ชายน่าเกลียด 10 คนกำลังวิ่งหนีเข้าป่าอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับตะโกนสาปแช่งด้วยเสียงสูงของพวกเขาตลอดเวลา พวกเขาหันกลับมาและใช้หน้าไม้ยิงไปที่จี้ฮ่าว

กระสุนขนาดเท่ากำปั่นพุ่งตรงไปที่จี้ฮ่าว และระเบิดเศษโลหะที่ถูกเคลือบด้วยพิษกระจายออกมา แต่ละกระสุนที่ระเบิดออกทำให้ต้นไม้ขนาดใหญ่นับ 10 ถูกฉีกกระจายเป็นชิ้นๆ

แต่ทว่ากระสุนเหล่านั้นไม่สามารถสัมผัสแม้แต่เส้นผมของจี้ฮ่าว ปีกเพลิงอัคคีของจี้ฮ่าวกำลังกระพืออยู่บนหลังของเขา จี้ฮ่าวบินหลบกระสุนและเศษระเบิดได้อย่างง่ายดาย ป่าทางด้านหลังของเขาถูกทำลายเละด้วยพลังของกระสุน

“วิ่ง! วิ่ง!”

ชายหน้าเกลียดพวกนั้นส่งเสียงร้อง ขณะที่วิ่งหนี บางครั้งพวกเขาจะก้มลงแล้วใช้ทั้งแขนและขาในการวิ่ง มันทำให้ความเร็วของพวกเขาเพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า

จี้ฮ่าวก็ตามพวกเขาไปติดๆ ไม่ว่าพวกเขาจะวิ่งด้วยความเร็วขนาดไหน เหมือนว่าพวกเขาไม่มีทางหนีจากจี้ฮ่าวได้

ประมาน 1 ชั่วโมงต่อมา จี้ฮ่าวเห็นแสงอาทิตย์อยู่ด้านหน้า เหมือนป่าจะสิ้นสุดที่ตรงนี้ แสงอาทิตย์สาดส่องไปทุกทีโดยไม่มีอุปสรรคขว้างกั้น เสียงน้ำตกดังก้อง เบื้องหน้าของจี้ฮ่าวคือ แม่น้ำกว้างกว่า 20 ไมล์ แบ่งป่าออกเป็น 2 ฝั่ง น้ำจำนวนมหาศาลกำลังไหลลงหน้าผาที่สูงกว่าพันฟุต เป็นน้ำตกขนาดใหญ่ที่น่าตื่นตาตื่นใจ

ช่างเป็นความลึกลับของธรรมชาติที่เหนือคำบรรยาย เหนือแม่น้ำมีต้นไทรเก่าแก่ขนาดมหึมา อายุมันไม่สามารถประเมินได้ด้วยสายตา รากของมันฝังลงที่แม่น้ำอีกฝั่ง ขณะที่โคนต้นโผล่พ้นดินออกมาโค้งงอจนมาถึงแม่น้ำฝั่งตรงข้าม

มันคือต้นไทรโบราณขนาดใหญ่ ที่ทอดตัวเป็นสะพานเหนือแม่น้ำที่กว้างใหญ่

ยิ่งไปกว่านั้นไม่รู้ว่าเป็นเพราะพลังธรรมชาติหรือมนุษย์สร้างขึ้น มีเกาะลอยฟ้านับสิบลอยอยู่รอบๆต้นไทรต้นนั้น ในบรรดาเกาะลอยฟ้า เกาะที่เล็กที่สุดมีรัศมีเพียงแค่ร้อยฟุต ขณะที่เกาะที่ใหญ่ที่สุดมีรัศมีกว่า 7 ไมล์

ชายน่าเกลียดทั้ง 10 วิ่งหนีข้ามสะพานต้นไทรไปอีกฝั่งของแม่น้ำ ชายคนที่อยู่ท้ายสุดหันกลับมายิงกระสุนใส่จี้ฮ่าวรวดเดียว 6 นัด

