2/2
Ep.314 – ท้าประลอง!
โอนุขี่หมาป่ายักษ์ตามมาสมทบอย่างไม่รีบร้อน เย่กู่ เย่โน่ และมนุษย์จิ้งจอกระดับสูงตนทั้งหกได้มารวมตัวกันแล้ว
ทหาร มนุษย์จิ้งจอกกว่าสามร้อยตนตามหลังมาติดๆ
ทางเดินถ้ำแคบๆ เวลานี้พลุกพล่านไปด้วยกำลังพลจากทั้งสองฝั่ง
โอนุแสดงท่าทีเหยียดหยาม “ข้าไม่เคยเห็นเผ่าพันธุ์ที่อ่อนแอเท่าพวกเจ้ามาก่อน”
ฉูเทียนหัวนำคนกว่า 200 ปิดกั้นทางเข้าฐานถ้ำ เมื่อได้ยินเสียง มนุษย์จิ้งจอกฝั่งตรงข้าม คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน “มันพูดว่าอะไร?”
“มันหัวเราะเยาะที่พวกเราอ่อนแอ!”
ชายผิวขาวสำนักกระบี่วิญญาณกล่าวขึ้น
ฉูเทียนหัวเอ่ยถาม “นี่คุณเข้าใจภาษาของพวกมัน?”
ลุคเป็นฝ่ายเอ่ยปากอธิบายแทนว่า “สกิลพรสวรรค์ของแจ็คคือเทคนิคถ้อยคำสื่อสาร”
ได้ยินแบบนั้น ความคิดบางอย่างแล่นเข้ามาในหัวฉูเทียนหัว “ถ้างั้นคุณช่วยอะไรฉันหน่อย ตอบมนุษย์จิ้งจอกตัวนั้นกลับไป บอกพวกมันว่าถ้าแน่จริงก็มาสู้กับพวกเราตัวต่อตัว … พยายามยั่วโมโห หลอกล่อให้มันรับคำท้านี้ให้ได้! ”
แจ็ค หนุ่มผิวขาวไม่เพียงมีสกิลพรสวรรค์คือถ้อยคำสื่อสารเท่านั้น แต่เขายังเป็นคนพูดเก่งอีกด้วย ประโยคของ ฉูเทียนหัวถูกถ่ายทอดออกไปแบบรุนแรงและหยาบคายกว่าเดิมสิบเท่า จงใจใช้ไวยกรณ์ที่ชวนโมโห เพื่อบรรลุจุดประสงค์ในการยั่วยุอีกฝ่าย
มนุษย์จิ้งจอกระดับสูงทั้งหกต่างแสดงออกถึงความขุ่นเคือง
เป็นแค่ไก่อ่อน
แต่บังอาจพูดจาเหิมเกริม?
ไม่รู้หรือไงว่าตัวเองกำลังจะตาย?
ถ้ำแห่งนี้คือฐานที่มั่นของพวกมันแน่ๆ แสดงว่าแผ่นศิลาฟื้นคืนชีพจะต้องอยู่ข้างในสุด
ตราบใดที่ฝั่งตนสามารถสังหารคู่ต่อสู้ทั้งหมดและทำลายแผ่นศิลาฟื้นคืนชีพก่อนที่พวกมันจะเกิดใหม่ วิญญาณของชาวต่างถิ่นกลุ่มนี้จะได้รับความเสียหายร้ายแรง และมีโอกาสอาจถึงขั้นตาย
มนุษย์จิ้งจอกโดยเนื้อแท้เป็นเผ่าพันธุ์ที่โหดร้าย
พวกมันชอบกลั่นแกล้งและทรมานเหยื่อที่อยู่ในสถานการณ์สิ้นหวังเป็นพิเศษ
โอนุมั่นใจมาก
นั่นเป็นเหตุผลที่ว่ามันไม่กังวลว่าอีกฝ่ายจะมีลูกไม้อะไร
และด้วยประเพณีของมนุษย์จิ้งจอก พวกมันมักสร้างความบันเทิงโดยการเล่นสนุกกับเหยื่อ
โอนุคิดว่ามันสามารถใช้โอกาสนี้ทำลายขวัญกำลังใจอีกฝ่าย และบังคับให้ศัตรูเลิกตั้งรับและก้าวออกมาสู้กับมนุษย์จิ้งจอก จึงชี้ไปทางมนุษย์จิ้งจอกร่างกำยำที่ถือขวานสองคนข้างกายตน
มนุษย์จิ้งจอกร่างกำยำก้าวออกไปอย่างฮึกเหิม
ใบหน้าของมันเผยรอยยิ้มโหดเหี้ยมไร้ปราณี
มันเอื้อมมือและชี้ไปที่ลุค “เจ้า จงออกมารับความตาย!”
