ตอนกลางดึก กองไฟสว่างไสวไปทั่วหุบเขาสายน้ำเย็น

ชิงฟูกำลังถือธงสีขาวที่ด้ามทำจากกระดูก นางเดินสะบัดธงพร้อมกับท่องคาถาบางอย่างไปทั่วหุบเขาสายน้ำเย็น เพื่อส่งสิ่งลึกลับที่เรียกมากลับไปสู่ป่า

สัตว์ประหลาด6เขาและโครงกระดูกสีขาว เป็น 2 สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาที่ชิงฟูเรียกมาทั้งหมด พวกมันดื่มเลือดของสัตว์ป่าขนาดใหญ่ที่เป็นเครื่องสังเวย และเดินหายไปเข้าไปในหมอกอย่างพอใจ

บนกองไฟมีอสรพิษขนาดใหญ่ 3 ตัวกำลังถูกย่างอยู่ เนื้อสีขาวๆของมันกับไขมันที่กำลังหยดลงกองไฟเพิ่มบรรยากาศชวนให้อยากอาหาร

จี้ฮ่าวกำลังนั่งอยู่ข้างๆกองไฟอย่างมีความสุข ในมือของเขาถือเนื้ออสรพิษ มนุษย์หินนั่งอยู่ถัดจากจี้ฮ่าว ทุกครั้งที่จี้ฮ่าวกินเนื้ออสรพิษจนหมด มันจะคอยช่วยบดกระดูกให้จี้ฮ่าวกิน เพื่อเพิ่มพลังภายในขึ้นไปอีก

ในจุดตันเทียนของจี้ฮ่าว เปลวไฟหลากสีหยุดดูดซับพลังจากเลือดนักรบขั้นสูง แล้วเริ่มดูดซับพลังจากเนื้ออสรพิษแทน อสรพิษทั้ง 3 มีระดับพลังพอๆกับนักรบขั้นสูงระดับแรก กล้ามเนื้อและกระดูกของมันเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงานจำนวนมาก

หลังจากกินเนื้ออสรพิษไปได้สักพักจี้ฮ่าวยืนขึ้นยืดเส้นยืดสาย เปลวไฟหลากสีเริ่มหมุนวนภายในร่างกายของจี้ฮ่าว ส่งผลให้เกิดพลังงานความร้อนสูง จี้ฮ่าวรู้สึกร้อนมาก เหงื่อของเขาไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง หลังจากดูดซับพลังจากเนื้ออสรพิษ ความแข็งแกร่งทางร่างกายของจี้ฮ่าวพัฒนาไปอีกระดับ ในขณะที่เขากำลังยืดเส้นยืดสายมีเสียงกระดูกข้อต่อลั่น

“มนุษย์หินเฝ้าเนื้อพวกนี้ไว้ดีๆ นี่เป็นของฝากจากท่านปู่ ข้าจะไม่ยอมให้มันเหลือ เดียวข้าจะกลับมากินมันให้หมด!”

จี้ฮ่าวพูดขณะที่จ้องไปที่เนื้ออสรพิษอย่างพอใจ เขาต้องการเวลา 2 วันเพื่อที่จะกินเนื้อพวกนี้ได้หมด ถึงตอนนั้นพลังของเขาก็จะพัฒนาไปอีกระดับ

มนุษย์หินส่งเสียงอู้อี้เป็นการตอบรับ มันหันหน้ามองไปรอบๆเพื่อสอดส่อง โดยไม่สนว่าเป็นใครถ้าเข้ามาใกล้ มันจะส่งคนคนนั้นลอยออกไป

ใกล้ๆกองไฟอีกกอง จี้โจ้วกำลังนั่งพิงก้อนหินก้อนใหญ่ ขาข้างหนึ่งของเขาปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง เขาทำตาแคบลง และมองไปที่จี้เสี่ยว ที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่ต่อหน้าเขา จี้โจ้วกำทองไว้ในมือ เขาบีบมันเป็นชิ้นๆราวกับเป็นแค่ดิน

