GOS ตอนที่ 50 – โรจาช่างแข็งแกร่งจริงๆ!
เจ้าโจรสลัดนิ่งค้างไป ก่อนที่จะใช้มืออีกข้างจับไปยังแขนข้างที่พึ่งถูกฟันขาดไปโดยไม่รู้ตัว สักพักมันก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ก่อนที่จะมีเหงื่อเย็นผุดขึ้นมาเต็มหน้าผากแล้วเริ่มสั่นไปทั้งตัว
“นะ .. นี่มันเป็นไปไม่ได้!”
“แขนที่แข็งยิ่งกว่าเหล็กกล้าของฉัน …”
ภายใต้ความเจ็บปวดที่เริ่มถาโถมเข้ามา ใบหน้าของโจรสลัดเผยให้เห็นถึงความตื่นตระหนก ก่อนที่สายตาของมันจะหันไปจ้องมองโรจาด้วยความหวาดผวา
หนี … ต้องหนี! เจ้าหมอนี่อันตรายเกินไป! ต้องรีบหนีให้เร็วที่สุด!
นี่คือความคิดเดียวที่อยู่ในหัวของเจ้าโจรสลัดก่อนที่มันจะรีบพุ่งไปคว้าแขนที่ถูกตัดขาดแล้ววิ่งหนีไป
แต่คราวนี้โรจาไม่ได้ใช้วิชาโซลไล่ตาม เขาเพียงวาดดาบเบาๆ ส่งเปลวเพลิงพุ่งไล่หลังมันไป
อ๊า—!
เสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้น ก่อนที่เสียงจะค่อยๆเบาลง เบาลงเรื่อยๆ
เมื่อเสียงกรีดร้องเงียบลง โรจาจึงเก็บโฮโนะสึกิเข้าไปในฝึก พร้อมๆกับเปลวเพลิงที่ดับลงแทบจะในเวลาเดียวกัน
หลังจากที่เก็บโฮโนะสึกิเข้าฝัก โรจาก็ไม่แม้แต่จะเหลือบไปมองเวรี่ กู๊ด ที่กำลังจ้องมองเขาอย่างโง่งม แล้วเดินจากไปทันที
เบื้องหลังโรจา
เวรี่ กู๊ดเบนสายตาไปยังซากศพโจรสลัดที่ถูกโรจาเผาจนไหม้เกรียม ที่เขารู้สึกทึ่งไม่ใช่ความรุนแรงของเปลวเพลิงหรือความคมของโฮโนะสึกิที่สามารถตัดแขนหนามได้อย่างง่ายดาย แต่เป็น … ความรวดเร็วที่โรจาพึ่งแสดงให้เขาเห็น!
นั่น … วิชาโซล?
โรจาไม่เพียงแค่สามารถใช้วิชาโซลพุ่งมาได้จากระยะไกลเท่านั้น แต่เขายังโผล่มายังจุดที่ต้องการได้อย่างรวดเร็วและแม่นยำเป็นอย่างมาก!
“นี่เจ้าโรจามันฝึกวิชาโซลจนสามารถใช้ได้อย่างชำนาญ ในระยะเวลาแค่ 1 เดือน?”
ดวงตาของเวรี่ กู๊ดเบิกโพลง ภายในแววตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ!
เวรี่กู๊ดนั้นเป็นเล่าบิงที่ได้เข้ามายังค่ายชั้นยอดเป็นเวลา 1 ปีแล้ว แต่เขากลับพึ่งได้เริ่มฝึกฝน 6 วิชาโรคุชิกิเมื่อ 3 เดือนที่ผ่านเท่านั้นเอง! และที่สำคัญจนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่ได้ฝึกวิชาโซลเลย!!
