GOS ตอนที่ 55 – กลับบ้าน
ณ นิวเวิร์ล
บนท้องทะเลอันเงียบสงบ เรือโจรสลัดขนาดใหญ่กำลังแล่นอย่างช้าๆ
ในห้องโดยสารบนเรือโจรสลัด โครงสร้างภายในค่อนข้างหรูหรา และให้บรรยากาศแบบพวกชนชั้นสูง จนแทบจะไม่เหมือนกับที่อยู่อาศัยของโจรสลัด
ในเวลานี้
ภายในห้องโดยสาร มีชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ ในขณะที่กำลังเอาขาทั้งสองพาดลงบนโต๊ะ และข้างๆเขามีเด็นเด็นมูชิวางอยู่
“สิ่งที่แกต้องการจะบอกก็คือ … เกาะหมายเลข 2 ในเซาท์บลูถูกทำลายโดยสมบูรณ์ รวมไปถึงเหลาจีก็ถูกจับตัวไปด้วย?”
โดฟลามิงโก้กล่าวอย่างช้าๆ ในขณะที่น้ำเสียงของเขาฟังดูไม่ค่อยสู้ดีนัก
“ครับ”
เสียงจากปลายสายกล่าวตอบผ่านทางเด็นเด็นมูชิ
“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”
โดฟลามิงโก้ตบลงบนหัวของเด็นเด็นมูชิเพื่อวางสาย ก่อนที่บรรยากาศโดยรอบพลันเงียบลง
แต่แล้วจู่ๆบรรยากาศอันเงียบสงบก็ถูกทำลายลงด้วยเสียงหัวเราะของโดฟลามิงโก้
“หึ หึ … ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
มันเป็นเสียงหัวเราะที่ฟังดูน่าขนลุก และเต็มไปด้วยความชั่วร้าย — ไม่มีใครรู้ว่าในขณะนี้โดฟลามิงโก้กำลังคิดอะไรอยู่
…
ณ ท้องทะเลที่กว้างสุดลูกหูลูกตา เรือรบลำหนึ่งกำลังแล่นอยู่
โรจาเดินออกจากห้องแล้วขึ้นไปยังดาดฟ้าเรือ แต่เขากลับพบว่าเหล่าสมาชิกทั้งหมดในค่ายชั้นยอดได้มารวมตัวกันอยู่ที่นี่ — ดูเหมือนว่าพวกเขาจะจัดงานเลี้ยงเล็กๆขึ้น
เมื่อมีบางคนเห็นโรจาดวงตาของพวกเขาก็เผยให้เห็นถึงประกายของความหวาดกลัว ไม่เพียงแค่ความแข็งแกร่งของโรจาเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะเหตุการณ์การต่อสู้ระหว่างเหลาจีกับโรจานั้นเต็มไปด้วยดุเดือดและบ้าคลั่ง ต่างกับภาพลักษ์ของเขาที่ดูเป็นคนไม่อันตรายที่ไม่กล้าแม้แต่จะฆ่าคนหรือแมลงตัวเล็กๆ!
แม้พวกเขานั้นหวาดกลัวคนที่แข็งแกร่ง แต่สำหรับคนที่ต่อสู้อย่างบ้าคลั่งนั้นน่าหวาดกลัวยิ่งกว่า!
แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนที่หวาดกลัวโรจา ยังคงมีบางคนที่ยังคงพูดคุยกับเขาเป็นปกติ — ฮินะ
“โย่ หลังจากที่เผาบ้านเรือนบนเกาะอย่างสนุกสนาน นายก็หนีไปพักผ่อนทันทีเลยนะ”
ฮินะกล่าวพลางเอนตัวพิงตรงราวดาดฟ้า ก่อนที่จะเริ่มพูดคุยกับโรจาอย่างเป็นกันเอง
“เป็นธรรมดาที่จะต้องพักผ่อนหลังจากทำงานมาอย่างเหน็ดเหนื่อย … น่าเสียดายที่เธอไม่ได้มานวดให้ฉัน”
โรจายักไหล่ ก่อนที่จะหันไปยิ้มให้ฮินะ
เมื่อได้ยินคำพูดของโรจา ฮินะก็ทำหน้าป่วยๆออกมาพร้อมกับกล่าวว่า
“นวดย่านายเถอะ! นายไม่รู้รึไงว่าในภารกิจ ฉันอยู่บนถนนข้างๆจุดที่นายต่อสู้ ฉันเกือบจะถูกเปลวเพลิงของนายย่างไปแล้วรู้ไหม?”