“เสี่ยว ตามสายเลือด บรรพบุรุษของเจ้าเป็นน้อง 5 ของข้า”

หลังจากเงียบไปสักพัก จี้โจ้วพูดต่อด้วยเสียงต่ำๆ

“เพราะฉะนั้นพวกเราถือว่าเป็นญาติที่ใกล้ชิดกัน”

จี้เสี่ยงคุกเข่าอยู่บนพื้น ตัวเขาสั่นและเหงื่อตก

“เสียวหวู่น้องข้า เจ้ารู้ไหมว่าเขาตายยังไง?”

จี้โจ้วมองขึ้นไปบนท้องฟ้า และพูดต่อ

“เมื่อ 600 ปีก่อน เพื่อปกป้องรักษาเหมืองทองแดงอัคคี เขาต่อสู้กับนักรบนาคาทมิฬกว่า 5000 คน ด้วยนักรบเพียงแค่ 300 คน เขาสังหารศัตรูไป 850 คน ก่อนที่เขาจะตาย”

ขณะที่จี้โจ้วกำลังพูด เขาขว้างก้อนทองไปที่หัวของจี้เสี่ยว

“นักรบนาคาทมิฬพวกนั้นมันตัดหัวของเสี่ยวหวู่ออก และใส่มันลงในโถ จนถึงตอนนี้มันยังวางอยู่ที่แท่นบูชาบรรพชนของเผ่านาคาทมิฬ”

จี้โจ้วเริ่มขึ้นเสียงด้วยความโกรธ มีเปลวไฟปรากฏขึ้นที่ม่านตาของเขา “เสี่ยวหวู่ บรรพบุรุษสายเลือดตรงของเจ้า หัวของเขายังวางอยู่ที่วิหารนาคาทมิฬ! แต่เจ้า เจ้ากับไปร่วมมือกับพวกมัน! เพื่อมาสังหารคนในเผ่า!”

จี้ฮ่าวที่กินเนื้ออสรพิษจนอิ่มแล้วเดินเข้ามาอย่างช้าๆ เขายืนกอดอกอยู่ข้างๆจี้โจ้ว และมองไปที่จี้เสี่ยวอย่างเยือกเย็น

จี้เสี่ยวเหลือบมองไปที่จี้ฮ่าว และพูดอย่างเจ็บปวดว่า

“แต่จี้ฮ่าว เขาฆ่าฮู่ ลูกชายคนเดียวของข้า!”

“ฮู่ต้องการฆ่าข้าก่อน! ข้ากล้าสาบานต่อบรรพชน ฮู เฟิง และซุย พวกเขา 3 คนร่วมมือกับเจียงเสวียพยายามจะสังหารข้า อาเสี่ยว ข้าเหมือนไอ้โง่ที่รอให้คนอื่นมาตัดหัวงั้นรึ?” จี้ฮ่าวพูด

จี้เสี่ยวอ้าปากพยายามจะพูดแต่เขาไม่พูดอะไร

“อาก็รู้ว่าฮู่ต้องการฆ่าข้า ไม่ใช่รึ” จี้ฮ่าวพูดต่อด้วยสีหน้าที่สงบ

จี้เสี่ยวนิ่งเงียบ แต่ใบหน้าที่บิดเบี้ยวของเขา แสดงถึงสิ่งที่จี้ฮ่าวพูดนั้นไม่ผิด

“ท่านปู่ อาเสี่ยวรู้ความจริงที่ฮู่สมคบคนนอกและพยายามฆ่าข้า แต่เขาไม่หยุดลูกชายของเขา และตอนนี้เขาสบคบกับศัตรูตัวฉกาจของเผ่า เพื่อมาฆ่าพวกเรา อะไรคือสิ่งที่เผ่านกกระเรียนมอบให้เขาเพื่อให้เขามาทำเรื่องนี้?”

