ตอนที่ 51 ร่วมมือ

ในหุบเขาลึก มีเตาหลอมโลหะขนาด 10 ฟุต ที่มีไฟกำลังปะทุ ด้านข้างมีนักรบเผ่าเจีย 2 คนกำลังเดินตรงไปที่เตาหลอมพร้อมกับลากชายรูปร่างกำยำสูงกว่า 3 เมตร ที่ร่างกายถูกมัดด้วยโซ่และกุญแจมือ

ทุกครั้งที่ชายรูปร่างกำยำดิ้นร่นหรือขัดขืน จะมีกระแสไฟฟ้าออกมาจากโซ่ที่มัดเขาอยู่ ไฟฟ้าช็อตร่างกายของเขาจนเส้นผมเขาลุกตั้งขึ้นมา ตัวของเขาสั่นอย่างรุนแรง

“ปีศาจ พวกแกมันปีศาจ แกกล้ามาสู้กับข้าอย่างลูกผู้ชายไหม!” ชายคนนั้นคำรามออกมาด้วยความโกรธ

“ข้าชอบเจ้าหนุ่มนี่!”

พร้อมกับเสียงมีนักรบเผ่าเจียสูงเกือบ 4 เมตรเดินเข้ามา เขาสวมชุดเกราะหนักที่ดูแข็งแกร่งราวกับป้อมปราการ แต่ในขณะที่เขาเดินแทบจะไม่มีเสียงเลย เขายกขวานของเขาขึ้น และใช้สันขวานตีไปที่ท้ายทอยของชายที่ถูกโซ่มัดจนสลบไป

“ดูพลังกับร่างกายของเขาสิ ฮาฮ่า เขาแข็งแรงอย่างกับวัว เขาจะต้องมีค่ามหาศาลแน่นอน!”

นักรบเผ่าเจียกวัดแกว่งขวานไปมา และคุยโวกับคนที่อยู่ข้างๆอย่างภูมิใจ

ในหุบเขาขนาดใหญ่มีนักรบเผ่าเจียเกือบพันคนมารวมตัวกัน นักรบเผ่าเจียแต่ละคนมี สี่ ตา พวกเขาทั้งหมดกำลังหัวเราะเสียงดัง ขณะที่ฟังคนของพวกเขาพูด

นักรบเผ่าเจียอีก 2 คน ลากชายที่ไม่ได้สติไปที่เตาหลอม ชายตัวเตี้ย เขาสูงแค่ 5 ฟุต ปากของเขาเหมือนกับลิง ผิวหนังของเขามีสีแดงและมีจุดสีเขียวแปลกๆ เขายืนอยู่ข้างๆเตาหลอมและหัวเราะอย่างน่าขนลุก เขาดึงแท่งเหล็กที่เปลี่ยนเป็นสีแดงจากความร้อนออกมาจากเตาหลอม และใช้มันประทับลงไประหว่างคิ้วของชายที่ถูกมัดโซ่

วงเวทย์ปรากฏขึ้นบนแท่งเหล็ก ชายคนที่ไม่ได้สติตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด เขาเริ่มร้องครวญคราง และดิ้นร่นด้วยแรงทั้งหมดที่เขามี

ตราสัญลักษณ์ขนาดเท่าฝ่ามือถูกประทับลงบนหน้าผากของชายที่ถูกมัด มันเป็นรูปหอคอยสูง และเหนือหอคอยมีดวงตาสีแดงกำลังลอยอยู่ มีเส้นสีแดงปรากฏออกมาจากตราสัญลักษณ์ มันเริ่มแพร่ขยายไปทั่วร่างของเขา ชายที่ถูกโซ่มัดเริ่มสั่นอย่างรุนแรง

หลังจากนั้นเส้นสีแดงค่อยๆหายไปอย่างช้าๆ ชายที่ถูกโซ่มัดหมดแรงละสลบไป หลังจากนั้นนักรบเผ่าเจียขว้างเขาออกไปราวกับเศษขยะ ชายที่ถูกโซ่มัดอีกคนเริ่มดิ้นร่นขัดขืนอย่างหนัก นักรบเผ่าเจียลากเขาไปที่เตาหลอม และชายตัวเล็กก็ประทับตราเขาเช่นเดียวกับคนแรก

นักรบในดินแดนทางใต้นับร้อยถูกจับมาประทับตราแห่งความอัปยศ เพื่อเปลี่ยนพวกเขาเป็นทาส

เสียงนกดังมาจากบนท้องฟ้า นกกระเรียนที่มีปีกกว้างกว่า 200 ฟุตล่อนลงมาจากท้องฟ้าอย่างสง่างาม มันเก็บปีกของมัน และค่อยๆย่อตัวลง เจียงเหยาลงมาจากหลังนกอย่างช้าๆ นักรบหญิงเผ่าเจียรูปร่างกำยำ 2 คนเดินเข้ามาหานาง และมองไปที่นางด้วยสายตาหยิ่งยะโสพร้อมกับพูดว่า

“ตามพวกเรามา หัวหน้ากำลังรอเจ้าอยู่”

เจียงเหยาตามพวกนางเข้าไปในใจกลางหุบเขา หลังจากเดินไปสักพักเต็นท์ขนาดใหญ่ที่อยู่ใต้หน้าผาก็ปรากฏให้เห็น

ชายแต่งตัวดูดีนับสิบคนกำลังยืนบิดขี้เกียจอยู่นอกเต็นท์ พวกเขากำลังพูดคุยและหัวเราะ พวกเขาทุกคนมีตาดวงที่ 3 อยู่เหนือขึ้นไปตรงระหว่างคิ้ว บนม่านตาของพวกเขามีสัญลักษณ์ลม น้ำ สายฟ้าและอื่นๆปรากฏอยู่

