บทที่ 205 ร่างอันงดงามภายในน้ำแข็ง

ภายในโรงพยาบาล หลังจากคิดวิธีจัดการกับเย่เฟิงได้แล้ว หลี่เฟิงจึงได้โทรศัพท์ติดต่อไปยังคนๆหนึ่ง

ในเวลานี้ เขากดเบอร์โทรศัพท์ไปยังลูกน้องคนสนิทที่มีชื่อว่า ‘หนิวเหมิ่ง’

หนิวเหมิ่งถือเป็นหนึ่งในอัจฉริยะของหน่วย NSA ซึ่งมีพรสวรรค์อย่างยิ่งในด้านอาวุธปืนและเทคโนโลยี พ่อของเขาถูกผู้ฝึกยุทธ์สังหารไปตั้งแต่ยังเด็ก ฉะนั้นชายคนนี้จึงมีความแค้นเป็นพิเศษกับโลกยุทธภพ

ก่อนหน้านี้ เขาถูกส่งไปยังเขตปกครองเซียงซีเพื่อปฏิบัติภารกิจบางอย่าง แต่หลี่เฟิงก็รีบโยกย้ายหนิวเหมิ่งมายังแถบทะเลจีนตะวันออกทันที หลังจากพักผ่อนไปคืนเดียว เขาก็กลับมากระปรี้กระเปร่าเหมือนเดิม

หลี่เฟิงเริ่มอธิบายแผนการทั้งหมด จากนั้นก็ออกคำสั่งเด็ดขาดแก่หนิวเหมิ่งว่าต้องฝังเย่เฟิงไว้ใต้ก้นสมุทรให้ได้

ด้วยที่แขนข้างหนึ่งของหลี่เฟิงเพิ่งได้รับการรักษามาไม่นาน จึงไม่อาจลงมือด้วยตัวเองได้ ดังนั้นเวลานี้ สมาชิกทีมของหลี่เฟิงจึงมีหนิวเหมิ่งเป็นผู้นำและออกคำสั่งแทน

หนิวเหมิ่งได้ตอบรับคำสั่งนี้อย่างแข็งขัน

………

“ฆ่ามัน ฉันต้องฆ่ามัน!!!!!”

ในห้องพักชั้นหนึ่งของโรงพยาบาลอีกแห่งหนึ่ง ทันใดนั้น เสียงร้องลั่นที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังก็ดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ทำให้คนที่ได้ยินต้องตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว ผู้คนทั้งหลายอดไม่ได้ที่จะคาดเดาว่าบุคคลที่กำลังบ้าคลั่งอยู่ในห้องนี้เป็นใครกันแน่

“ท่านผู้นำ โปรดสงบสติก่อน”

หลงจื่อและหลงชิงยืนอยู่ทั้งสองฝั่งของเตียงผู้ป่วย ทั้งคู่พยายามอย่างมากเพื่อที่จะเกลี้ยกล่อมเขา

“แกจะให้ฉันใจเย็นอยู่ได้ยังไง!”

ในเวลานี้ หลงโม่หรันที่เหลือแขนอยู่ข้างเดียวกำลังนั่งอยู่บนเตียง ดวงตาของเขาดูมืดมนอย่างยิ่ง “ฉันอยากจะฉีกไอ้เด็กเวรนั่นออกเป็นพันชิ้น!”

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้หลงโม่หรันไม่เพียงเสียหน้าครั้งใหญ่ แต่ยังสูญเสียแขนไปข้างหนึ่งด้วย!

นอกจากนี้ แขนข้างที่ถูกตัดออกไปยังถูกเย่เวิ่นเทียนโยนลงทะเลให้ปลาฉลามกิน!

“ท่านผู้นำ พวกเราควรจะแจ้งต่อท่านผู้เฒ่า….”

หลงชิงเอ่ยถามอย่างไม่มั่นใจ

“หุบปาก!”

หลงโม่หรันเค้นเสียงเย็น “คนอย่างฉันจัดการไอ้บัดซบนั้นไม่ได้หรือไง? 20ปีก่อน ฉันก็คือคนที่กุดหัวพ่อไร้ประโยชน์ของมันด้วยตัวเองกับมือ มาถึงตอนนี้ที่ฆ่าอยากจะฆ่ามัน ทำไมฉันถึงฆ่ามันไม่ได้!”

