1/8
Ep.133
ฉู่เซวียนตอบด้วยรอยยิ้ม “แล้วนี่ฉันดูเหมือนคนไม่ให้ความร่วมมือหรอ?”
ใบหน้างดงามของเจียงชิงเซว่อดผุดยิ้มขึ้นมาไม่ได้ เธอกำหมัดแล้วทุบลงบนอกฉู่เซวียนเบาๆ “นายแกล้งฉันอีกแล้ว”
…
ระหว่างทางไปมหาลัย ฉู่เซวียนหัวเราะพูดคุยกับเจียงชิงเซ่ไปตลอดทาง หนุ่มหล่อสาวสวยเดินคู่กัน ดึงดูดสายตาผู้คนรอบข้างให้หันมาสนใจ
“เป็นวัยรุ่นนี่มันดีจริงๆเลยน้า .. ”
ความคิดนี้ผุดขึ้นมาในหัวของพนักงานออฟฟิศที่กำลังรีบร้อนไปทำงาน เห็นทั้งคู่ยิ้มแย้ม เขาก็ย้อนนึกไปถึงตนในช่วงวัยเยาว์ แล้วอดยิ้มตามไม่ได้
นี่แหละหนอที่เขาว่ากันว่า ความสุขสามารถแพร่กระจายติดต่อกันและกันได้
ทั้งสองพูดคุยยิ้มแย้มได้พักหนึ่ง จู่ๆ ฉู่เซวียนก็นึกบางอย่างออก เอ่ยถามด้วยความสับสน “ชิงเซ่ว ไม่ใช่ว่ามหาลัยอยู่ใกล้บ้านเธอหรอกหรอ ทำไมเธอต้องขอให้ฉันพาไปรายงานตัวด้วย? อ้อ หรือว่าเพราะฉันแก่กว่าเธอปีนึง เลยอยากให้พาเที่ยวรอบมหาลัย?”
ได้ยินแบบนั้น เจียงชิงเซว่นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนหันมองฉู่เซวียน ทำสีหน้าประมาณว่า ‘นายคิดแบบนั้นจริงๆน่ะหรอ?’
ความโกรธปะทุขึ้นในใจเจอ ชิงเซว่กระทืบใส่เท้าข้างหนึ่งของฉู่เซวียนอย่างแรง “นายมันงี่เง่า!”
“เฮ้อ ทำไมเธอถึงทำร้ายฉันอีกแล้ว … ” ขณะที่ฉู่เซวียนเอ่ยด้วยความสับสน สิ่งที่เกิดขึ้นในวินาทีถัดมา ทำให้เขาต้องหุบปากลง
“ตรวจพบว่าความทรงจำของเจ้าของร่างถูกปิดกั้น ระบบเริ่มทำการปลดล็อคโดยอัตโนมัติ”
ทันใดนั้นเอง เสียงเย็นชาที่ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆดังขึ้นในใจฉู่เซวียน เล่นเอาเขาตะลึงงันไป
“เสียงนี้มัน … ”
พริบตานั้นความทรงจำนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้ามาในหัวฉู่เซวียน เขาสับสนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ดวงตาเขาจะกลับมากระจ่างใสอีกครั้ง
“ระบบตรวจพบว่าตอนนี้เจ้าของร่างอยู่ในภาพลวงตา เริ่มกระบวนการทำลาย คาดว่าจะแล้วเสร็จในหนึ่งนาที ขอให้เจ้าของร่างอดทนรอ”
เสียงของระบบดังขึ้นต่อเนื่อง
“ทั้งหมดนี้เป็นภาพลวงตางั้นหรอ?” ฉู่เซวียนหันมองทิวทัศน์รอบตัวเขาที่เหมือนจริงทุกประการ ก่อนหยุดลงบนร่างของหญิงสาวเบื้องหน้าเขา
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่คล้ายปรากฏสัญญาณต่อต้านบางอย่างขึ้นในใจเขา
แม้นี่จะเป็นแค่ภาพลวงตา แต่เขาก็ไม่อยากจากไป
ทั้งหมดนี้คือความร้ายกาจจากภาพลวงตาที่แมลงกลืนวิญญาณสร้างขึ้น มันจะขุดเอาความทรงจำที่ละเอียดอ่อนที่สุดจากส่วนลึกของหัวใจผู้ที่มันรุกรานขึ้นมา
หากผู้ที่ถูกภาพลวงตานี้มีพลังรบน้อยกว่า สุดท้ายก็จะถูกมันเล่นงานเอา และหากจมลงไปในภาพลวงตาแล้ว ก็เท่ากับตกอยู่ในกำมือของมัน
ฉู่เซวียนเชื่อ ว่าถ้าระบบไม่ส่งเสียงเรียกเขา เขาคงจมอยู่กับช่วงเวลานี้ไปตลอดกาล!
