วันนี้ลง 169 170
Ep.169
“คุณได้รับ [อัพเกรดอัญมณี] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/1) , จำนวนองค์ประกอบครบแล้ว คุณต้องการเลือกปลดล็อคหรือแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงาน?”
“ปลดล็อค”
“คุณได้รับ [เมล็ดพันธุ์ผลระเบิด] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/1) , จำนวนองค์ประกอบครบแล้ว คุณต้องการเลือกปลดล็อคหรือแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงาน?”
“แลกแต้มพลังงาน”
…….
“คุณได้รับ [อสูรหมาป่าเพลิง เลเวล 1 ] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/3) , จำนวนองค์ประกอบยังไม่ครบ ไม่สามารถปลดล็อคได้ ต้องการแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงานหรือไม่?”
“แลกแต้มพลังงาน”
หลังจากเก็บชิ้นส่วนหมดแล้ว สิ่งที่มีค่าที่สุดคือ [อัญมณีอัพเกรด] ที่เหลือส่วนใหญ่แลกเป็นแต้มพลังงาน
หลังจัดการธุระเสร็จสิ้น สายตาของซูเฉินมองไปยังประตูสนามกีฬา ในสมองค่อยๆปั่นความคิด
ภายในสนามกีฬา นอกจากมีมนุษย์อยู่กว่า 20 คนแล้ว ยังมีสิ่งมีชีวิตจากต่างโลกอยู่ด้วยอีกตัว
ถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่เข้าใจ ว่าเหตุใดมนุษย์เหล่านั้นจึงอยู่ร่วมกันกับสิ่งมีชีวิตจากต่างโลกได้?
เป็นไปได้หรือไม่ว่าพวกเขากำลังร่วมมือกัน?
เพราะดูจากกับดักที่ใช้ล่อซอมบี้ทีละตัว ข้อสรุปนี้น่าจะตรงที่สุด
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น
หลังจากยืนไตร่ตรองอยู่พักหนึ่ง ซูเฉินก็เดินตรงไปที่ประตูสนามกีฬา
ไม่ว่าความสัมพันธุ์ระหว่างมนุษย์กับสิ่งมีชีวิตจากต่างโลกจะเป็นเช่นไร แต่ในเมื่อเขามาอยู่ที่นี่แล้ว ก็ต้องเข้าไปดูสถานการณ์
เมื่อใกล้ประตู ซูเฉินยกมือขึ้นและขว้างลูกไฟออกไป
มีทางเข้าเล็กๆตรงประตูก็จริง แต่เขาไม่คิดคลานเข้าไปเหมือนสุนัข
เวทมนต์ลูกไฟในวันนี้ หลังจากผสานเข้ากับ [เพลิงทะลายทราย] อำนาจทำลายล้างของมันได้ทะลุมนตราเลเวล 3 ไปแล้วอย่างสิ้นเชิง
ได้ยินเพียงเสียง ‘บรึ้ม!’ อันรุนแรง
พืชพรรณสีเขียวที่พันอยู่รอบๆนอกประตูสนาม ถูกเป่าเป็นเสี่ยงๆในคราวเดียว
เฝ้ารอจนกระทั่งฝุ่นควันหายไป ซูเฉินหรี่ตา และพบว่าประตูเดิมของสนามกีฬาถูกเปิดออกแล้ว
อย่างไรก็ตาม ข้างในประตูกลับมีเพียงสีดำสนิทราวกับขุมนรก ไม่มีแสงลอดเข้าไปแม้แต่น้อย
“ออกจะแปลกไปหน่อยแฮะ” ซูเฉินขมวดคิ้ว บ่นงึมงำ
ทันทีที่ประตูถูกเปิดออก เขาได้ยินเสียงคำรามด้วยความโกรธดังออกมาจากข้างใน
เสียงคำรามนี้แปลกมาก มันไม่เหมือนมนุษย์ ไม่ใช่เสียงของซอมบี้หรือสัตว์กลายพันธุ์
และหลังจากเสียงคำรามนี้ ก็บังเกิดเสียงกรอบแกรบดังขึ้นทั่วสนามกีฬา ชวนให้ผู้คนขนลุก เย็นสันหลังวาบ
“ก็เอาสิ ฉันอยากจะรู้เหมือนกัน ว่าถ้าแกล้งโง่เดินเข้าไปข้างในจะเป็นยังไง” ซูเฉินหัวเราะเย็นชา ก้าวเข้าไปในสนามกีฬา
ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา มันเพียงพอแล้วที่จะสังหารผู้วิวัฒนาการเลเวล 4
ว่าแต่จะมีตัวตนในระดับผู้วิวัฒนาการเลเวล 4 อยู่จริงๆน่ะหรือ?
เพราะหากมี อีกฝ่ายคงไม่จำเป็นต้องมุดหัวอยู่แบบนี้
ภายในสนามกีฬา ซูเฉินไม่เห็นแม้นิ้วมือตัวเอง ทุกทิศทางปลดปล่อยกลิ่นอายอันน่าสยดสยองออกมา
หากเป็นคนอื่น พวกเขาคงหันหลังกลับและหลบหนีไปด้วยความหวาดกลัวแล้ว แต่ซูเฉินไม่สนใจ
หลังจากก้าวไปข้างหน้าหลายสิบก้าว วินาทีนั้นเอง บังเกิดเสียงแหวกอากาศดังเข้ามาจากเบื้องหลัง
สีหน้าของซูเฉินเขม็งเกร็ง ปลดปล่อยพลังจิตของเขาทันที
ภายใต้การค้นหาของพลังจิต ไม่ช้าเขาก็ตรวจพบว่าเป็นเถาวัลย์พืชที่ลอบโจมตีเขา
เพียงแต่เถาวัลย์ทั่วๆไปจะเป็นสีเขียว ทว่าเถาวัลย์นี้กลับแตกต่างจากที่กล่าวมามาก ตลอดทั้งเส้นของมันเป็นสีแดง ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องที่ว่าตรงส่วนหน้าของเถาวัลย์ มีปากอยู่
และภายในปาก มันเต็มไปด้วยเขี้ยวแหลมคมหลายซี่ สะท้อนประกายเย็นเยียบ
“แส่หาที่ตาย!”
ซูเฉินแค่นเสียง กวาดมือและปลดปล่อยใบมีดสายลมออกไป
แม้จะไม่ทราบที่มาของเถาวัลย์เลือด แต่เนื่องจากมันเป็นการลอบโจมตี ฉะนั้นเขาจะปล่อยมันไปง่ายๆได้อย่างไร
ได้ยินเพียงเสียง ฉัวะ!
เห็นแค่เพียงเถาวัลย์ที่ลอบเข้ามาโจมตีถูกผ่าครึ่ง เลือดเจิ่งนองเป็นแอ่ง
ขณะเดียวกัน ก็ได้ยินถึงเสียงร้องเจ็บปวดดังขึ้นไม่ไกล
