“เฮ้ ยัยผู้หญิงบ้า!”

เนื่องจากถูกจู่โจมโดยไม่ตั้งตัวจี้ฮ่าวกระเด็นล้มลงบนพื้น จี้ฮ่าวยังไม่ทันจะลุกขึ้น นางก็ตามมาแล้วแทงเขาด้วยมีด เขาหลบได้อย่างหวุดหวิด จี้ฮ่าวมองไปที่มีดมันถูกปกคลุมไปด้วยของเหลวสีฟ้า เห็นได้ชัดว่ามันถูกเคลือบด้วยยาพิษ เขาจับข้อมือของนางด้วยมือซ้ายของเขา ขนาดที่มือขวาจับไปที่หน้าอกและปล่อยพลังภายในเข้าไปบริเวณหัวใจของนาง

นางกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด มีเลือดไหลออกมาจากปากของนาง มีวงเวทย์สีเหลืองจำนวนมากปรากฏบนชุดเกราะของนาง จี้ฮ่าวสัมผัสได้ถึงพลังที่ออกมาจากเกราะของนางแล้วห่อหุ้มตัวนางไว้

จี้ฮ่าวรู้สึกเหมือนกับว่าหมัดของเขาชนเข้ากับโล่ที่มองไม่เห็น การโจมตีของเขาถูกบล็อกทั้งหมดด้วยโล่ที่มองไม่เห็น เขาไม่สามารถทำอะไรนางได้

เด็กผู้หญิงวิ่งถอยหลังไปอย่างลุกลี้ลุกลนด้วยความตกใจ จี้ฮ่าวรีบตามไป เขาผสานนิ้วมือเข้าด้วยกันแล้วหันมือไปทางนาง มีเปลวไฟปรากฏออกมาเผาเสื้อเกราะของนาง นางล้มลงไปบนพื้นและเหลือบมองไปที่เสื้อเกราะที่ถูกเผา

“ข้าคือเจียงเสวีย พ่อของข้าคือเจียงซู นักเวทย์อาวุโสของเผ่านกกระเรียน เจ้ากล้าดียังไงมาทำร้ายข้า?”
เจียงเสวียมองไปที่จี้ฮ่าวและตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด

“พ่อของเจ้าเป็นผู้อาวุโสเผ่านักกระเรียนแล้วมันยังไง”
จี้ฮ่าวเดินตรงไปที่นางและพูด

“ตามกฎของดินแดนรกร้างทางใต้ เจ้าบุกรุกเข้ามาที่บ้านของข้าโดยไม่ได้รับอนุญาต ข้ามีเหตุผลแม้กระทั่งจะฆ่าเจ้า”

“เจ้าไม่กล้าหลอก!”
เจียงเสวียพูดออกไปด้วยความกลัว นางลุกขึ้นและตะโกนใส่จี้ฮ่าว

“พ่อของข้าคือเจียงซู 1 ใน 10 นักเวทย์อาวุโสของเผ่านกกระเรียน”

นางหายใจหอบและพูดต่อ “เจ้าเป็นคนฆ่าจี้หวู่ เขาเพิ่งจะหมั่นหมายกับข้าเมื่อปีที่แล้ว มันเป็นเหตุผลที่ข้าจะฆ่าเจ้าเพื่อแก้แค้น”

“ฮาฮ่า” จี้ฮ่าวยิ้มและหัวเราะ เขาเพิ่งจะเข้าใจว่าสาวน้อยคนนี้พยายามจะแก้แค้นให้จี้หวู่ จนต้องบุกเขาไปในบ้านของเขา

“ข้าไม่ได้ฆ่าจี้หวู่ แต่คือพ่อของเขา จี้ซูเป็นคนฆ่าลูกชายของเขา เจ้าต้องการอะไรจากข้า?”
จี้ฮ่าวชี้ไปที่เจียงเสวียและตะโกนกลับไป

“ยัยผู้หญิงบ้า ถึงแม้จะเพื่อแก้แค้น แต่ข้าก็ไม่ยกโทษให้เจ้าเรื่องมาบุกรุกบ้านข้า แม้ว่าข้าจะฆ่าเขาก็ไม่มีใครเอาผิดข้าได้”

สีหน้าของเจียงเสวียเปลี่ยนไป แต่หลังจากนั้นนางก็ยิ้ม

จี้ฮ่าวรู้สึกได้ว่ามีคนอยู่ข้างหลังเขา เขาผสานนิ้วมืออย่างรวดเร็วและร่ายคาถา ทันใดนั้นตัวของเขาก็ระเบิดกลายเป็นจุดแสง และรวมตัวกันห่างไปอีกสิบฟุต จี้ฮ่าวปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งในจุดที่แสงไปรวมตัวกัน

ชายรูปร่างกำยำเพิ่งจะคว่ำเจ้าหมีอ้วนได้ เขามายืนอยู่ต่อหน้าจี้ฮ่าวในจุดที่แสงไปรวมตัวกัน ในชั่วพริบตาเขาใช้หอกของเขาแทงไปที่จี้ฮ่าว จี้ฮ่าวหลบได้อย่างรวดเร็ว ทั้งชายคนนั้นและเจียงเสวียไม่มีใครดูทันว่าเขาหลบได้ยังไง

