วันนี้ลง 119 120
Ep.119
แม้ยังคงมีซอมบี้จำนวนมากอยู่ในเหมือง แต่เห็นได้ชัดว่าพวกมันไม่ได้กระจุกตัวกันหนาแน่นเหมือนกับครั้งแรกที่เคยชะโงกหน้าดู
แต่ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ยังมีอยู่อีกมากกว่า 10,000 ตัว
เมื่อตั้งสติได้ ซูเฉินก็พร้อมที่จะล่อซอมบี้อีกครั้ง
เพื่อที่จะดึงดูดพวกมันให้ขึ้นมาครั้งละมากๆ แทนที่จะโยนหินใส่เหมือนคราวที่แล้ว ครั้งนี้ซูเฉินตัดสินใจยิงลูกไฟลงไปตรงๆ
เกิดเสียงระเบิดดังตูม!
ลูกไฟตกลงไปกลางดงซอมบี้ มีหลายสิบตัวตายทั้งๆที่อยู่ใต้เหมือง
“ฮือออออ!”
ถูกโจมตีอย่างไม่คาดฝัน พวกซอมบี้โกรธจัด กรีดร้องและพากันวิ่งขึ้นไปยังปากทางออกเหมือง
ซูเฉินหรี่ตาลง จากที่กะโดยสายตา คาดว่าจำนวนซอมบี้ที่พุ่งออกมานั้น น่าจะเกือบถึงหลักพัน ซึ่งเขาค่อนข้างพอใจกับปริมาณนี้
ระหว่างรอพวกซอมบี้วิ่งขึ้นมา เขาก็ค่อยๆถอยห่างออกไป
จนกระทั่งห่างจากอุโมงค์ 500 เมตร เขาจึงหยุดลง
ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่พวกซอมบี้โผล่พ้นอุโมงค์พอดี พวกมันเบียดเสียดกันวิ่งไปข้างหน้า มองไกลๆคล้ายคลื่นทะเลที่ซัดกระหน่ำ กลิ่นอายดุร้ายรุนแรง
ซูเฉินเลียริมฝีปากเขา กำ [ดาบเสริมมนตรา] ในมือแน่น
เพื่อที่จะจบการต่อสู้ให้เร็วที่สุด เขาตัดสินใจใช้กระบวนท่าสังหารพวกมัน
เฝ้ารอจนกระทั่งซอมบี้จำนวนมากเข้ามาใกล้ [ดาบเสริมมนตรา] ก็ตวัดสวนออกไปในแนวนอน
เห็นแค่เพียงเงาสีเทารูปทรงเคียวยักษ์กวาดออกไป ซอมบี้หลาบสิบตัวถูกสังหารลงในการโจมตีเพียงครั้งเดียว
ในเวลาเดียวกัน ขณะที่ซอมบี้ล้มลง ลำแสงสามสายปรากฏขึ้นบนศพของพวกมัน
เห็นสิ่งนี้ สีหน้าของซูเฉินก็ยิ่งดูตื่นเต้น อัดฉีดพลังเวทย์ธาตุลมเข้าไปอีกครั้ง เชือดเฉือนออกไปอีกครา ซอมบี้หลายสิบตัวจบชีวิตลง
ในชั่วพริบตา ลำแสงหลายสายสว่างขึ้นอีกครั้ง
ยิ่งเห็นชิ้นส่วนดรอปลงมากเท่าไหร่ ซูเฉินก็ยิ่งกระตือรือร้นมากเท่านั้น
พลังเวทย์ของแต่ละธาตุถูกอัดฉีดเข้าไปใน [ดาบเสริมมนตรา] อย่างต่อเนื่อง เสมือนดั่งเครื่องจักรสังหาร คอยเก็บเกี่ยวชีวิตซอมบี้ทุกครั้งที่ฟาดฟัน
ไม่กี่ลมหายใจ บนพื้นดินก็เต็มไปด้วยซากศพของซอมบี้ ประมาณการคร่าวๆ คาดว่ามีหลายร้อยตัวตกตายภายใต้อานุภาพของ [ดาบเสริมมนตรา]
