GOS ตอนที่ 111 – จงโปรยปราย เซมบงซากุระ!
ภายใต้ฮาคิราชันย์ของโรจา เหล่าโจรสลัดที่ยังไม่หมดสติ ไม่ว่าจะเป็นลูกเรือธรรมดาหรือพวกที่พอมีฝีมืออยู่บ้าง หลังจากได้ยินคำสั่งของไดอาเมนเต้ พวกมันก็ตื่นจากภวังค์ ก่อนที่จะแหงนมองไปยังโรจาที่ยืนอยู่บนฟากฟ้า
“ในที่สุดก็ก็คิดที่จะใช้วิธีหมาหมู่ … แต่พวกแกจะคิดถูกจริงๆรึเปล่านะ ที่ทำแบบนี้”
โรจาจ้องมองไปยังโจรสลัดที่ไม่ได้ตกอยู่ในอาการโคม่า และกำลังไปยืนรวมตัวกันข้างๆไดอาเมนเต้เพื่อเตรียมพร้อมที่จะละเลงเลือดในศึกครั้งนี้ เห็นแบบนั้นโรจาก็หัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนที่จะดวงตาของเขาจะเกิดประกายเล็กน้อย
ตั้งแต่ที่คิดจะใช้วิธีหมาหมู่ … มันก็เข้าทางฉันให้ได้ทดลองความแข็งแกร่งของวิชาดาบที่พึ่งได้รับมาใหม่แล้ว!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้
โรจาก็ค่อยๆยื่นฮิรุไปข้างหน้า ในขณะเดียวกันเขาก็บีบอัดฮาคิเกราะลงไปในใบดาบ ฮาคิสีดำหมึกได้หลอมรวมเข้ากับใบดาบที่ขาวราวกับหิมะ จนดูราวกับเป็นผลึกที่มีเงาแวววาวเป็นประกาย!
“เขา … นั่นเขาคิดจะทำอะไร?”
ถึงแม้ว่าไดอาเมนเต้และโจรสลัดคนอื่นๆจะไม่เข้าใจว่าโรจาคิดจะทำอะไร แต่พวกมันที่อยู่บนเรือโจรสลัดก็สามารถสัมผัสได้ถึงบรรยากาศแปลกๆที่กำลังก่อตัวขึ้น พวกมันจึงอดไม่ได้ที่จะเผยให้เห็นท่าทีตื่นตระหนก
พลังงานแปลกๆ ได้หลั่งไหลออกมาจากร่างกายของโรจา ก่อนที่จะไปรวมตัวกันบนใบดาบ …
พริบตานั้นเอง
รูปร่างของใบดาบก็พลันเปลี่ยนไป!
โรจายังคงยืนอยู่เงียบๆบนท้องฟ้า ก่อนที่จะเหลือบมองลงมายังเบื้องล่าง พร้อมๆกับดวงตาที่เป็นประกาย!
“จงโปรยปราย … เซมบงซากุระ!”
เสียงนี้ ราวกับเสียงที่ออกมาจากจิตวิญญาณ มันไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ แต่ก็ทำให้เหล่าโจรสลัดที่ได้ยินรู้สึกสั่นสะท้านไปถึงข้างในจิตใจ
เงียบ …
ภายใต้สายตาของไดอาเมนเต้และโจรสลัดคนอื่นๆที่กำลังจ้องมองด้วยความประหลาดใจ จู่ๆใบดาบของฮิรุที่อยู่ในมือของโรจาก็พลันหายไป ก่อนที่จะเกิดกลีบดอกซากุระมากมายนับไม่ถ้วนที่ดูงดงามและน่าหลงไหล ล่องลอยไปตามสายลม
ณ เวลานี้ ที่อยู่ในมือของโรจามีเพียงด้ามดาบที่ว่างเปล่า
“ใบดาบ .. หายไป??”
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น ไม่ใช่ว่าในมือของเขาคือ 1ใน12ดาบชั้นเลิศที่ ‘ขโมย’ มาจากงานประมูลหรอกหรือ?”