จี้ฮ่าวพูดต่อขณะที่จ้องไปที่หน้าซีดๆของจี้เสี่ยว

จี้โจ้วถอนหายใจ เขาหยิบก้อนหินขึ้นมาแล้วขว้างไปที่หัวของจี้เสี่ยว พร้อมกับขึ้นเสียง

“เผ่านกกระเรียนส่งเจ้ามางั้นรึ?”

“เมื่อเราสังหารพี่เซียได้ เผ่านาคาทมิฬจะปล่อยเจียงเสวีย แล้วลูกชายของจี้มู่จะได้แต่งงานกับนางแทนจี้หวู่ และหนึ่งในน้องสาวของเจียงเหยาจะกลายมาเป็นภารยาข้า” จี้เสี่ยวสารภาพ

“จี้ซูกลายเป็นสุนัขรับใช้เผ่านักกระเรียนไปแล้วรึ? และเจ้ายังมีแผนที่จะแต่งการกับผู้หญิงเผ่านักกระเรียน เราน่าจะปล่อยให้พวกมันมาปกครองดินแดนศักดิ์ไปเลยไม่ดีรึ” จี้ฮ่าวพูดพร้อมกับหัวเราะ

ทั้งจี้โจ้วและจี้เสี่ยวไม่พูดอะไร จี้ฮ่าวจ้องไปที่จี้เสี่ยวและพูดต่ออย่างช้าๆ

“อาร่วมมือกับคนนอกทรยศต่อเผ่า อาเสี่ยว ท่านควรตายชดใช้ความผิด”

จี้เสี่ยวสั่นไปทั้งตัว เขาลุกขึ้นมาด้วยความโกรธและชี้ไปที่หน้าของจี้ฮ่าว

“เจ้าพูดอะไร? เจ้าเด็กเลว เจ้ามีสิทธิอะไรมาพูดว่าข้าควรตาย? เจ้าเป็นนักเวทย์อาวุโสหรือนักบวชระดับสูงรึป่าว? จี้เซียอบรมเจ้ามายังไง?”

จุดชีพจรพลังทั้งหมดของจี้เสี่ยวถูดปิดผนึกโดย ‘หนามแห่งความเป็นและความตาย’ ของชิงฟู และชิงฟูยังใช้ยาชนิดพิเศษกับเขาทำให้พลังกายของเขาลดลง ตอนนี้เขาไม่ต่างจากคนธรรมดาไม่เช่นนั้นเขาคงลงมือกับจี้ฮ่าวไปแล้ว

“ท่านปู่ ข้าพูดถูกใช่หรือไม่? อาเสี่ยวควรจะตายชดใช้ความผิด พวกเราต้องทำตามกฎของบรรพชน” จี้ฮ่าวพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น

จี้เซียยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาพยายามที่จะหยุดจี้ฮ่าว เขายังคงเห็นแก่มิตรภาพที่เคยมีมาระหว่างเขากับจี้เสี่ยว เขาไม่อาจจะฆ่าจี้เสี่ยวได้ แต่ชิงฟูปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าจี้เซีย นางกางแขนออกเพื่อหยุดจี้เซียไว้

จี้พยายามจะพูดบางอย่าง แต่จี้โจ้วจับเขานั่งลงเสียก่อน

“เขาทำผิดจริงๆ ดังนั้นเขาต้องได้รับการลงโทษ เซีย เจ้าเป็นพี่ที่ดีและเป็นผู้นำที่มีจิตใจดี แต่เจ้าไม่มีทางเป็นผู้นำที่ดีของเผ่าได้!”

จี้โจ้วพูด

“ลูกเจ้า เขายังดูมีแววกว่าเจ้าเสียอีก!”

ติดตามผู้เเปลได้ที่ Facebook Page : https://www.facebook.com/TheMagasEra/

*** ปลด Password วันละตอนนะครับ อยากอ่านล่วงหน้ากดเข้าเพจมาเลยครับ ***