เมื่อฉู่เซวียนมีระบบ ลูกเล่นนี้ของแมลงกลืนวิญญาณจึงไม่ได้ผลอีกต่อไป
โดยไม่สนใจคำพูดของระบบ ฉู่เซวียนมองไปยังเด็กสาวเบื้องหน้าเขา เอ่ยอย่างแผ่วเบาว่า “ขิงเซว่ เป็นแฟนกับฉันนะ”
“หา?”
เจียงชิงเซว่ที่เดิมกำลังโกรธเพราะความซื่อบื้อของฉู่เซวียน พอได้ยินดวงตาของเธอเบิกกว้าง จากนั้นแก้มของเด็กสาวก็เริ่มแดงขึ้นทันที เป็นความงดงามอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
เจียงชิงเซว่หลุบตาลง ไม่กล้ามองดวงตาที่กระจ่างใสและจริงจังของฉู่เซวียนในเวลานี้ สิ่งเดียวที่ออกจากปากเธอ คือคำพูดที่เบาราวกับเสียงยุงบิน “อืม”
พระอาทิตย์กำลังทอแสง สาดแสงจางๆลงบนใบหน้าของเด็กสาว
คำตอบของเธอสั่นคลอนส่วนลึกในจิตใจเขา ดวงตาของฉู่เซวียนเริ่มแดงขึ้นเล็กน้อย
ในความทรงจำของฉู่เซวียน เขาจำได้แม่นว่าหลังจากลงทะเทียนนักศึกษาใหม่แล้ว เจียงชิงเซว่ได้เปิดเผยความในใจของเธอ ฉู่เซวียนถึงค่อยรู้ว่าเธอได้มอบหัวใจให้เขาตั้งนานแล้ว …
2/8
Ep.134
“เอ๋? ฉู่เซวียนทำไมตานายแดง? ” เจียงชิงเซว่มองฉู่เซวียนแล้วเอ่ยถาม
“ไม่มีอะไร แค่ฝุ่นเข้าตา” ฉู่เซวียนยิ้มบาง จากนั้นฉวยโอกาสที่เจียงชิงเซว่ยังไม่ทันตั้งตัว เอื้อมแขนดึงเด็กสาวเข้ามาในอ้อมกอดเขา
“อ๊า!”
เจอการกระทำที่คาดไม่ถึงของฉู่เซวียน เจียงชิงเซว่กรีดร้องออกมา
แต่เมื่ออยู่ในอ้อมอกเขา เด็กสาวรู้สึกได้ถึงหัวใจที่กำลังเต้นแรงของอีกฝ่าย อารมณ์ของเธอก็ค่อยๆสงบลง
“คนงี่เง่า ในที่สุดก็รู้ตัวซักทีนะ”
คิ้วเด็กสาวยกโค้ง รอยยิ้มที่มีความสุขปรากฏขึ้นบนใบหน้าเธอ
รับรู้ได้ถึงกลิ่นหอมจางๆของคนในอ้อมแขน บวกกับลมหายใจน้อยๆที่รดอยู่บนต้นคอเขา ณ เวลานี้ ฉู่เซวียนรู้สึกราวกับว่าโลกทั้งใบมีเพียงแค่เขาและเธอ
ฉู่เซวียนรู้สึกว่าเขาต้องการดื่มด่ำกับช่วงเวลานี้ไปตลอดกาล
“ชิงเซว่ ถ้าวันหนึ่งฉันหายไปนาน เธอจะยังจดจำฉันได้ไหม?” ฉู่เซวียนเอ่ยถามเสียงแผ่วเบาราวกระซิบ
“ฉันจะรอนาย ตลอดไป … ” เด็กสาวตอบ
เสียงนี้ไม่ค่อยดัง แต่ก็แฝงไปด้วยความหมายที่ไม่จำเป็นต้องอธิบายใดๆ
“ทำลายภาพลวงตาสำเร็จแล้ว”
แต่ในตอนนั้นเอง เสียงที่เย็นชาพลันดังขึ้น
ทิวทัศน์โดยรอบคล้ายถูกแช่แข็ง โลกทั้งใบหยุดนิ่ง ราวกับว่ามีคนกดปุ่มหยุดเวลาดูหนัง
ฉู่เซวียนสามารถมองเห็นใบไม้ที่กำลังร่วงโรย ลอยนิ่งกลางอากาศข้างตัวเขา อีกทั้งยังสังเกตเห็นได้ว่าร่างของเจียงชิงเซว่กำลังพร่าเลือน