เหล่าโจรสลัดรวมไปถึงไดอาเมนเต้ ไม่เคยมีใครได้ยินมาก่อนว่า ดาบขาวฮิรุ นั้นจะสามารถเปลี่ยงแปลงรูปร่างของมันได้ นั่นทำให้พวกมันเผยให้เห็นถึงความรู้สึกประหลาดใจบนใบหน้า
บนเรือรบที่อยู่ห่างออกไป เมื่องเหล่าทหารเรือได้เห็นฉากนี้ ฉากที่เสื้อคลุมพลเรือตรีของโรจาที่กำลังโบกสะบัดไปตามสายลมพร้อมๆกับกลีบดอกซากุระที่ล่องลอยอยู่เป็นฉากหลัง พวกเขาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกประทับใจผสมปนเปกับความประหลาดใจ!
ภายใต้สายตาของไดอาเมนเต้และโจรสลัดคนอื่นๆที่กำลังจ้องมองอยู่ จู่ๆ กลีบดอกซากุระบนท้องฟ้าก็แตกกระจัดกระจายออกไปทันที!
วูซ วูซ วูซ—!
ช่วงเวลาต่อมา กลีบดอกซากุระก็พลันเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูงลงมาจากบนท้องฟ้า ราวกับหยาดน้ำฝนอันไม่มีที่สิ้นสุด ก่อนที่มันจะรวมตัวกัน และพุ่งผ่านไดอาเมนเต้และโจรสลัดคนอื่นๆพร้อมกับเลือดที่สาดกระเซ็นไปทั่ว!
กลีบดอกซากุระได้แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน มันถูกย้อมไปด้วยเลือดของเหล่าโจรสลัด! และกลับไปล่องลอยอยู่บนอากาศอีกครั้ง — จากนั้นก็พุ่งตรงลงมาทิ่มแทงเหล่าโจรสลัดที่อยู่เบื้องล่าง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า!
พริบตาเดียวโจรสลัดที่อยู่รอบๆตัวของไดอาเมนเต้ ก็ตกอยู่ในความหวาดกลัว เนื่องจากตามร่างกายของพวกมันเต็มไปด้วยบาดแผล และมีเลือดที่กำลังไหลทะลักออกมาอย่างต่อเนื่อง!
“บัดซบ! นี่มันบ้าอะไรกันวะ!?”
เหล่าลูกเรือโจรสลัดหยิบอาวุธขึ้นมา ก่อนที่จะเหวี่ยงมันออกไปรอบๆเพื่อที่จะต่อต้านกลีบดอกซากุระ แต่ท้ายที่สุดพวกมันก็หมดสิ้นเรี่ยวแรงเนื่องจากเสียเลือดมากเกินไปจนพากันร่วงลงกับพื้น แต่ดวงตาของพวกมันก็ยังเหลือบไปมองกลีบดอกซากุระที่ล่องลอยอยู่บนฟ้าด้วยความสยดสยอง และเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง—!
ภายใต้เซมบงซากุระ ไดอาเมนเต้ได้กู่ร้องออกมาพร้อมกับใช้อาวุธดาบของเขากวัดแกว่งออกไปอย่างบ้าคลั่ง! เสื้อผ้าของเขาซึ่งทำจากเหล็กกล้าเริ่มถูกฉีกกระชากจนขาดวิ่น!
เสียงกลีบดอกซากุระที่ปะทะกับเสื้อเหล็กกล้าของไดอาเมนเต้ช่างฟังดูรื่นหูราวกับเสียงของซิมโฟนี!
ในเวลานี้ ไดอาเมนเต้รู้แล้วว่ากลีบดอกซากุระที่ล่องลอยอยู่บนท้องฟ้านั้นคืออะไร และใบดาบของดาบขาวฮิรุนั้นหายไปไหน!
โชคดียังที่เขาเป็นผู้ใช้พลังจากผลปีศาจ นั่นทำให้ไดอาเมนเต้สามารถทำให้ตัวลีบลง และหลบการโจมตีของกลีบซากุระได้ จากนั้น เขาก็ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าที่สวมอยู่กลายเป็นเหล็กกล้า พร้อมทั้งใช้มันปกคลุมใบหน้าของเขาราวกับเป็นหน้ากากเหล็ก!
ควบคู่ไปกับการกวัดแก่วงดาบอย่างบ้าคลั่ง ทำให้ไดอาเมนเต้สามารถต้านทานการโจมตีของเซมบงซากุระได้
“บัดซบ .. นี่แกมีพลังแบบนี้ได้ยังไง?”
