Ep.35

 

“อ๊าาา!”

 

หยางเฉียนกรีดร้องตกใจ เมื่อเห็นศพของหลิวซีหรง เธอเหม่อลอยคล้ายกลายเป็นหุ่นไม้

 

ตอนแรกเธอคิดว่าซูเฉินขี้โม้โอ้อวด แต่ไม่นึกฝันเลย ว่าซูเฉินจะสามารถสังหารผู้วิวัฒนาการเลเวล 1 ได้จริงๆ

 

ฉากตรงหน้า เล่นเอาเธออึ้งไปพักหนึ่ง สายตาที่มองไปทางซูเฉินเต็มไปด้วยความซับซ้อน

 

“เอาล่ะ หมดปัญหากวนใจแล้ว เข้าไปข้างในกัน ฉันมีเรื่องอยากถามพวกเธอ” ซูเฉินหันไปพูดกับพี่น้องตระกูลหยาง เดินนำกลับเข้าไปในถ้ำหิน

 

หยางเฉียนกับหยางฮ่าวมองหน้ากัน เดินตามหลังซูเฉิน

 

“ซูเฉิน คุณฆ่าหลิวซีหรงได้ยังไง? คงไม่ใช่ด้วยอาวุธหน้าตาประหลาดนั่นหรอกนะ?” เมื่อเข้ามาในถ้ำ หยางเฉียนก็เอ่ยถามทันที

 

เดิมเธอต้องการสังเกต [ปืนพกเพาส์] อีกครั้ง แต่กลับพบว่ามันไม่ได้อยู่บนตัวซูเฉินอีกแล้ว

 

ซูเฉินพยักหน้าโดยไม่อธิบายอะไรเพิ่มเติม เขาเอ่ยถามว่า “ฉันได้ยินมาว่าพ่อของเธอติดอยู่ในหุบเขาหมาป่า ในเมื่อมันชื่อว่าหุบเขาหมาป่า งั้นคงมีพวกหมาป่ากลายพันธุ์อยู่ใช่ไหม?”

 

“ใช่ แต่ในหุบเขาหมาป่า มีหมาป่ากลายพันธุ์อยู่แค่ 3 ตัวเท่านั้น ยังไงก็ตาม พวกมันเป็นสัตว์กลายพันธุ์เลเวล 1 แต่ละตัว … ทรงพลังสุดๆ!” หยางฮ่าวอธิบาย

 

“หมาป่ากลายพันธุ์ 3 ตัว … ” ซูเฉินพึมพำ ดวงตาของเขาสั่นไหว 

 

ว่ากันโดยทั่วไปแล้ว สัตว์กลายพันธุ์ในเลเวลเดียวกัน จะมีพลังมากกว่ามนุษย์ผู้วิวัฒนาการ

 

แน่นอน ว่าเขาที่เป็นทั้งผู้วิวัฒนาการและผู้ศึกษาพลังคือกรณียกเว้น

 

ส่วนเหตุผลที่ซูเฉินเอ่ยถามถึงที่อยู่ของหมาป่ากลายพันธุ์ เหตุผลก็เพราะเขามี [โพชั่นสัตว์เลี้ยง] อยู่กับตัว

 

ถ้าสามารถจับหมาป่ากลายพันธุ์ได้ กำลังรบของเขาจะเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก

 

“ทำไมพ่อของเธอถึงเข้าไปในหุบเขาหมาป่า?”

 

ซูเฉินค่อนข้างแปลกใจเล็กน้อย ในเมื่ออีกฝ่ายรู้ว่ามีหมาป่ากลายพันธุ์สามตัวในหุบเขา งั้นทำไมถึงยังยอมเสี่ยงเข้าไป?