โรจาหันไปจ้องมองฮินะด้วยรอยยิ้มพร้อมกับกล่าวว่า
“ฉันต้องขอโทษด้วยจริงๆ อยากให้ฉันช่วยนวดเธอเป็นการไถ่โทษรึเปล่า?”
“เชอะ นายไม่ได้สำนึกผิดเลยด้วยซ้ำ!”
ฮินะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนที่เธอจะเดินไปพูดคุยกับไอน์ที่ยืนอยู่ข้างๆ
ส่วนโรจาที่ในที่สุดก็เป็นอิสระเสียที เขาได้เดินไปยังมุมๆหนึ่งบนดาดฟ้าเรือ ก่อนที่จะนั่งลง ณ เวลานี้ยังไม่ได้เข้าสู่เขตทะเลคาล์มเบล จึงทำให้มีลมทะเลเย็นๆพัดเข้ามาปะทะร่างกาย ให้ความรู้สึกสบายเป็นอย่างยิ่ง
เวลานี้เหล่าสมาชิกชั้นยอดต่างรินไวน์ที่ยึดมาได้จากบนเกาะ ซึ่งโรจาไม่รู้ว่าพวกเขาไปแอบขโมยมาตอนไหน ก่อนที่จะพากันยกซดพร้อมกับพูดคุยกันด้วยความสนุกสนาน แต่ในตอนนั้นเอง ได้มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น
“พวกเธอกำลังทำอะไรกันอยู่?”
โรจาเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าเซเฟอร์กำลังยืนอยู่ชั้นบนของดาดฟ้าด้วยสีหน้าว่างเปล่า
เมื่อเห็นว่าเซเฟอร์ออกมา เหล่าเล่าบิงคนอื่นๆต่างมองหน้ากันและกัน ในขณะที่บางคนเริ่มเกิดความรู้สึกอึดอัดใจ
ปกติแล้ว ทุกครั้งที่จบภารกิจต่อสู้ก็มักจะมีงานเลี้ยง เพียงแต่จะไม่มีไวน์เท่านั้นเอง แต่คราวนี้ไม่รู้ว่ามีเล่าบิงเสียสติคนไหน แอบขโมยถังไวน์จากบนเกาะขึ้นมา
บนดาดฟ้าเรือเต็มไปด้วยความเงียบ
เงียบจนขนาดที่ว่าหากเข็มตกลงบนพื้น ก็ยังได้ยินเสียง
ท่ามกลางความเงียบ จู่ๆเซเฟอร์ก็ยิ้มออกมา พร้อมกับกล่าวทำลายความเงียบ
“ครั้งนี้ฉันอนุญาติ! แต่ไม่มีครั้งต่อไปแล้วนะ!”
วันนี้ เซเฟอร์อารมณ์ดีมากๆ ถึงแม้การดื่มของมึนเมาขณะอยู่บนเรือรบจะเป็นการละเมิดกฏของกองทัพเรือ แต่ก็แล้วอย่างไรเล่า? เขามีอำนาจสูงสุดในเรือลำนี้ แค่ไม่มีใครพูดอะไรเมื่อกลับไปแค่นั้นก็เพียงพอแล้ว
เมื่อเห็นว่าได้รับอนุญาติจากเซเฟอร์ เหล่าเล่าบิงที่พึ่งชะงักไปชั่วครู่ ต่างก็พากันชูแก้วไวน์ขึ้นแล้วโห่ร้องด้วยความปิติยินดี
งานเลี้ยงได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม โรจาไม่ได้ร่วมดื่มกับพวกเขา โรจาเพียงแค่เพลิดเพลินกับลมทะเล ขณะที่ยังคงยืนพิงราวระเบียง
ในตอนนั้นเอง จู่ๆก็ได้มีกลิ่นซิการ์แทรกเข้ามากับสายลม
สโมคเกอร์ที่กำลังคาบซิการ์สองมวล ได้เดินเข้ามาหาโรจาก่อนที่จะเอ่ยถามว่า
“นายคิดเห็นยังไงเกี่ยวกับกองทัพเรือและความยุติธรรมของพวกเขา?”