เขาเอื้อมมือออกไป อยากสัมผัสแก้มของเด็กสาว ทว่าฝ่ามือนั้นกลับทะลุร่างเธอไป
“ชิงเซว่ ฉันจะตามหาเธอให้เจอ”
ฉู่เซวียนมองใบหน้างดงามของอีกฝ่าย เปล่งคำมั่นสัญญา
วินาทีถัดมา โลกทั้งใบเกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง รอยปริร้าวปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า แผ่นดินแตกร้าว ลุกลามอย่างต่อเนื่อง แมกมาแดงเดือดปะทุขึ้นมา
อย่างไรก็ตาม ฉากที่เหมือนกับวันสิ้นโลกนี้ไม่อาจดึงดูดความสนใจจากฉู่เซวียนได้เลย
ณ ขณะนี้ ในสายตาเขา ทั้งหมดจมอยู่กับเจียงชิงเซว่เบื้องหน้า
แม้นี่จะเป็นเพียงภาพลวง แต่ในแววตาของเขากลับเปี่ยมไปด้วยความรัก
พร้อมกับเสียงอู้อี้หนักทึบที่คล้ายดังก้องออกมาจากจิตใจของฉู่เซวียน โลกลวงตาทั้งใบพลันแหลกสลายลง
วินาทีถัดมา เมื่อฉู่เซวียนได้สติอีกครั้ง เจ้าตัวก็พบว่าขณะนี้เขาอยู่ในสถานที่ที่ดูเหมือนจะเป็นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดารา
คล้ายกระแสเวลาหยุดนิ่ง ราวกับว่าความโกลาหลยังไม่บังเกิดขึ้น สิ่งเดียวที่ฉายแสงอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยคือดวงดาราที่อยู่กระจัดกระจายกันไป
“ที่นี่ … หรือว่าจะเป็นโลกในจิตสำนึกของฉัน?”
มองไปยังทิวทัศน์อันกว้างใหญ่นี้ ฉู่เซวียนอดพึมพำขึ้นมาไม่ได้
ต่อมา แสงดารานับไม่ถ้วนไหลมารวมตัวกัน ร่างของแมลงกลืนวิญญาณปรากฏขึ้นเบื้องหน้าฉู่เซวียน
ร่างของมันสามารถมองทะลุ เหมือนเป็นจุดๆ ที่เห็นได้ไม่ค่อยชัดเจนนัก
“จิ๊ จิ๊ จิ๊ คาดไม่ถึงจริงๆ ว่าเจ้าจะสามารถทำลายภาพลวงตาของเราลอร์ดแห่งเซิร์กได้!” เสียงหัวเราะเย็นเยียบกังวานไปทั่ว
รอบตัวของแมลงกลืนวิญญาณ ดวงดารานับไม่ถ้วนระเบิดเป็นชิ้นๆ มองไปคล้ายดอกไม้ไฟที่ถูกจุด
“ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือแกงั้นหรอ?”
ได้ยินแบบนั้น ฉู่เซวียนยิ้มออกมา เอ่ยอย่างแผ่วเบา
“บอกฉันหน่อยสิ ว่าจิตวิญญาณของแกเข้ามาในโลกแห่งจิตสำนึกของฉันได้ยังไง?”
“คนที่กำลังจะตายไม่จำเป็นต้องรู้มาก ตราบใดที่จิตวิญญาณของเจ้าถูกทำลาย ร่างกายและความลับทุกอย่างของเจ้าก็จะตกอยู่ในมือข้า!” แมลงกลืนวิญญาณหัวเราะคลั่ง
วินาทีถัดมา ร่างที่แทบมองไม่เห็นของมันโฉบออกไป เข้าโจมตีฉู่เซวียนอย่างรวดเร็ว