 

หยางเฉียนไม่ได้ปิดบัง สารภาพตามตรงว่า “มีผลไม้ชนิดหนึ่งเติบโตในหุบเขาหมาป่า มันชื่อว่า ‘ผลโยวหราน’ หลังจากรับประทานเข้าไป มีโอกาสเป็นไปได้สูงที่จะกลายเป็นปรมาจารย์พลังจิต พ่อฉันยอมเสี่ยงก็เพราะผลโยวหราน”

 

“ที่แท้ก็มีของดีแบบนั้นด้วย?” ดวงตาของซูเฉินเปล่งประกาย การเป็นปรมาจารย์พลังจิตเป็นเรื่องยากลำบากมาก มันยากยิ่งกว่าการกลายเป็นปรมาจารย์มนตราเสียอีก

 

ในสถานชุมชนเทียนหนาน มีผู้วิวัฒนาการมากกว่าสิบคน แต่ปรมาจารย์มนตรากลับมีแค่คนเดียว ส่วนปรมาจารย์พลังจิตนั้นไม่โผล่มาให้เห็นเลยแม้แต่เงา

 

หากผลโยวหรานสามารถช่วยให้คนกลายเป็นปรมาจารย์พลังจิตได้จริงๆ เช่นนั้นมูลค่าของมันคงไม่สามารถประเมินได้

 

ซูเฉินสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาได้จากการเก็บเศษชิ้นส่วน แม้ผลโยวหรานจะไม่มีประโยชน์ต่อเขา แต่มันมีประโยชน์ต่อตันหลิน

 

นอกจากนี้ ถึงแม้เขาจะไม่ได้ใช้งานมัน แต่หากเอาไปขายข้างนอก คงสร้างเม็ดเงินได้มหาศาล

 

“ซูเฉิน นายคงไม่ได้กำลังสนใจผลโยวหรานหรอกนะใช่ไหม?” จู่ๆซูเฉินก็ถามเกี่ยวกับข้อมูลของหุบเขาหมาป่า ทำให้หยางเฉียนสงสัยเล็กน้อย

 

“ก็นิดหน่อยน่ะ” ซูเฉินพยักหน้า

 

เดิมจุดประสงค์ของเขาคือการจับหมาป่ากลายพันธุ์ แต่หากหยางหลิงเทียนยังมีชีวิตอยู่  อาจถือโอกาสนี้ช่วยเขาไปในตัว

 

หลังจากได้รู้ว่ามี ‘ผลโยวหราน’ อยู่ในหุบเขาหมาป่า ความต้องการที่จะเดินทางไปยังหุบเขาหมาป่าก็เพิ่มมากขึ้น

 

“ที่นั่นมีหมาป่ากลายพันธุ์ พ่อของฉันเองก็เข้าไปตั้งแต่เมื่อครึ่งปีก่อน แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้รับข่าวคราวอะไรอีกเลย คุณห้ามหุนหันพลันแล่นเด็ดขาด” หยางเฉียนกล่าวด้วยความกังวล

 

แม้ซูเฉินมีความสามารถในการสังหารผู้วิวัฒนาการเลเวล 1 แต่หมาป่ากลายพันธุ์ทรงพลังกว่าผู้วิวัฒนาการ แถมยังมีถึงสามตัว เธอไม่คิดว่าซูเฉินจะสามารถเอาชนะพวกมันได้

 

“ฉันยังไม่ไปตอนนี้หรอก” ซูเฉินตอบกลับ

 

หากคิดกำจัดหมาป่ากลายพันธุ์เลเวล 1 สามตัว ขอแค่กระสุนสามนัดก็พอแล้ว หรือต่อให้เขาไม่ใช้งาน [ปืนพกเพาส์] แต่ด้วยความแข็งแกร่งที่เขามี มันก็น่าจะเกินพอ

 

ส่วนสาเหตุที่ว่าทำไมยังไม่ไปตอนนี้ นั่นเพราะซูเฉินต้องการจับหมาป่ากลายพันธุ์ทั้งสาม ทว่าในมือเขา มี [โพชั่นสัตว์เลี้ยง] เพียงขวดเดียวเท่านั้น จึงต้องการรวบรวมให้ครบสามขวดก่อน แล้วค่อยออกเดินทาง

 

“งั้นก็ดีแล้ว” หยางเฉียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก