3/6

 

Ep.157

 

แม้จะคิดแบบนั้น แต่สีหน้าของฉู่เซวียนไม่เปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อย

 

เพราะท้ายที่สุดแล้ว พลังรบของหลังอานไม่ควรประเมินต่ำไป ไม่มีใครรู้ว่านี่เป็นแค่การเสแสร้งหรือไม่ … ถึงที่มันทำแบบนั้นจะดูน่ารักไม่เลวเลยก็เถอะ!

 

เห็นแค่เพียงท่าทีของฉู่เซวียนที่แสร้งทำเป็นสับสน เขาเอ่ยถามว่า “ติดตามฉัน?”

 

“ใช่แล้ว ติดตามเจ้า จะได้มีของอร่อยกินทุกวัน” หลังอานกล่าวด้วยใบหน้าชอบธรรม

 

ได้ยินแบบนั้น เหล่าซอมบี้ระดับสูงอดเบนหน้าหนีไปอีกทางไม่ได้

 

ลืมไปแล้วรึไงว่าเอ็งเป็นสัตว์กลายพันธุ์ที่โคตรทรงพลัง! แต่ตอนนี้ดันขายตัวเองเพื่ออาหารนิดๆหน่อยๆ ศักดิ์ศรีของผู้แข็งแกร่งหายไปไหนหมดแล้ว!

 

อย่างไรก็ตาม หากหลังอานล่วงรู้ความคิดของเหล่าซอมบี้ มันคงเอ่ยถามว่า ‘ศักดิ์ศรีของผู้แข็งแกร่งนับเป็นสิ่งใด แล้วมันกินได้ไหม?’

 

“ก็คือนายอยากให้ฉันทำอาหารให้กินทุกวันถูกไหม” ฉู่เซวียนถามอย่างไม่ใส่ใจ

 

“ใช่แล้ว นั่นแหละใช่เลย” หลังอานผงกหัว พลางพ่นไม้เสียบที่ว่างเปล่าออกจากปาก

 

อย่างไรก็ตาม ฉู่เซวียนเพียงยิ้มบาง เขายักไหล่แล้วพูดว่า “นายน่าจะรู้สึกถึงพลังของเนื้อย่างพวกนั้นแล้วใช่ไหม มันสามารถช่วยเพิ่มพลังรบได้หลายเปอร์เซ็นต์”

 

หลังอานพยักหน้าอีกครั้ง

 

ฉู่เซวียนกล่าวต่อว่า “แต่น่าเสียดาย อาหารที่ฉันทำ มันมีโอกาสช่วยเสริมความแข็งแกร่งได้แค่ปีละครั้งเท่านั้น ”

 

หลังจากได้ยินคำพูดของฉู่เซวียน แม้เหล่าซอมบี้ระดับสูงจะเสียดาย แต่ทั้งหมดก็ยังพยักหน้าว่าเข้าใจ

 

เพราะการอาศัยเพียงเนื้อย่างก็สามารถเพิ่มพูนพลังรบได้ทันที แม้จะแค่ปีละครั้ง แต่ผลลัพธ์ของมันนับว่าน่าหวาดกลัวมากพอแล้ว

 

หลังอานพอได้ยินแบบนั้น ไม่มีวี่แววผิดหวังเลยแม้แต่น้อย อาจเพราะในใจมัน ความสำคัญของอาหารคือต้องอร่อย ไม่ใช่แค่เรื่องเพิ่มพลังรบ

 

เห็นแค่เพียงหลังอานกล่าวอย่างไม่แยแสว่า “ฮึ เจ้าหนู เราราชาไม่ได้ต้องการพัฒนาพลังรบ สิ่งที่เราต้องการคืออาหารอร่อยๆที่ไม่มีผู้ใดทำได้!”

 

ได้ยินแบบนั้น ตอนแรกฉู่เซวียนอี้ง มุมปากเขากระตุก แต่ก็ยังตอบเสียงเย็นว่า “ฉันกลัวว่าจะรับงานนี้ไม่ได้ เพราะคงไม่มีเวลาว่างมาทำอาหารให้ทุกวัน”

 

“บ้าน่า ไม่มีเวลา? หรือว่าเพราะต้องไปฝึกฝนให้แข็งแกร่งขึ้น?” หลังอานจัดการแก้ปัญหานี้ทันที “ถ้างั้นวางใจได้เลย เราจะช่วยหาพืชกลายพันธุ์หรือมรดกต่างๆที่ช่วยในการเพิ่มพูนความแข็งแกร่งมาให้ … แต่ต้องแลกกับการที่เจ้าทำอาหารดีๆให้เรากินทุกวัน!”