แจ็คแปลคำพูดของ มนุษย์จิ้งจอก
ทุกคนต่างเผยท่าทีเกลียดชัง เวลานี้พวกเขาต่างเกิดความรู้สึกโกรธ
ถึงมนุษย์จะมีเรื่องขัดแย้งกันภายใน แต่เมื่อต้องเผชิญกับศัตรูที่ทรงพลัง ข้อพิพาทภายในกลุ่มล้วนถูกละทิ้ง กลับมาสามัคคี ร่วมมือกันรับมือศัตรูจากภายนอก!
“ไอ้ทุเรศเอ๊ย!”
“พวกเราสู้ตายกับพวกมันเถอะ!”
ฉูเทียนหัวหยุดทุกคนให้สงบใจไว้ “อย่าใจร้อน ตอนนี้ยอมให้พวกมันดูถูกไปก่อน เราต้องถ่วงเวลาไว้”
“ในโลกวิญญาณ มนุษย์สามารถฟื้นคืนชีพได้เร็ว แต่ดูเหมือนพวกมนุษย์จิ้งจอกจะไม่รู้เรื่องนี้ อีกอย่างกำลังเสริมจากฮังจะมาถึงในไม่ช้า พวกมนุษย์จิ้งจอกก็ยังไม่รู้เรื่องนี้เหมือนกัน” ลุคกล่าวอย่างไม่ลังเล “ฉันจะสู้กับเขา ซื้อเวลาให้เรา ทุกคนอยู่เฉยๆ อย่าหุนหันพลันแล่น”
ว่าจบ
ลุคเดินออกจากกลุ่มพร้อมอาวุธในมือ
เขาตระหนักดีถึงความหมายและความสำคัญของการต่อสู้ครั้งนี้
สิ่งที่เขาต้องทำไม่ใช่คว้าชัยชนะ แต่เป็นการถ่วงเวลาให้นานที่สุด
มนุษย์จิ้งจอกร่างกำยำเลียริมฝีปาก เอ่ยด้วยน้ำเสียงชั่วร้ายที่ฟังดูน่าขนลุก “คราวนี้เจ้าหนีไม่พ้นแน่ ข้าจะทรมานเจ้าจนกว่าจะตาย!”
แม้ไม่เข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายพูด
แต่จากสีหน้าและแววตาของศัตรู ลุคสามารถเดาความหมายของคำพูดมันได้
“แน่จริงก็เข้ามา!” ลุคไม่หวาดกลัวเลยสักนิด เพราะตั้งแต่ป่าแห่งการเริ่มต้นจนถึงที่นี่ เขาคือที่หนึ่งมาโดยตลอด เป็นนักรบที่โดดเด่นที่สุดในนิวยอร์ก! แล้วเขาจะเสียขวัญกับอีแค่การถูกศัตรูข่มขู่ได้อย่างไร?
ด้านหนึ่งเป็นมนุษย์หัวล้านร่างกำยำ
อีกด้านหนึ่งเป็นชาวพื้นเมืองจากโลกวิญญาณที่แข็งแกร่ง
การต่อสู้ปะทุขึ้นทันที สองฝ่ายโจมตีพร้อมกัน
กระบี่หนักในมือลุคลุกโชนด้วยเปลวไฟ นี่คือสกิลโจมตีขั้น 2 ทั้งคนทั้งร่างเขาราวกับถูกยิงด้วยหนังสติ๊ก ทะยานเข้าหามนุษย์จิ้งจอกร่างกำยำ
มนุษย์จิ้งจอกก็เคลื่อนไหวเช่นกัน
มันเปิดใช้งานสกิลตั้งแต่เริ่มประลอง
ขวานสองคมกวัดแกว่งพร้อมประกายเย็นเยียบ
คมอาวุธทั้งสองปะทะกันกลางอากาศ
ลุครู้สึกว่าแขนของเขาด้านชา หน้าอกคล้ายยุบตัวลงไป อวัยวะภายในคล้ายถูกฉีกเป็นชิ้นๆ เปลวไฟที่ลุกไหม้บนใบกระบี่กระจัดกระจายออกไปภายใต้คมขวานของคู่ต่อสู้ เขาถอยหลังไปหลายก้าว
มนุษย์จิ้งจอกร่างกำยำหัวเราะอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง
การโจมตีที่สองแทบไม่มีช่องว่างให้หายใจ คมขวานเหวี่ยงกระแทกอย่างแรง เกราะอกของลุคแตกเป็นเสี่ยงๆ สร้างบาดแผลสาหัสและส่งตัวเขาลอยเคว้งออกไป
“กรรรร!”