อีกด้านหนึ่ง [นักรบจักรกล] ก็ไล่ตัดหัวซอมบี้ไม่หยุดเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม แม้ตัวมันจะแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่ได้ครอบครองกระบวนท่าสังหารเช่นซูเฉิน ดังนั้นสามารถไล่ฆ่าได้ทีละตัว ความเร็วในการล่าน้อยกว่าซูเฉินมาก
ภายใต้สภาวะประสานงานกันโจมตี ถ้าให้อธิบายคร่าวๆก็คือ หากซูเฉินฆ่าซอมบี้ได้ร้อยตัว[นักรบจักรกล] จะฆ่าได้สิบกว่าตัว
หวู่หยางที่อยู่ไกลออกไป เห็นซูเฉินเก็บเกี่ยวชีวิตซอมบี้ราวกับเกี่ยวข้าวสาลี สีหน้าแววตาของเขาสั่นคลอน
ก่อนหน้านี้ เขาเคยเห็นซูเฉินฆ่าซอมบี้มาแล้ว แต่ซูเฉินในเวลานั้น มีความแข็งแกร่งน้อยกว่าตอนนี้มาก
เขายังจำได้ดี ว่าซูเฉินกับตันหลินเคยถูกฝูงซอมบี้แค่ร้อยนิดๆห้อมล้อมจากทุกทิศทาง เวลานั้นพวกเขายังเอาตัวไม่รอดเลย จำเป็นต้องให้ตนเข้าช่วยเหลือ ใช้เวลาสู้อยู่พักหนึ่ง จึงสังหารซอมบี้ทั้งหมดลงได้
ทว่าไม่เจอกันแค่ไม่กี่วัน ปัจจุบันซูเฉินกลับมีความแข็งแกร่งมากพอที่จะสังหารซอมนับพันตัวเพียงลำพังแล้ว
ความเร็วในการยกระดับนี้ มันน่าเหลือเชื่อเกินไป
“ผู้วิวัฒนาการเลเวล 2 , ปรมาจารย์มนตรา เลเวล 2 , ปรมาจารย์พลังจิตเลเวล 2 … สัตว์ประหลาด … เขามันสัตว์ประหลาดขนานแท้ อ๊าาา!”
หวู่หยางจ้องมองซูเฉินด้วยแววตาลุกโชน สูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อสงบสติอารมณ์
ในตอนแรก เขาไม่ทราบความแข็งแกร่งที่แท้จริงของซูเฉิน แต่ต่อมา หลังจากได้รู้ข้อมูลจากการสนทนากับหยางหลิงเทียน มันทำให้เขาต้องอ้าปากกว้างจนกรามเกือบค้าง
สามอาชีพหลักในคนๆเดียว ปรมาจารย์มนตราที่เชี่ยวชาญทุกธาตุ หวู่หยางไม่อาจจินตนาการได้เลย ว่าในอนาคต ความสำเร็จของซูเฉินจักสูงไปมากถึงขนาดไหน?
…
“ทุกคนดูนั่น! ข้างในมีซอมบี้ตัวนึงสามารถใช้เวทมนต์ได้! ” หยางฮ่าวตะโกนด้วยความตื่นตระหนก
“ฉันก็เห็นเหมือนกัน ซอมบี้ตัวนั้นมันยิงลูกไฟ” สือตั้วตั้วชะโงกมองและร้องตาม
ซอมบี้ที่สามารถใช้เวทมนต์ได้ พวกเขาไม่เคยพบเคยเจอมาก่อน
ขณะนี้จึงเริ่มเกิดข้อสงสัย และกังวลถึงความปลอดภัยของซูเฉิน
หวู่หยางอธิบายด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องกังวลไป พวกมันคือซอมบี้กลายพันธุ์ ก็เหมือนกับมนุษย์เรานั่นแหละ จำนวนซอมบี้กลายพันธุ์มีน้อยมาก นอกจากนี้ เวทมนต์ที่ปล่อยออกมา ส่วนใหญ่เป็นแค่เวทย์เเลเวล 1 ทำอะไรซูเฉินไม่ได้หรอก”
เขาเคยเห็นซูเฉินคว้าลูกไฟเลเวล 2 ด้วยมือเปล่ามาแล้ว ฉะนั้นลูกไฟเลเวล 1 ไม่มีทางสะกิดซูเฉินได้อย่างแน่นอน