กระสุนโลหะระเบิดออกในทันที มันเปลี่ยนป่าด้านหลังจี้ฮ่าวเป็นทะเลเพลิง เพื่อปิดทางหนีของจี้ฮ่าว จี้ฮ่าวเดินกลับเข้าไปในป่าที่ถูกเผาเป็นทะเลเพลิงโดยไม่ได้เกรงกลัว ร่างกายของเขามีพลังที่มองไม่เห็นห่อหุ้มอยู่ เปลวเพลิงที่เข้ามาใกล้ๆจี้ฮ่าวทั้งหมดสลายไป จี้ฮ่าวเดินลุยกองเพลิงไปยืนอยู่ที่ขอบของป่า และโบกมือพร้อมกับยิ้มให้ชายน่าเกลียดพวกนั้น

“ไว้เจอกันวันหลังนะ” จี้ฮ่าวพูด

จี้ฮ่าวหยุดไปชั่วครู เขาหัวเราะและพูดต่อ

“กลับไปบอกใครก็ตามที่ส่งพวกแกมา ถ้าพวกเขาต้องการจะหลอกล่อข้าละก็ คราวหน้าให้ส่งผู้หญิงสาวๆมาสัก 2-3 คนจะดีกว่า การที่ส่งพวกน่าเกลียดอย่างพวกแกมาทำให้ข้าเซ็งป่าวๆ”

ชายน่าเกลียดพวกนั้นวิ่งเลยไปไกลแล้ว พวกเขาต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงของจี้ฮ่าว พวกเขาหันกลับมามองจี้ฮ่าวอย่างสับสน เหมือนไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรต่อ ที่มันไม่เป็นไปตามแผน ทำไมเขาถึงหยุดตามและกลับเข้าไปที่ป่า

อีกฝั่งของแม่น้ำ หลังจากสิ้นเสียงตะโกนของจี้ฮ่าว นักรบเผ่าเจียสวมชุดเกราะเหล็กนับ 10 วิ่งออกมาจากป่า พวกเขาทั้งหมดถือเชือก ตะข่ายและอาวุธอื่นๆ พวกคนเริ่มอารมเสียและฟาดฟันไปที่ต้นไม้ที่อยู่รอบๆ

เหนือน้ำตก บนเกาะลอยฟ้า ชาย 3 ตาแต่งกายดูดีหันหลัง ดูเหมือนกำลังจะจากไป

“นักบวชสาว เจ้าไม่เคยเอ่ยถึงว่าหนุ่มน้อยนี่จะฉลาดขนาดนี้ เขาไม่เหมือนเด็กหนุ่มทั่วๆไปในดินแดนทางใต้ เขาฉลาดและเจ้าเล่ห์กว่าที่ข้าคิดไว้มาก” ดีซาพูด

“เจ้าคงจะต้องจ่ายค่าจ้างพวกเราเพิ่ม ไม่อย่างงั้นเจ้าคงจะต้องหาทางล่อเขาออกมาจากหุบเขาด้วยตัวเอง”

เจียงเหยายืนขึ้นข้างๆดีซา นางกัดฟันและโวยวาย

“ดีซา! เจ้ามีคนตั้งมากมายขนาดนี้ แถมข้ายังจ่ายเงินไปตั้งมาก เจ้า…”

“นักบวชสาว ตั้งแต่เรารู้จักกันมา เจ้าน่าจะรู้หลักการของข้าดี นักรบเขี้ยวโลหิตไม่ได้เป็นของข้า แต่เป็นของท่านผู้นั้นที่สนับสนุนข้าอยู่ ดังนั้นข้าจะไม่เอาชีวิตของพวกเขาไปเสี่ยง” ดีซาพูดขัดเจียงเหยา

“ดีหลัวโง่ที่ไปเชื่อคำพูดของเจ้า เขาเสียตาและแขนไป ข้า พี่ชายที่อายุมากกว่าเขา 500 ปี จะไม่มีทางทำอะไรโง่ๆแบบนั้น” ดีซาพูด

