177

วันนี้ลง 177 178 นะ

Ep.177

 

“แล้วอีกอย่าง ทิ้งผู้หญิงสองคนนั้นไว้ให้ฉันด้วย!” หลี่มู่หาวกล่าวเสริม

 

ในวันสิ้นโลก สาวงามนั้นยากจะพานพบ ขณะที่ตันหลินและหยางเฉียน เลิศเลอที่สุดในบรรดาหญิงงาม ทำให้เขาน้ำลายสอตั้งแต่แรกเห็น

 

หญิงงามที่อยู่เบื้องหลังของหลี่มู่หาว สีหน้ากลายเป็นมืดมน ดวงตาที่มองตันหลินและหยางเฉียน เต็มไปด้วยความริษยาและเจตนาฆ่า

 

“ช่างไร้ยางอาย!” คำกล่าวเมื่อครู่ เพียงฟังก็เข้าใจเจตนาได้ หยางเฉียนทั้งอายทั้งโกรธ ตะโกนสาปแช่ง

 

ส่วนตันหลิน แม้เธอจะโกรธมากเช่นกัน แต่ไม่ได้แสดงมันออกมา หันไปมองซูเฉินแทน

 

เธอทราบดี ว่าตราบใดที่มีซูเฉินอยู่เคียงข้าง ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเก่งกาจสักแค่ไหน ก็ไม่คณามือเขา

 

นอกจากนี้ ด้วยอุปนิสัยของซูเฉิน เขาจะไม่ยอมปล่อยให้อีกฝ่ายมีช่วงเวลาที่ดีอีกต่อไปอย่างแน่นอน

 

“ดูเหมือนว่าพวกแกอยากตายจริงๆ” ซูเฉินหรี่ตาลง มองหลี่มู่หาวด้วยความเย็นชา เอ่ยเสียงต่ำ “เฉาหราน ทำลายดวงตาสุนัขของมันซะ!”

 

หลี่มู่หาวกล้าใช้สายตาโลมเลียหยางเฉียนกับตันหลิน นั่นเป็นการละเมิดขีดจำกัดของซูเฉิน

 

ซูเฉินไม่คิดที่จะปล่อยอีกฝ่ายไป

 

เฉาหรานสั่งการในใจ พริบตานั้น [กริชอเวจี] ในมือเขาหายวับไปอย่างฉับพลัน

 

ในเวลาเดียวกัน ซูเฉินก็ปลดปล่อยพลังจิตของเขา กวาดลงบนร่างหลี่มู่หาว

 

“ระวัง!”

 

ผู้เฒ่าหมิงสัมผัสได้ถึงจิตสังหารสายหนึ่งวูบผ่านเข้ามา ร้องเตือนทันที

 

หลี่มู่หาวเองก็สังเกตว่ามีบางอย่างผิดปกติเช่นกัน แต่ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบโต้ จู่ๆภาพตรงหน้าก็พลันพร่าเลือน เห็นแค่เพียงปลายแหลมของคมกริชเล่มนี้แทงตรงมายังลูกตาเขา

 

เขาหวาดกลัวมาก คิดหันหัวหลบไปอีกทาง

 

แต่ในวินาทีนั้นเอง เขาก็ต้องตกใจ เมื่อพบว่าร่างกายตนถูกพันธนาการอย่างแน่นหนาด้วยพลังที่มองไม่เห็น ไม่ว่าจะดิ้นรนสักเพียงไหน เขาก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย

 

“ไม่!!”

 

หลี่มู่หาวกรีดร้องด้วยความสิ้นหวัง เฝ้ามองดูกริชพุ่งเข้ามาในเบ้าตาเขา

 

หลังเสียงดัง ซุบบ! เลือดก็สาดกระเด็นออกมา ตาขวาของเขากลายเป็นรูเลือด แม้แต่ลูกตายังแหลกเหลวเป็นเสี่ยง

 

“อ๊าาาาาา!”