แต่
เวรี่ กู๊ดหารู้ไม่ว่าโรจานั้นถูกส่งมาจากโลกอื่น ความรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับโลกวันพีชของเขานั้นสูงมาก! ควบคู่ไปกับการที่โรจาสามารถใช้สภาวะจดจ่อ และเขายังสามารถทะลวงขีดจำกัดร่างกายได้อย่างง่ายดาย! นี่ยังไม่รวมช่วงเวลาฝึกนรกตลอดทั้งเดือนที่ผ่านมาโดยไม่หยุดแม้แต่วันเดียวของเขาอีกด้วย!
อย่างไรก็ตาม เวรี่ กู๊ดที่ไม่รู้เรื่องนี้ ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ!
เขาไม่เชื่อว่าโรจาจะสามารถฝึกวิชาโซลจนชำนาญได้ด้วยระยะเวลาเพียง 1 เดือนอย่างแน่นอน นั่นไม่ใช่สิ่งที่ ‘มนุษย์ปกติ’ จะทำได้! … เว้นเสียแต่ว่าโรจาจะเคยฝึกวิชาโซลมาก่อนหน้านี้แล้ว!
ทั้งชำนาญวิชาโซล!
ทั้งยังสามารถปลดปล่อยเปลวเพลิงได้อย่างไร้ขีดจำกัด!
ทั้งยังมีพละกำลังมหาศาลที่สามารถตัดเหล็กกล้าได้อย่างง่ายดาย!
‘ทุกสิ่งทุกอย่างกลับรวมอยู่ภายในตัวของคนๆเดียว .. แล้วแบบนี้จะมีใครในค่ายชั้นยอดเอาชนะมันได้?’
‘บางทีอาจจะมีเพียงสโมคเกอร์ …’
เวรี่ กู๊ดคิด พลางจ้องมองแผ่นหลังของโรจาที่กำลังเดินจากไปด้วยความว่างเปล่า
…
ณ ถนนเส้นอื่นๆ
ไอน์กำลังเสียเปรียบเล็กน้อย เธอกำลังต่อสู้กับโจรสลัดโดยใช้ปืนคู่ และยังไม่ได้ใช้พลังจากผลปีศาจ
อย่างไรก็ตาม ถึงแม้กระสุนปืนคู่ของเธอจะเร็วสักแค่ไหน แต่โจรสลัดฝ่ายตรงข้ามกลับสามารถหลบหลีกลูกกระสุนของเธอได้อย่างสมบูรณ์ มันได้ใช้ภูมิประเทศรอบๆให้เป็นประโยชน์และกำลังเฝ้ารอให้กระสุนปืนของไอน์หมดลง
ถ้าไม่ใช่เพราะใบหน้าอันสวยงามและรูปร่างอันแสนเฟอร์เฟ็คของไอน์ มันคงฆ่าเธอทิ้งไปตั้งนานแล้ว! มันต้องการที่จะจับเธอไปเป็นทาส! จากนั้นก็จะนำไปขายในราคางามๆ และในตอนนี้มันกำลังเฝ้ารอให้เธอสิ้นหวังและยอมแพ้!
ปัง ปัง ปัง—!
ไอน์ฉวยโอกาสยิงฝ่ายตรงข้ามอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม เจ้าโจรสลัดก็ยังคงหลบได้อยู่ดี และในตอนที่เธอกำลังจะบรรจุกระสุนเพิ่มนั้นเอง — เธอก็พบว่ากระสุนหมด!
“แย่ล่ะสิ”
ไอน์เริ่มจมลงสู่ความตื่นตระหนก นี่คือภารกิจต่อสู้! ถึงแม้เซเฟอร์จะเฝ้ามองเหล่าเล่าบิงอยู่ทุกฝีก้าว แต่หากเขาเข้ามาช่วยเธอ — นั่นจะถือว่าภารกิจต่อสู้ในครั้งนี้ของเธอล้มเหลวทันที! ดังนั้นสิ่งที่เธอพอจะหวังพึ่งได้เพียงอย่างเดียวคือเหล่าเพื่อนๆเล่านบิงคนอื่นๆ!