การขอความช่วยเหลือต่อผู้เฒ่าตระกูลหลง หลงโม่หรันไม่มีทางจะทำเช่นนั้นแน่ เพราะมันเป็นสิ่งที่น่าขายหน้าอย่างถึงที่สุด นอกจากนั้น มันจะถือว่าเขาเป็นตัวไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง

ผู้นำตระกูลหลงได้เผชิญหน้ากับเด็กหนุ่มคนหนึ่งหลายต่อหลายครั้ง แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ทุกครั้งไป มาถึงตอนนี้ หากยังขอให้ท่านผู้เฒ่าช่วย ทั่วทั้งโลกยุทธภพต้องพร้อมใจกันหัวเราะเยาะเขาแน่! ดังนั้น หลงโม่หรันต้องฆ่าและฉีกมันเป็นพันชิ้นด้วยมือของตัวเอง ความอัปยศที่ได้รับตลอดมา เขาต้องคืนมันกลับไปเป็นร้อนเท่าพันทวี!

“ครับ”

หลงจื่อตอบรับ จากนั้นเขาก็ขบคิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยออกมา “ตอนนี้ตัวตนของเย่เฟิงที่เป็นผู้ฝึกยุทธ์เองได้กระจายไปทั่วประเทศแล้ว มันคงมีผู้คนไปเยี่ยมเยือนเขาไม่ขาดสายแน่ เราคงไม่จำเป็นต้องเพิ่งท่านผู้เฒ่าจริงๆ”

อีกอย่างตอนนี้ ท่านผู้เฒ่ายังคงอยู่ในระหว่างปิดด่านฝึกตน การรบกวนท่านคงเป็นเรื่องที่ไม่ฉลาดเท่าไหร่ ไม่มีใครที่ไม่รู้ว่าภาวะอารมณ์ของท่านผู้เฒ่านั้นแปรปรวนยิ่งกว่าหลงโม่หรันหลายเท่า

“ติดต่อไปยังไอ้แก่ของหมัดเทพทวารา”

หลงโม่หรันสงบสติลง หลังจากขบคิดอย่างรอบคอบอยู่ชั่วขณะ ในที่สุดก็หาวิธีตอบโต้ได้ ถึงแม้ว่าจะยังอยู่ในอารมณ์เดือดดาล แต่เขาก็สงบใจและคิดว่าคงจำเป็นต้องได้รับการร่วมมือจากคนอื่น แน่นอนว่าหลงโม่หรันไม่ได้โง่และเต็มไปด้วยอคติเช่นเดียวกับหลี่เฟิง

เขาต้องติดต่อไปยังฉีเสี่ยวหยูแห่งหมัดเทพทวาราเพื่อตั้งใจจะวางแผนจัดการร่วมกันกับอีกฝ่าย

……

ในขณะที่ความสนใจของทุกคนตกมาอยู่กับเย่เฟิง

ณ อีกด้านหนึ่งในเวลานี้ เย่เฟิงและหลงหวางเอ๋อว่ายน้ำราวกับปลาอยู่ในแถบทะเลจีนตะวันออกเพื่อมุ่งหน้าไปหาเกาะภูเขาน้ำแข็ง ภายใต้ผลของทักษะเต่ามังกรกลั้นใจ แม้ท้องทะเลจะเต็มไปด้วยคลื่นกระแสน้ำที่ปั่นป่วน ทั้งคู่ก็ยังคงเคลื่อนไหวไปได้อย่างราบรื่น

อย่างไรก็ตาม ก่อนจะไปถึงกำแพงน้ำแข็ง เศษน้ำแข็งหลายต่อหลายชิ้นก็ได้ปรากฏขึ้นมาทิ่มแทงร่างกายของพวกเขา

เย่เฟิงรีบคว้าตัวหลงหวางเอ๋อมากอดไว้ พร้อมกับเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วมุ่งหน้าฝ่าเศษน้ำแข็งเหล่านี้ไป แม้ร่ายกายของชายหนุ่มจะเต็มไปด้วยคราบเลือดแต่เขาก็ไม่สนใจ ตราบใดที่หลงหวางเอ๋อสามารถถนอมแรงไว้จนไปถึงกำแพงน้ำแข็งได้อย่างปลอดภัย เย่เฟิงก็พอใจแล้ว