 

มิอาจทนรับความเจ็บปวดอันใหญ่หลวงนี้ได้ หลี่มู่หาวกรีดร้องราวกับหมูถูกเชือด

 

อย่างไรก็ตาม เรื่องยังไม่จบลงเพียงเท่านี้

 

ความตั้งใจเดิมของซูเฉิน คือการทำลายลูกตาทั้งสองข้างของหลี่มู่หาว นี่หายไปเพียงข้างเดียว เขาจะยอมหยุดได้อย่างไร?

 

เฉาหรานก็เข้าใจเจตนานี้เช่นกัน สั่งการ [กริชอเวจี] อีกครั้ง ไม่กี่วินาทีต่อมา ลูกตาอีกข้างของหลี่มู่หาวก็กลายเป็นเศษเนื้อ

 

หลี่มู่หาวร้องโหยหวนอีกครา แต่แล้วเสียงของเขาก็หยุดลงอย่างกะทันหัน คอพับสิ้นสติไป

 

ซูเฉินถอนพลังจิตของเขากลับมา หลี่หมู่หาวไร้สิ่งใดยึดเหนี่ยว ทรุดลงกับพื้น นอนนิ่งราวกับหมูตาย

 

ทุกสิ่งอย่างเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน นอกจากนี้ นี่คือการร่วมมือกันระหว่างซูเฉินกับเฉาหราน ผู้เฒ่าหมิงและคนอื่นๆไม่มีโอกาสหยุดพวกเขาได้เลย

 

ต้องรอจนกระทั่งหลี่มู่หาวทรุดตัวลง ทั้งหมดถึงค่อยตอบสนอง

 

“นายน้อย!”

 

ผู้เฒ่าหมิงกระโจนไปข้างกายหลี่มู่หาว

 

เมื่อเห็นว่าดวงตาของหลี่มู่หาวกลายเป็นรูเลือดสองรู จิตสังหารก็พวยพุ่งจากใจเขา

 

พรสวรรค์ของหลี่มู่หาวนั้นดีมาก เขาเป็นลูกชายสุดรักของหลี่จ้านเทียนประมุขนิกายขวงฉี

 

แต่การออกมาฝึกฝนในครั้งนี้ ผลลัพธ์กลายเป็นเกิดโศกนาฏกรรมขึ้น

 

ในฐานะหัวหน้ากลุ่ม ผู้เฒ่าหมิงไม่สามารถแบกรับความผิดนี้ได้

 

เป็นไปได้สูงว่าเมื่อเขากลับไปยังนิกายขวงฉี เจ้าตัวจะถูกลงโทษขั้นสูงสุด จนไม่อาจรักษาชีวิตน้อยๆนี้เอาไว้ได้

 

และต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมด คือชายหนุ่มที่ดูอายุไม่ถึง 20 ปีตรงหน้าเขา

 

ช่วงเวลานี้ เขาสาบานว่าจักต้องฉีกทึ้งร่างของซูเฉินให้เป็นชิ้นๆ!

 

“ไปลงนรกซะ!”

 

ผู้เฒ่าหมิงมิอาจระงับความเดือดดาลในใจได้อีกต่อไป หลังที่โค้งงอลุกพรวดเหยียดตรง พละกำลังอันคุกรุ่นก่อตัวในกำปั้นเขา ซัดเข้าใส่ซูเฉิน

 

มุมปากของซูเฉินโค้งงอเล็กน้อย ประกายของความดูแคลนสะท้อนในแววตาเขา ซัดหมัดสวนออกไป

 

อย่างไรก็ตาม ตามแขนและกำปั้นเขากลับปรากฏแสงสีทองเปล่งประกายออกมา แสงที่ว่าแปรสภาพเป็นเกล็ดทองคำปกคลุมซ้อนทับอีกชั้นหนึ่ง–

 

–เปิดใช้งาน [เกล็ดแขนทองคำ] !!!