อย่างไรก็ตาม เกาะแห่งนี้มีขนาดใหญ่มาก และตั้งแต่ที่ไอน์เริ่มต่อสู้กับโจรสลัด เธอยังไม่เห็นเล่าบิงคนอื่นๆผ่านมาเลย
เมื่อเห็นว่าไอน์ไม่ยิงปืนใส่มันอีกต่อไป เจ้าโจรสลัดก็ยิ้มออกมาอย่างชั่วร้ายพร้อมกับกล่าวว่า
“ขัดขืนจนพอใจแล้วรึยัง? ยอมแพ้ซะดีๆเถอะนะสาวน้อย”
หลังจากพูดจบ มันก็ค่อยๆเดินเข้าหาไอน์อย่างช้าๆ
ในตอนนั้นเอง จู่ๆก็ได้มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นจากสุดปลายถนน
“ต้องการให้ช่วยไหม?”
โรจาเอ่ยถามออกมาขณะที่กำลังยืนพิงกำแพงอยู่ เขาเฝ้ามองการต่อสู้ของทั้งสองมาซักพักแล้ว เพียงแต่ไม่ได้เข้าไปแทรกแซง และคิดว่าไอน์คงจะสามารถแก้สถานการณ์เองได้ และที่สำคัญโรจายังไม่ได้เห็นไอน์ใช้พลังของผลปีศาจ
เมื่อไอน์หันไปตามเสียงแล้วพบว่าโรจากำลังพิงกำแพงมองดูเธออยู่ด้วยท่าทีสบายๆ เส้นเลือดก็เริ่มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ
‘เห็นแบบนี้แล้วยังจะมาถามอีกงั้นหรอ!?’
ส่วนทางด้านโจรสลัด เมื่อมันหันไปเห็นโรจา สีหน้าของมันก็เปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ก่อนที่จะเร่งความเร็วพุ่งเข้าไปจับไอน์ทันที!
โรจาค่อยๆดึงโฮโนะสึกิออกจากฝัก
ตอนนี้เขารู้แล้วว่าไอน์ยังไม่ได้กินผลปีศาจเข้าไป ดังนั้นเธอคงไม่สามารถเอาชนะเจ้าโจรสลัดคนนี้ได้
เพราะฉะนั้น นี่คือเวลาที่เขาจะได้โชว์เทพในบทพระเอก!!
วิซ—!
ร่างของโรจาที่ยืนอยู่กลายเป็นภาพเบลอ ก่อนที่จะไปปรากฏตัวข้างๆไอน์ — เขาใช้มือหนึ่งตวัดดาบออกไป ส่วนอีกมือหนึ่งโอบเอวของไอน์เอาไว้ — ทางด้านโจรสลัดก็ชักดาบขึ้นมาป้องกันทันที!
ติ๊ง–!
เสียงดาบทั้งสองปะทะกัน — เจ้าโจรสลัดก็เป็นนักดาบเช่นกัน ถึงแม้ดาบที่มันใช้จะไม่ใช่ดาบที่มือชื่อเสียง แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ดาบธรรมดา
อย่างไรก็ตาม โรจาไม่เสียเวลารอให้เจ้าโจรสลัดได้เผยวิชาดาบของมันออกมา เขาปลดปล่อยเปลวเพลิงออกมาทันที!
“ไปลงนรกซะ!!”
ดวงตาของโจรสลัดเบิกโพลง มันไม่สามารถตอบสนองต่อเหตุการณ์ไม่คาดฝันตรงได้ทัน ในขณะที่กำลังคิดจะหลบหนีนั่นเอง ทุกอย่างก็สายเกินไป
ร่างทั้งร่างของมันได้ถูกเปลวเพลิงกลืนกิน!
ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นในพริบตาเดียว เมื่อไอน์รู้สึกตัวอีกที เธอก็พบว่าร่างของเจ้าโจรสลัดได้ลุกท่วมไปด้วยเปลวเพลิงและกำลังดิ้นเร่าๆอยู่บนพื้น
ใช้เพียง 1 กระบวนท่าก็มอบความพ่ายแพ้ให้แก่ศัตรู!
“นี่มัน … วิชาโซล?”
ถึงแม้ใบหน้าของไอน์จะเต็มไปด้วยความตกใจผสมกับความหวาดกลัว แต่มันก็ไม่อาจบดบังความงดงามของเธอได้ ไอน์หันไปสบตากับโรจา ในแววตาของเธอเต็มไปด้วยคำถาม
โรจายิ้ม พร้อมกับกล่าวออกมาว่า
“เดาได้ถูกต้อง แต่ฉันไม่มีรางวัลให้เธอหรอกนะ”
“เจ้าหมอนี่ …”
ไอน์จ้องมองโรจา ก่อนที่จะระรึกถึงภาพของเขาในตอนที่อยู่บนดาดฟ้าเรือและกำลังจ้องมองออกไปยังท้องทะเล
‘จ้องมองโลกใบนี้จากเบื้องบนเหมือนกับเหล่าพลเรือเอก …’
ไอน์ไม่รู้ว่าโรจาจะสามารถจ้องมองโลกใบนี้จากเบื้องบนในจุดเดียวกับที่พลเรือเอกมองได้หรือไม่ แต่สำหรับเธอแล้ว การที่โรจาสามารถฝึกวิชาโซลจนชำนาญ แถมยังสามารถปลดปล่อยเปลวเพลิงอันน่าหวาดกลัวได้ … อย่างน้อยๆ ในตอนนี้เขาก็สามารถ ‘จ้องมองโลกใบนี้’ จากเบื้องบนในจุดที่สูงที่สุดของค่ายชั้นยอดแล้ว
มันยากที่จะเชื่อจริงๆว่าโรจานั้นเป็นเพียงแค่ทหารฝึกหัดที่พึ่งเข้าร่วมกับค่ายชั้นยอดได้เพียงแค่เดือนเดียว
แต่ในตอนนั้นเอง เธอก็เริ่มรู้สึกได้ถึงมือของโรจาที่กำลังโอบเอวเธออยู่ ก่อนที่ใบหน้าของเธอจะเปลี่ยนเป็นสีแดงซ่านด้วยความเขินอาย
ไอน์รีบผละออกจากโรจาทันที ก่อนที่เธอจะสูดหายใจลึก แล้วค่อยๆสงบลง จากนั้นก็เหลือบไปมอง ‘โจรสลัดอันแสนร้อนแรง’ ที่ร้อนแรงสมชื่อจริงๆเพราะมันกำลังดิ้นเร่าๆอยู่บนพื้นพร้อมกับมีเปลวเพลิงลุกท่วมตัว
“นายจะเผาเขาจนตายเลยอย่างงั้นหรอ?”
“อืม ..คงพอแล้วล่ะมั้ง”
โรจาเก็บโฮโนะสึกิลงในผัก พร้อมกับเปลวเพลิงที่มอดดับลง ก่อนที่จะกล่าวว่า
“ที่เหลือเธอก็จัดการเองแล้วกันนะ”
เมื่อกล่าวจบ โรจาก็เดินจากไป
เมื่อโรจาเดินจากไป ไอน์ก็หันไปมองแผ่นหลังของเขา พลางเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นในจิตใจ
ความจริงแล้วเธอต้องการที่จะติดตามโรจาไป แต่เขาก็ได้เดินจากไปเสียแล้ว
“พิลึกคน .. เขาเป็นคนแปลกๆเหมือนที่ฮินะได้บอกเอาไว้เลย”
ไอน์ระรึกย้อนไปถึงในตอนที่เธอได้พูดคุยกับฮินะเกี่ยวกับเรื่องของโรจา เธอจึงอดไม่ได้ที่จะพึมพำออกมาเบาๆ
