****************
ประกาศนะครับ ต้นฉบับชอบลืมว่าชิ้นส่วนไหนดรอปได้เท่าไหร่แล้ว หรืออะไรดรอปไปแล้วบ้าง ผมเจอหลายจุด แต่เพื่อกันไม่ให้เนื้อหาผิดเพี้ยนในภายหลัง ฉะนั้น ‘ผมขอแปลตามที่ต้นฉบับเขียนไว้’ นะครับ
******************
Ep.171
ภายใต้การจับจ้องของซูเฉิน พืชโลหิตลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดยอมปริปากว่า “ฉันรู้แค่ว่าตัวเองมีสายเลือดของพืชปีศาจ นอกเหนือจากนั้นก็ไม่รู้อะไรอีกแล้ว”
ซูเฉินไม่เคยได้ยินข้อมูลของพืชปีศาจมาก่อน หัวใจเขาเริ่มเต้นแรง เอ่ยถามต่อว่า “แล้วแกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
“ฉันไม่รู้” คราวนี้พืชปีศาจตอบอย่างไม่ลังเล กล่าวตามตรงว่า “ตั้งแต่ฉันเริ่มมีภูมิปัญญาทางจิต รู้สึกตัวก็พบว่าตัวเองอยู่ที่นี่มาตั้งแต่ต้นแล้ว”
ซูเฉินค่อนข้างผิดหวัง เขาแทบไม่ได้รับข้อมูลที่มีประโยชน์จากพืชโลหิตเลย
“ฉันบอกทุกอย่างที่รู้แล้ว ตอนนี้ปล่อยฉันไปได้รึยัง เห็นซูเฉินเงียบ พืชโลหิตลองเลียบเคียงถาม
ซูเฉินเบ้ปาก พูดติดตลกว่า “ฉันบอกตอนไหนว่าจะไม่ฆ่าแก?”
ไม่ใช่เผ่าพันธุ์เดียวกัน ปล่อยไปก็มิอาจวางใจได้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งพืชโลหิตต้นนี้ มันทำร้ายมนุษย์ไปมากมาย ซูเฉินไม่มีความคิดที่จะปล่อยมันไป
“กล้าดียังไงมาหลอกฉัน!” พืชโลหิตกลายเป็นเดือดดาล กัดฟันกรอด “ในเมื่อยังไงฉันก็ต้องตาย งั้นแกก็อย่าหวังว่าจะได้พบจุดจบที่ดี!”
สิ้นเสียง เถาวัลย์ทั้งหมดบนต้นพืชโลหิตก็เริ่มลอยขึ้น กระจายว่อนไปทั่วบริเวณ
ในเมื่อซูเฉินไม่ยอมปล่อยมันไป แน่นอนว่ามันจะไม่นั่งรอความตายอยู่เฉยๆเช่นกัน
ต่อให้ต้องตาย มันก็จะหว่านแหแห่งความพินาศนี้ ฉุดลากซูเฉินลงไปด้วย
อย่างแต่ก็ตาม เมื่ออยู่ต่อหน้าความแข็งแกร่งที่แท้จริง ต่อให้ทำสิ่งใด มันก็เปล่าประโยชน์
“ช่างไม่รู้จักประมาณตน!”
ซูเฉินยิ้มเหยียดหยาม [ดาบเสริมมนตรา] ในมือฟาดฟันออกไปในแนวนอน
ในชั่วพริบตา บังเกิดสายฟ้าแลบ กระแสไฟสีฟ้าปรากฏขึ้นเบื้องหน้าพืชโลหิต ม้วนเป็นเกลียวคลื่น ทำลายเถาวัลย์ทั้งหมดในคราเดียว
เกลียวคลื่นเริ่มก่อตัวสูงขึ้น สูงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อซัดสาดถึงตัวเป้าหมาย ก็ทะลุผ่านไปทันที แยกมันออกเป็นสองส่วน
หลังจากที่ร่างใหญ่ของพืชโลหิตจบชีวิต ลำแสงสิบสายพลันปรากฏขึ้นบนศพมัน
“ชิ้นส่วนสิบชิ้น!” ซูเฉินตกใจไม่น้อย
การสังหารพืชโลหิต สามารถดรอปชิ้นส่วนได้ก็ว่าแปลกแล้ว แต่นี่กลับดรอปชิ้นส่วนถึงสิบชิ้นในพริบตาเดียว เหตุการณ์นี้ เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน
ซูเฉินไม่รีบก้มลงเก็บ แต่ใช้พลังจิตกวาดออกไปสำรวจรอบๆเป็นอันดับแรก
รอบด้านเหลือเพียงความเงียบงัน ไม่มีพืชโลหิตต้นที่สองอีก
เหล่ามนุษย์ที่เคยถูกควบคุมก่อนหน้านี้ เมื่อพืชโลหิตตายลง พวกเขาก็สูญสิ้นลมหายใจแห่งชีวิตเช่นกัน
ซูเฉินถอนพลังจิต เดินตรงไปยังศพของพืชโลหิต เริ่มเก็บชิ้นส่วน
“คุณได้รับ [อสูรกระทิงไฟ เลเวล 2 ] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/10) , จำนวนองค์ประกอบยังไม่ครบ ไม่สามารถปลดล็อคได้ ต้องการแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงานหรือไม่?”
“แลกแต้มพลังงาน”
“คุณได้รับ [ดาบศักดิ์สิทธิ์ซวนหยวน] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/50) , จำนวนองค์ประกอบยังไม่ครบ ไม่สามารถปลดล็อคได้ ต้องการแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงานหรือไม่?”
“ไม่แลก”
….
“คุณได้รับ [เมล็ดพันธุ์สตรอเบอร์รี่] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/1) , จำนวนองค์ประกอบครบแล้ว คุณต้องการเลือกปลดล็อคหรือแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงาน?”
“แลกแต้มพลังงาน”
หลังเก็บครบสิบชิ้น นอกเหนือจาก [ดาบศักดิ์สิทธิ์ซวนหยวน] แล้ว ที่เหลือถูกแปลงเป็นแต้มพลังงานทั้งสิ้น
แต่ในตอนนั้นเอง ขณะที่เขากำลังจะจากไป ลำแสงสีแดงพลันสะท้อนออกมาจากศพพืชโลหิต
“นั่นมันอะไร?” ซูเฉินอุทานเบาๆ
เขาย่อตัวลง คว้าวัตถุที่คล้ายอัญมณีสีแดงออกจากศพของพืชโลหิต ที่เท่ามองดู ขนาดของมันใกล้เคียงกับ [อัญมณีอัพเกรด] มาก
แต่ซูเฉินไม่รู้ว่านี่คืออะไร จึงใส่มันลงในถุงเก็บของ
จากนั้น เขาก็เดินออกจากสนามกีฬาพร้อม [นักรบจักรกล]
เนื่องจากยังมีซอมบี้กระจัดกระจายอยู่ตามจุดต่างๆในเมือง ดังนั้นพวกมันจะต้องถูกกำจัดก่อนเขาไป
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ซูเฉินก็กวาดล้างซอมบี้จนหมด ได้รับชิ้นส่วนมากกว่า 30 ชิ้น เดินกลับไปยัง [รถศึกอัจฉริยะ]