มนุษย์จิ้งจอกระดับสูงตัวอื่นๆคำรามด้วยความปิติยินดี
มนุษย์จิ้งจอกระดับต่ำข้างหลังเริ่มเคลื่อนไหว อ้าปากคำรามตามสัญชาตญาณ
มนุษย์จิ้งจอกนับร้อยคำรามพร้อมกัน ทำให้กองกำลังฝั่งมนุษย์รู้สึกกดดันอย่างมาก
ไม่เพียงเท่านั้น ทุกคนกระจ่างแจ้งแก่ใจ ลุคคือหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุดในฝั่งมนุษย์ แต่กระทั่งเขายังถูกผลักไสโดยพลังรบของ มนุษย์จิ้งจอกในการต่อสู้แบบตัวต่อตัว นี่แสดงว่าช่องว่างความแข็งแกร่งระหว่างทั้งคู่ค่อนข้างชัดเจน
แข็งแกร่งมาก!
มนุษย์จิ้งจอกได้เปรียบอย่างชัดเจน
อย่างไรก็ตาม มนุษย์จิ้งจอกร่างกำยำกลับไม่บุกโจมตีต่อ
มันปล่อยให้ลุคยืนขึ้นและดื่มโพชั่นฟื้นฟูระดับกลาง บาดแผลตามตัวเขาหายเป็นปกติด้วยความเร็วที่มองเห็นด้วยตาเปล่า
ความรู้สึกของความอัปยศอดสู
ปะทุขึ้นในใจของลุคทันที
สัตว์ร้ายตัวนี้กำลังละเล่นกับเขา!
ลุคยกกระบี่ขึ้นอย่างไม่พอใจ เข้าโจมตีอีกครั้ง
หลังจากทั้งสองแลกเปลี่ยนกันสามสี่กระบวนท่า ลุคก็ถูกปราบปรามลงได้อีกครั้ง
ฝั่งมนุษย์จิ้งจอกร่างกำยำได้รับความเสียหายเพียงเล็กน้อย แต่อาวุธของลุคกระเด็นหลุดมือออกไป
มนุษย์จิ้งจอกระดมโจมตีอย่างบ้าคลั่ง ขวานสองคมขนาดใหญ่ของมันราวกับปราศจากน้ำหนัก
การโจมตีของ มนุษย์จิ้งจอกนั้นราวกับพวกมันไร้กระดูก สามารถฟาดฟันจากทุกทิศทาง และประสานงานกับสกิลที่ใช้ได้เป็นอย่างดี ส่งผลให้ลุคแทบไม่มีที่ว่างให้ต่อต้านเลย
ขวานที่หนึ่ง
ขวานที่สอง
ขวานที่สิบ!
ลุคถูกฟาดฟันไม่หยุด บาดแผลปรากฏขึ้นตามตัวอย่างต่อเนื่อง
อย่างไรก็ตาม บาดแผลเหล่านั้นไม่ลึกเกินไป ไม่มากพอที่จะก่อให้เกิดอาการบาดเจ็บหนัก
มนุษย์จิ้งจอกร่างกำยำไม่ได้ต้องการเอาชนะลุคในทันที มันจงใจสร้างความอัปยศและทรมานเขา
“ลุค!”
ใบหน้าของไดอาน่าเต็มไปด้วยความโกรธ
คนอื่นๆเองก็โกรธจัดเช่นกัน
แม้พวกเขาจะไม่สนิทกับชาวนิวยอร์กผู้นี้
แต่ท้ายที่สุดแล้ว อีกฝ่ายก็เป็นมนุษย์ มนุษย์ที่มีชีวิตจิตใจเช่นเดียวกับพวกเขา!
เมื่อเห็นเพื่อนมนุษย์ถูกกลั่นแกล้งโดยพวกต่างเผ่าพันธุ์เช่นนี้ เป็นธรรมดาที่จะเกิดความขุ่นเคืองและความอัปยศ และความอัปยศนี้ยิ่งมายิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
แขนข้างหนึ่งถูกตัดขาด!
อีกข้างไม่นานก็ถูกตัดขาดเช่นกัน!
จากนั้น มนุษย์จิ้งจอกร่างกำยำได้ตัดขาทั้งสองข้างของลุค
ลุคนอนอยู่กับที่ เคลื่อนไหวไม่ได้อย่างสมบูรณ์
มนุษย์จิ้งจอกกระทืบหัวของเขาด้วยเท้าข้างหนึ่ง หยิบโพชั่นพิษออกมา และเทมันเข้าปากลุคต่อหน้าคนอื่นๆ
“อา อาาา อ๊าาาาาา!”