ไดอาเมนเต้ ทำได้เพียงแต่จ้องมองกลีบดอกซากุระโจมตีลูกน้องของเขาจนเสียท่า และพากันร่วงลงสู้พื้น ทิ้งเขาให้ต่อสู้อย่างเดียวดาย ไดอาเมนเต้จึงอดไม่ได้ที่จะจ้องมองไปยังโรจาที่ยืนอยู่บนท้องฟ้าพร้อมๆกับตะโกนออกมา
“ใบดาบที่แปรเปลี่ยนเป็นกลีบดอกซากุระแล้วโจมตีศัตรูช่างเป็นอะไรที่น่าหวาดกลัวจริงๆ แต่น่าเสียดาย เพราะใบดาบของแกมันกลายเป็นกลีบเล็กๆ จึงทำให้พลังโจมตีของมันลดลง และไม่เพียงพอที่จะทะลวงการป้องกันของฉันได้!”
“พลังของแกมันไร้ค่าเมื่ออยู่ต่อหน้าฉัน!”
ไดอาเมนเต้คำรามออกมา ก่อนที่ร่างของเขาจะเปลี่ยนเป็นผ้าผืนบางๆ แล้วลอยขึ้นไปหาโรจาที่ยืนอยู่บนท้องฟ้าและเตรียมที่จะโบกสะบัดดาบในมือสะบั้นออกไป!
ในมือของโรจานั้นมีเพียงแค่ด้ามดาบที่ไร้ซึ่งใบดาบเพราะมันเปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นกลีบดอกซากุระที่กำลังโปรยปรายอยู่บนท้องฟ้า ดังนั้น จึงเห็นได้ชัดว่าโรจาในขณะนี้ นั้นไร้ซึ่งอาวุธที่จะใช้ป้องกัน!
ตราบใดที่ไดอาเมนเต้คว้าโอกาสนั้นและสะบั้นโรจาได้ตรงๆแล้วล่ะก็ … เขาก็จะได้รับชัยชนะ!
“จะเป็นอย่างนั้นจริงๆน่ะหรอ?”
โรจาจ้องมองไปยังร่างของไดอาเมนเต้ที่เปลี่ยนตัวเองกลายเป็นผ้าผืนบางๆ และกำลังลอยขึ้นมาหา โดยไม่เผยให้เห็นถึงท่าทีตกใจ ตรงกันข้าม โรจากลับจ้องมองไปยังหน้ากากเหล็กของไดอาเมนเต้ด้วยความสนอกสนใจ
“ดูเหมือนว่าแกจะเดาจุดอ่อนพลังของฉันได้แล้ว แต่ฉันมีบางอย่างที่อยากจะถามแกซักหน่อย”
น้ำเสียงของโรจาแฝงไปด้วยความเยาะเย้ย
“แกคิดว่า … ใบดาบที่แปรเปลี่ยนรูปร่างเป็นกลีบดอกซากุระที่กำลังโปรยปรายอยู่บนท้องฟ้า … จะสามารถบีบอัดฮาคิเกราะลงไปได้ไหม?”
เมื่อได้ยินประโยคดังกล่าว ไดอาเมนเต้ที่กำลังลอยไปหาโรจาด้วยความโกรธแค้น และกำลังจะจู่โจม สีหน้าของเขาก็พลันเปลี่ยนไปทันที
“อย่าบอกนะว่า …”
ดวงตาของไดอาเมนเต้เผยให้เห็นถึงความตื่นตระหนก และมองไปยังกลีบดอกซากุระที่ล่องลอยอยู่รอบๆตัว แต่แล้วเขาก็ต้องรู้สึกตกตะลึง! เมื่อพบว่ากลีบดอกซากุระเหล่านั้นในเวลานี้แปรเปลี่ยนเป็นสีดำหมึก!
เมื่อเทียบกับกลีบดอกซากุระสีชมพูผสมกับสีแดงจางๆของเลือดอันงดงามเมื่อครู่ กลีบดอกซากุระสีดำหมึกนี้ช่างไม่งดงามเอาเสียเลย แต่ … มันกลับดูน่าหวาดกลัวขึ้นเป็นเท่าทวีคูณ!
“ม่ายยยยย!!”