 

ยอมเสียสละถึงขนาดนี้เพื่ออาหาร ต้องขอบออกเลยว่าคงมีแค่สัตว์กลายพันธุ์อย่างหลังอานเพียงตัวเดียวในโลก

 

ได้ยินคำมั่นสัญญาของหลังอาน แม้หัวใจของฉู่เซวียนจะเต็มไปด้วยความปิติยินดี แต่เขาก็ยังพูดด้วยสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง “นี่ … ฉันจะลองกลับไปคิดดู ”

 

พอเห็นฉู่เซวียนไม่ยอมตกลงทันที หลังอานแทบกลายเป็นบ้า โวยวายอย่างช่วยไม่ได้ “เจ้าหนู ทำให้ถึงขนาดนี้เจ้าก็ยังไม่ยอมเห็นด้วยหรือ?”

 

ฉู่เซวียนเอ่ยถามอย่างเป็นกันเองว่า “งั้นถ้าเทียบกับอี้อี้แล้ว นายแข็งแกร่งกว่าเธอไหม?”

 

หลังอานหันไปมองอี้อี้ที่เวลานี้กำลังเกาะแขนฉู่เซวียน ลองพิจารณาดู แล้วพูดว่า “ถ้าสู้กัน โอกาสชนะน่าจะ 50-50”

 

ฉู่เซวียนได้ยินแบบนั้น เขายักไหล่ เอ่ยต่อว่า “งั้นหมายความว่านายกับอี้อี้แกร่งพอๆกัน หรือก็คือ ข้างกายฉันมีอี้อี้อยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องมีนายเพิ่มอีก เพราะงั้นทำไมฉันต้องรับนายมาแล้วทำอาหารให้ทุกวันด้วยล่ะ?”

 

เชี่ยเอ๊ย ที่พูดมาก็มีเหตุผล จะเถียงกลับไปยังไงดี?

 

หลังอานตะลึงงัน สมองของมันมีหรือจะไวกว่าสมองของฉู่เซวียน

 

แต่ในชั่วพริบตาต่อมา มันก็ทำให้ฉู่เซวียนและเหล่าซอมบี้ระดับสูงทั้งหมดต้องประหลาดใจ

 

4/6

 

“เราจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง ยินดีให้เราราชาคอยติดตามหรือไม่” หลังอานพยายามถามอย่างใจเย็น

 

“ไม่” ฉู่เซวียนปฏิเสธ

 

“นี่จะไม่ยอมจริงๆ?”

 

“ไม่จริงๆ”

 

“บ้าเอ๊ย จะยอมรับหรือไม่ก็เรื่องของเจ้า แต่จากนี้ไปเราราชาจะไม่ขอห่างจากเจ้าแม้เพียงครึ่งก้าว!”

 

ว่าจบ หลังอานก็นั่งหมอบลงข้างกายฉู่เซวียน มันหลับตาลงและไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น

 

ถูกต้อง! ที่มันทำก็แค่นอนหมอบลงอยู่ตรงนั้น!

 

เห็นภาพนี้ ซอมบี้ระดับสูงเหลียวมองหน้ากัน ท่าทีของพวกเขาเหมือนอยากจะหัวเราะ แต่ก็ไม่กล้าหัวเราะ

 

ขนาดฉู่เซวียนเอง มุมปากเขายังยกโค้งขึ้นมา

 

เมื่อเรื่องมาถึงจุดนี้ เท่ากับว่าหลุมพรางของเขาเกือบจะสำเร็จแล้ว!

 

เมื่อทราบถึงพลังรบของหลังอาน ฉู่เซวียนก็ตัดสินใจแล้วว่าเขาต้องการเก็บสัตว์กลายพันธุ์ทรงพลังนี้เอาไว้ข้างกาย แต่แน่นอนมันก็ต้องมีแผนกันหน่อย

 

เพราะขืนเขาเสนอให้หลังอานเป็นบอดี้การ์ดให้ตนตั้งแต่แรก เขาเชื่อว่ามันไม่มีทางยอมตกลงอย่างแน่นอน ซึ่งนี่เกี่ยวพันธ์กับเรื่องศักดิ์ศรีของผู้แข็งแกร่ง

 

อย่างไรก็ตาม ถ้าหลังอานเป็นฝ่ายเอ่ยปากเองว่าอยากอยู่กับฉู่เซวียน เรื่องมันก็จะต่างออกไป