“เจ้าเป็นแค่นักเวทย์ฝึกหัด ข้าเป็นนักรบขั้นต้นแต่เจ้ากับหลบการโจมตีของข้าได้ ไม่สงสัยเลยทำไมคนถึงพากันเรียกเจ้าว่าเด็กที่มีพรสวรรค์ในรอบพันปี” ชายรูปร่างกำยำพูด

เจียงเสวียมองไปที่จี้ฮ่าวอย่างอิจฉา

จี้ฮ่าวกลายร่างเป็นจุดแสงเพื่อหลบการลอบจู่โจม มันคือคาถาขั้นสูงของนักเวทย์ มีเพียงแค่นักเวทย์ระดับขั้นต้นขึ้นไปถึงจะสามารถทำได้ แต่ถ้าเป็นนักรบไม่ว่าเขาจะอยู่ระดับไหน พวกเขาไม่มีทางที่จะใช้คาถาประเภทนี้ได้เลย
แต่จี้ฮ่าวเป็นแค่นักเวทย์ฝึกหัดเท่านั้น และยังไม่ได้ปลดขีดจำกัดทางสายเลือด มันเป็นไปได้ยังไงที่เขาใช้คาถานั้นได้

เจียงเสวียทำหน้าบูดเบี้ยว นางจ้องไปที่จี้ฮ่าวและพูดว่า

“เจ้าเองหรอ? เด็กที่มีพรสรรค์ที่สุด มันเป็นไปไม่ได้ ข้าเจียงเสวียอัจฉริยะของเผ่านกกระเรียน นักเวทย์ฝึกหัดระดับ 12 ข้ายังทำแบบนั้นไม่ได้”

จี้ฮ่าวมองไปที่นางอย่างประหลาดใจ ยัยเด็กผู้หญิงนี่อยู่ระดับ12?

นางเหมือนจะอายุน้อยกว่าจี้ฮ่าวถึง2ปี เป็นไปได้ยังไงที่นางจะมีพลังขนาดนั้น แต่เผ่านกกระเรียนคือหนึ่งในเผ่าที่มีอำนาจมากที่สุดในดินแดนทางใต้ และนางยังเป็นลูกสาวนักเวทย์อาวุโส บางทีนางอาจจะได้อาจารย์ดี จี้ฮ่าวคิด

จี้ฮ่าวหัวเราะเสียงดังและพูดต่อ

“พวกเจ้าเข้ามาในบ้านของข้า พวกเจ้าต้องการอะไรกันแน่ เผ่านกกระเรียนต้องการเปิดศึกกับเผ่ากาอัคคีงั้นรึ หรือว่าพ่อเจ้าวางแผนจะฆ่าข้าสุดยอดจอมเวทย์ในอนาคต? แต่ไม่ว่าอะไรก็ตามบรรดานักบวชของเราจะไม่ปล่อยเจ้ากลับไป”

สีหน้านางเปลี่ยนไปอีกครั้ง นางกัดฟันและจ้องไปที่จี้ฮ่าวอย่างตื่นตระหนก คำพูดของจี้ฮ่าวฟังดูมีเหตุผล มันจะกลายเป็นเรื่องตึงเครียดทันที ถ้ามีเรื่องความสัมพันธ์ของทั้ง 2 เผ่ามาเกี่ยวข้อง

เจียงเสวียรู้สึกเป็นกังวลกลัวคำพูดของจี้ฮ่าว และไม่รู้จะตอบสนองยังไง นางไม่เคยคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อน

ที่ลานกว้างเจ้าหมีอ้วนยังต่อสู้อยู่กับคนของเผ่านกกระเรียน หนึ่งในพวกเขาทิ้งการต่อสู้กับมัน เพื่อไปเล่นงานจี้ฮ่าวทำให้มันมีโอกาสลุกขึ้นมาได้ เจ้ามีอ้วนคำรามและเหวี่ยงนักรบ 2 คนกระเด็นไป และก่อนที่อีก 2 คนจะตั้งตัวได้ก็โดนมือของมันตบเข้าให้

เจ้าหมียืนขึ้นมาอย่างช้าๆมันยกมือทั้ง2ข้างขึ้น และคำรามใส่เจียงเสวีย มีน้ำลายไหลยืดออกมาจากปากของมัน ตาของมันเปลี่ยนเป็นสีแดง

“จี้ฮ่าว ข้าจะไม่จัดการเจ้าแล้ว!” เจียงเสวียจ้องไปที่จี้ฮ่าวแล้วพูด

“ข้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อแก้แค้น ข้ามาที่นี่เพื่อเป็นตัวแทนท่านป้าเจียงเหยามาเยี่ยมพ่อแม่เจ้า”

นางยิ้มเยาะเย้ยและพูดต่อ “ข้าแค่มาแสดงถึงความปรารถนาดีของครอบครัวข้าต่อพ่อแม่ของเจ้า แต่เจ้ากับหมีของเจ้ามาทำร้ายคนของข้า ข้าจะบอกท่านพ่อและท่านป้าเกี่ยวกับเรื่องนี้”
แล้วนางก็รีบเดินออกไปจากลานกว้างหน้าบ้านจี้ฮ่าวพร้อมกับคนของนาง

จี้ฮ่าวมองนาง ขณะที่นางกำลังเดินกลับไปด้วยความงง

งานพิธีบูชายังไม่สิ้นสุด จี้ซูยังไม่ได้รับการแต่งตั้งเป็นหัวหน้านักรบ การแก้แค้นเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น!