Ep.222

 

ภายในโถงทางเดินมืดสลัว มันเงียบสงัด เต็มไปด้วยบรรยากาศน่าขนลุก

 

ซูเฉินกวาดสายตามองไปรอบๆ ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก ก้าวขึ้นบันไดมุ่งสู่ชั้นห้า

 

หนึ่งนาทีต่อมา เขาหยุดลงเบื้องหน้าห้องๆหนึ่ง

 

ก่อนหน้านี้ จากการตรวจสอบผ่านหน้าจอควบคุมส่วนกลาง พบว่าจุดสีดำและน้ำเงินอยู่เบื้องหลังประตูบานนี้

 

ไม่รอช้า ซูเฉินปลดปล่อยพลังจิตเข้าไปตรวจสอบสถานการณ์ภายใน

 

แต่ใครจะคาดคิด ว่าทันทีที่พลังจิตถูกปลดปล่อยออกมา เขากลับรับรู้ได้ถึงความผันผวนของพลังแห่งจิตวิญญาณอีกสายหนึ่ง

 

‘มีปรมาจารย์พลังจิตอยู่ด้านใน!’ หางตาของซูเฉินกระตุก

 

ปรมาจารย์พลังจิตมีจำนวนน้อยมาก นับแต่เข้าถูกส่งข้ามโลกมา นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขาได้พบกับปรมาจารย์พลังจิต

 

แม้ตันหลินและหยางเฉียนจะเป็นปรมาจารย์พลังจิตเช่นกัน แต่พวกเธออ่อนแอเกินไป ดังนั้นไม่นับ

 

แต่พลังจิตที่แผ่ออกมาจากภายในห้องนี้กลับทรงพลังมาก ดูเหมือนว่าจะไปถึงระดับปรมาจารย์พลังจิตเลเวล 3 แล้ว

 

จู่ๆก็บังเอิญเจอปรมาจารย์พลังจิตที่สามารถฟันฝ่าไปจนถึงเลเวล 3 ได้ เรื่องนี้ซูเฉินรู้สึกประหลาดใจมาก

 

สัญชาตญาณบอกเขา ว่าปรมาจารย์พลังจิตเลเวล 3 น่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตจากโลกอื่น

 

ได้ข้อสรุปเช่นนี้ เขาก็ไม่เสียเวลาคิดเพ้อเจ้ออีกต่อไป ยกเท้าขึ้นและถีบประตูอย่างแรง

 

ทันทีที่ประตูแหลกเป็นเสี่ยงๆ พลังมหาศาลที่มองไม่เห็นกวาดสวนเข้ามาบดขยี้เขา

 

“ไม่ผิดแล้ว มันเป็นปรมาจารย์พลังจิตเลเวล 3 จริงๆ!” ซูเฉินแสยะยิ้ม ปลดปล่อยพลังจิตของตัวเองออกไปสกัดกั้นพลังมหาศาลนี้ไม่ให้เข้าถึงตัว

 

เนื่องจากทั้งคู่เป็นปรมาจารย์พลังจิตเลเวล 3 ความแข็งแกร่งของพวกเขาจึงอยู่ในระดับเดียวกัน บังเกิดสภาวะชะงักงันไปครู่หนึ่ง

 

“นี่แกเองก็เป็นปรมาจารย์พลังจิตเลเวล 3 ด้วย?”

 

ในเวลานั้นเอง จู่ๆก็มีเสียงอุทานของผู้ชายคนหนึ่งดังออกมาจากในห้อง

 

ซูเฉินกวาดสายตาเข้าไป เมื่อเห็นสถานการณ์ข้างในอย่างชัดเจน คิ้วของเขาก็เลิกขึ้นเล็กน้อย

 

จากสายตา ภายในห้องนี้นอกจากชายชราหงอกขาว ยังมีพืชสีเขียวรูปทรงแปลกๆอยู่อีกด้วย

 

พืชต้นนี้สูงเกินครึ่งเมตร ถูกปลูกเอาไว้ในกระถาง ลำต้นมีความหนาเท่าแขน บนนั้นมีผลสีเขียวมรกตอยู่สิบผล

 

แต่ละผลส่งกลิ่นอายแห่งชีวิตออกมา เพียงสูดดม ก็ชวนให้รู้สึกสดชื่นและเปี่ยมไปด้วยพลัง

 

ที่แปลกไปกว่านั้นก็คือ ตรงใจกลางลำต้น มีใบหน้าที่เหมือนกับคนแก่อยู่

 

“พืชปีศาจ?” ซูเฉินพึมพำ

 

พืชโลหิตที่เขาเคยพบก่อนหน้านี้ ก็มีใบหน้าของมนุษย์งอกขึ้นบนลำต้นเช่นกัน ดังนั้นเขาคิดว่ามันน่าจะเป็นพืชปีศาจ

 

“ไอ้หนู แกเป็นใคร ทำไมถึงบุกเข้ามาในที่ของฉัน?” ชายชราหงอกขาวในห้องหรี่ตาสำรวจดูซูเฉิน เอ่ยถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

 

เพราะในสายตาเขา พบว่าซูเฉินยังเด็กมาก แต่ความสำเร็จทางพลังแห่งจิตวิญญาณกลับไม่ธรรมดา มันแข็งแกร่งไม่ด้อยไปกว่าเขาเลย เป็นไปได้สูงว่าน่าจะเป็นปรมาจารย์พลังจิตเลเวล 3

 

ปรมาจารย์พลังจิตเลเวล 3 แต่ยังเยาว์วัยเช่นนี้ ทำให้ในใจเขารู้สึกหวาดกลัวถึงสามส่วน

 

“ดูเหมือนเจ้าของพลังจิตเมื่อกี้ น่าจะเป็นแกมากกว่า” ซูเฉินหรี่ตาลง เอ่ยอย่างเฉยเมย

 

เดิมเขาคิดว่าเป็นสิ่งมีชีวิตจากโลกอื่นที่เป็นปรมาจารย์พลังจิต แต่เห็นได้ชัดว่าตนเดาผิดไป

 

ชายชราที่เป็นมนุษย์ตรงหน้าเขาต่างหาก คือปรมาจารย์พลังจิตตัวจริง

 

“ไอ้หนู แกต้องการอะไร?”

 

เมื่อเห็นว่าซูเฉินเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ และไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา ชายชราเริ่มโกรธเล็กน้อย

 

“ไอ้แก่ บอกฉันมาซะดีๆ ว่าแกไปเอาพืชปีศาจต้นนั้นมาจากที่ไหน?” ซูเฉินถามด้วยรอยยิ้ม

 

“นี่แกรู้จักพืชปีศาจด้วย?” สีหน้าของชายชราหงอกขาวแข็งค้าง แต่แล้วเจตนาฆ่าฟันเริ่มผุดขึ้นบนใบหน้าเขา

 

พืชปีศาจเป็นสิ่งมีชีวิตจากโลกอื่น น้อยคนนักที่จะรู้เรื่องนี้

 

และอีกอย่าง พืชปีศาจในห้องนี้ เลิศเลอที่สุดในบรรดาพืชปีศาจทั้งหมด และมันมีความสำคัญอย่างใหญ่หลวงต่อเขา

 

ดังนั้น เขาจะไม่ยอมให้ใครรู้ข้อมูลของมันเป็นอันขาด!