“เจ้าต้องการให้ข้าบุกป้อมปราการที่มีนักรบกาอัคคีนับหมื่น และเจ้าแก่นั้น ร่วมถึงกาอัคคีของมันที่เฝ้าอยู่งั้นรึ? ข้าจะไม่มีทางให้นักรบของข้าไปตายเปล่า”

ดีซายิ้มและพูดต่อเขาลดเสียงของเขาลง

“ทำไมเจ้าไม่ลองทำมันด้วยตัวเองดูล่ะ? เพียงแค่เจ้าจัดการกาอัคคีที่กำลังบินอยู่เหนือเจ้าหนุ่มน้อยนั้น แล้วข้าจะจับเขามาให้เจ้าได้เป็นๆ”

เจียงเหยาขมวดคิ้ว นางคิดอยู่ชั่วครูและส่ายหัว ฆ่ากาอัคคี? นั่นเป็นไปไม่ได้ กาอัคคีเป็นสัตว์ที่มีความเร็วมากที่สุดในบรรดาสัตว์ที่เอาไว้ต่อสู้ แม้แต่นกกระเรียนของเผ่านางยังเทียบกับพวกมันไม่ได้ มันยากมากที่จะฆ่ากาอัคคี

ดีหลัวชี้นิ้วไปที่จี้ฮ่าว และตะโกนด้วยความโกรธ ดูเหมือนว่าแขนและดวงตาของเขาที่สูญเสียไปจะกลับมาเหมือนเดิมแล้ว

นักรบเผ่าเจียจำนวนมากวิ่งออกมาจากป่าพร้อมกับ นักรบตัวผอมๆสีดำนับพัน พวกเขากระโดดขึ้นไปบนต้นไทรและมุ่งตรงไปยังจี้ฮ่าว

แต่ทว่าพวกเขาต้องหยุดชะงัก เมื่อเจ้ากาล่อนลงมาจากท้องฟ้า และใช้กรงเล็บของมันจับไหล่ของจี้ฮ่าว แล้วพาเขาบินขึ้นฟ้าไป ไม่มีนักรบเผ่าเจียคนไหนมีความสามารถในการบินบนฟ้า พวกเขาทำได้แค่จ้องจี้ฮ่าว ศัตรูของพวกเขากำลังบินหนีไป

จี้ฮ่าวมองไปที่ดีหลัวที่กำลังตระโกนสาปแช่งเขาที่อีกฝั่งของแม่น้ำ เขาหัวเราะ พร้อมกับพูดว่า

“เจ้าเองรึ ดีหลัว เจ้าพยายามจะหลอกข้าด้วยลูกไม้ตื้นๆพันนี้? เจ้าไม่คิดว่ามันไร้เดียงสาไปหน่อยรึ?”

ขณะที่จี้ฮ่าวกำลังหัวเราะ เจ้ากาเปลี่ยนเป็นลำแสง และพุ่งตรงไปยังหุบเขาสายน้ำเย็น

จี้ฮ่าวกระโดดขึ้นไปบนหลังของเจ้ากา ขณะที่เขายังคงหัวเราะ

‘ดีหลัวกับลูกน้องของเขายังคงอยู่แถวๆหุบเขาสายน้ำเย็น พวกเขาและคนที่สนับสนุนพวกเขายังคงไม่ล้มเลิกแผนที่จะโจมตีพวกเรา?’ จี้ฮ่าวคิด

จี้ฮ่าวสามารถมองแผนหลอกล่อของพวกเขาออกได้ง่ายๆ แต่นักรบกาอัคคีและซินหยีคนอื่นๆ ไม่ได้รอบคอบเหมือนกับจี้ฮ่าว ถ้าพวกเขาหลงกลและถูกจับเป็นกลับไปคงเกิดปัญหาใหญ่แน่ๆ

 

ติดตามผู้เเปลได้ที่ Facebook Page : https://www.facebook.com/TheMagasEra/
*** ปลด Password วันละตอนนะครับ อยากอ่านล่วงหน้ากดเข้าเพจมาเลยครับ ***