ลุคถูกบังคับให้ดื่มยาพิษ
และเขาก็ต้องตกใจ เมื่อพบว่าโพชั่นแก้ปวดที่กินไปก่อนหน้านี้ เอฟเฟกต์ของมันได้หายไปแล้ว
กระทั่งชายร่างกำยำอย่างลุค เมื่อได้สัมผัสกับความเจ็บปวดที่ถูกตัดแขนตัดขา และบาดแผลทั่วร่างกาย เขาก็ยังอดกรีดร้องออกมาไม่ได้
ทว่ายิ่งลุคกรีดร้องดังเท่าไหร่
พวกมนุษย์จิ้งจอกก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น
เสียงคำรามของพวกมันยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ
มนุษย์จิ้งจอกร่างกำยำราวกับพ่อครัวที่กำลังโชว์การทำอาหารแบบถ่ายทอดสด ภายใต้เสียงกรีดร้องของลุค ต่อหน้าต่อตาทุกคน มันเริ่มทรมานลุค ค่อยๆเฉือนเนื้อเขาทีละเล็กทีละน้อย ยาวนานกว่าสิบนาที ก่อนที่จะพอใจและล่อยให้ลุคตาย
“บอส!”
“นี่มันจะมากไปแล้ว!”
“ไอ้สัตว์ร้ายพวกนี้ต่ำช้าเกินไป!”
“อนุญาตให้พวกเราออกไปสู้กับพวกมันเถอะ!”
มีคนหนุ่มสาวเลือดร้อนมากมายในที่นี้ พวกเขาสามารถเข้าสู่ อาณาจักรมังกรโลกาได้ก่อนหน้าคนอื่นๆหนึ่งก้าว ดังนั้นล้วนเป็นยอดฝีมือที่ยอดเยี่ยม และทุกคนย่อมมีความภาคภูมิใจในตัวเอง
เมื่อถูกมนุษย์จิ้งจอกเหยียบย่ำทำลายศักดิ์ศรี
ทุกคนจึงเกิดความคับข้องใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
อย่างไรก็ตาม ฉูเทียนหัวหยุดคนอื่นๆอีกครั้ง “อย่าใจร้อน นี่ยังไม่ใช่เวลา รออีกหน่อย!”
หลังจาก มนุษย์จิ้งจอกร่างกำยำฆ่าลุค
มันก็หัวเราะเยาะสะใจ
ยิ่งเมื่อเห็นว่ามนุษย์กำลังเดือดดาล แต่ยังไม่มีเจตนาบุกเข้ามา มันจึงกวาดมองฝูงชน และชี้ไปยังชนชั้นยอดเลเวล 9 อีกคนหนึ่ง
คนที่ถูกชี้
เขาคือหัวหน้าทีมของอีกกลุ่ม
พลังรบของเขาไม่ได้อ่อนแอ เมื่อเผชิญหน้ากับการยั่วยุของ มนุษย์จิ้งจอก เขาจึงไม่ลังเลที่จะก้าวออกมาและดวลกับมัน เขาถอยไม่ได้ นี่ไม่ใช่แค่เรื่องความรับผิดชอบ แต่ยังเกี่ยวพันธ์ถึงศักดิ์ศรี!
ทว่าผลลัพธ์ทุกท่านคงพอจินตนาการได้
เขาก็เหมือนกับลุค
พ่ายแพ้แก่มนุษย์จิ้งจอก
ถูกดูหมิ่นและทรมาน ก่อนโดนสังหารในที่สุด!
พวก มนุษย์จิ้งจอกยิ่งนานยิ่งได้ใจ เริ่มโห่ร้องมากขึ้นเรื่อยๆ
ชนชั้นยอดฝ่ายมนุษย์ถูกเรียกตัวออกมา โดนเข่นฆ่าทีละคน ทีละคน
ไม่มีโอกาสตอบโต้ได้เลย ฮ๊าาาา!
มนุษย์ทุกคนที่ตอนแรกโกรธเกรี้ยว เมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์เดิมซ้ำๆ พวกเขาเริ่มอับอาย จนในที่สุดเกิดความสิ้นหวัง บัดนี้ พวกเขาตระหนักแล้วว่ามนุษย์ในอ่อนแอเพียงใดในโลกวิญญาณ
“เจ้าจงออกมา รอรับความตาย!”
