ลง 187 188
Ep.187
อีกด้านหนึ่ง การสังหารหมู่ยังคงดำเนินต่อไป
แม้ซูเฉินไม่ได้ลงมือทำอะไร แต่สายตาเขาไม่เคยละออกจากพวกซอมบี้เลย
ยิ่งซอมบี้ตายลงมากเท่าไหร่ ลำแสงที่สะท้อนบนพื้นก็ยิ่งเรืองรองขึ้นเท่านั้น
ลำแสงแต่ละสายคือตัวแทนของเศษชิ้นส่วน เมื่อเห็นว่ามีชิ้นส่วนดรอปห้าถึงหกร้อยแล้ว มุมปากของซูเฉินก็ยกสูงขึ้นโดยไม่รู้ตัว
การสังหารหมู่กินเวลานานกว่าหนึ่งชั่วโมง สุดท้ายซอมบี้ทั้งหมดก็ถูกกวาดล้าง
ตามที่เคยตกลงกันไว้ เมื่อจบงาน หวู่หยางและคนอื่นๆก็เริ่มขุดหินพลังงาน
ซูเฉินเลื่อนสายตา กวาดมองเศษชิ้นส่วนบนพื้นไปเรื่อยๆ แต่แล้วดวงตาของเขาพลันหยุดลง สว่างไสวขึ้นทันใด
สิ่งเดียวที่ทำให้ซูเฉินเกิดอาการเช่นนี้ได้ ปัจจุบันยังมีอะไรอีกหากมิใช่ชิ้นส่วนสีม่วงทอง!
ชิ้นส่วนสีม่วงทองคือตัวแทนของแต้มพลังงาน ซึ่งแต่ละชิ้นสามารถดรอปแต้มพลังงานได้ 2,000 แต้ม
ซูเฉินสูดหายใจลึก วิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เอี้ยวตัวลงคว้ามันขึ้นมาทันที
“คุณได้รับ [2,000 แต้มพลังงาน] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/1) , จำนวนองค์ประกอบครบแล้ว คุณต้องการเลือกปลดล็อคหรือแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงาน?
“ปลดล็อค”
ซูเฉินเข้าไปที่ [ร้านค้าวันสิ้นโลก] หลังจากตรวจสอบว่าแต้มพลังงานเพิ่มขึ้นเกิน 8,000 แต้มแล้วจริงๆ รอยยิ้มสดใสก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าเขา
จากนั้น ก็เริ่มเก็บชิ้นส่วนต่อ
“คุณได้รับ [ปืนใหญ่เพาส์ เลเวล 2] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/10) , จำนวนองค์ประกอบยังไม่ครบ ไม่สามารถปลดล็อคได้ ต้องการแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงานหรือไม่?”
“แลกแต้มพลังงาน”
“คุณได้รับ [เมล็ดพันธุ์ต้นแอปเปิ้ล] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/1) , จำนวนองค์ประกอบครบแล้ว คุณต้องการเลือกปลดล็อคหรือแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงาน?”
“แลกแต้มพลังงาน”
…
หลังจากเก็บชิ้นส่วนได้หลายสิบชิ้นติดต่อกัน จู่ๆ [นักรบจักรกล] ก็ร้องเตือนขึ้นมาว่า “เจ้านาย มีคนแปลกกหน้ากำลังตรงเข้ามา”
“เป็นคนของเมืองหวังเยว่?”
ซูเฉินหรี่ตา หันกลับไปมอง และพบว่ามีชายเจ็ดคนกำลังเดินมาทางนี้จริงๆ
ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมาที่นี่เพื่อจุดประสงค์อะไร เขาจึงเดินออกไปขวางหน้า
หวู่หยางและคนอื่นๆก็หยุดขุดหินพลังงานเช่นกัน มารวมตัวกันข้างกายซูเฉิน
เมื่ออีกฝ่ายใกล้เข้ามา ซูเฉินก็ถามเสียงดัง “ทุกท่านคงเป็นคนของเมืองหวังเยว่ใช่หรือไม่?”
ชายชราร่างผอมกล่าวอย่างสุภาพว่า “ถูกต้อง ฉันชื่อโจวฉาง เป็นผู้นำของเมืองหวังเยว่ ไม่ทราบน้องชายชื่ออะไร?”
“ซูเฉิน”
ซูเฉินกล่าวอย่างเฉยเมย ปาดจมูกแล้วถามต่อว่า “ผู้นำโจวคงมาที่นี่เพื่อแย่งชิงหินพลังงานกระมัง?”
มีซอมบี้ถูกกำจัด ตายลงกว่า 7,000 ตัว หินพลังงานที่สามารถขุดได้ มีเป็นจำนวนมาก
เมื่อต้องเผชิญกับความมั่งคั่งมหาศาลเช่นนี้ ไหนเลยจะอดใจไหว
ซูเฉินเดาว่า โจวฉางคงเหมือนคนกลุ่มอื่นๆก่อนหน้านี้ ที่มาเพื่อชิงหินพลังงาน
“น้องซูกล่าวล้อเล่นแล้ว เป็นคุณที่ช่วยพวกเราฆ่าซอมบี้ แค่นี้ก็ซาบซึ้งใจมากแล้ว ฉะนั้นพวกเราจะมาแย่งหินพลังงานได้อย่างไร” โจวฉางกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงใจ
คำตอบนี้ทำให้ซูเฉินประหลาดใจมาก จึงเอ่ยถามต่อว่า “งั้นพวกคุณมาที่นี่ทำไม?”
โจวฉางกระแอมเบาๆ กล่าวว่า “ขอถามน้องซู ก่อนหน้านี้มีพรรคพวกของพวกเราตาย เป็นพวกคุณที่ฆ่าพวกเขาใช่ไหม?”
“มีแมลงวันไม่กี่ตัวมาขวางทาง ฉันเลยฆ่ามัน” ซูเฉินกล่าวอย่างไม่สะทกสะท้าน จากนั้นสายตาเริ่มเปลี่ยนเป็นเย็นชา “สรุปว่าพวกคุณมาที่นี่เพื่อทวงความเป็นธรรมหรือ?”
“เจ้าพวกเนรคุณตัวน้อยเหล่านั้นสายตามืดบอด กล้าที่จะหยุดน้องซู ความจริงสมควรต้องทุกข์ทรมานมากกว่านี้!” โจวฉางดุด่าก่อน แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ “เหตุผลที่ฉันมาในครั้งนี้ ก็เพื่อแสดงความขอบคุณ รวมไปถึงต้องการขอโทษ”
ว่าจบ เขาก็หันไปส่งสายตาให้หยานหลงที่อยู่ข้างหลัง
หยานหลงพยักหน้าเล็กน้อย เดินเข้าหาซูเฉินพร้อมถุงผ้าที่อ้าปากไว้
ข้างในนั้นเต็มไปด้วยหินพลังงาน ทุกคนในที่นี้สามารถมองเห็นมันได้
“หมายความว่ายังไงกัน?”
ซูเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายกำลังเล่นเกมอะไรอยู่
โจวฉางรีบอธิบาย “หินพลังงานเหล่านี้สำหรับคำขอโทษแทนลูกน้องเนรคุณที่มีตาหามีแววไม่ ฉันหวังว่าน้องซูจะยอมรับมัน”
