากอยู่ในเลเวลเดียวกัน ไม่ว่าจะเป็นการโจมตีทางกายภาพ , เวทมนต์ , พลังจิต หรือพิษ ก็ล้วนถูกสลายอานุภาพไป

 

ยิ่งไปกว่านั้น ระดับการฝึกฝนของชายชรายังน้อยกว่าซูเฉิน นับประสาอะไรกับการที่จะสามารถทำให้เขาได้รับบาดเจ็บได้

 

‘ช่างเป็นร่างกายที่แข็งแกร่งจริงๆ! เกรงว่าแม้แต่ผู้วิวัฒนาการเลเวล 4 ก็ยังไม่อาจครอบครองกายเนื้อที่แข็งแกร่งเท่าเขาได้!’

 

เมื่อพืชโลหิตเห็นฉากนี้ มันก็ตกใจจนอ้าปากค้างถึงใบหู

 

สายตาที่จับจ้องมายังซูเฉิน เต็มไปด้วยความยำเกรง

 

“ไอ้แก่ บอกข้อมูลและประโยชน์ของผลพืชปีศาจต้นนั้นมาซะดีๆ ไม่อย่างนั้นฉันจะลงมือจริงๆแล้วนะ” ซูเฉินปาดจมูกเขา กล่าวด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ

 

ผลที่เกิดจากพืชปีศาจ มันแผ่กลิ่นอายแห่งชีวิตอันหนาแน่นออกมา ย่อมไม่ใช่ของธรรมดาอย่างแน่นอน ฉะนั้นเขาต้องรู้ให้ได้

 

ได้ยินแบบนั้น ใบหน้าของชายชราหงอกขาวกลายเป็นมืดมน คล้ายตัดสินใจได้แล้ว เขากัดฟันและกล่าวว่า “ฉันจะยอมบอกแกก็ได้ แต่ฉันต้องได้ผลไม้พวกนี้ไปครึ่งหนึ่ง”

 

“คิดต่อรอง? ดูเหมือนแกยังไม่รู้ว่าสถานะตอนนี้ของตัวเองเป็นยังไง” ซูเฉินแค่นเสียงเย็นชา ก้าวออกไปข้างหน้า รังสีฆ่าฟันอันบ้าคลั่งปะทุโหม กดดันชายชราหงอกขาวจนหายใจไม่ออก

 

จากนั้น ภายใต้สายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวของชายชรา

 

ซูเฉินเข้าถึงตัวอีกฝ่าย คว้าแขนข้างหนึ่งขึ้นมา และกำมันอย่างแรง

 

เป๊าะ!

 

เสียงกระดูกหักกังวานก้องไปทั้งห้อง