“เดี๋ยวเมื่อพวกเราไปถึงกำแพงน้ำแข็ง ถ้าเธอควบแน่นศรดาราใต้ผิวทะเล ใช้เวลาซักครึ่งชั่วโมงก็น่าจะพอเจาะชั้นน้ำแข็งหนาเข้าไปได้”

ขณะยังคงเคลื่อนที่ไปในน้ำ เย่เฟิงอธิบายกระบวนการให้หญิงสาวฟัง

“อือ”

หลงหวางเอ๋อพยักหน้า

เธอเข้าใจชัดเจนว่าเย่เฟิงนั้นกังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ในแถบทะเลจีนตะวันออกมาก ทั้งหมดก็มาจากความตั้งใจที่จะตามหาตัวอาจารย์ของเขา

ในใจของหลงหวางเอ๋อ อีกฝ่ายก็คืออาจารย์ของเธอเช่นกัน เพราะทักษะเซียนทั้งหมดทั้งมวลก็ล้วนถูกส่งผ่านมาจากผู้หญิงคนนั้น แม้จะมีข่าวลือว่าอีกฝ่ายคือเทพธิดาแห่งแถบทะเลจีนตะวันออก และกล่าวกันว่าเป็นผู้หญิงที่สวยสดงดงามราวกับนางฟ้านางสวรรค์ แต่หลงหวางเอ๋อก็ไม่ได้มีความรู้สึกอิจฉาหรือหึงหวงอันใดในใจ

สำหรับอาจารย์ที่งดงามและลึกลับที่เป็นถึงอาจารย์ของผู้ฝึกเซียน หลงหวางเอ๋อย่อมรู้สึกเคารพและนับถือต่อเธอจนสุดหัวใจ

ในที่สุด กำแพงน้ำแข็งโปร่งแสงอันงดงามก็ค่อยๆปรากฏขึ้นมาในการมองเห็นของทั้งสอง มันตั้งอยู่อย่างโอ่อ่าตระการตาในท้องทะเลแห่งนี้

“เริ่มเลย”

เย่เฟิงพยักหน้าให้แก่หลงหวางเอ๋ออย่างจริงจัง พร้อมกับคลายวงแขนออก

หญิงสาวรีบตอบสนองและเริ่มรวบรวมเจินชี่ทั่วทั้งร่างมาไว้ที่มือทั้งสองข้าง ศรสีน้ำเงินเข้มพลันก่อตัวขึ้นมาในมือของเธอ พลังไร้รูปลักษณ์เริ่มถูกดูดซับเข้ามาจากดวงดาวบนฟากฟ้าอันแสนห่างไกล

ถึงแม้ขอบฟ้าจะส่องสว่างด้วยแสงอาทิตย์ แต่การดูดซับพลังจากดวงดาวนั้นไม่สำคัญว่าจะเป็นเวลากลางวันหรือกลางคืน ตราบใดที่จักรวาลอันไร้จุดสิ้นสุดนี้ยังคงมีดวงดาวหลงเหลืออยู่ พลังของศรดาราก็ยังคงถูกดูดซับได้

เมื่อเวลาได้ผ่านไปช่วงหนึ่ง คันธนูสีน้ำเงินเข้มก็ปรากฏขึ้นมาในมือหลงหวางเอ๋อซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อนตั้งแต่ที่เธอใช้ทักษะนี้มา การรวบรวมพลังของดวงดาวในลักษณะนี้จะทำให้ศรดารามีพลังอำนาจในการทะลุทะลวงสูงจนน่าตกใจ

ลูกศรสีน้ำเงินเข้มค่อยๆหนาขึ้นเรื่อยๆ ในทีแรกความหนาของมันราวๆกับนิ้วมือของหญิงสาว แต่ในเวลานี้ มันหนาเกือบเท่าข้อมือของเธอ ไม่ใช่แค่ความหนาเท่านั้น แต่รูปร่างของมันยังแหลมคมยิ่งขึ้น นำไปสู่พลังของลูกศรที่แข็งแกร่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ในที่สุดพลังของศรดาราก็มาถึงจุดสูงสุดแล้ว

เย่เฟิงรู้สึกตื่นเต้นอย่างยิ่ง ทักษะนี้ไม่น่าจะทำให้เขาต้องผิดหวัง

หลงหวางเอ๋อนั้นมีระดับวรยุทธ์อยู่ที่ 18 ปี เพราะงั้นเธอจึงรวบรวมพลังของศรดาราโดยไม่ลำบากอันใด

เมื่อหลงหวางเอ๋อพบว่าพลังของศรดารามาถึงจุดสูงสุดแล้ว เธอหันไปมองเห็นเย่เฟิงและเห็นชายหนุ่มพยักหน้าให้ ทันทีหลังจากนั้น แขนของหญิงสาวดึงคันธนูก่อนจะปล่อยลูกศรออกไป!