ไดอาเมนเต้โบกสะบัดดาบในมือของเขาออกไปอย่างบ้าคลั่งเพื่อพยายามที่จะต้านทานการโจมตีของเซมบงซากุระ
แต่
กลีบดอกซากุระ ที่มองจากระยะไกลเหมือนกับจุดดำๆบนท้องฟ้า ได้พุ่งมาหมุนวนอยู่รอบตัวของไดอาเมนเต้ และปกคลุมทั่วทั้งร่างของเขาโดยสมบูรณ์
พริบตาเดียว ร่างทั้งร่างของไดอาเมนเต้รวมไปถึงเสื้อและหน้ากากที่แข็งยิ่งกว่าเหล็กกล้าของเขาก็ถูกหั่นและบดขยี้จนไม่เหลือชิ้นดี!
ฉัวะ—!
แอ่งเลือดขนาดย่อมได้ร่วงตกลงมาจากท้องฟ้า พร้อมๆกับร่างของไดอาเมนเต้ที่เต็มไปด้วยบาดแผลนับไม่ถ้วน
ฟุฟฟฟ—!
เลือดสาดกระจายไปทั่ว ไดอาเมนเต้ได้กระอักเลือดออกมา เขาไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะกำดาบที่อยู่ในมือต่อไปไหว มันได้ร่วงตกจากมือของเขาลงไปยังเปลวเพลิงที่กำลังโหมกระหน่ำบนเรือโจรสลัด โดยมีร่างของไดอาเมนเต้ที่ท่วมไปด้วยเลือดตามไปติดๆ!
ตูม–!
ลึกเข้าไปในดวงตาของโรจา ยังคงมีร่องรอยของความกระหายเลือดราวกับปีศาจร้าย!
บนท้องฟ้า
โรจาจ้องมองไปยังไดอาเมมนเต้ผู้ซึ่งบัดนี้พ่ายแพ้ และหมดสภาพอย่างสิ้นเชิง เขาได้หมดสิ้นซึ่งความสนใจในตัวของไดอาเมนเต้ไปหมดแล้ว ก่อนที่จะส่ายหัวออกมาอย่างช้าๆ และใช้ความคิดสั่งกลีบดอกซากุระที่กำลังล่องลอยอยู่ให้มารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว
ในมือของโรจา ใบดาบของฮิรุได้ปรากฏขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะค่อยๆเก็บมันลงในฝัก
“เพียงแค่ใช้ ชิไค ก็สามารถเอาชนะไดอาเมนเต้ได้แล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เหมาะที่จะเป็นหนูทดลองวิชาของฉัน …”
โรจาพึมพำออกมาเบาๆ ขณะที่เขาจ้องมองไปยังเรือโจรสลัดที่อยู่เบื้องล่าง
เดิมที โรจาคิดว่าไดอาเมนเต้นั้นน่าจะเป็นบุคคลที่มีความสามารถพอที่จะต่อกรกับเขา แต่โรจาไม่คาดคิดเลยว่า ไดอาเมนเต้จะเปราะบางขนาดนี้ … ดูเหมือนว่าศัตรูที่มีความแข็งแกร่งพอๆกับพลเรือโทระดับกลาง จะกลายเป็นเพียงแค่คนอ่อนแอและเปราะบางในสายตาของโรจาไปเสียแล้ว
“ความแข็งแกร่งของฉันในตอนนี้จะเทียบเท่ากับของโดฟลามิงโก้ได้รึเปล่านะ?”
หากไม่มีคู่ต่อสู้ที่พอจะวัดความแข็งแกร่งของเขาได้ โรจาก็ทำได้เพียงแต่คาดเดาเท่านั้นว่าในเวลานี้ความแข็งแกร่งของเขานั้นอยู่ในระดับไหน
หลังจากที่ฮิรุกลับเข้ามาในฝัก เรือโจรสลัดของดองกี้โฮเต้ที่กำลังลุกไหม้ก็ค่อยๆมอดดับลง ก่อนที่เปลวเพลิงจะสลายหายไปในที่สุด
เขม่าควันดำโชยขึ้นไปบนท้องฟ้าค่อยๆจางหายไป เผยให้เห็นตัวเรือเต็มไปด้วยรอยไหม้ และสภาพที่พังยับเยิน .. ยืนยันให้ทุกสายตาเห็นว่านี่ไม่ใช่ความฝัน! แต่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ! เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาจนเหล่าทหารเรือต่างพากันกลืนไม่เข้าคายไม่ออก!!