ชายพวกนั้นสังเกตเห็นเจียงเหยากำลังเดินใกล้เข้ามา ทันใดนั้นพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าจริงจัง พวกเขามองไปที่เจียงเหยา และเก็บอาการไม่อยู่ พวกเขากลืนน้ำลายแสดงถึงความต้องการทางเพศที่มีต่อเจียงเหยาอย่างเห็นได้ชัด

เจียงเหยาแสดงท่าทีรังเกียจ เธอชำเลืองมองพวกเขาราวกับเป็นราชินี และเดินเข้าเต็นท์ไป

ถ้าดูจากภายนอกเต็นท์จะกว้างแค่ 30 ฟุต แต่ทว่าพอเข้ามาภายใน มันสามารถลองรับคนได้มากกว่าพันคน พื้นถูกปูด้วยพรมหนาๆสีขาว มีมีด ดาบและโล่ถูกแขวนประดับอยู่บนกำแพง

ดีหลัว คนที่ต้องเสียดวงตาไปหนึ่งดวง และแขนอีกหนึ่งข้างระหว่างหนีจี้ฮ่าวเมื่อ 2-3 วันก่อน กำลังยืนอยู่ในเต็นท์อย่างน่าอดสู ข้างๆเขา มีชายวัยกลางคนกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้สีทองขนาดใหญ่ เขาดูคล้ายๆกับดีหลัว แต่มีแผลเป็นขนาดใหญ่อยู่บนหน้าของเขา

“ดีซา เจ้ายังไม่ได้ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับข้า!”

เจียงเหยาเดินเข้ามาในเต็นท์ และมองไปที่ชายวัยกลางคนด้วยใบหน้าที่เย้ยหยัน พร้อมกับพูดต่อ

“ถ้าข้ารู้ว่าคนของเจ้ามันไร้ประโยชน์แบบนี้ ข้าจะไม่ร่วมมือกับพวกเจ้าให้เสียเวลา”

ดีซาขยับมือเล็กน้อยและพูดอย่างช้าๆ

“นักบวชสาวที่สูงส่งของข้า มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ในดินแดนทางใต้พวกเราเขี้ยวโลหิตเป็นหนึ่งในกลุ่มที่มีพลังอำนาจมากที่สุด มีคนจำนวนมากค่อยสนับสนุนเรา”

“เจ้าไม่มีทางเลือก เพื่อให้ได้อะไรที่เจ้าต้องการ เจ้าต้องร่วมมือกับพวกเรา” ดีซาหลักไหล่ และพูดอย่างสงบ

ทันใดนั้นตาดวงที่ 3 ของดีซาก็เปิดออก ความมืดแพร่กระจายไปทั่ว เปลวไฟบนเทียนนับร้อยดับลงทันที ทั้งเต็นท์เต็มไปด้วยความมืด พลังปีศาจปกคลุ่มไปทั่วเต็นท์ สร้างความรู้สึกกดดันอย่างมาก

“เจ้าไม่สามารถตำหนิพวกเราสำหรับความล้มเหลว ข้อมูลที่พวกเจ้าให้มามันผิดพลาดอย่างมาก คนพวกนั้นมีพลังมากกว่าที่เจ้าบอก หนุ่มน้อยกับกาอัคคีของเขา และก็ผู้หญิงที่ชื่อชิงฟูที่รู้วิชาคาถาประหลาดนั่นอีก และก็ยังมีชายแก่ที่ทรงพลังโผล่มาโดยไม่คาดฝัน ดูที่น้องชายที่น่าสงสารของข้าดูสิ เจ้าทำอะไรกับเขา”

ดีซาเอามือปิดหน้าของเขาไปครึ่งหนึ่ง ขณะที่กำลังบรรยายความรู้สึกแย่ๆของเขา เขาถอนหายใน

“ดูที่น้องชายสุดที่รักของข้า ดีหลัวของข้า เขายังไม่ทันจะได้แต่งงาน แต่เขาต้องมาเสียดวงตาสวยๆของเขาไป โอ้พระเจ้า เจ้าเข้าใจความหมายมันรึป่าว เมื่อเขาเสียดวงตาของเขาไป เขาจะไม่มีทางหาผู้หญิงดีๆที่ต้องการคลอดลูกให้เขาได้ตลอดชีวิต!”

เจียงเหยาสูดหายใจเข้าลึก และหยิบขวดที่อยู่ในแขนเสื้อออกมา ขวดทำจากหยกสีดำข้างในบรรจุของเหลวบางอย่าง

“นี่คือยาอู่เซียน ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ยาเวทย์ในตำนาน แต่ขวดนี้ถูกทำโดยนักบวชที่เชี่ยวชาญเรื่องยาที่สุดในดินแดนทางใต้”

เจียงเหยาโยนขวดไปให้ดีซา และพูดอย่างนุ่มนวล

“เอายานี่ไป มันสามารถรักษาบาดแผลได้ทุกชนิด ไม่ว่าจะหนักหนาสาหัสขนาดไหน”

“เอาล่ะดีซา ตอนนี้เจ้าบอกข้ามาได้แล้วว่า เมื่อไรเจ้าจะสังหารจี้เซียและลูกของมันตามสัญญาที่ให้ไว้กับข้า”

เจียงเหยาพูดอย่างในเย็นขณะที่มองที่ดีซา