ถึงแม้สโมคเกอร์จะเข้าร่วมกับกองทัพเรือแต่เขานั้นมีความคิดเป็นของตัวเอง โดยส่วนตัวแล้วเขานั้นแตกต่างจากคนอื่นๆ เพราะเขาไม่ค่อยสนใจเกี่ยวกับความยุติธรรมของพวกทหารเรือสักเท่าไหร่
จากสมาชิกชั้นยอดทั้งหมด คนที่สโมคเกอร์สนใจมากที่สุดก็คือโรจา เพราะโรจานั้นได้แสดงให้เห็นถึงพรสวรรค์ที่สูงล้ำเกินกว่าเขาไปมากโข และเมื่อใดก็ตามที่โรจาสามารถใช้ฮาคิได้ เขาก็จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของโรจาอีกต่อไป
ดังนั้น สโมคเกอร์ต้องการที่จะรู้ความคิดเห็นของโรจาที่มีต่อกองทัพเรือ
โรจาจ้องมองไปยังสโมคเกอร์ ก่อนที่จะตอบแบบไม่ปิดบังว่า
“สิ่งที่หัวใจคิดว่ามันถูกต้อง … นั่นคือความยุติธรรมในความคิดของฉัน”
เมื่อได้ยินคำตอบของโรจาสโมคเกอร์ก็จมลงสู่ความเงียบ พลางจ้องมองไปยังโรจา
คำตอบนี้นับว่าเกินความคาดหมายของเขา จากการต่อสู้ของโรจาก่อนหน้านี้ ทั้งแรงกดดันและสไตล์การต่อสู้ของเขา ล้วนบ่งบอกว่าโรจานั้นเกลียดการที่ต้องคอยเชื่อฟังคำสั่งของผู้อื่น และไม่ยอมอยู่ภายใต้กฏใดๆ
‘สิ่งที่หัวใจคิดว่ามันถูกต้อง … อย่างงั้นหรือ?’
คนทั่วไปมักจะไม่มีความคิดเช่นนี้ จากที่สโมคเกอร์เคยพบเจอ คนที่มีความคิดแบบนี้เกือบทั้งหมดล้วนเป็นพวกโจรสลัด — ในกองทัพเรือแทบจะไม่มีคนที่คิดแบบนี้เลยแม้แต่คนเดียว
ในตอนนี้ สโมคเกอร์รู้สึกราวกับว่าร่างของโรจานั้นเต็มไปด้วยหมอกควัน ยากที่จะคาดเดาอนาคตของเขาได้ …
…
เรือรบได้แล่นเข้าสู่เขตทะเลคาล์มเบลอีกครั้ง เพื่อกลับไปยังแกรนไลน์
ระหว่างข้ามเขตทะเลคาล์มเบลนั้นเรือรบของโรจาไม่ได้พบพวกโจรสลัด แต่เมื่อเข้าสู่แกรนไลน์ พวกโรจาก็ได้เจอกับโจรสลัดกลุ่มหนึ่ง
แต่โจรสลัดกลุ่มนี้ไม่ใช่พวกดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ พวกมันเป็นแค่เพียงโจรสลัดดวงซวยที่บังเอิญมาพบเข้ากับเรือรบของค่ายชั้นยอดเข้าพอดี
พวกมันเป็นกลุ่มโจรสลัดที่ถึงแม้จะเอาค่าหัวของทุกคนรวมกันก็ยังไม่ถึง 100 ล้านแบรี่ เหล่าเล่าบิงจึงสามารถปราบปรามพวกมันได้อย่างง่ายดาย
และหลังจากนั้นตลอดการเดินทางก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นอีก
เรือรบได้กลับมายังศูนย์ใหญ่มารีนฟอร์ดโดยสวัสดิภาพ และเมื่อกลับมาถึงเหล่าสมาชิกชั้นยอดก็ไม่มีอะไรให้ทำอีก พวกเขาจึงกลับไปยังห้องนอนของตน ส่วนโรจานั้นกลับไปยังบ้านของเขา และเมื่อพบว่าการ์ปอยู่ที่บ้าน เขาจึงพูดคุยกับการ์ปเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องภารกิจต่อสู้ ก่อนที่จะเดินเข้าห้องไป
“พรุ่งนี้ฉันฉันจะเริ่มฝึกฝนฮาคิ!”
โรจากำหมัดแน่น และล้มตัวลงบนเตียงก่อนที่จะผลอยหลับไป
วันรุ่งขึ้น
โรจาได้ไปยังชั้นสองของป้อมปราการยักษ์ที่ซึ่งเป็นพื้นที่ของค่ายชั้นยอด
เมื่อเขามาถึงก็พบว่าเซเฟอร์ได้มารอเขาอยู่ก่อนแล้ว
การฝึกฝนฮาคิกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว!