ลูกศรสีน้ำเงินเข้มที่พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง ก่อนให้เกิดคลื่นน้ำเป็นเกลียวตามหลังไปตลอดทาง

พลังอำนาจที่ปะทุขึ้นมา พัดพาให้เย่เฟิงและหลงหวางเอ๋อต้องกระเด็นกลับหลัง ซึ่งเหตุการณ์ที่พลันเกิดขึ้นได้ดึงดูดความสนใจทีมของธันเดอร์ที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล!

ด้วยผลของทักษะล่องหนและทักษะอำพราง ธันเดอร์จึงไม่อาจรู้ได้เลยว่ามีคนสองคนอยู่ใต้ทะเลในระหว่างเวลาครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา

As an effect of Invisibility and Camouflage technique together, Thunder couldn’t even notice for almost half an hour that these two people were under the sea.

แต่เมื่อเกิดการปะทุขึ้นมา แววตาประหลาดใจก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าเขา

เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น?

เย่เฟิงและหลงหวางเอ๋อได้รับผลการทบจากกระแสน้ำที่ปั่นป่วนขึ้นมาอย่างรุนแรงจนแทบประคองตัวไม่อยู่ พลังอำนาจของศรดาราที่ควบแน่นจนถึงจุดสูงสุดนั้นเทียบเท่ากับการยิงด้วยขีปนาวุธหลายลูกพร้อมกัน มันสามารถเจาะทะลวงชั้นน้ำแข็งที่หนาถึง 60 เมตรได้ในทีเดียว ชั่วพริบตา รูโหว่ขนาดใหญ่ที่ผิวน้ำแข็งก็ปรากฏขึ้นมาต่อหน้าพวกเขา

“รีบเข้าไปเร็ว!”

เย่เฟิงรู้ว่าการเคลื่อนไหวของพวกเขาต้องดึงดูดความสนใจของหน่วย NSA ที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลแน่นอน ดังนั้นทั้งคู่จึงต้องรีบมุ่งหน้าเข้าไปในกำแพงน้ำแข็งให้เร็วที่สุด!

รูโหว่ของชั้นน้ำแข็งมีขนาดที่คนสามถึงสี่คนสามารถผ่านเข้าไปได้พร้อมกัน น้ำทะเลจากผ่านนอกราวกับได้พบช่องระบายน้ำ กระแสน้ำทั้งหลายจึงพวยพุ่งเข้าไปในรูโหว่นั้นอย่างรวดเร็ว ด้วยที่อาศัยประโยชน์จากกระแสน้ำ เย่เฟิงหลงหวางเอ๋อเคลื่อนที่หลบน้ำวนและไหลจากกระแสน้ำเข้าไปในรูโหว่ทันที

ด้วยที่สถานที่แห่งนี้อัดแน่นไปด้วยพลังงานพิเศษ ทำให้ทักษะสัมผัสวิญญาณของพวกเขาไม่อาจใช้งานได้ เย่เฟิงจึงได้แต่เงยหน้าขึ้นมองไปข้างหน้า และทันใดนั้น ดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง

ซูเฟยหยิ่ง!

ที่ปลายทางของรูโหว่ แม้กระแสน้ำจะทำให้การมองเห็นไม่ชัดเจนนัก แต่ร่างงดงามอันแสนคุ้นเคยนั้นก็ทำให้ชายหนุ่มมั่นใจ!

อาจารย์!

เธอคืออาจารย์ของเขาจริงๆ!

หัวใจของเย่เฟิงพลันเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง!

……………………………..

แปลโดย Solar Spark

Solar Spark:ตอนนี้ eng ลงเกินโคต้าปกติมา 2 ตอนล่ะครับ ผมกลัวว่าเขาจะดองไว้ตอนนี้จัง55