 

เป็นไปตามคาด มู่อ้าวซวงอดยิ้มขึ้นมาไม่ได้ เธอร่วมมือกับฉู่เซวียน ช่วยเขาโน้มน้าว “ฉู่เซวียน นายก็เห็นอยู่ว่าหลังอานแค่อยากกินอาหารฝีมือนาย ปล่อยให้เขายอมติดตามก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่ เวลานายเจอศัตรูที่ทรงพลัง หลังอานจะได้ช่วยนายไง”

 

ได้ยินแบบนั้น หลังอานที่นอนหมอบกับพื้น แสร้งทำเป็นหูหนวกตาบอดก็ลุกพรวดขึ้นมาทันที เอ่ยอย่างตื่นเต้นว่า “สาวน้อยพูดได้ถูกต้อง ด้วยพลังรบของเราราชา นับว่ามากพอให้เจ้าสามารถเดินเหินได้ทั่วทุกหนแห่งในพื้นที่รกร้างของพันธมิตรจีน!”

 

“พี่ชาย หลังอานน่ารักมากเลยนะ พี่ยอมให้มันอยู่กับพวกเราเถอะ” อี้อี้เขย่าแขนฉู่เซวียน ออดอ้อนเขา

 

ฉู่เซวียนยกมือขึ้นแตะคาง ทำท่าทางคล้ายคิดทบทวนอย่างรอบคอบ ทั้งๆที่ภายในใจเขาเปี่ยมล้นไปด้วยความปิติยินดี

 

ขณะเดียวกัน หลังอานกำลังแหงนมองหน้าเขาอย่างใจจดใจจ่อ เพราะท้ายที่สุดแล้ว นี่เป็นเรื่องที่ว่ามันจะได้กินอาหารอันโชะเช่นนี้ในทุกๆวันหรือไม่!

 

แม้เหตุการณ์นี้จะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่ในความรู้สึกของหลังอาน มันคล้ายนานแสนนานราวกับเป็นปี

 

“เอาเถอะ ในเมื่ออี้อี้กับมู่อ้าวซวงช่วยพูดถึงขนาดนี้ ฉันตกลงก็ได้ ” ฉู่เซวียนพยักหน้า “แต่เรื่องทำอาหารให้กินทุกวันคงเป็นไปไม่ได้นะ เพราะฉันไม่มีเวลาว่างถึงขนาดนั้น”

 

ได้รับคำมั่นจากฉู่เซวียน หลังอานผ่อนลมหายใจยาว รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าสุนัขของมัน สะบัดหางไปมา เอ่ยตอบว่า “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เจ้ามีเวลาแล้วทำให้เรากิน นั่นก็พอแล้ว”

 

ตราบใดที่ติดสอยห้อยตามไปกับเจ้า เราไม่เชื่อหรอกว่าจะไม่ได้กินของอร่อย!

 

นี่คือความคิดในใจของหลังอาน

 

“พี่น้องซอมบี้ทั้งหลาย จากนี้ไปพวกเราอยู่ในเรือลำเดียวกันแล้ว!”

 

บางทีอาจเพราะคิดว่าฉู่เซวียนเป็นซอมบี้ลอร์ดของเมืองตงเฉิง หลังอานจึงประกาศแบบนี้ออกไป

 

ซอมบี้ระดับสูงที่เหลือเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตเลเวล 5 เมื่ออยู่ต่อหน้าหลังอาน แน่นอนว่ายังสงวนท่าทีไว้อยู่บ้าง ทั้งหมดต่างชูไม้ชูมือขึ้น “ ใช ใช่ ใช่ ได้ท่านหลังอานมาอยู่ร่วมกับพวกเราที่ตงเฉิง นับเป็นเกียรติอย่างยิ่ง”

 

ได้ยินถ้อยคำประจบสอพลอเหล่านี้ ใบหน้าของหลังอานอดเผยถึงความเพลิดเพลินขึ้นมาไม่ได้

 

ต่อจากนั้น เนื่องจากเวลายังเหลือ ฉู่เซวียนจึงเริ่มย่างเนื้อเสียบไม้อีกครั้ง

 

แน่นอน เหตุผลหลักๆเป็นเพราะหลังอานอยากกิน ดังนั้นเกือบครึ่งที่ย่างใหม่ตกอยู่ในปากมัน

 

หลังอานทั้งกินและดื่มไปกับพวกซอมบี้ ปากมันเอ่ยชมอาหารมื้อนี้ไม่หยุด