มนุษย์จิ้งจอกร่างกำยำสังหารชนชั้นยอดฝ่ายมนุษย์ไปสี่คนติดต่อกัน และเป้าหมายที่ห้าของมันมาตกที่ ฉูเทียนหัว นี่เพราะ มนุษย์จิ้งจอกเห็นแล้วว่าฉูเทียนหัว มีสถานะสูงในชาวต่างถิ่นกลุ่มนี้
ใบหน้าของ ฉูเทียนหัวหม่นราวกับตกอยู่ในโคลนตม ทว่าเขาปราศจากความกลัวหรือลังเลใดๆ เพียงกระซิบบอกคนอื่นๆ “ใจเย็นๆไว้”
ว่าจบ
เขากำลังจะก้าวออกไปข้างหน้า
แต่จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังเข้ามาจากด้านหลัง
“เหล่าฉู ถอยกลับมา ผมจะสู้ศึกนี้เอง”
ฝูงชนนิ่งงันเมื่อได้ยินเสียงนี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มของฉูเทียนหัว พวกเขาเผยท่าทีปิติยินดีอย่างยิ่ง
“บอสฮัง! ในที่สุดบอสฮังก็มาแล้ว!”
“เยี่ยมไปเลย! บอสฮังมาแล้ว ในที่สุดพวกเราก็รอดตาย!”
หลังจากทีมของฮังอวี่ปรากฏตัว สมาชิกทุกคนดูมั่นใจขึ้นมาก
ทีมอื่นๆต่างแสดงท่าทีประหลาดใจ
พวกเขาไม่สามารถเข้าใจได้ ว่าทำไมคนกลุ่มนั้นถึงดีอกดีใจขนาดนี้
ฮังอวี่นำคน 40 – 50 คนเข้าสู่โลกวิญญาณทันทีเมื่อเข้าได้
และนั่นรวมไปถึงจ้าวหมิง เจียงหนาน เสี่ยวเฉียง และบุคคลชั้นนำคนอื่นๆ
เจียงหนานถือขวานเล็กและโล่ในมือ ใบหน้าน้อยๆของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ “พวกเรารู้เรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว เจ้ามนุษย์จิ้งจอกน่ารังเกียจ พวกมันต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำลงไป ”
โอนุชะงักไปพักหนึ่ง
คนกลุ่มนี้มาจากที่ใดกัน?
เย่กู่พูดกับโอนุทันที “ครั้งก่อนเขาคือคนที่ลอบสังหารข้ากับเย่โน่ เป็นผู้นำของคนกลุ่มนี้!”
โอนุมองออกไป
และบังเอิญฮังอวี่ก็กำลังมองมาที่มันพอดี
สายตาของทั้งสองสบกัน
โอนุรู้สึกได้ทันทีว่า : บุคคลผู้นี้ทรงพลังมาก
ชาวต่างถิ่นในที่นี้ล้วนอ่อนแอและน่าสมเพช แต่ชายผู้นี้กลับไม่เลว
“แกคงจะเป็นหัวหน้าของมนุษย์จิ้งจอกโง่กลุ่มนี้ถูกไหม? ” ฮังอวี่เอ่ยกับโอนุโดยตรง “ฉันขอท้าประลองแกในนามของกลุ่ม ไม่ทราบว่าแกมีความกล้าพอที่จะยอมรับหรือเปล่า!”
เขาเอ่ยด้วยภาษาที่มนุษย์จิ้งจอกสามารถเข้าใจได้
เมื่อ มนุษย์จิ้งจอกร่างกำยำได้ยินเช่นนั้น มันเอ่ยปากเย้ยหยันทันที “หากเจ้าต้องการท้าทายรองผู้นำของเรา เจ้าต้องข้ามศพข้า … ”
“ถอยไป!” โอนุแค่นเสียงเย็น ขัดจังหวะมนุษย์จิ้งจอกร่างกำยำ มันคว้าหอกที่สะพายหลัง ลงจากหมาป่าหายนะ ก้าวออกไปยังพื้นที่โล่งเบื้องหน้า “นักรบชาวต่างเผ่าเอ๋ย ข้าโอนุยอมรับคำท้าของเจ้า!”
ฮังอวี่ก้าวออกมาภายใต้สายตาของทุกคน
ระหว่างนั้น มือเขาสะบัดเบาๆ บังเกิดแสงสีฟ้าอ่อนไหลผ่าน หอกยาวดำสนิทปรากฏขึ้นในมือ ปลายแหลมของมันชี้ไปทางโอนุอย่างทรงพลัง “งั้นก็เข้ามา!”
