Ep.176

 

นิกายขวงฉีเป็นหนึ่งในขุมกำลังที่ทรงพลังที่สุดบนเกาะเฉียนหยู ในฐานะนายน้อยของนิกาย สถานะของเขาไม่มีผู้ใดเทียบเปรียบได้

 

นอกจากนี้ เขายังหล่อเหลาและสุภาพอีกด้วย ไม่ทราบว่ามีหญิงงามกี่คนแล้วที่ยอมพลีกายให้

 

และครั้งนี้ เขายอมลดศักดิ์ศรีลง เป็นฝ่ายเริ่มสนทนา แต่กลับถูกทำเมินใส่

 

เขารู้สึกว่าความภาคภูมิใจของตนถูกทำร้ายอย่างรุนแรง แทบอดใจรอไม่ไหวที่จะจับตันหลินและหยางเฉียนมาย่ำยีให้สาแก่ใจ

 

ซูเฉินสัมผัสได้ถึงเจตนาร้ายในสายตาของหลี่มู่หาว ความโกรธผุดขึ้นในใจเขา

 

“บังอาจมาจีบผู้หญิงของฉัน เชื่อไหมว่าฉันสามารถทำให้ตาสุนัขของแกบอดได้!” ซูเฉินหรี่ตาลง จิตสังหารฉายวาบในแววตาเขา เอ่ยเสียงแข็ง “ไสหัวไปให้พ้น! นี่คือการเตือนครั้งสุดท้าย ก่อนที่ตาสุนัขจะของแกจะมองไม่เห็นอะไรอีก!”

 

ซูเฉินเดือดถึงขีดสุดแล้ว!

 

ณ ขณะนี้ ซูเฉินยึดถือว่าตันหลินและหยางเฉียนเป็นผู้หญิงของเขา

 

แน่นอน ทุกคนต่างล่วงรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับตันหลิน

 

ขณะเดียวกัน ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหยางเฉียน ถูกคั่นกลางแค่แผ่นกระดาษบางๆ เพียงเจาะก็ทะลุถึงกัน

 

ใบหน้าของหยางเฉียนแดงระเรื่อทันที เธอดูเขินอายเล็กน้อย แต่อันที่จริงแล้ว ลึกๆเธอแอบดีใจ

 

เธอค้นพบว่าตัวเองค่อยๆตกหลุมรักซูเฉินอย่างช้าๆ รู้สึกตัวอีกที ก็จมลึกเกินกว่าจะถอนตัวกลับแล้ว

 

ในตอนแรก เธอก็ต้องการเปิดเผยหัวใจของเธอต่อซูเฉินอยู่หรอก แต่ด้วยการปรากฏตัวของตันหลิน ทำให้เธอล้มเลิกความคิดนี้ไป

 

ทำได้แค่ฝังความรักนี้ไว้ในใจ เกรงว่าบางทีอาจไม่สามารถเปิดเผยมันได้ชั่วชีวิต

 

แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดเลยก็คือ ซูเฉินเพิ่งบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขาต่อหน้าผู้คนมากมาย

 

แล้วแบบนี้ จะไม่ให้หยางเฉียนตื่นเต้นได้อย่างไร?

 

“พี่หยาง ขอแสดงความยินดีด้วย” หวู่หยางเดินไปหาหยางหลิงเทียน กล่าวด้วยรอยยิ้มที่มีเลศนัย

 

หากซูเฉินและหยางเฉียนเกี่ยวดองกัน หยางหลิงเทียนก็จะกลายเป็นพ่อตาของซูเฉิน นับเป็นเหตุการณ์ที่น่ายินดีเป็นอย่างยิ่ง

 

หยางหลิงเทียนอึ้งไปนาน พอถูกเรียกก็ได้สติ ฉีกยิ้มถึงใบหู

 

ซูเฉินไม่เพียงหล่อเหลา แต่ความแข็งแกร่งของเขายังยากจะหาผู้ใดเทียบ เป็นมังกรในหมู่มวลมนุษย์

 

ลูกเขยเช่นนี้ ไม่สามารถหาได้อีกแล้วเป็นคนที่สอง

 

 

“แก .. นี่แกกล้าขู่ฉัน?” มุมปากของหลี่มู่หาวสั่นเทาด้วยความโกรธ ใบหน้าของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นเขียวคล้ำ

 

ก่อนหน้านี้ ตันหลินกับหยางเฉียนไม่สนใจก็เจ็บปวดมากพอแล้ว ตอนนี้ยังมาโดนดูถูกต่อหน้าทุกคนอีก

 

ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่นายน้อยแห่งนิกายขวงฉีสามารถถูกล่วงเกิน?

 

โดนถึงขนาดนี้มีหรือเขาจะปล่อยให้ตัวเองขายหน้า?

 

หลี่มู่หาวโกรธจัด ไม่ปิดบังเจตนาฆ่าอีกต่อไป จิกสายตามองซูเฉินราวกับคนที่ตายไปแล้ว

 

“เจ้าคนคลั่งไร้สติ! กระทั่งนายน้อยของเราแกยังกล้าดูหมิ่น ใจร้อนอยากไปเยี่ยมยมบาลแล้วสินะ!” จางเฉียงก้าวมาข้างหน้า ตวาดใส่ซูเฉิน

 

“จางเฉียง อย่าเพิ่งใจร้อน”

 

เมื่อเห็นว่าจางเฉียงกำลังจะลงมือ ชายชราง่อนแง่นที่ไม่ได้เอ่ยคำใดเลยตั้งแต่ต้น ในที่สุดก็เปิดปากออกมา

 

“ผู้เฒ่าหมิง ฆ่าไอ้สารเลวนั่นให้ผม!” หลี่มู่หาวชี้ไปยังซูเฉิน กัดฟันกล่าว

 

“นายน้อยโปรดวางใจ เราผู้ชราจะช่วยท่านอย่างแน่นอน”

 

ผู้เฒ่าหมิงพยักหน้ายืนยันกับเขา จากนั้นมองไปทางซูเฉิน กล่าวเสียงเย็นชา “เจ้าหนู ตั้งแต่ที่เจ้ากล้าทำให้นายน้อยของพวกเราขุ่นเคือง เรื่องในวันนี้ไม่จบง่ายๆอย่างแน่นอน”

 

ซูเฉินปาดจมูกเขา เอ่ยอย่างเฉยเมย “ไหนว่ามาซิว่าแกจะทำยังไง”

 

เขารู้แต่แรกแล้วว่าอีกฝ่ายกำลังพยายามหาเรื่องทะเลาะ และตอนนี้พวกเขาก็พบข้ออ้างที่สามารถใช้ได้แล้ว

 

ผู้เฒ่าหมิงฉีกยิ้มน่าหวาดกลัว กล่าวว่า “ทิ้งรถฐานทัพนั่นไว้ที่นี่ ส่วนเจ้าฆ่าตัวตายเสีย คนอื่นๆตัดแขนข้างหนึ่ง แล้วเรื่องในวันนี้เป็นอันว่าเลิกแล้วต่อกัน”

 

เหตุผลที่เขากล้าเปล่งวาจาก้าวร้าวเช่นนี้ เป็นเพราะผู้เฒ่าหมิงมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเอง

 

นอกจากนี้ คนอื่นๆล้วนเป็นผู้ฝึกตนของนิกายขวงฉี การบดขยี้ซูเฉินและคนอื่นๆหาใช่ปัญหาไม่